Semua Bab ลัทธินิยมสาวอ้วน (ไอดอลหนุ่มย้อนเวลาไปคลั่งรักสาวอ้วน): Bab 21 - Bab 30

ฟางหลินเฉินกำลังมาตามหาภรรยา เขาได้ยินคำพูดของหลิวฟู่จงพอดี ความโกรธเดือดพล่านในใจ ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าว ความอดทนที่มีมาถึงขีดจำกัด เขากัดฟันแน่น ขณะมองพ่อตาดูถูกเหยียดหยามลี่เอ๋อร์ของเขาอย่างไม่ยั้งมือ ในที่สุด เขาตัดสินใจแน่วแน่ว่าจะไม่ยอมเรียนดนตรีหรือขอคำสอนใดๆ จากคนเช่นนี้อีกต่อไป เขาถูกตี โดนดูแคลน หรือเหยียดหยามเขายังทนได้ แต่จะให้นางฟ้าถูกทำร้ายจิตใจมากไปกว่านี้เพื่อเขา เขาไม่มีทางยอมรับได้ฟางหลินเฉินเดินเข้าไปและช่วยพยุงแขนอ้วนกลมของภรรยาให้ลุกขึ้น ระหว่างที่หลิวฟู่จงหันหลังสะบัดแขนเสื้อไม่สนใจ“อย่าคุกเข่าเลย..เจ้าจะเจ็บเปล่าๆ”“ท่าน..ท่านพี่” หลิวลี่อินหันไปมองสามีน้ำตานองหน้า“เรากลับบ้านกันเถิด” เขาจับมือภรรยาไว้แน่น“แต่..แต่ว่า” หลิวลี่อินมองหน้าสามีก่อนจะหันไปมองด้านหลังของบิดา “

ฟางหลินเฉินจุมพิตปิดปากของนาง ดูดดื่มและขบกัดลิ้นหวาน รอยฟันที่ฝังลงบนบริเวณรับรส ฝังความเจ็บแปลบปลาบไปทั่วกระดูกสันหลังของนาง เขาเพียงเอื้อมมือไปลูบไล้และปลอบโยนแผ่นหลังนวลเนียน ทุเลาความเจ็บปวดที่เขากัดลิ้นของนาง “อื้อ..”หญิงสาวตัวสั่นไหว หายใจติดขัด แต่สามีกลับยิ่งดูดดื่มลิ้นของนาง ราวกับจะดูดซับน้ำหวานดอกกุ้ยจากปากภรรยาทุกหยด อีกมือของเขาล้วงดึงเสื้อผ้าแพรจนหลุดร่วง ไหล่กลมถูกเปิดรับอากาศเย็น แต่หลิวลี่อินกลับรู้สึกร้อนรุ่ม ท้องน้อยปั่นป่วนราวถูกไฟสุมเขาเลื่อนริมฝีปากลงไปยังคออิ่ม แต่ไม่ได้ขบเม้มและดูดกัดดังที่เขามักจะชื่นชอบ วันนี้เขาช่างอ่อนโยนและเอาใจใส่ เพียงแลบลิ้นและลิ้มเลียสร้างความสุขให้ผิวบอบบางของนาง ปลายลิ้นอุ่นหมุนวนไปตามเส้นเลือดข้างคออิ่ม ทิ้งคราบเปียกชื้นจนทั่ว แต่เขายังคงใจเย็น ปรนเปรอความรู้สึกเสียวซ่านบนคอของภรรยาอย่างต่อเนื่องฟางหลินเฉินผลักร่างอวบให้เอนพิงผนังรถม้า ก้มลงเลียกระดูกไหปลาร้าอย่างอ่อนโยน ก่อนที่เ

เย็นวันนั้น เป็นครั้งแรกที่ฟางหลินเฉินเหนื่อยอ่อนจนไม่สามารถเคี่ยวกรำหลิวลี่อินได้อีก หลังอาบน้ำเขาก็แทบไม่อยากขยับตัวลุกขึ้นไปไหน ภรรยาตัวกลมจึงได้พักร่างกายบ้างตั้งแต่แต่งงานมา แต่เขาก็ยังออดอ้อนจนนางต้องร้องเพลงกล่อมเขานอนอยู่ดี พระตำหนักบุปผาละอองวสันต์ของฮองเฮาตั้งอยู่ลึกในพระราชวังอันใหญ่โต เป็นตำหนักที่โอบล้อมด้วยสวนดอกไม้งดงามและกว้างใหญ่ ถูกสร้างขึ้นอย่างประณีตเพื่อเป็นที่ชื่นชมดอกไม้นานาพันธุ์ในยามวสันต์ ช่วงนี้ดอกไม้นานาชนิดต่างเบ่งบานสะพรั่งเต็มสวน กลีบดอกหลากสีสันปลิวไสวตามสายลมบางเบาที่พัดโชยผ่าน ส่งกลิ่นหอมละมุนไปทั่วบริเวณ สายลมเย็นเอื่อยแห่งฤดูวสันต์พัดผ่าน สัมผัสความอบอุ่นและความเย็นระคนกันอย่างลงตัว ในยามนี้ นางกำนัลและขันทีมากมายต่างขะมักเขม้นเดินขวักไขว่ไปทั่วบริเวณ จัดเตรียมโต๊ะและที่นั่งให้เหล่าขุนนางและชนชั้นสูงที่กำลังจะมาร่วมงานซึ่งฮองเฮาทรงจัดขึ้นด้วยพระองค์เอง เพื่อเป็นการชื่นชมมวลหมู่บุปผาที่บานสะพรั่ง&nbs

การประลองยังคงดำเนินต่อไป ทั้งสองแข่งขันการคัดอักษร แน่นอนว่าซู่จื่อหยางมีความรู้มากกว่า แต่ลายมือของฟางหลินเฉินกลับงดงามกว่ามาก เหล่าขุนนางหลายคนจึงเริ่มเห็นต่างกันเมื่อถึงการแต่งบทกวี ฟางหลินเฉินนั้นไร้ความสามารถด้านนี้อย่างแท้จริง แต่โชคดีที่เขาอยู่ในวงการเพลงมานาน แม้ไม่รู้จักบทกวี แต่จะมากจะน้อย เขาก็จดจำบทเพลงไพเราะมากมายได้ขึ้นใจ เขาจึงแอบนำเพลงพวกนั้นมาดัดเป็นบทกวี บทกวีของเขาแม้จะประหลาดไปบ้าง แต่กลับไพเราะและสดใหม่มากกว่าของซู่จื่อหยางที่ทำได้เพียงแค่ท่องจำ ผู้อาวุโสเซียวซึ่งได้ชื่อว่าเป็นปรมาจารย์ด้านกวีถึงกับเอ่ยชมไม่หยุด ระหว่างการประลองวาดภาพท่ามกลางบรรยากาศที่อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของดอกไม้นานาพันธุ์ และอารมณ์คุกรุ่นระหว่างบุรุษสองคน ซู่จื่อหยางโมโหและเริ่มไม่มั่นใจว่าตัวเองจะชนะเขาถึงขั้นยืนวาดรูป มือของเขาพลิ้วไหวบนกระดาษ ปลายพู่กันหนักหน่วงฉับไว ภาพดอกเหมยที่แข็งแกร่งต้านลมหนาวปรากฏชัดเจน เป็นสัญลักษณ์ของความเย่อหยิ่งและทระน

 “ท่านผิดแล้ว อาจารย์ของข้าไม่ได้ไร้ฝีมือ เพียงแต่เขาสอนไว้ว่า วิชากระบี่มีไว้ปกป้อง หาใช่ชักออกมาฟาดฟันใส่ผู้บริสุทธิ์ ยิ่งไม่อาจใช้วิชากระบี่เพื่อแย่งชิงชื่อเสียงของตน”“...” ซู่จื่อหยางรู้สึกหน้าชา คำพูดของฟางหลินเฉินทำให้เขาดูเป็นบุรุษชั่วร้ายที่ต้องการคร่าชีวิตคนบริสุทธิ์ให้ได้ฟางหลินเฉินเห็นความตระหนกในแววตาของเด็กหนุ่มจึงรีบยื่นข้อเสนอที่เขาเตรียมเอาไว้ทันที“เช่นนี้ดีหรือไม่ หากท่านต้องการประลองฝีมือให้ได้ พวกเราก็เพียงรำเพลงดาบคนละสิบกระบวนท่า ให้ผู้อาวุโสหลายท่านในที่นี้ตัดสิน และถือว่าสร้างความบันเทิงให้แก่ฮองเฮาและทุกท่านในที่นี้ อย่างไรวันนี้ก็เป็นงานมงคลชมดอกไม้ ไม่ควรมีเหตุนองเลือดเกิดขึ้น”“..ได้!” ซู่จื่อหยางต้องกัดฟันตอบรับ เขายังจะตอบอย่างอื่นได้อีกหรือ หากเขายังพยายามดึงดัน เขาจะกลายเป็นคนหยาบช้าที่อยากฆ่าบัณฑิต อย่างไรฮองเฮาก็เรียกฟางหลินเฉินว่าบ