บททั้งหมดของ วายุร้ายพ่ายรัก: บทที่ 1 - บทที่ 10

106

นกยูง

นกยูง...สวัสดีค่ะฉันมีชื่อจริงว่าซอมพอนะคะชื่อเล่นว่านกยูงค่ะอายุสิบหกปีบริบูรณ์ในอีกไม่กี่วันนี้แล้วค่ะ ชื่อของฉันซอมพอก็มาจากดอกไม้ชนิดหนึ่งค่ะทางภาคเหนือจะเรียกว่าดอกซอมพอทางภาคกลางเรียกว่าดอกหางนกยูงนั่นเองชื่อนี้แม่เป็นคนตั้งให้ค่ะ ภูมิลำเนาของฉันฉันเป็นคนเชียงใหม่มาแต่กำเนิดค่ะตั้งแต่ฉันจำความได้ก็ฉันอาศัยอยู่กับแม่แค่สองคน เราไม่มีบ้านอยู่หรอกนะคะเช่าเค้าอยู่มาตลอดแต่แม่เคยเล่าให้ฟังว่าอันที่จริงบ้านเราก็มีค่ะแม่บอกบ้านของแม่อยู่นอกเมืองซึ่งอากาศดีมากๆ ด้านหน้าติดแม่น้ำด้านหลังติดภูเขาเหมาะแก่การทำรีสอร์ทมากมีคนมาขอซื้อแม่ให้ราคาสูงมากๆ แต่แม่ไม่ยอมขายค่ะเพราะมันเป็นมรดกมาจากตากับยายแม้ว่าแม่จะไม่มีเงินแต่แม่ก็ไม่ยอมขายที่แม่ยอมทำงานหนักเพื่อรักษาบ้านหลังนี้เอาไว้จนกระทั่งแม่ท้องฉันแล้วครรภ์เป็นพิษทำงานไม่ไหวไหนจะต้องใช้เงินรักษาเยอะแม่ไม่มีเงินไปหาหมอแม่ก็เลยจำใจต้องเอาบ้านไปจำนองไว้กับคนรู้จักพอแม่คลอดฉันออกมาแม่ก็เริ่มทำงานหาเงินไปไถ่บ้านคืนแต่คนที่แม่เอาบ้านไปจำนองพวกเค้าโกงแม่ค่ะจากที่ยืมมาไม่กี่หมื่นกลับกลายเป็นแม่ต้องหาเงินมาจ่ายหลักแสนบาทเพราะพวกเขาเอาสัญญาเงินกู้ไปเ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-12
อ่านเพิ่มเติม

คุณลุง

นกยูง....หลังจากนั้นแม่ก็ย้ายกลับมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ในกรุงเทพอีกครั้งด้วยการเปิดร้านขายข้าวแกงรถเข็นแม่มาเช่าล็อคขายอยู่แถวๆ หน้าบริษัทใหญ่โตแห่งหนึ่ง ส่วนฉันพอเลิกเรียนก็จะรีบมาช่วยแม่ขายของ เราสองคนใช้ชีวิตอยู่แบบนั้นจนกระทั่งวันหนึ่งซึ่งเป็นวันเสาร์ฉันจำได้เรามาจัดร้านกันแต่เช้าเพราะพนักงานบริษัทมักจะมาฝากท้องกันที่นี่ก่อนเข้าไปทำงานบางคนก็เอากล่องเอาปิ่นโตมาใส่เพื่อเข้าไปทานที่ทำงาน ขณะที่ฉันกับแม่กำลังช่วยกันก็มีผู้ชายสูงวัยแต่งตัวภูมิฐานเดินมาที่ร้านซึ่งฉันกับแม่ก็ไม่เคยคุ้นหน้ามาก่อนถ้าให้เดาอายุน่าจะประมาณสี่สิบห้าถึงห้าสิบปี"วันนี้มีอะไรทานบ้างครับแม่ค้า""มีหลายอย่างเลยค่ะ แกงเขียวหวานไก่ ผัดผักรวม แล้วก็มีหมูทอด ไก่ทอด ต้มข่าไก่ ไข่พะโล้""หืม น่าทานทุกอย่างเลยนะครับ งั้นผมเอาทุกอย่างเลยขอข้าวสวยด้วยนะครับ ผมจะเอาไปทำบุญ""ได้เลยค่ะ รอสักครู่นะคะ""คุณลุงนั่งรอก่อนนะคะ""ผมเพิ่งรู้ว่ามีร้านอาหารมาเปิดแถวนี้ด้วยถ้าผมไม่เดินมาคงไม่รู้""คุณลุงทำงานอยู่ในบริษัทนี้เหรอคะ" ฉันถามขณะช่วยแม่จัดอาหารใส่กล่อง"ใช่จ๊ะลุงทำงานที่ตึกนี้แล่ะ""ถ้าหนูเรียนจบหนูอยากทำงานที่นี่จัง ไม่รู้
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-12
อ่านเพิ่มเติม

ไม่มีญาติ

นกยูง....ฉันนั่งรอแม่จนหลับไปตอนไหนไม่รู้รู้ตัวอีกทีก็ตอนแม่มาปลุก"นกยูงตื่นลูก""ฮืออ แม่ให้เลือดเสร็จแล้วเหรอคะ""เสร็จแล้วจ๊ะเรากลับกันเถอะนะ""แล้วคุณลุงล่ะคะ""ตอนนี้คุณหมอยังรักษาอยู่ข้างในคุณพยาบาลบอกว่าให้เรากลับก่อนก็ได้ไว้เราค่อยมาเยี่ยมคุณลุงวันหลัง""ก็ได้ค่ะ ว่าแต่ครอบครัวคุณลุงมีใครมาเยี่ยมคุณลุงบ้างหรือยังคะแม่""อันนี้แม่ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่เดี๋๋ยวคุณพยาบาลคงติดต่อครอบครัวคุณลุงเองส่วนเรากลับกันเถอะแม่ต้องกลับไปเก็บของที่ร้านอีก"หลายวันต่อมา....."แม่คะวันนี้เราไปเยี่ยมคุณลุงกันมั้ย" ฉันถามแม่ตอนที่เรากำลังช่วยกันเก็บของกลับบ้าน"นกยูงอยากไปเยี่ยมคุณลุงเหรอลููก""ค่ะนกยูงเป็นห่วงคุณลุงไม่รู้มีใครไปเยี่ยมบ้างหรือยัง" แม่ชั่งใจคิดคครู่นึงก่อนจะตอบ"ถ้านกยูงเป็นห่วงคุณงั้นเราก็ไปเยี่ยมคุณลุงกัน""นกยูงรู้ว่าแม่เองก็เป็นห่วงคุณลุงเหมือนกันใช่มั้ยคะ^^""ก็เป็นห่วงตามประสาคนรู้จักกันน่ะลูก""แน่นะคะ นกยูงว่ามากกว่านั้นน๊าาาา" ฉันแซวแม่ตัวเองเพราะฉันสังเกตหลายครั้งที่เวลาคุณลุงมาทานอาหารที่ร้านแม่จะยิ้มอย่างมีความสุขเหมือนคนกำลังมีความรักถึงฉันจะไม่เคยมีความรักแต่ฉันก็ดูอ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-12
อ่านเพิ่มเติม

ปิดบัง

นกยูง...."จะให้ฉันโทรบอกลูกชายคุณมั้ยคะ""ไม่ต้องหรอกตอนนี้ผมก็ไม่ได้เป็นอะไรมากแล้วพรุ่งนี้ก็คงออกไปนั่งกินข้าวแกงร้านคุณได้แล้ว ขืนบอกไปมีหวังเจ้าลูกชายตัวดีของผมจะรีบกลับมาแล้วโวยวายใส่ผม ผมขี้เกียจฟังมันบ่นน่ะ" คุณลุงพูดติดตลกแต่ดูเหมือนแม่ของฉันท่านจะเป็นห่วงคุณลุงมากแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาฉันก็เลยพูดแทนแม่"ไม่เป็นอะไรมากอะไรกันคะคุณลุงคุณลุงถูกพาเข้าห้องฉุกเฉินเพราะเสียเลือดมากด้วยนะคะ""แต่ตอนนี้ลุงไม่เป็นอะไรแล้วไงหนุนกยูง""แต่คุณก็ควรแจ้งให้ลูกชายคุณทราบนะคะที่ฉันบอกก็เพราะเป็นห่วงนะคะยิ่งคุณบอกว่าไม่มีญาติที่ไหนคุณยิ่งต้องบอกให้ลูกชายของคุณให้ทราบเพราะเค้ามีแค่คุณคุณเดียวอย่าหาว่าฉันแช่งเลยนะคะถ้าเกิดคุณเป็นอะไรไปโดยที่เค้าไม่รู้คุณคิดว่าเค้าจะรู้สึกยังไงคะ""ไว้ผมจะโทรบอกเขาเองก็แล้วกันขอบคุณมากนะที่เป็นห่วงผม^^"สักพักคุณหมอกับพยาบาลคนเดิมที่ฉันปะทะคารมด้วยก่อนเข้ามาในห้องนี้ก็เดินเข้ามาแต่ฉันก็ทำเป็นไม่สนใจ"เดี๋ยวหมอขอตรวจอาการคุณรุจหน่อยนะครับ""อืม""เอ่อถ้าอย่างงั้นฉันกับลูกสาวขอตัวกลับก่อนดีกว่าค่ะะ""อย่าเพิ่งกลับเลยอยู่เป็นเพื่อนผมก่อน" คุณลุงบอกกับแม่ ซึ่งแม่ก็
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-12
อ่านเพิ่มเติม

ความจริงในอดีต

นกยูง....."ผมรู้ว่าผมผิดที่ปิดบังคุณ แต่ผมมีเหตุผล"".............""คุณไม่อยากรู้เหรอว่าเหตุผลของผมคืออะไร""ไม่อยากรู้ค่ะ""ตอนแรกผมไม่เคยคิดที่จะปิดบังอะไรคุณเลยผมมาทานข้าวร้านคุณเพราะคุณทำอาหารอร่อยมากแต่ยิ่งนานวันเข้าผมเริ่มรู้แแล้วว่าไม่ได้เป็นเพราะรสชาติอาหารเพียงอย่างเดียว แต่ผมรู้สึกถูกชะตากับคุณรู้สึกเอ็นดูหนูนกยูง ผมอายุก็จะห้าสิบแล้วถ้าผมจะขอพูดกับคุณตรงๆ ว่าผมชอบคุณคุณจะว่าอะไรผมมั้ย""คุณรุจ""ตั้งแต่ภรรยาผมเสียไปผมก็ไม่เคยเปิดใจหรือรู้สึกอะไรกับผู้หญิงคนไหนเลย จนกระทั่งมาเจอคุณคุณเป็นผู้หญิงที่ดีในสายตาผมคุณยอมที่จะบริจาคเลือดให้กับผมแต่นั่นเป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้นที่ทำให้ผมชอบคุณ ผมนับถือคุณจริงๆ คุณเก่งมากที่สามารถเลี้ยงดูลูกสาวเพียงคนเดียวได้ด้วยตัวเองไม่หวังพึ่งพาใครผมผมชื่นชมในตัวคุณจริงๆ นะดาวเรือง""...........""และที่ผมไม่กล้าบอกความจริงกับคุณว่าผมเป็นใครก็เพราะผมรู้ไงว่าถ้าคุณรู้คุณอาจจะไม่อยากคุยกับผมเพราะผมรู้ว่าคุณรักศักดิ์ศรีของตัวเองแค่ไหนคุณกลัวว่าคนอื่นจะมองคุณว่าคุณหวังอะไรจากผมทั้งที่ไม่ใช่เลยคุณไม่ใช่คนแบบนั้น เป็นผมต่างหากที่หวังผลประโยชน์จากคุณ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-12
อ่านเพิ่มเติม

พี่ชาย

นกยูง..... คือตอนนี้ฉันกำลังจะสิบเจ็ดส่วนพี่วายุน่าจะยี่สิบสองแล้วเราห่างกันตั้งห้าปี ถามว่าฉันเคยเห็นหน้าค่าตาพี่วายุมั้ยก็เคยเห็นแต่ในอัลบั้มรูปตอนพี่เค้าเป็นเด็กกับรูปปัจจุบันในไอจีของพี่เขาที่คุณพ่อเอาให้ฉันดู พอฉันรู้ว่าพี่เขามีไอจีฉันก็กดติดตามทันทีอยากจะบอกว่าฉันแอบส่องพี่เขาทุกวัน พี่วายุทั้งหล่อทั้งเท่ห์คุณพ่อบอกว่าพี่วายุน่ะมีสาวๆ ติดตรึมเลยอยู่อเมริกาก็มีแฟนแต่ก็มีๆ เลิกๆ ตามประสาผู้ชาย พอฉันได้ยินว่าพี่เขามีแฟนทำไมฉันถึงต้องรู้สึกอกหักด้วยก็ไม่รู้อ่อลืมบอกไปว่าพี่วายุรู้แล้วว่าคุณพ่อแต่งงานใหม่กับแม่ของฉัน ตอนแรกแม่กังวลใจกับเรื่องนี้มากเพราะกลัวพี่วายุจะไม่ยอมรับแม่แต่คุณพ่อบอกว่าพี่วายุไม่ได้ว่าอะไรเลยบอกแค่ว่าอะไรคือความสุขของพ่อก็เหมือนความสุขของเขาด้วยเหมือนกันมันก็เลยทำให้แม่กับฉันสบายใจขึ้นมา"ดาวเรืองยังไงผมฝากคุณบอกแม่บ้านให้ทำความสะอาดห้องวายุให้ทีนะ""ได้ค่ะ"ตอนนี้ฉันตื่นเต้นมากเมื่อรู้ว่าพี่เขาจะกลับมาฉันเดินตามพี่ๆ แม่บ้านเข้าไปในห้องนอนของพี่วายุโดยอ้างว่าฉันจะมาช่วยทำความสะอาดแต่จริงๆ แล้วฉันอยากเข้ามาดูมากกว่าว่าห้องพี่เค้าเป็นยังไง ฉันมองดูรอบๆ ห้องที่ต
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-12
อ่านเพิ่มเติม

การกลับมาของวายุ

นกยูง.....ครืดดด ตึ่ก!!! คุณลุงคนขับรถวิ่งลงมาเปิดประตูรถก่อนจะมีร่างสูงโปร่งเดินลงมาจากรถ เขาคือพี่วายุจริงๆ ใช่ไหม ทำไมเขาถึงดูดีมากกว่าในรูปที่ฉันแอบมองทุกคืนเสียอีก ฉันมองหน้าพี่วายุจนตาค้างฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนใจของฉันเต้นแรงมากจนกระทั่งเขาหันมาสบตากับฉันเราสบตากันแว๊บนึงจนฉันเขินรีบหลบสายตาแต่ก็แอบลอบมองเขาอย่างอดไม่ได้เขาเดินไปไหว้คุณพ่อคุณพ่อกอดเขาด้วยความคิดถึงเพราะไม่ได้เจอกันมานานหลายปี"สวัสดีครับพ่อ""ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะลูก""ครับ เอ่อแล้วนี่ภรรยาใหม่ของพ่อใช่มั้ยครับ" พี่วายุมองไปทางแม่ที่ยืนข้างๆ คุณพ่อ"ใช่แล้วลูกนี่น้าดาวเรืองเป็นภรรยาของพ่อเอง วายุจะเรียกว่าแม่ก็ได้นะลูก" ฉันไม่รู้ว่าตัวเองตาฝาดไปหรือเปล่าพอคุณลุงพูดจบประโยคนั้นสายตาของพี่เขาดูแข็งกร้าวราวกับไม่พอใจขึ้นมาทันที แต่เพียงแค่แว๊บเดียวเท่านั้นพี่เขาก็ยิ้มออกมา"ผมขออนุญาตเรียกว่าคุณน้าดีกว่านะครับเพราะดูคุณน้าอายุยังน้อยอยู่เลยเรียกคุณแม่จะไม่เหมาะ""ได้ค่ะคุณวายุจะเรียกน้ายังไงก็ได้ค่ะ^^" แม่ตอบพร้อมกับยิ้มให้พี่วายุ"อ่อเกือบลืมไปเลย นี่น้องนกยูงนะลูกเป็นลูกสาวของน้าดาวเรืองแกมีศักดิ์เป็นน้องส
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-12
อ่านเพิ่มเติม

ตัวจุ้นจ้าน

วายุ...."เอ่อถ้าคุณวายุไม่อยากทานก็ไม่เป็นไรค่ะนกยูงอย่าทำแบบนี้เลยนะลูกพี่เค้าจะอึดอัดใจเปล่าๆ""นกยูงขอโทษค่ะ>ผมกินก็ได้น้องอุตส่าห์ทำให้" ผมยิ้มฝืนไปอีกรอบก่อนจะนั่งลงแล้วตักกล้วยบวชชีใส่ปาก ผมพยายามฝืนกลืนมันลงคอเพราะรสชาติของกล้วยบวชชีมันเหมือนกับที่แม่ผมทำให้ผมกินเลยผมอยากร้องไห้ออกมาแต่ต้องฝืนเอาไว้ไม่อยากทำตัวอ่อนแอให้ใครเห็น"อร่อยมั้ยคะพี่วายุ^^""อื้มมม" ผมตอบยัยตัวจุ้นสั้นๆ ก่อนจะรีบๆ ตักใส่ปากจนหมดถ้วยเพื่อจะได้ลุกออกไปไวๆผมเข้าห้องจัดการข้าวของที่อยู่ในกระเป๋าเดินทาง สิ่งแรกที่ผมหยิบออกจากกระเป๋าเดินทางก็คือกรอบรูปรูปครอบครัวที่มีผมนั่งบนตักแม่พ่อยืนอยู่ด้านหลังมันเป็นรูปเดียวที่ผมเอาติดตัวไปอเมริกาด้วยก๊อก ก๊อก ก๊อก"ใคร" ผมตะโกนออกไป"นกยูงเองค่าพี่วายุ""เห้อออ ผมถอนหายใจอีกครั้งจนจำไม่ได้ว่าผมถอนหายใจกับยัยนี่ไปกี่รอบตั้งแต่ก้าวขาเข้าบ้านมา"มีอะไรกับพี่เหรอ" ผมเปิดประตูก็เจอนกยูงยืนยิ้มหน้าบานอยู่หน้าประตูและเหมือนเธอจะเอาอะไรซ่อนไว้ข้างหลัง"พอรู้ว่าพี่จะกลับมานกยูงก็คิดว่าอยากให้ของขวัญต้อนรับการกลับมาของพี่แต่นกยูงไม่มีเงินที่จะซื้อของแพงๆ ให้นกยูงก็เลยทำข
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-12
อ่านเพิ่มเติม

มีน้อง

วายุ....พอนกยูงลงจากรถผมก็ขับรถออกมาเพื่อตรงไปยังบริษัท ทุกคนคงสงสัยว่าทำไมผมถึงทำดีกับนกยูง....ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมทำผมมีเหตุผลของผมก็แล้วกัน"สวัสดีค่ะคุณวายุพี่ชื่อพี่ศรีนะคะเป็นเลขาของคุณรุจค่ะ" พอมาถึงบริษัทพี่ศรีเลขาของพ่อก็เดินมาต้อนรับรวมถึงพนักงานคนอื่นๆ ที่ยืนต้อนรับผมเป็นทางยาว"สวัสดีครับพี่ศรียังไงผมก็ขอพี่ศรีช่วยสอนงานผมด้วยนะครับ""ได้เลยค่ะ" จากนั้นผมก็เดินตามพี่ศรีไปยังห้องทำงานที่พ่อจัดไว้ให้ผม ซึ่งผมต้องเข้ามาบริหารงานแทนพ่อเพราะพ่อบอกอยากพักงานพ่อบอกเหนื่อยมาทั้งชีวิตแล้วซึ่งตอนแรกผมก็สงสารพ่อนะท่านคงเหนื่อยจริงๆ แต่ที่ผมไปได้ยินมาเมื่อเช้ามันทำให้ผมต้องเปลี่ยนความคิดที่พ่ออยากพักไม่ใช่เพราะอะไรหรอกพ่ออยากพาเมียใหม่ไปเที่ยวต่างประเทศ"ถ้าตาวายุสามารถดูแลบริหารงานที่บริษัทได้แล้วผมว่าจะพักแล้วล่ะ""คุณทำงานมาตลอดคงเหนื่อยมากเลยสินะคะ""อืมม ผมสร้างบริษัทนี้มาด้วยสองมือของผมจนมันเติบโตมาจนถึงทุกวันนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ผมโชคดีที่มีลูกชายที่สามารถดูแลงานแทนผมได้ ถ้าถึงตอนนั้นผมจะพาคุณไปเที่ยวนะคุณอยากไปไหนผมจะพาไปทุกที่เลยไปประเทศสวิสเซอแลนด์ดีมั้ยอากาศที่นั่นดีมากๆ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-12
อ่านเพิ่มเติม

หิวนม

นกยูง....."วายุพ่อมีข่าวดีจะบอกลูก" พอเราสองคนเดินเข้าบ้านมาคุณพ่อก็รีบเดินมาใกล้ๆ พี่วายุเพื่อบอกข่าวดีกับพี่วายุด้วยใบหน้ายิ้มแย้มสดใสมีความสุขไม่ต่างจากแม่ที่นั่งเอามือลูบท้องตัวเองเบาๆ อยู่ที่โซฟาฉันก็เลยเดินมานั่งข้างๆ แม่"เรื่องที่พ่อกำลังจะมีลูกอีกคนน่ะเหรอครับผมเพิ่งรู้จากนกยูงเมื่อกี๊ อันที่จริงผมคิดว่าพ่อควรจะบอกก่อนเป็นคนแรกเพราะผมเป็นลูกชายคนโตแต่ช่างมันเถอะครับยังไงก็ขอแสดงความยินดีด้วยครับกับครอบครัวที่แสนจะอบอุ่นของพ่อ" พูดจบพี่วายุก็เดินขึ้นห้องไปเลย ฉันไม่รู้ว่าเขารู้สึกยังไงกันแน่เขาดีใจอย่างที่พูดจริงมั้ยหรือเขาน้อยใจที่คุณพ่อไม่บอกเขาก่อน ฉันน่าจะรอให้คุณพ่อเป็นคนบอกเองมากกว่า ฉันรู้สึกผิดยังไงก็ไม่รู้"นกยูงไม่น่ารีบบอกพี่วายุเลยนกยูงผิดเองค่ะ""หนูไม่ผิดหรอกลูกพ่อผิดเองที่จริงพ่อควรจะโทรบอกวายุเป็นคนแรก พ่อลืมไปว่าพี่เค้าเป็นคนคิดมากแล้วก็เป็นคนขี้น้อยใจมาตั้งแต่เด็ก""อย่าโทษกันเลยค่ะ เราทุกคนก็ไม่มีใครอยากให้คุณวายุรู้สึกน้อยใจแบบนี้หรอก"เราทุกคนนั่งทานอาหารค่ำด้วยกันยกเว้นพี่วายุที่ไม่ยอมลงมา คุณพ่อก็เลยให้ป้าแม่บ้านขึ้นไปตามแต่พี่เค้าบอกปวดหัวไม่อยากทานอาห
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-12
อ่านเพิ่มเติม
ก่อนหน้า
123456
...
11
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status