ปราบพยศคุณภรรยา

ปราบพยศคุณภรรยา

last updateLast Updated : 2025-10-16
By:  ศานิชลOngoing
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
78Chapters
234views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

เขาคือเจ้าของม้าจอมพยศอย่างเธอ งัดทุกกลเม็ดที่มีอยู่มาเพื่อปราบเธอ ทุ่มสุดตัวสุดกำลังแค่หวังให้เป็นผู้ชนะ นนท์ นนท์ธิวรรธน์ ประธานหนุ่มไฟแรง งานก็ต้องทำ เลขาก็ต้องมี เมียก็ต้องเอา ลูกก็ต้องผลิต ผู้เป็นแม่จึงควานหาผู้หญิงที่เหมาะสมทุกตำแหน่งภายในคนเดียวมาเสิร์ฟให้ถึงเตียงนอน หนมหวาน พราวลลิล หญิงสาวสวยและฉลาดตรงตามตำราโบราณที่ว่าเอาไว้ เหมาะจะเป็นทั้งเลขา เมีย และแม่ของลูก แต่มันไม่ง่ายเลยที่จะปราบพยศคนอย่างเธอ เพราะเธอไม่ได้เต็มใจมา แต่เธอกลับถูกทุบหัวแล้วลากเข้าถ้ำที่มีเสืออย่างเขาเป็นเจ้าของ นนท์ นนท์ธิวรรธน์ พ่อหนุ่มนักธุรกิจ เนื้อหอมและขาว ไฟแรงพร้อมเสน่ห์ก็แรงไม่แพ้กัน วันๆทำแต่งาน เรื่องหาเมียไม่เคยมีในหัวมาก่อน พ่อหนุ่มขายาวสูง 189 ซม วัยกำลังตกมันส์ 35 ขวบ หนมหวาน พราวลลิล หญิงสาวสวยที่กำลังมีความสุขกับชีวิตโสด ทำงานวันละแค่นิดหน่อยด้วยการช่วยพ่อกับแม่ทำธุรกิจส่วนตำเพื่อแลกกับค่าขนม มักถูกจับคู่กับคนโน้นคนนี้จากครอบครัวของเธอ หุ่นนางแบบแต่สูงไม่มากแค่ 165 ซม อายุ 25 ขวบ

View More

Chapter 1

ตอนที่ 1 ปรึกษา

Anastasia's POV

    I let out a breathy moan as Kasper's mouth limply enclosed my nipples, sucking and gripping. I could never get over his touch, it brought about shocks of pleasure. I dug my nails into his back and wrapped my legs around his hips as he ran his tongue over my body in a way that made me forget every other thing. Was this hate sex? I wasn't exactly sure but we could tag like that from his own angle, sometimes getting me all confused with how gentle he was with me on bed.

      “ Who are you thinking of when you're with me?” He questioned and when I couldn't answer, he punished me with his wicked tongue as he buried his head between my legs making me moan and squirt.

   My mind went blank the moment he entered into me, I let out another moan to which he smirked. Raising my hips, I moved with him and matched his every thrust making sure never to let it slip out. He entered languorously at first but gradually moved up tempo as he passionately and forcefully thrust harder and deeper, as if in search of something. With the pressured fluidity that rushed into my body, I had a sudden satisfaction as he slipped out and the sticky fluid ran down my legs.

_____________________________________

I hated how the blinding rays of light wouldn't let me sleep in. My head ached and my body was sore all over from last night. I wasn't even sure I get up with the number of times we made love.

“ You finally decided to wake up,” I heard Kasper's cold voice which made my eyes instantly pop open. I was terrified of him. I sat up quietly covering myself with the sheets as I watched him put on his tie - he was already headed to work.

“ Is it... Is it... Uhm,” I bit my lower lip. I wasn't sure how exactly I was to put this because Kasper wasn't in anyway considerate, especially not to me.

“ Are you planning on talking or did you lose your ability to talk last night? Because you were loud as fuck,” he said without looking at me. I was glad he didn't because I had turned tomato red from embarrassment.

“ I don't think I can go to work today,” I finally said, fondling with my fingers. “ Don't get me w-wrong!” I might have raised my voice a little from fear that he would instantly misunderstand.

“ It's not like I plan on slacking off but I feel sore all over and my legs are... Weak...” I paused unsure of what to say next. I really was feeling weak.

 “ What?” He scoffed. Just then a maid walked in making this conversation a little more awkward. “ So you don't want to go to work just because we had a few rounds of sex? ” He turned around to face me while the maid stood by the door watching us. He walked towards me.

“ I-I think you're getting this...,” I paused the moment he sat by my side on the bed. What was I even trying to say? It was exactly what he said.

“ Do you think the other workers in company that are married or dating go celibate because of work?” He started off by caressing my cheeks before squeezing my chin a bit too hard, I knew he did it intentionally - he never hurt me by mistake.

He ran his lips over my neck and my shoulders, before sucking hard on my neck. I kicked my legs beneath the sheet as my nipples stood erect.

“ You would have been granted a work exemption if only you were Aurelia,” he said detaching his mouth from my neck. His eyes were cold and tears welled up in my eyes, I clenched my fist. He always found a way to remind me.

Getting up, he walked towards the maid who had picked up his suit jacket from heaven's knows where and wore it.

“ If I were you, I wouldn't be sitting down in bed. You're going to be late and I'd be more than willing to fire a worker that slacks off,” he threatened as he walked out of the room. I quickly got out of bed, I couldn't lose the job. I needed the money.

“ I believe I don't have to sit around and watch you drink this, right?” The maid twisted her lips, dropping the tonic on the bedside table. She hated me and she didn't hide it one bit. I stared at the black obviously bitter looking tonic in disgust. Kasper had switched over from pills to tonics since I had fainted previously from taking after-sex pills, my body couldn't handle it anymore and yet he wouldn't let me go on birth control.

“ Don't worry, I can take it on my own,” I faked a smile and without hesitation, she left me. I poured the tonic in the bathroom sink, it was bitter and I had made up my mind not to take that disgusting thing.

   After taking a shower and dressing up, I ran down the stairs, wearing my suit jacket as I ran. I really was going to be late.

“ Anastasia, will you have breakfast?” Mrs. Margaret asked.

“ I believe you don't plan on having her eat with me,” what was he still doing here?

“ Technically, you're just going to be eating on the same dining table and it's a fifty seat dining,” she reminded him. “ I'm sure you can have all the space you need if she sits at the extreme end,” she and butler Luke were the only ones who actually liked me here.

  “ Well, I'm not going to eat on the same dining table as her,” he really found me repulsive.

“ Mrs. Margaret, thanks for the offer but I don't have time for breakfast. Maybe another day,” I excused myself as I walked out of the dining room. I bumped into Butler Luke.

“ Be careful,” he held my shoulders.

“ Sorry but thank goodness you're here,” I felt relieved. “ I'm running late for work, is it okay if I take a driver?” 

“ Sure, you can...”

“ No, you can't,” Kasper's voice towered over his as he stood up from his seat. “ I don't remember giving you the permission to use any of my cars,” he looked at me with twisted brows as he walked passed me to where his personal assistant stood - I hadn't noticed him before now.

“ But I...,”

“ Take a look, you have just fifteen minutes to go,” he said looking at his watch. “ If you start running now, you might just make it in time but what am I kidding,” he snickered. “ You might as well get a box to pack your things on your way to the company,” he continued, grinning evilly.

“ Let's get going, Steve,” he said to his personal assistant as he walked out. He had really planned out how he would fire me this time but I had to prove to him that I wasn't easy to get rid off.

Picking my bag of files, I had determined to spend money on a cab today as I usually would trek but that wasn't an option. I quickly rushed out of the mansion and flagged down a cab - Kasper’s car had already gone. As the cab I was in approached the company, traffic begun - it was like the human race was against me! 

I looked at my watch, I had just six minutes to go before I was officially late and giving how bad the traffic was I wouldn't make it if I waited.

“ I'll drop off here,” I paid the driver his money and dashed out of his car in the middle of traffic. The option was to run as the company was still a bit far for walking distance.

Running into the company building, my heart beat faster and faster as other workers watched as I sprinted across the lobby. I pressed the elevator button but nothing was happening.

“ Urgh!!” I grunted in frustration. Checking my time, I had just four minutes left. I quickly opened the door leading to the stairways and ran up the stairs as I prayed to beat the time.

“ Present!” I yelled as I entered the meeting room, facing CEO Kasper directly. My department had a meeting with him this morning. “ I'm present,” I said, my hands on my knees as I panted. Just then the long hand hit nine.

“ Just in time for the meeting, Ms. Anastasia,” he had an evil grin on his face. I had nearly fallen into his trap, I was lucky.

 “ We can start the meeting now.”

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters
No Comments
78 Chapters
ตอนที่ 1 ปรึกษา
“แม่กับพ่อปรึกษากันแล้วว่าจะช่วยลูกหาเมียสักคน”เสียงแหลมเล็กที่ปลายเสียงมีความหวานปนความดุผสมอยู่ด้วยเอ่ยดังมาแต่ไกลเพื่อพูดคุยกับลูกชายเพียงคนเดียวของเธอ ไม่นับรวมลูกสาวอีกคนที่ใช้ชีวิตอยู่ที่ต่างประเทศตั้งแต่ไปเรียนไฮสคูลจนป่านนี้จบปริญญาโทแล้วยังไม่ยอมกลับบ้านเลย“อือฮึ”นนท์ธิวรรธน์ที่กำลังนั่งรับลมหนาวอยู่ตรงริมระเบียงบ้านที่ติดกับสวนหย่อมของบ้าน ลมหนาวที่นานๆ จะพัดผ่านมาให้ได้เย็นชื่นใจแค่ปีละครั้งและครั้งละไม่กี่วัน สะดุ้งโหยงด้วยความตกใจเขากำลังเพลิดเพลินกับธรรมชาติที่นานๆ จะได้พบเจอ และนานๆ จะได้มีเวลาเพลิดเพลินกับมัน แต่ก็ต้องถูกขัดจังหวะเข้าอีกจนได้ใบหน้าหล่อเหลาที่ถูกผสมผสานจากดีเด่นของทั้งพ่อและแม่อย่างลงตัว เปลี่ยนจากผ่อนคลายเป็นดูหงุดหงิดขึ้นมาทันตาเห็น“และแม่คิดว่า ผู้หญิงคนนี้ควรจะมาเป็นเลขาของลูกได้ด้วย เพราะแม่ไม่สบายใจถ้าลูกจะมีเลขากับเมียเป็นผู้หญิงคนละคนกัน แม่กลัวว่ามันจะมีผู้หญิงหน้าด้านมาแทรกแซงครอบครัวของลูกได้ ต้องกันเอาไว้ก่อนประเดี๋ยวมีเรื่องขึ้นมาแล้วจะแก้ไขลำบาก”พร้อมกันนั้นคนเป็นแม่ก็คิดเรื่องนี้เอาไว้อย่างรอบคอบเอาไว้แล้วด้วย เพื่อกันไม่ให้มีปัญหา
last updateLast Updated : 2025-09-29
Read more
ตอนที่ 2 รับปาก
~คืนนี้ที่เดิม เดี๋ยวฉันนั่งแกร็บออกไปเอง ไม่ต้องมารับ~เสียงหวานๆ ของพราวลลิลเอ่ยพูดกรอกไปทางสายโทรศัพท์เครื่องหรูที่เพิ่งอ้อนให้พี่สาวซื้อหามาให้ใหม่ทดแทนเครื่องเก่าที่เผลอทำหล่นใส่พื้นจนพังไม่เป็นท่าเธอกำลังนัดแนะเพื่อนสาวเพื่อนสนิทที่แสนไว้ใจเป็นที่สุดหลังเลิกจากงานเอกสารที่ช่วยพ่อกับแม่ทำฆ่าเวลาไปวันๆ เพื่อที่จะออกไปเที่ยวกันในคืนวันศุกร์ที่ในวันพรุ่งนี้จะเป็นวันเสาร์ไม่ต้องแบกหน้าโทรมๆ จากการเมาและอดนอนไปทำงาน“วันนี้ตอนหกโมงเย็นมีนัดกินข้าวกับคุณสุขสันต์นะคะ หนูหนมหวานของยายอย่าลืมนัดสำคัญนี้นะ”คนแก่ที่อายุปีนี้ปาเข้าหลักเลขแปดนำหน้าไปแล้วอย่างบุหลันเดินผ่านมาได้ยินหลานสาวคนสุดท้องของบ้านพูดคุยโทรศัพท์พอดีทำเอาคนแก่ที่หูยังดีอยู่ยังไม่ได้แก่ตามอายุต้องเอ่ยเตือนหลานสาวที่อาจกำลังลืมนัดสำคัญในช่วงเย็นวันนี้ไปเพราะใจคิดอยากให้หลานสาวสนใจการหาคู่ครองสักนิดก่อนที่จะอายุมากไปกว่านี้และจะหาคู่ครองกับเขาไม่ได้“คราวนี้เป็นตือป๋วยก่าย หรือนกกระยางดีล่ะคะ”ความแก่นแก้วของพราวลลิลตอบกลับยายของเธออย่างไม่ค่อยน่าฟังนัก แต่มันก็ดูจะเหมาะสมแล้วแหละสำหรับเธอที่ถูกจับคู่ให้ออกไปกินข้าวกับชา
last updateLast Updated : 2025-09-29
Read more
ตอนที่ 3 เสียงใคร
“คืนนี้เล็งคนไหนไว้ล่ะ”กรรณิการ์เอ่ยทักทายเพื่อนสนิทอย่างพราวลลิลที่เธอนั้นกำลังเดินออกมารับที่บาร์โฮสชื่อดังที่ตั้งอยู่ใจกลางสถานที่รวมแหล่งท่องเที่ยวยามราตรีด้วยเธอนั้นมาถึงกับเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่งก่อนหน้านี้ได้สักพักแล้วและก็นั่งดื่มได้แก้วหนึ่งแล้วด้วย พราวลลิลนั้นเดินทางมาถึงที่หลังเธอก็เลยเดินออกมารับจะได้ไม่ต้องไปเสียเวลาเดินตามหากันด้านใน“ก็ต้องน้องคนนั้นคนเดียวในใจของหนมหวาน”จุดมุ่งหมายของพราวลลิลยังคงเป็นพ่อหนุ่มหน้าตี๋นั้นไม่เปลี่ยนแปลงด้วยความติดใจในหน้าตาและก็กิริยามารยาทของพ่อหนุ่มคนนั้นแล้วอีกสักพักคนอย่างพราวลลิลก็จะต้องทุ่มจ่ายเงินไม่อั้นแม้เส้นทางทางการเงินจะถูกทางครอบครัวคุ้มกำเนิดเอาไว้ก็ตาม เพื่อจะเรียกเด็กหนุ่มในดวงใจที่ทั้งขาวทั้งใสทั้งเนียนผุดผ่องอย่างกับดาราซีรีส์ของจีน กล้ามงี้เน้นเป็นหมัดๆให้มานั่งร่วมวงดื่มด้วยกัน“แหม่ๆ ไม่คิดจะเปลี่ยนใจเลยนะ”เพื่อนซี้อย่างกรรณิการ์อดไม่ได้ที่จะเอ่ยแซวเพื่อนที่เป็นสาวรักเดียวใจเดียว ทั้งที่ทั้งบาร์นี้มีหนุ่มๆให้เลือกมานั่งดื่มด้วยนับไม่ถ้วน“แล้วนี่แม่สาวกล้ามโตนั้นมาหรือเปล่า”พอเดินเข้ามาด้านในแล้วพราวลลิลก็มองเห็นถึ
last updateLast Updated : 2025-09-29
Read more
ตอนที่ 4 พบหน้า
“นี่เธอว่าใครเป็นโจร”สิ้นเสียงกรีดร้องของหญิงสาว นนท์ธิวรรธน์ผู้ไม่เคยยอมให้ใครหน้าไหนมาชี้หน้าด่าร้ายมาก่อนก็ตั้งคำถามย้อนกลับไป เพื่อให้อีกฝ่ายพูดให้กระจ่างนี่มันก็บ้านของเขา ห้องนอนนี้ เตียงนอนนั้น ก็ล้วนเป็นของบ้านเขาทั้งนั้น เธอนั่นแหละที่เป็นโจรห้าร้อยที่ไหนก็ไม่รู้ ถึงได้มาอยู่ในบ้านของเขาได้แต่หน้าตาเธอช่างสวยเกินโจรไปมาก แม้มีสภาพเหมือนเพิ่งจะตื่นนอนยังสวยสะกดสายตาให้เขามองอยู่ได้ตั้งนานสองนานถ้าไม่ได้เจอกันในสถานการณ์แบบนี้ เขาอาจเดินเข้าไปจีบเธอแทนการจะต่อว่าเธอก็เป็นได้“ใจเย็นๆก่อนนะ ฟังแม่พูดก่อน”คุณหญิงวรรณวิภาเข้าแทรกกลางระหว่างคู่สนทนาทั้งสองคนที่ดูเหมือนจะกำลังวางมวยกันมากกว่าที่จะพูดคุยทักทายทำความรู้จักกันอย่างที่เธออยากจะให้เป็นออกโรงปกป้องฝ่ายหญิงเอาไว้ก่อน เพื่อไม่ให้เกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้นแล้วอีกฝ่ายหนีกลับบ้านไปก่อนที่จะได้ทำความรู้จักกับลูกชายของเธอ“นี่มันธุรกิจครอบครัวหรือไง เป็นโจรกันทั้งบ้านเลยสินะ”ไอ้คนหน้าหล่อผิวขาวๆนั้นคงเป็นลูก ป้าคนทำผมราวกับคุณหญิงคุณนายนี้คงเป็นแม่ นี่เธอถูกไอ้หนุ่มโฮสมันจับตัวมาเรียกค่าไถ่แล้วทำไมเมื่อคืนนี้เธอถึงไม่เห็นห
last updateLast Updated : 2025-09-29
Read more
ตอนที่ 5 ตรวจสอบ
“เอาเป็นว่าหนูหนมหวานกับตานนท์ลองทำความรู้จักกันไปก่อน ตกลงตามนั้นนะ นนท์ดูแลน้องเป็นอย่างดีด้วยนะ ห้ามรังแกน้อง แล้วก็พาน้องไปทำงานด้วย เริ่มวันนี้วันแรกเลย”คุณหญิงวรรณวิภาพอสบโอกาสเห็นว่าคนทั้งคู่พักรบกันด้านเสียงก็รีบจับทั้งคู่มัดมือชกในทันที ประเดี๋ยวช้าไปกว่านี้ลูกชายของเธอหรือหนูพราวลลิลได้สติกันขึ้นมา ก็อาจหาเรื่องถกเถียงกันไม่จบไม่สิ้นสักที วันดีๆอย่างวันที่ได้พบหน้ากันวันแรกมันก็จะไม่เริ่มต้นขึ้นสักที“เธอเนี้ยนะ ว่าที่ภรรยาของฉัน”นนท์ธิวรรธน์เดินเข้าไปยืนอยู่ตรงหน้าของหญิงสาวที่พ่อกับแม่ของเขาตั้งใจหามาให้เขา เพื่อสำรวจเธอให้ชัดเจนเต็มสองตาของเขาสายตาคมมองดูคนตัวเล็กตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าอย่างนึกสำรวจ อืม เธอก็สวยจริงๆสวยจนโลกหยุดหมุนได้เลยล่ะ สมแล้วกับที่พ่อและแม่ของเขาเลือกเธอ“ทำไม เป็นฉันแล้วทำไม”ยื่นใบหน้าเขาไปใกล้ๆอย่างนึกท้าทายชายหนุ่มที่กล้าพูดแบบนั้นกับเธอ เป็นเธอแล้วยังไงไม่เหมาะสมกับผู้ชายหน้าหล่อๆอย่างเขายังไงไม่ใช่ว่าเธอจะขี้เหร่ขี้ริ้วอะไรสักหน่อย จะว่าไปแล้วอย่างไม่เข้าข้างตัวเองเลยนะ เธอก็สวยพอสำหรับเขานั่นแหละ!หมับ!มือหนายื่นไปจับหน้าอกทั้งสองข้างของ
last updateLast Updated : 2025-10-14
Read more
ตอนที่ 6 สิบห้านาที
“เธอแต่งตัวได้แค่นี้เหรอ ฉันให้เธอไปเป็นเลขาไม่ใช่คนเก็บขยะนะ”นนท์ธิวรรธน์เงยหน้าขึ้นจากกาแฟแก้วโปรดที่มักดื่มทุกเช้าก่อนจะออกไปทำงานคู่กับขนมปังโฮลวีทหรือบางวันก็อาจเป็นพวกสลัดผักที่เต็มไปด้วยของที่ดีและมีประโยชน์เมื่อเขานั้นเป็นหนุ่มสายสุภาพ เมื่อหางตาเหลือบมองไปเห็นเหมือนมีเงาของคนเดินเข้ามาใกล้ๆเขาแล้วก็ต้องตกใจเล็กน้อยเมื่อมีหญิงสาวที่ยังคงความมีหน้าตาสะสวยเป็นทุนเดิมแต่ทว่าผมเผ้าชี้ฟูยุ่งเหยิงมากไปนิดกำลังเดินเข้ามาใกล้เขานี่เธอคงไปสระผมมา แล้วก็รีบเป่าไดร์แต่มันยังไม่แห้งดีแน่ๆ ถึงได้มีสภาพเป็นแบบนี้ไปได้“สิบห้านาทีกับส่งคนไปเร่งฉันถึงหน้าห้อง มันก็ต้องแต่งได้แค่นี้แหละ ลองให้เวลาฉันสักชั่วโมงหนึ่งสิ แม่จะเสกให้สวยเป็นนางฟ้าเลยล่ะ”พราวลลิลตอบกลับไปด้วยความหงุดหงิดที่เก็บความรู้สึกเอาไว้ไม่ได้ ก็ใครมันคนไปเร่งให้เธอแต่งตัวให้เสร็จเร็วๆกันล่ะ ใส่เสื้อผ้าออกมาทันก็บุญโขเท่าไหร่แล้วที่ไม่ได้แก้ผ้าวิ่งมา อย่าให้พูดถึงทรงผมเลยแค่เป่าให้แห้งสนิทยังทำไม่ได้เลยเวลาที่เขาให้เธอไปสิบห้านาทีนั้น เธอก็เคยบอกแล้วว่าให้เขาเก็บเอาวิ่งเล่นหน้าโลงศพตัวเอง เขาก็ไม่เชื่อยังฝืนให้เธอเอามาใช้จ
last updateLast Updated : 2025-10-14
Read more
ตอนที่ 7 คนรู้จัก
“อย่าทำตัวมีปัญหา จะหาว่าฉันไม่เตือน”ร่างหนาของชายหนุ่มที่อยู่ในชุดสูทสีเข้มก้าวลงจากรถที่พ่อกับแม่ขับมาส่งในทันทีที่เดินทางมาถึงยังบริเวณหน้าบริษัทแล้วร่างหนานั้นก็ต้องรีบก้าวฉับๆเดินไปดักหน้าหญิงสาวที่เขายังจำชื่อเธอไม่ได้ด้วยซ้ำไปเพื่อเอ่ยเตือน ก่อนที่เธอจะทำคนทั้งบริษัทของเขาแตกตื่นและเป็นอันต้องเสียระบบการปกครองที่เขาสร้างเอาไว้อย่างดีไปหมด“รู้หรอกนะ ฉันมืออาชีพพอ”พราวลลิลเอ่ยอย่างตัดรำคาญที่เขาเข้ามาสั่งนู้นสั่งนี้ราวกับเธอเป็นเด็กๆ ปีนี้เธอก็อายุยี่สิบห้าแล้วก็ต้องรู้เรื่องการแสดงละครอะไรแบบนี้ไหมเธอไม่ได้โง่พอที่จะทำให้ตัวเองต้องมาเดือดร้อนเพราะเงินร้อยล้านที่ยายของเธอรับเอาไปแล้วให้เธอมาแต่งงานชดใช้“ก็หวังว่าจะทำได้ดีเหมือนกับที่ปากพูดเอาไว้”เขาออกเดินนำหน้าเธอไปเมื่อดูจะไม่มีอะไรให้ต้องกังวลแล้ว ถึงเธอจะดูเด็กกว่าเขาหลายปีแต่ก็นับว่ามีความเป็นผู้ใหญ่พอตัว เท่าที่ได้ถกเถียงกันมาตั้งแต่เช้ายันสายป่านนี้แล้ว“แล้วไหนล่ะโต๊ะทำงานของฉัน รีบพาไปสิ”เขาเดินนำหน้าเธอไปหลายก้าวโดยที่เธอตามไม่ทัน หญิงสาวที่สูงเพียงร้อยหกสิบห้าก็เลยจำเป็นต้องวิ่งตามเขาบนรองเท้าส้นเข็มที่สูงสามนิ
last updateLast Updated : 2025-10-15
Read more
ตอนที่ 8 วันแรก
“อีเจ้ มาอยู่นี่ได้ไง ไหนว่าบ้านรวยพร้อมเปย์ไง”พราวลลิลเป็นฝ่ายเปิดบทสนทนาขึ้นมาก่อนเมื่อหย่อนก้นนั่งลงบนเก้าอี้ที่อยู่คู่กับโต๊ะทำงานใหม่ที่ยังคงโล่งไม่มีเอกสารหรืออะไรเกี่ยวกับการทำงานวางเอาไว้สักอย่างเดียว ที่ตรงนี้คงถูกเตรียมไว้สำหรับเธอ ข้างๆกับโต๊ะทำงานอีกโต๊ะที่มีผู้ชายร่างหญิงกำลังหย่อนก้นนั่งลงไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นตามประสาของเธอ เพราะก่อนหน้านี้ที่มักจะเจออีเจ้กัสที่บาร์โฮลบ่อยๆ อีเจ้นี้มันชอบอวดอ้างสรรพคุณว่ารวยนักรวยหนาและพร้อมเปย์ผู้ทุกคน“ก่อนรวยก็ทำงานก่อนไหมห๊ะ”กล้าหาญตอบกลับอย่างชัดถ้อยชัดคำ ส่วนมือนั้นก็เตรียมเอกสารให้วุ่นไปหมดเพื่อการประชุมที่กำลังจะเกิดขึ้น“ทำเป็นคุยโวให้เด็กมันหลง ที่แท้ก็เป็นลูกจ้างเขา”เป็นจังหวะเหมาะพอดีที่เด็กอย่างเธอที่ยังคงต้องเกาะพ่อกับแม่กินอยู่สามารถเอาชนะแม่ใหญ่สาวพราวเสน่ห์ที่มักแย่งเด็กหล่อๆจากเธอไปได้ประจำเลย“นี่นังชะนี หุบปาก”กล้าหาญส่งเสียงเล็กเสียงน้อยใส่คนตัวเล็กที่ดันรู้ความลับของเขาเยอะเสียด้วยให้หุบปากลงสักที ก่อนที่จะมีใครผ่านไปผ่านมาได้ยินเรื่องแบบนี้เขานังชะนีเด็กจะว่าอะไรเขา เขาไม่สนหรอก แต่เขากลัวจะกระทบกับตำแหน
last updateLast Updated : 2025-10-15
Read more
ตอนที่ 9 เลขาวันแรก
“เคยทำงานเลขามาก่อนใช่ไหม”ห้องประชุมพร้อมสำหรับการประชุม ประธานกรรมการบริหารอย่างนนท์ธิวรรธน์นั่งตรงตำแหน่งหัวโต๊ะของโต๊ะประชุม กรรมการบริหารของบริษัทเริ่มทยอยเข้ามาในห้องประชุม กล้าหาญจัดแจงหาที่นั่งให้กับเลขาคนใหม่ของเจ้านาย ไม่ให้ห่างไม้ห่างมือเจ้านายเกิดมีการเรียกใช้งาน โดยมีเขานั่งอยู่ไม่ไกลด้วยอีกคนเริ่มสั่งงานแม่เลขาคนใหม่ ที่เขานั้นไม่รู้อะไรเกี่ยวกับประวัติการทำงานของเธอเลย เวลาไปเที่ยวบาร์ก็มักเจอเธออวดรวยเปย์ผู้ชายฉ่ำไม่ยอมแพ้ใครง่ายๆ“ไม่เคย”พราวลลิลตอบกลับไปตามความเป็นจริง ไม่มีข้อโกหกปิดบังใดๆ“เอ้า แล้วที่บ้านแกทำธุรกิจอะไรมิทราบ ทำไมอวดรวยได้ขนาดนั้น”กล้าหาญเริ่มใจคอไม่ดีที่จะฝากฝังงานสำคัญให้อีกฝ่ายทำ เพราะงานนี้เขาก็ไม่ค่อยถนัดเอาเสียด้วยจดรายงานการประชุมทีไร ต้องได้มั่วทุกรอบไป จนมาระยะหลังๆต้องตามเด็กๆในแผนกอื่นๆมาช่วยจดอยู่บ่อยๆ“ทำแค่ร้านขายวัสดุก่อสร้างครบวงจรแค่นั้นเอง”ที่บ้านของเธอทำธุรกิจค้าขายง่ายๆไม่ได้เรื่องมากแบบนี้หรอก แค่เปิดร้านขายวัสดุก่อสร้างรายใหญ่ที่สุดในจังหวัดแค่นั้นเองเวลาประชุมแต่ละทีก็ไม่มีอะไรเรื่องมาก จดบันทึกก็แค่ไม่กี่อย่าง เพราะพ่
last updateLast Updated : 2025-10-15
Read more
ตอนที่ 10 มื้อกลางวัน
“ได้แล้วจ้ะหนู”ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะได้อ้าปากจัดการกับหญิงสาวที่ลากเขามาถึงยังโรงอาหารที่ซึ่งเขาไม่เคยมาที่นี่เลย เคยมาเพียงไม่กี่ครั้งตอนที่โรงอาหารที่กำลังก่อสร้างในฐานะผู้ตรวจงานก่อสร้างของบริษัทด้วยตัวเอง ป้าเจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยวก็ยื่นก๋วยเตี๋ยวชามใหญ่ๆเข้ามาตรงหน้าเขาพอดี เป็นอันว่าทุกอย่างเสร็จพร้อมกินไม่ใช่ว่าไม่ชอบสถานที่แห่งนี้หรอกนะ แต่ถ้าเขามาที่นี่บ่อยๆพนักงานทุกคนจะทำตัวยังกันล่ะ มิต้องเกรงใจเขาจนแทบไม่เป็นอันกินกันเลยเหรอ การจะรู้เรื่องอาหารการกินของพนักงานเขาก็เลยมักส่งตัวแทนมาตรวจดูแทนเขาอยู่เป็นประจำ“จ่ายตังสิ”พราวลลิลที่ไม่มีแม้แต่กระเป๋าสตางค์หันไปสะกิดชายหนุ่มร่างสูงที่กำลังจะอ้าปากพูดอะไรกับเธอสักอย่างให้จ่ายเงินค่าอาหารกลางวันในวันนี้ก็กลัวอยู่ว่าจะเป็นหนี้บุญคุณต่อกันแต่ทว่าเธอก็ไม่มีเงินติดตัวสักบาท จะหันหน้าไปยืมใครก็คงไม่ได้แน่ ก็มีเพียงเขาเท่านั้นที่จะจ่ายเงินให้กับเธอไปก่อนได้อีกอย่างเธอก็เป็นคนลงทุนออกเสียงสั่งอาหารมื้อเที่ยงแสนน่ากินนี้ให้กับเขา ก็พอจะลบล้างกับที่เขาเป็นคนจ่ายเงินเลี้ยงเธอได้บ้างอยู่แล้ว“เธอก็จ่ายสิ”“ฉันไม่ได้เอากระเป๋าสตางค์ลงมา
last updateLast Updated : 2025-10-15
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status