All Chapters of ลัทธินิยมสาวอ้วน (ไอดอลหนุ่มย้อนเวลาไปคลั่งรักสาวอ้วน): Chapter 1 - Chapter 10

ท่ามกลางสายฝนตกพรำในค่ำคืน เรือนสีแดงสดที่ถูกตกแต่งคล้ายกับสถาปัตยกรรมโบราณแห่งหนึ่งกลับมีควันไฟลอยออกมาเป็นระยะแต่เดิมเรือนสีแดงสดหลังนี้ถูกตกแต่งด้วยโคมไฟแดงสลัวเย้ายวน แต่ยามนี้ทั่วบริเวณกลับมืดสนิท มีเพียงแสงไฟจากถนนที่ยังพอส่องให้เห็นบริเวณนี้เป็นถือว่าเป็นย่านคนรวย ผู้คนจึงต่างฝ่ายต่างอยู่ในพื้นที่บริเวณกว้างขวางของตัวเอง แม้จะมีควันไฟมากผิดปกติ แต่ก็ไม่มากพอให้เพื่อนบ้านรับรู้ชายหนุ่มตัวสูงคนหนึ่งกำลังอุ้มร่างของหญิงสาวอวบอ้วนออกมาวางที่สนามหญ้าของเรือนสีแดง รูปร่างเขาดูสูงโปร่งแต่กลับเต็มไปด้วยมัดกล้าม แม้สายฝนจะน้อยนิดจนไม่สามารถทำให้เส้นผมเปียกได้ทั้งหัว แต่เขากลับเปียกชุ่มไปทั้งตัว เหมือนเขาจะตั้งใจราดน้ำใส่ตัวเองมากกว่าเมื่อเขาวางร่างสาวอวบลง เขาก็วิ่งกลับเข้าไปในเรือนสีแดงอีกครั้ง ไม่นานเขาก็อุ้มหญิงสาวอวบอ้วนอีกคนออกมาวางนอกสนาม และวิ่งเข้าไปช่วยคนต่อไป เขาทำเช่นนี้จนอุ้มหญิงสาวคนที่ห้าออกมาวางที่สนาม เรือนสีแดง เปลวเพลิงก็เริ่มลุกไหม้ออกมานอกตัวอาคาร แต่ชายหนุ่มคนนั้นยังคงวิ่งกลับเข้าไปช่วยหญิงสาวคนต่อไปเมื่อเริ่มมีเปลวไฟ ผู้คนรอบบริเวณก็เริ่มสังเกตเห็นถึงความผิดป

ฟางหลินเฉินลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เขาพบว่าตัวเขานอนอยู่ในห้องที่ถูกตกแต่งด้วยผ้าม่านสีแดงเต็มไปหมด แม้แต่แสงไฟสลัวในห้องก็ยังเป็นสีแดงจางๆ เขากะพริบตาเพื่อไล่ความง่วงงุน แต่ไม่ทันไรเขาก็ได้ยินเสียงสะอื้นไห้เบาๆ เสียงนั้นไพเราะยิ่งเขาหันไปตามเสียงสะอื้นที่พยายามปกปิดไว้ ทันใดหัวใจของฟางหลินเฉินก็เต้นรัวราวกับจะกระดอนออกมาข้างนอกให้ได้ เขาไม่เคยคาดคิดว่าจะได้พบกับความงดงามบาดลึกลงในใจเช่นนี้“..นางฟ้า” เสียงของเขาแหบพร่าสั่นรัว คล้ายเขาละเมอออกไปโดยไม่รู้ตัวหญิงสาวในชุดแดงเงยหน้าขึ้นมาสบตาฟางหลินเฉิน ท่าทางของนางคล้ายตกใจและนึกไม่ถึงอยู่หกส่วน แต่อีกสี่ส่วนเต็มไปด้วยความหวาดกลัวชั่วขณะที่สายตาของฟางหลินเฉินสบเข้ากับดวงตาคู่นั้น โลกทั้งใบพลันหยุดนิ่ง สรรพเสียงรอบข้างเหมือนถูกกลืนหายไปในลมหายใจติดขัดของสตรีตรงหน้าผีเสื้อนับพันเริ่มโบยบินในท้องของเขา ทุกอย่างรอบตัวลอยละล่องดั่งหมอกยามเช้า เขามองเห็นรายละเอียดทุกอย่างในตัวนางที่ทำให้หัวใจเขาเต้นแรงขึ้นดวงตาผลซิ่ง[1]กลมโตเป็นประกายของนาง เขารู้สึกว่ากำลังจ้องมองดาวที่สว่างสดใสที่สุดในท้องฟ้ายามค่ำคืน คราบน้ำตาเล็กๆ ที่มุมหางตากลมทำให้เขารู

ฟางหลินเฉินยอมปล่อยมือจากขาอวบ ก้มลงมาจูบดูดดื่มลิ้นแดงน่ารัก และกอดไหล่เนียนของนางเอาไว้แน่น ระหว่างที่เขาฝังแท่งหยกร้อนเสียดสีแผดเผาร่องฉ่ำน้ำเสียงเตียงดังสนั่นตามแรงกระแทกของชายหนุ่ม เขาก้มลงไปกัดไหล่นวลฝังเขี้ยวของเขาลงในเนื้อแน่นสุดแรง ขยับสะโพกของเขาขึ้นลงอย่างเร็วเร่ง ในที่สุดความสุขล้นปรี่ก็ปลดปล่อยใส่ธารน้ำคับแคบของหญิงสาว เขาคำรามออกมาผ่านเนื้อนุ่มที่กัด ร่างกายของเขาสั่นสะท้านเพราะการปลดปล่อย สองมือใหญ่กอดร่างแน่นนิ่มไว้ แม้จะไปถึงยอดเขาแล้วแต่ฟางหลินเฉินยังคงขยับนวดคลึงแท่งหยกร้อนของเขาเบาๆ เพื่อคงระยะเวลาแห่งความสุขสันต์ไว้ให้นานขึ้น เมื่อเขารีดนมขาวขุ่นของตัวเองออกมาจนแทบทุกหยด ในที่สุดเขาก็เงยหน้าขึ้นมามองหญิงสาวสั่นเทาใต้ร่างของเขา เขาคาดว่าจะได้เห็นสีหน้าสุขสมแต่กลับเห็นเพียงใบหน้าบิดเบี้ยวเพราะความเจ็บปวด นางกัดริมฝีปากตัวเองไว้แรงจนแทบห้อเลือด“แม่นาง!” เขารีบชันศอก เอื้อมมือออกไปแตะริมฝีปากสีชาด “อย่ากัด..อย่ากัดตัวเอง เจ็บมากใช่ไหม..หายใจ อย่ากัดตัวเอง” เขาใช้นิ้วโป้งดึงริมฝีปากล่างของนางเบาๆ “ดี..เด็กดี” เขาเอ่ยชื่นชม เมื่อนางยอมอ้าปากหอบหายใจอย่างเชื่อฟัง

ฟางหลินเฉินเป็นบุรุษที่ผ่านสมรภูมิบนเตียงมามาก วันนี้เขายอมรับกับตัวเองว่าหญิงสาวใต้ร่างคนนี้ ถูกใจเขาไปเสียทุกอย่าง แม้แต่ยามที่นางควบคุมตัวเองไม่อยู่ สุขสมจนหน้าแดงก่ำสายตาเหลือกกลับ นางยังคงดูน่ารัก ขณะที่นางคว้าจับผ้าปูที่นอนไว้แน่น สองมืออวบของนางก็ยังน่ามองสำหรับเขา“อ้า..อา ไม่..ไม่..อ้า!” หลิวลี่อินรู้สึกใกล้ลอยไปถึงขอบฟ้าทุกขณะ ความร้อนแรงของสัมผัสที่สอดประสานกันแผดเผาราวกับเปลวไฟที่ลุกโชน นางแทบจะหยุดหายใจเมื่อเขากัดที่ข้อเท้าและกระทุ้งเข้ามาในตัวนางลึกสุดครั้งแล้วครั้งเล่าฟางหลินเฉินรู้สึกถึงการบีบรัดในช่องแคบ เขาจึงขยับสะโพกให้เร็วขึ้นและแรงขึ้น จนตัวเขาเองก็ใกล้ถึงจุดระเบิดความเสียวซ่านเพราะนางบีบแน่นเหลือเกิน แต่ยังคงพยายามอดทนเพื่อพานางฟ้าแสนน่ารักไปให้ถึงยอดเมฆาเสียก่อน“อ๊ะ อ้า ๆ ๆ....” เสียงกรีดร้องอย่างไร้สติดังออกมา สายน้ำแห่งความสุขสันต์พุ่งกระแทกตัวของเขาและแตกออกราวกับน้ำพุคลั่ง หญิงสาวร่างอวบอ้วนตัวสั่นสะท้าน แอ่นอกขึ้นและหลับตาแน่นกัดฟัน ปลายเท้าของนางสั่นอย่างรุนแรงคล้ายไม่อาจควบคุมใกล้ริมฝีปากของเขาฟางหลินเฉินแทบคลั่งเมื่อสายน้ำรักของนางพรั่งพรูออกมาจากช่อ

ฟางหลินเฉินพาเสี่ยวตงเดินไปตามถนนยามเช้าที่แสนวุ่นวาย ผู้คนในยุคโบราณต่างต้องตื่นเช้าเพื่อจะรีบทำงานรักษาชีวิต แต่ถึงแม้จะมีคนเดินผ่านไปมามากมาย ก็ไม่มีฝูงชนวิ่งเข้ามาเบียดเพื่อขอลายเซ็นเขาอีกต่อไปชายหนุ่มรู้สึกดีมากที่ได้เดินบนถนนอย่างสบายอารมณ์เช่นนี้ ไม่รู้ว่านานเท่าไรแล้วที่เขาไม่ได้เดินท่ามกลางถนนสาธารณะอย่างอิ่มเอม อาจตั้งแต่ที่เขาเดบิวต์กับวงไอดอลของเขา ถึงจะแลกมาด้วยความใฝ่ฝันและเงินทองชื่อเสียง แต่เขาก็ขาดอิสรภาพเช่นนี้ไม่รู้ว่ายามนี้จะมีเพื่อนๆ ในวงคิดถึงเขาหรือเสียใจจริงๆ ที่เขาตายไปแล้วหรือไม่ แต่เขาก็ยังดีใจที่ได้ออกมาใช้ชีวิตอิสระ ไม่ต้องคอยระวังว่าความต้องการของเขาจะทำให้ชื่อเสียงของวงเสื่อมเสีย ฟางหลินเฉินเดินชื่นชมอาคาร ถนน และรูปแบบการใช้ชีวิตของคนยุคนั้นอยู่นานมาก ในที่สุดเสี่ยวตงเป็นฝ่ายเดินไม่ไหว เขาจึงพาเด็กรับใช้เข้าไปนั่งพักในร้านน้ำชาแห่งหนึ่งท่ามกลางความวุ่นวาย ฟางหลินเฉินเห็นชายคนหนึ่งใส่เ