All Chapters of วายุร้ายพ่ายรัก: Chapter 61 - Chapter 70

วายุ...."อย่ามาโกหกกู กูเป็นเพื่อนมึงมาตั้งแต่อนุบาลทำไมกูจะไม่รู้ว่าตอนนี้มึงกำลังอารมณ์บ่จอยเพราะทะเลาะกับเมียมา ว่าแต่ทะเลาะกันเรื่องไรวะ""มึงไม่รู้สักเรื่องจะตายไหม ทำไมไม่หัดเงียบปากเหมือนพวกไอ้กิตไอ้ธรมันมั่ง""ไอ้สองตัวนั้นมันก็ขี้เสือกเหมือนกูแล่ะแต่มันให้กูเป็นตัวเปิด5555""เห้ออ กูเป็นเพื่อนกับมึงไงวะตั้งหลายสิบปี""ถ้ามึงไม่คบกะกูมึงก็ไม่มีใครคบแล้วไอ้ยุเพราะมึงมันนิสัยเสียปากหมาอ่อปากแข็งอีกต่างหากไม่งั้นคราวก่อนเมียมึงคงไม่หนีไปถึงสามปีหรอก555""มึงจะขุดมาพูดทำเชี่ยไร""สรุปมึงทะเลาะกับเมียมาใช่ไหมบอกกูมา""เออ!!! กูทะเลาะกับนกยูงมามึงพอใจกับคำตอบรึยัง""5555ใครจะเชื่อว่าเสืออย่างมึงที่เคยเอาผู้หญิงมาเป็นร้อยตอนนี้จะกลายเป็นวายุคนกลัวเมียไปได้ รู้ถึงไหนอายถึงนั่น55555""อืมม แซวกูเข้าไปสักวันถ้ามึงมีเมียกูเชื่อเลยว่ามึงก็ไม่ต่างจากกู""5555ไม่มีทางเพราะกูจะไม่เอาเมียเป็นตัวเป็นตน""เออ กูจะคอยดู".........................."เห้ยไอ้ยุวันนี้มึงไปกินเหล้าที่ผับกูป่ะ ตั้งแต่กูเปิดผับใหม่มีแต่มึงที่ไม่เคยไปอุดหนุนร้านกูเลย น้อยใจว่ะ" หลังจากคุยงานกันเสร็จไอ้ธรมันก็ชวนผมไปกิน

นกยูง...."แม่งทำไมเมียกูไม่รับสายกูสักทีวะกูโทรไปจะสิบสายแล้วนะเว้ย" พี่วายุพูดน้ำเสียงหงุดหงิด เขาโทรหาฉันเหรอ ฉันรีบหามือถือตัวเองปรากฏว่าไม่มีสงสัยฉันลืมไว้บนรถแน่ๆ"แล้วมึงจะโทรหาเมียมึงทำไม" พี่บิวถามพร้อมกับมองมาที่ฉันแวบหนึ่งที่ยืนอยู่ด้านหลังพี่วายุ"นั่นดิออกมาข้างนอกทั้งทีสาวๆ สวยๆ ก็เต็มร้าน มึงน่าจะเลือกสักคนแล้วพาเธอไปหาความสุขข้างนอกเมียมึงไม่รู้หรอก" ฉันรู้ว่าพี่ธรพูดลองใจคนที่น่าจะเมาได้ที่"ความคิดมึงโคตรเหี้ยเลยไอ้ธร กูรักเมียกูคนเดียวโว๊ย" เสียงยานคางแบบนี้เมาชัวร์"แหมมม ตั้งแต่มีเมียเป็นตัวเป็นตนนี้เป็นคนดีเลยนะมึงอ่ะ""แน่นอนดิ กูเป็นผัวที่ดีของนกยูงแล้วกูก็เป็นพ่อที่ดีของลูกกูทั้งสามคนด้วย พวกมึงไม่มีลูกไม่มีเมียพวกมึงไม่เข้าใจกูหรอกเว้ย""กูถามมึงจริงๆ นะไอ้ยุ มึงรักเมียมึงมากขนาดไหนวะมึงถึงยอมเสียความเป็นอิสระที่มึงหวงนักหวงหนา""ก็มากพอที่จะทำให้กูไม่สนใจผู้หญิงคนไหนอีกเลย กูอยากทำให้นกยูงมั่นใจและเชื่อใจกูว่ากูไม่มีทางนอกกายนอกใจเธออีกเป็นครั้งที่สอง แค่กูทำผิดครั้งเดียวกูก็รู้สึกผิดไปตลอดชีวิตที่เคยทำให้นกยูงร้องไห้เสียน้ำตา เห้อพูดถึงเมียแล้วก็อยากกลับบ้า

วายุ....."อืมมกูเข้าใจว่ามึงมันโง่""ไอ้เหี้ยมึงว่ากูโง่มึงก็โง่ไม่ต่างจากกูไม่งั้นมึงคงไม่ไปนอนกับพี่บีมหรอกเพราะคิดว่าเป็นพี่แบม""ไอ้บิว!!!มึงพูดเรื่องนี้ขึ้นมาทำเชี่ยไร" ผมด่าไอ้บิวเพราะผมกลัวว่านกยูงจะเก็บเอามาคิดมาก"เออโทษทีกูลืมตัว พี่ขอโทษนะนกยูง""ไม่เป็นไรเรื่องมันก็ผ่านมานานแล้วนกยูงไม่คิดมากหรอกค่ะ^^""โอเคงั้นขอเล่าต่อละกันนะ แล้วทีนี้พอกลับมาพี่บีมก็ดันไปเห็นมึงตามหน้าข่าวต่างๆ แล้วเกิดชอบมึงอยากได้มึงก็เลยไปหามึงที่บริษัทแล้วก็โกหกมึงว่าตัวเองคือพี่แบม แล้วมึงก็เชื่อหลังจากนั้นมึงก็...""พอๆ มึงข้ามช่วงนี้ไปเลยไอ้บิว" ผมรีบตัดบทก่อนที่มันจะลามมาเรื่องที่ผมกับพี่บีมเคยมีอะไรกันอีก ไอ้เชี่ยนี่เวลาพูดละพูดไม่เบรคความซวยมันจะตกมาที่ผม"เออนั่นแล่ะ แล้วทีนี่คงติดใจมึงมั้งก็เลยทำทุกวิถีทางที่จะเอามึงมาเป็นของตัวเองให้ได้ ขนาดผ่านมาตั้งหลายปีก็ยังแอบวางยามึงอีก ตอนนั้นกูเริ่มสงสัยละเพราะพี่แบมไม่น่าใช่คนนิสัยแบบนี้และไม่น่าที่จะกล้าทำอะไรเลวๆ โดยการวางยามึง หลายวันต่อมากูก็เลยบินไปหาพี่แบมตัวจริง ตอนแรกพี่แบมไม่ยอมรับแต่กูก็หลอกล่อถามโน่นนั่นนี่จนในที่สุดพี่แบมก็บอกความจริงก

ที่งาน...ตอนนี้เราทุกคนมาอยู่ที่โรงแรมที่จัดงานแข่งขันฉันส่งข้อความหาอัสว่าเมื่อไหร่เขาจะมา ไม่ถึงห้านาทีเขาก็โทรกลับมา"นายอยู่ไหนแล้วอัส" ฉันถามอัสทันที่ที่รับสายเพราะนี่งานก็ใกล้จะเริ่มแล้วแต่เขาก็ยังไม่มาแล้วน้องลมหนาวก็ถามหาแต่เขาจนพี่วายุน้อยใจลูกสาวตัวเองที่ร้องไห้หาคนอื่น"ติดไฟแดงอยู่กลางสี่แยก ไม่เกินสิบห้าน่าจะถึง""รีบๆ มาหน่อยหลานสาวนายถามหานายตั้งแต่เช้าแล้วรู้ไหม""เออรู้แล้วน่ารีบจัง ถ้าเหาะไปได้ฉันคงเหาะไปแล้วเธออย่าลืมว่ากรุงเทพรถแม่งโคตรติด แค่นี้ก่อนนะไฟเขียวแล้วฉันจะใช้สมาธิขับรถ""อื้มม ขับระวังๆ นะถ้าถึงแล้วโทรหาด้วยฉันจะได้ออกไปรับเพราะงานนี้ถ้าไม่มีบัตรห้ามเข้า""ค๊าบบบบคุณผู้หญิง" หลังจากวางสายเสร็จฉันก็รีบเดินเข้าไปในงานเดี๋ยวถ้าอัสมาถึงค่อยออกมารอเขาที่หน้างานอีกที"นกยูงอยู่นี่นี่เอง""พี่แบมมีอะไรเหรอคะ""ก็วายุมาถามหานกยูงกับพี่บอกว่านกยูงหายไป""นกยูงออกมาไม่ถึงสิบนาทีเลยนะคะ""5555วายุคงห่วงแล่ะ""ห่วงเกินไปแบบนี้ก็ไม่ไหวนะคะ""ให้ทำไงได้ล่ะมีภรรยาสวยก็ต้องหวงเป็นธรรมดา^^""นกยูงไม่ได้สวยอะไรขนาดนั้นหรอกค่ะพี่วายุชอบเป็นแบบนี้ตลอด>ฉันกับพี่แบมเดินเ

วายุ......"เพิ่งรู้ว่าเมียพี่เป็นนักสืบ""พี่ไม่ได้ว่านกยูงใช่มั้ยคะ""เปล๊าาา ใครจะกล้าว่าเมียสุดที่รักของพี่ล่ะครับ หื้มมมม" ผมรีบแก้ตัวทันทีเพราะกลัวเมียจะโกรธอีกถ้าผมพูดไม่เข้าหู อยากจะบอกว่ายิ่งนับวันผมยิ่งเกิดความกลัวเมียหนักขึ้นไปทุกวันแต่ผมก็รักเธอเพิ่มขึ้นทุกวันเช่นเดียวกัน เมียต้องการอะไรผมตามใจทุกอย่างไม่เคยขัดใจเลยสักครั้ง"นกยูงต้องรู้ให้ได้ว่าเค้าสองคนเคยมีเรื่องอะไรกัน""ครับ พี่จะเอาใจช่วยนะ^^" ผมคงพูดได้แค่นี้แล่ะครับถ้าขืนบอกไม่ต้องไปยุ่งเรื่องของเขาหรอกมีหวังคืนนี้ผมได้ถูกเนรเทศไปนอนห้องสองแฝดแน่ๆนกยูง....ฉันขอตัวกลับบ้านก่อนเพราะรู้สึกเป็นห่วงพี่แบม คือดูจากอาการของเธอเมื่อคืนแล้วเหมือนเธอมีเรื่องทุกข์ใจจริงๆ แม้ว่าเธอจะปฏิเสธก็ตามแล้วเมื่อเช้าฉันก็ไม่เห็นพี่แบมลงมาทานอาหารเช้า ฉันก็เลยขอพี่วายุกลับมาดูพี่แบมส่วนลูกๆ พี่วายุอาสาจะไปรับที่โรงเรียนเอง"ป้าคะพี่แบมอยู่ไหนคะ" ฉันถามป้าแม่บ้านหลังจากที่ฉันขึ้นไปเคาะห้องเรียกพี่แบมแต่เธอไม่อยู่ในห้องฉันก็เลยเดินหาจนทั่วบ้านแต่ก็ไม่เจอจนต้องเดินมาถามป้าแม่บ้านที่ในครัว"คุณแบมเธอไปแล้วค่ะ""ไปแล้ว?? ไปไหนเหรอคะ""ป้าก้