บททั้งหมดของ ปราบพยศคุณภรรยา: บทที่ 51 - บทที่ 60

“ว้าว น่ากินจังเลย”เรือเริ่มเคลื่อนออกจากท่าจอดอาหารก็เริ่มมาเสิร์ฟในทันที ของโต๊ะอื่นอาจเป็นอาหารที่ทางเรือมีไว้ให้พร้อมสำหรับทุกโต๊ะและแทบจะเหมือนกันหมด ยกเว้นของโต๊ะที่เธอกับเขานั่งอยู่กลับเสิร์ฟมาเป็นหมูกระทะครบชุดเต็มโต๊ะไปเลยพราวลลิลที่บ่นอยากกินหมูกระทะมานานจนตัวเธอเองลืมไปแล้วอยากกินแค่ไหนถึงกับตาพองโตด้วยความตื่นเต้นดีใจที่ได้เห็นของที่อยากกินตรงหน้าโดยเฉพาะหมูสามชั้นที่มีชั้นไขมันและชั้นเนื้อแดงเรียงตัวกันสวยงามนั้นน่าย่างบนกระทะเป็นที่สุด มันคงดังซู่ซ่าสู้ความร้อนของกระทะน่าดูเลยล่ะและคงจะกรอบมากถ้ามันสุดพอดีกิน“ขอโทษนะที่วันนั้น....นนท์ธิวรรธน์ตั้งใจจะพาเธอมาเลี้ยงย้อนหลังเพื่อขอโทษที่ในวันนั้นเขาทำงานจนลืมนัดกินหมูกระทะระหว่างเธอกับเขาไปได้แต่ยังไม่ทันได้เอ่ยขอโทษหญิงสาวก็พูดขัดเขาขึ้นมาเสียก่อน จนเขาได้แต่ฟังเธอพูดอย่างเดียวเลย“ไม่เป็นไรค่ะ มันทดแทนกันได้ในวันนี้ได้ หนูกินล่ะนะ”คนตัวเล็กหยิบตะเกียบขึ้นมาในทันทีคีบเอามันหมูชิ้นใหญ่ขึ้นมาแล้วทามันนั้นให้ทั่วกระทะ ก่อนจะพักมันหมูชิ้นใหญ่นั้นไว้ตรงจุดสูงสุดของกระทะแล้วคีบเอาหมูสามชั้นขึ้นมาย่างเรียงกันอย่างสวยงามจนเต

“พี่นนท์”ร่างเล็กถูกวางลงบนเตียงนุ่มอย่างเบามือโดยมีร่างหนาแสนกำยำของท่านประธานขึ้นคร่อมเธอเอาไว้สองร่างเปลือยเปล่าต่อหน้ากัน สบตากันเพียงเล็กน้อยก่อนที่ฝ่ายหญิงจะเขินอายมากกว่าจนต้องหลบสายตาของเขา“รู้ตัวไหมว่านมหวานสวยมาก”สองมือหนาขยับเข้าหาสองเต้าอวบของเธอที่มันชูชันอยู่ตรงหน้าเขา บีบเคล้นทั้งสองเต้าไปพร้อมๆกันและมองโดยไม่ล่ะสายตาไปไหน สลับกับมองใบหน้าหวานของเธอผู้หญิงตรงหน้าเขาไม่ว่าจะตอนไหนเธอสวยมากจริงๆ สวยจนเขาล่ะสายตาไปไหนไม่ได้เลยนี่เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่เขานั้นอยากจะให้การถูกจับคลุมถุงชนเป็นเรื่องจริง ไม่ใช่แค่หลอกผู้ใหญ่ไปวันๆ“ไม่ อือ มีคนสวยกว่าหนูอีกเยอะแยะเลย อื้อ”พราวลลิลถึงกับต้องหันหน้าหนีเขาไปทางอื่นไม่กล้าสบตาเขาที่จ้องเธออย่างไม่ละสายตาไปไหนนั้นสองเต้าก็ถูกเขาบีบเคล้นไม่ยอมหยุดแถมยังเน้นหนักที่หัวนมเข้าให้อีกจนเธอจนนั้นถึงกับสะท้านเพราะความเสียวปะปนกับความเจ็บ“หนูสวยมาก อืม สวยที่สุดเลย อืม”มือหนาข้างที่ถนัดประคองใบหน้าสวยของเธอเอาไว้ไม่ห่าง ริมฝีปากหนาเข้าบดขยี้ริมฝีปากบางอย่างไม่อาจออกห่างได้มือหนาอีกข้างขยับเลื่อนลงด้านล่างเข้าหาจุดรวมความเสียวสะท้านขอ

“สดชื่นอะไรกันหนักกันหนา”“เป็นคนออกแรงแท้ๆทำไมไม่รู้สึกเพลียบ้าง ทำไมถึงเป็นไอ้หนมที่ต้องมานอนหมดแรงแบบนี้อ่ะ”พราวลลิลขดตัวนอนอยู่ในผ้าห่มด้วยความเหนื่อยล้ายังไม่จางหายแม้ว่าจะกลับมาจากโรงแรมตั้งแต่เมื่อวานเย็นแล้วก็ตามพร้อมกับเอ่ยออกมาอย่างค่อนขอดใส่คนตัวโตเบาๆที่กำลังเดินออกจากห้องน้ำไปยังห้องแต่งตัวพร้อมกับฮัมเพลงในลำคอไปเบาๆเธอกับเขาพักผ่อนมาเท่ากันตั้งแต่กลับมาถึงที่บ้านแต่ทว่าทำไมเป็นเขาฝ่ายเดียวที่กลับดูสดชื่นมีชีวิตชีวาเหมือนได้ดูดพลังของใครเข้าไปสักคน ส่วนเธอเหมือนกับวิญญาณหลุดออกจากร่างแล้วยังไม่กลับเข้ามาต่างกันราวฟ้ากับเหว เหตุใดถึงเป็นแบบนี้ไปได้ ทั้งที่เขาเป็นคนทำเธอแค่นอนเฉยๆ“พูดอะไรคนเดียว”นนท์ธิวรรธท์ที่กำลังแต่งตัวอยู่โผล่หน้าออกมาจากห้องแต่งตัวเล็กน้อยเพื่อมาร่วมวงสนทนากับเธอด้วยอันที่จริงเขาได้ยินเธอพูดตั้งนานแล้วแต่ก็แสร้งทำเป็นไม่ได้ยินและแอบยิ้มคนเดียวไปเรื่อยจนทนไม่ไหว“โลกมันไม่ยุติธรรม”หญิงสาวกระแทกเสียงเล็กๆใส่เขาก็จะลุกขึ้นนั่งหวังหาความสดชื่นได้แบบเขามั้ง แต่ก็ไม่พบพานความสดชื่นเลยมีแรงความอ่อนระโหยโรยแรงเท่านั้น“เอาไว้ครั้งหน้า พี่จะให้หนูเป็นคน

“หล่อจัง”ดวงตากลมสวยของหญิงสาวที่ประดับประดาไปด้วยแผงขนตางอนๆค่อยๆเปิดลืมขึ้นอย่างช้าๆแล้วกะพริบถี่ๆสองสามครั้งเพื่อปรับม่านตาให้รับแสงสว่างที่สาดส่องผ่านผ้าม่านเข้ามาภายในห้องนอนก่อนจะพบว่าเธอนั้นได้ตื่นขึ้นมาด้วยความโชคดีเพราะเมื่อตาปุ๊บก็ได้เห็นคนหล่อที่แสนตรงสเปคนอนอยู่เคียงข้างเลยและยิ่งมากไปกว่านั้น เธอนั้นได้ครอบครองตัวของเขาเอาไว้แล้ว คงเหลือแต่หัวใจเขาที่กำลังพยายามไขว่คว้าเอามันมาครอบครองให้ได้“จะไม่ชมอย่างอื่นบ้างเหรอ”นนท์ธิวรรธน์ตื่นก่อนเธอสักพักแต่ทว่ายังคงนอนนิ่งรอเวลาให้เธอรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาไม่รีบร้อนลุกขึ้นจากเตียงเหมือนแต่ก่อนและการรอเวลาที่จะทำให้เหมือนตื่นไปพร้อมๆกันก็ทำให้เขาได้ยินความคิดของเธอชัดเต็มสองหู นับว่าเป็นเรื่องดีรับแสงแดดยามเช้าจริงๆ“ตื่นนานแล้วเหรอคะ”ร่างเล็กรีบพลิกตะแคงตัวไปอีกด้าน หันหน้าหลบเขาด้วยความเขินอาย ก็เธอคิดว่าเขากำลังหลับอยู่ก็เลยกล้าที่จะเอ่ยปากชมเขาออกไปตรงๆใครจะไปรู้เล่าว่าท่านประธานหนุ่มจะเจ้าเล่ห์แกล้งหลับให้เธอหลุดพูดอะไรแบบนั้นออกไป“สักพักแล้วล่ะ”ร่างหนาตะแคงตัวเข้าไปหาอีกฝ่ายอย่างรวดเร็วแล้วกอดเอาไว้แน่น ก่อนจะใช้ปลายมื

“สรุปรายงานเรียบร้อยแล้วค่ะ และก็เอกสารที่ท่านประธานจะต้องเซ็นอนุมัติภายในวันนี้ค่ะ”พราวลลิลพอย่างเท้าเข้ามายังบริษัทก็ทำหน้าที่เลขาของเธอเหมือนเดิมโดยมีกล้าหาญเป็นผู้ช่วยอีกแรงให้กับเธอจากที่เขาก็คอยช่วยงานท่านประธานอยู่แล้วตั้งแต่เช้ายันบ่ายเธอตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่ หอบงานเข้าๆออกๆห้องของท่านประธานทั้งวันเลยไม่มีเวลาไปหยอดคำหวานใส่ท่านประธานเลยแม้แต่นิดเดียว แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังได้เห็นหน้ากันตลอด“อืม วางเอาไว้เลย”นนท์ธิวรรธน์กับการทำงานในช่วงบ่ายแก่ๆนี้ดูจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เขาเริ่มหน้านิ่วคิ้วขมวดด้วยความเครียดที่สะสม ตั้งแต่เช้าตลอดจนป่านนี้เขายังทำงานไม่ได้หยุดเลยแม้กระทั้งพักเที่ยงก็ยังต้องกินข้าวที่โต๊ะทำงาน“เป็นอะไรไปคะ”คนตัวเล็กพอวางแฟ้มบนโต๊ะท่านประธานเรียบร้อยแล้วก็ยังไม่ยอมออกไป ด้วยงานของเธอเสร็จหมดแล้วก็เลยอยากจะอยู่ช่วยงานของท่านประธานในห้องต่อ“ปวดหัวนิดหน่อย”มือหนายกขึ้นนวดขมับของตัวเองเบาๆเพื่อระบายอาการมึนงงที่เกิดขึ้นออกไป หวังบรรเทาอาการปวดหัวไปได้อีกสักพัก และฝืนร่างกายต่อไปให้ทำงานจนหมดวันนี้ให้ได้“เป็นอะไรมากหรือเปล่าคะ”“น่าจะใช้สายตามากไป เดี๋ยวพัก