Semua Bab บังเอิญพบรัก ยอดดวงใจ: Bab 11 - Bab 17

หลังจากมาถึงที่ร้าน ซินซินปล่อยให้พวกเขาเป็นคนเลือกโต๊ะ เธอทำเพียงแค่เดินตามพวกเขาเงียบๆเท่านั้นหวังข่ายกับฮ่าวหนานเลือกร้านเหล้าเป็นมื้อดึกของคืนนี้ เฉินซื่อซีเองก็ไม่มีปัญหา เพราะตั้งแต่มาเขาก็ยังไม่ได้ออกเที่ยวข้างนอก สายตาคมคอยมองอาการของหญิงสาวตัวเล็ก แต่เมื่อเห็นว่าตอนนี้เธอกลับมาเป็นปกติเขาก็เบาใจ“พวกคุณจะกินอะไรคะ เดี๋ยวฉันจดให้”หวังข่ายกับฮ่าวหนานดูเมนูและบอกหญิงสาวทีละเมนู โดยที่ซินซินคอยจดให้และแนะนำพวกเขา เฉินซื่อซีที่นั่งอยู่ข้างซินซินคอยมองคนที่แอบมองซินซินด้วยสายตาดุจนคนพวกนั้นไม่กล้ามองหญิงสาวอีก ฮ่าวหนานที่คอยสังเกตอาการเพื่อนอยู่แอบหัวเราะชอบใจ“อะไรเหรอคะ” ซินซินถามลอยๆ สายตาเธอมองทั้งสามคนอย่างขอคำตอบ“ไม่มีอะไรหรอกครับ หัวเราะใครบางคนที่ทำน้ำส้มสายชูหกน่ะ พอดีได้กลิ่นเปรี้ยวๆ”เมื่อได้ยินสิ่งที่ฮ่าวหนานพูด หวังข่ายถึงกับหันมองเพื่อนรักที่นั่งทำหน้านิ่ง แม้แต่ซินซินเองก็ยังหันไปมองคนข้างๆด้วยสายตาไม่แน่ใจ“คุณเคยดูซีรี่ย์ใช่ไหม พอรู้ไหมว่าผมหมายความว่ายังไง” ฮ่าวหน

“คะ”“ผมมาเอาของในห้องแต่งตัว”“ค่ะ”ร่างสูงก้าวเข้ามาสีหน้าเกรงใจ เขาตรงไปที่ห้องแต่งตัวโดยมีซินซินเดินตามเข้าไปด้วย หญิงสาวมองชายหนุ่มที่เปิดตู้เสื้อผ้าหยิบกระเป๋าใบเล็กออกมาถือในมือ“มันมีของบางอย่างอยู่น่ะ คุณใส่ชุดนี้จริงเหรอ”“ก็…..ค่ะ เพื่อนเจ้าสาวใส่ชุดเหมือนกันหมดน่ะค่ะ”ร่างสูงก้าวเท้ามาหยุดตรงหน้าหญิงสาวตัวเล็ก เธออยู่ในชุดเดรสสีฟ้าอ่อนคล้องคอ เปิดแผ่นหลังจนถึงบั้นเอว หญิงสาวเกล้าผมขึ้นสูง ม้วนลอนเล็กน้อย และดูเหมือนว่าเธอกำลังจะแต่งหน้าเพราะที่หน้าโต๊ะกระจกมีกล่องเครื่องสำอางวางอยู่“คุณ มานี่หน่อย”ดวงตากลมโตมองเขาอย่างสงสัย แต่ก็ก้าวเท้าเล็กเข้าไปหาเขาแต่โดยดี ชายหนุ่มยืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ เขาเอื้อมมือมาคว้าแขนคนตัวเล็กที่เดินเข้ามาใกล้ๆเขาให้มายืนหน้ากระจก“มีอะไรเหรอคะ”“คุณ จะโกรธผมไหม”“ห๊ะ ไม่เข้าใจค่ะ”ซินซินมองในกระจกอย่างไม่เข้าใจการกระทำของเขา ภาพที่เธอเห็นคือเธอ

“ว่าแต่อาซ้อของเราอยากดื่มอะไรครับวันนี้ เดี๋ยวกระผมจัดให้” หวังข่ายเอ่ยถามซินซินพร้อมกับชูแก้วของหญิงสาวที่หมดแล้วขึ้นมา“เอ่อ อะไรก็ได้ค่ะ ฉันดื่มได้หมด” ซินซินหน้าขึ้นสีเล็กน้อยเมื่อได้ยินที่หวังข่ายเรียกเธอ“พวกคุณอย่าดูถูกซินซินนะ เห็นใสใสแบบนี้เธอคอแข็งมากนะ” ผึ้งพูดด้วยเสียงหัวเราะ“ใช่เหรอ”“ก็ประมาณนั้นค่ะ”คนตัวเล็กมองผึ้งที่คุยกับหวังข่าย เธอพยักหน้าเบาๆเมื่อคนข้างๆสะกิดแล้วเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถามร่างสูงพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะยกแขนขึ้นพาดกับพนักเก้าอี้ราวกับต้องการโอบกอดหญิงสาวตัวเล็กข้างๆเอาไว้“โอ๊ยย เหม็นความรัก” ผึ้งแซวก่อนจะหันไปหัวเราะกับสองหนุ่มด้วยความชอบใจเฉินซื่อซีหัวเราะเบาๆแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ คืนนั้นเขาคอยดูแลหญิงสาวตัวเล็กจนกระทั่งค่อนคืน ผึ้งจึงขอแยกตัวไปพักก่อน ส่วนซินซินดื่มจนเริ่มเมาเธอถึงจะกลับเข้าห้องนอน“ว้าว คอแข็งใช้ได้เลย” หวังข่ายพูดแซว“ดีนะ วางตัวดีทุกอย่าง” ฮ่าวหนานยกนิ้วให้เฉินซื่อซี

ไม่นานอีกสองหนุ่มก็กลับขึ้นมานั่งพัก ทั้งสองคนหัวเราะชอบใจเมื่อเห็นใบหน้าเพื่อนหนุ่มของพวกเขาเคร่งขรึม“ผึ้ง คุณได้กลิ่นเปรี้ยวๆ ไหม มีคนทำน้ำส้มสายชูหก”“คะ?” ผึ้งที่ไม่ดูซีรี่ย์ไม่ได้เข้าใจที่พวกเขาเล่นมุก แต่ก็ยังตามน้ำไปกับพวกเขา“คลุมไว้ด้วย”ผ้าเช็ดตัวผืนที่ยังแห้งอยู่ถูกกางออกแล้วคลุมลงบนขาของหญิงสาวตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างกาย ซินซินมองการกระทำของร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆ ด้วยความอ่อนใจ“อะไร”“เปล่าค่ะ”“หิวไหมคะ สั่งอะไรมากินกัน”“ได้ครับผม” ฮ่าวหนานพยักหน้าเห็นด้วยกับซินซินผึ้งกับซินซินมองไปรอบๆ เห็นเด็กรับเมนูของร้านอาหารก็เรียกเข้ามาสั่งเมนู ทั้งสองสาวไม่ได้ถามพวกเขาว่าอยากกินอะไร เพราะถ้ามัวถามก็คงจะเสียเวลานาน“แค่นี้ก่อนค่ะ”หลังจากเด็กสาวเดินออกไป พวกเขาก็นั่งคุยกันสักพักใหญ่อาหารถึงจะทยอยมาเสิร์ฟ เมื่ออาหารมาครบทุกคนก็จัดการมื้อนั้นพร้อมกับพูดคุยกันอย่างสนุกสนานเย็นวันนั้นเมื่อกลับมาถึงที่บ้