All Chapters of บังเอิญพบรัก ยอดดวงใจ: Chapter 1 - Chapter 10

เมื่อเข้ามาในบ้าน หญิงสาวก็เห็นว่าชายหนุ่มร่างสูงกำลังนั่งอยู่ที่โซฟาด้วยท่าทางไม่สบายใจ เมื่อเขาหันมาเห็นเธอก็รีบลุกขึ้นยืนเพื่อรอให้เธอเดินเข้าไป“ขอโทษนะครับที่ทำให้คุณลำบากไปด้วย”“ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ได้ลำบากอะไร”“ตามสบายนะคะ คุณจะพักก่อนก็ได้ ถ้าจะกลับออกไปก็บอกฉัน เดี๋ยวฉันออกไปส่งคุณเอง” ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ ทั้งคู่ไม่รู้จะพูดคุยอะไรกัน หญิงสาวจึงเดินไปเปิดประตูบ้านแล้วหันมาบอกเขาด้วยรอยยิ้มน้อยๆก่อนจะเดินหายเข้าบ้านไปชายหนุ่มมองตามหญิงสาวไปอย่างแปลกใจที่เธอไม่มีอาการตื่นเต้นอะไรเลย เขามั่นใจว่าเธอต้องรู้จักเขา ดูจากอาการที่เธอตกใจร่างสูงหย่อนกายนั่งลงที่โซฟา มองไปรอบบริเวณด้วยสายตาพอใจ ที่นี่ร่มรื่นน่าอยู่ เหมาะสำหรับการพักผ่อน พักสายตา พักใจ ชายหนุ่มเหม่อมองออกไปด้วยความคิดอะไรบางอย่างที่ผุดขึ้นมา“น้ำส้มค่ะ”ซินซินเดินกลับออกมาพร้อมกับน้ำส้มคั้นสดเต็มเหยือก พร้อมกับแก้วน้ำ 2 ใบ มือเล็กยกเหยือกเทน้ำส้มใส่แก้วทั้ง 2 ใบก่อนจะเดินหายเข้าไปข้างในอีกครั้ง และเดินกลับมาพร้อมกับเค้กน่าตาน่ากินในจานใบเล็ก“คุณมาที่นี่ได้ยังไงคะ แล้วถูกตามได้ยังไง”“ผมแวะซื้อเครื่องดื่มไม่ไกลจากท

เช้าวันต่อมา ซินซินตื่นออกมาเตรียมเปิดร้านแต่เช้าตามปกติ ก็พบว่าประตูห้องนอนอีกห้องเปิดอยู่ ชายหนุ่มร่างสูงนอนแผ่อยู่บนเตียงโดยที่ไม่ได้ใส่เสื้อ เปิดเพียงพัดลมตัวเดียวเท่านั้นหญิงสาวเขียนเป็นภาษาอังกฤษว่าเธอออกไปที่ร้าน และเขียนเบอร์กับไอดีไลน์ของเธอเอาไว้ เผื่อเขาต้องการอะไรให้ติดต่อเธอ จะได้ไม่ต้องออกไปข้างนอก ก่อนจะเดินออกไปจากบ้านโดยไม่ลืมปิดประตูหลังจากเปิดร้านเสร็จซินซินได้มีเวลานั่งพัก เธอเปิดเพลงของเฉินซื่อซีแล้วเชื่อมต่อกับลำโพง พลางจิบกาแฟที่เธอชื่นชอบด้วยความผ่อนคลายไม่นานก็มีลูกค้าทยอยเข้ามาในร้าน หญิงสาวทำงานด้วยรอยยิ้ม ทำให้ที่นี่ค่อนข้างมีชื่อเสียงในระแวกนี้ว่าเจ้าของร้านสวยและใจดีจนเมื่อสายพอสมควรก็มีสายเรียกเข้าจากเบอร์ที่ไม่รู้จัก หญิงสาวมองก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเธอได้ให้เบอร์เขาเอาไว้จึงกดรับสายเป็นภาษาอังกฤษ“คุณ ที่ร้านมีคนไหม ผมอยากออกไปดื่มกาแฟ”“มีค่ะ แต่นั่งกันอยู่ด้านนอก”“ผมออกไปได้ใช่ไหม”“ก็ได้นะคะ ไม่น่าจะมีใครทันสังเกต”“งั้นเดี๋ยวผมออกไปนะ”“ค่ะ”หลังจากวางสายหญิงสาวแอบอมยิ้มกับตัวเอง เธอชื่นชอบเสียงของเขามาก พอได้มาฟังเสียงที่เขาพูดกับเธอมันเหมือนตัวเ

หลังจากจัดการธุระส่วนตัวเสร็จ ซินซินก็ออกมาจากห้องนอน และเพราะวันนี้เป็นวันหยุดของหญิงสาว เธอจึงแต่งตัวสบายๆด้วยกางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดพอดีตัว เพราะถึงอย่างไร อากาศที่ประเทศไทยก็เป็นอากาศที่ค่อนข้างร้อน อีกทั้งวันนี้เธอยังต้องทำขนมอีก จึงต้องการความคล่องตัวในการทำงาน“มีอะไรให้ผมช่วยไหม”“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันจัดการเองดีกว่า ขอบคุณนะคะ”รอยยิ้มหวานปรากฏขึ้นบนใบหน้าคนตัวเล็ก ก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปในห้องครัว หยิบจับข้าวของเพื่อสำรวจวัตถุดิบที่เธอต้องการจะใช้ คิ้วเรียวสวยขมวดมุ่นเล็กน้อยเมื่อวัตถุดิบหลักอย่างไข่ไก่มีไม่พอ“คุณอยู่คนเดียวได้ไหมคะ พอดีของที่ฉันต้องใช้มันไม่พอ ฉันต้องออกไปซื้อ”“ให้ผมไปด้วยไหม”“ไม่เป็นไรค่ะ คุณพักผ่อนเถอะ”คนตัวเล็กเข้าไปหยิบกุญแจรถในตู้เก็บกุญแจตรงข้างประตูห้องนอนแล้วเตรียมจะออกจากบ้าน ไม่ทันได้สังเกตว่าสายตาดุของร่างสูงกำลังสำรวจเสื้อผ้าที่เธอสวมใส่อยู่“คุณไปเปลี่ยนกางเกงดีไหม ผมว่ามันสั้นไปสำหรับใส่ออกข้างนอกนะ”“หืม ก็ไม่สั้นนะ ที่นี่ก็ใส่แบบนี้กัน อากาศมันร้อนน่ะค่ะ”“เอาเป็นว่าผมให้คุณไปเปลี่ยนครับ”“…..ค่ะ”หญิงสาวตัวเล็กเดินกลับเข้าไปในห้องแต่งตัวด้วยค

ร่างสูงลุกขึ้นจากโซฟา ก้าวยาวๆมายืนอยู่หน้าประตูห้องนอนของเจ้าของบ้าน ยกมือขึ้นเตรียมเคาะ แต่เหมือนมือจะไวกว่าความคิด เมื่อมันดันเปิดประตูโดยไม่ทันได้เคาะ และดูเหมือนว่าเจ้าของร่างเล็กที่หลับสนิทจะไม่รู้สึกตัวสักนิดว่าตอนนี้เธอไม่ได้อยู่ภายในห้องนอนคนเดียวเฉินซื่อซีหย่อนตัวนั่งลงตรงขอบเตียง มองใบหน้าเล็กที่ตอนนี้หลับสนิทด้วยสายตาเอ็นดู เห็นทีเขาต้องบอกให้หญิงสาวระวังตัวมากกว่านี้ดวงตากลมโตลืมขึ้นช้าๆ กระพริบปรับสายตาไม่กี่ทีก็ต้องสะดุ้งโหยงเมื่อเห็นร่างสูงใหญ่นอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนโซฟาในห้องนอนของเธอ“มีอะไรหรือเปล่าคะ”“ตื่นแล้วเหรอ ผมจะถามว่าเพื่อนผมมาที่นี่ได้ไหม พอดีเขาจะมาหาผม น่าจะค้างสัก 2-3 คืน”“ได้ค่ะ ไม่มีปัญหา”“จ้ะ ผมรบกวนหรือเปล่า คุณนอนต่อไหม”“ไม่เป็นไรค่ะ”หญิงสาวตัวเล็กตวัดผ้าห่มออกจากตัวก่อนจะลุกขึ้นเดินเข้าห้องแต่งตัวไป ภายในห้องแต่งตัวมีห้องน้ำที่เธอแยกเอาไว้ เพื่อความสะดวกเวลาอาบน้ำแต่งตัว จะได้ไม่ต้องเดินเข้าออกห้องนอนสายตาคมมองตามร่างเล

หลังจากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จซินซินก็นั่งเป่าผมอยู่ที่หน้ากระจกในห้องแต่งตัวด้วยอาการเหม่อลอย เธอไม่เคยคิดว่าจะเจออะไรแบบนี้ในชีวิตเลย เธอคงจะคิดว่าเธอกำลังฝันอยู่ด้วยซ้ำถ้าหากเธอไม่ได้ใช้ชีวิตทุกอย่างตามปกติใบหน้าขาวใสขึ้นสีเล็กน้อย เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเธอกำลังจะต้องใช้ห้องเดียวกับศิลปินที่เธอชื่นชอบจนกว่าเพื่อนของเขาจะกลับไป“เกิดอะไรขึ้นกับชีวิตฉันเนี่ย” ริมฝีปากเล็กพึมพำเบาๆ ก่อนจะเก็บไดร์เป่าผมเข้าที่แล้วปลดล็อกประตูห้องแต่งตัวเพื่อกลับออกมาที่ห้องนอนคนตัวเล็กขึ้นไปซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มเมื่ออากาศในห้องเย็นสบายน่านอน เธอเปิดแอร์เอาไว้ตอนเข้ามา เมื่อเธออาบน้ำเสร็จความเย็นของอากาศจึงกำลังดี คิดอะไรเพลินๆไม่นานก็เผลอหลับไปโดยที่ไม่ทันรู้ตัวหลังจากหญิงสาวหลับไปไม่นาน ประตูห้องนอนก็ถูกเปิดขึ้นอีกครั้ง ร่างสูงก้าวเข้ามาพร้อมกับเสื้อผ้าไม่กี่ชุดและของใช้ส่วนตัว เขาไม่อยากเดินกลับไปกลับมาเวลาอาบน้ำจึงตั้งใจว่าจะเอามาไว้ห้องนี้ชั่วคราวเมื่อเข้ามาภายในห้องแต่งตัวสีหน้าพอใจที่ปิดไม่มิดก็ปรากฏขึ้น ทุกอย่างถูกจัดเก็บเป็นระเบียบเรียบร้อย แม้แ