All Chapters of วิศวะล้ำเส้นเพื่อน: Chapter 11 - Chapter 20

บทที่ 11“ก็ไม่ได้จะให้เก็บไว้ทำซากอะไรหรอก…” ยี่หวาพูดเสียงสูงพร้อมมองหน้าจินอย่างจับผิด “แต่คบแต่ละคนไม่ถึงเดือนแล้วเลิก มันก็เร็วเกินไปไหม? แถมพอเลิกปุ๊บก็คบกับคนใหม่ทันทีอีก แบบนี้ผู้หญิงไม่ตบกันตายเหรอ” “มึงเสือกอีกแล้วนะ ตบกันก็เรื่องของผู้หญิงดิ เกี่ยวอะไรกับไอ้จิน เพื่อนกูมัน Red flag อยู่แล้ว มันไม่รับผิดชอบความรู้สึกใครทั้งนั้น” ไตเติลหัวเราะหึในลำคอหนาพลางตอบแทน“เลิกปุ๊บมีใหม่ทันที…” เส้นด้ายลอยเสียง “แบบนี้ก็เท่ากับว่ามึงคบซ้อนอะดิ?”“คบซ้อน ก็เรื่องของกู” รอบนี้เป็นจินตอบเอง ตอบแบบหน้าตาเฉย ท่าทางไม่สะทกสะท้านแม้แต่น้อย น้ำเสียงนิ่งๆ เย็นๆ แบบไม่ใส่อารมณ์คนอย่างจิน ตรงไปตรงมาอยู่แล้ว ไม่กลัวและไม่แคร์ว่าใครจะมองยังไง ถึงแม้ว่าเหยื่อที่ถูกใจจะนั่งอยู่ตรงหน้าก็เถอะ“ตอบเลวได้ใจมาก” เส้นด้ายถึงกับเบ้ปากประชด กลอกตามองบนราวกับจะขอยาดมด่วน“Red flag ขนาดนี้ แล้วใครจะเอามึงอยู่?” ยี่หวาถามต่ออย่างไม่ยอมแพ้ “กูนึกผู้หญิงที่จะคุมมึงได้ ไม่ออกเลยอ่ะ จะมีสักคนไหมที่คบกับมึงเกินสามเดือน”“อยู่ที่ว่าผู้หญิงคนนั้น…” จินเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ไขว้แขนหลวม ๆ ดูผ่อนคลายแต่ทรงอำนาจ “สวยม

บทที่ 13เมื่อเดินมาถึงลานจอดรถใต้ห้าง เสียงส้นรองเท้าของไอมิเอะกระทบกับพื้นคอนกรีตดังกึก ๆ ตามหลังจินไปอย่างเบา ๆ ห่าง ๆ จนกระทั่งเธอหยุดกึก เมื่อเห็นจินยืนอยู่ข้าง Ducati Panigale V4 สีดำด้านคันหรู จินก้มตัวเล็กน้อย วางถุงเสื้อผ้าของไอมิเอะลงตรงถังน้ำมันหน้ารถ จากนั้นก็หยิบเสื้อหนังสีดำออกมาจากเบาะใต้ท้ายรถ ก่อนจะโยนมันพาดบ่าข้างหนึ่ง แล้วสวมเข้าไปด้วยท่าทีที่โคตรจะไม่รีบจินขยับปลายคอเสื้อ สะบัดเสื้อหนังให้เข้าที่ ก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งรูดซิปขึ้นจนถึงช่วงอก ท่วงท่าทุกอย่างเรียบง่ายแต่เต็มไปด้วยแรงดึงดูดอย่างประหลาด ดึงดูดแบบที่ใครเห็นก็ต้องเผลอกลืนน้ำลายจินหยิบหมวกกันน็อกสีดำด้านขึ้นมา หมุนเล่นในมือสองรอบอย่างไม่เร่งรีบ ก่อนจะสวมมันลงบนศีรษะ แล้วล็อกสายรัดใต้คาง “บิ๊กไบค์เหรอ…” ไอมิเอะเอ่ยดังขึ้นเบา ๆ จากด้านหลัง เธอยืนมองเขากับรถคันนั้นอย่างอึ้ง ๆ “นั่งได้ไหม?” จินหันมาถาม น้ำเสียงนิ่งแต่ทรงพลัง พร้อมกับเหลือบสายตามองกระโปรงของเธอแว็บหนึ่งก่อนจะเบือนกลับอย่างไม่พูดอะไรต่อการมองของจินเมื่อครู่นั้น ทำเอาไอมิเอะใจเต้นวูบวาบเธอก้มลงมองตัวเองด้วยความรู้สึกประหม่าสุดขีด “เราไม่เคยน

บทที่ 15“ใครมาส่ง?” ทันทีที่ไอมิเอะก้าวเข้ามาในรั้วบ้าน เสียงทุ้มแหบพร่าของคุณปู่ก็ดังขึ้นน้ำเสียงนั้นไม่ได้เข้มงวดเหมือนอย่างเคย มีเพียงความอ่อนล้าเจืออยู่เล็กน้อยในคำถาม สีหน้าของคุณปู่ก็ไม่ได้ดุหรือเคร่งขรึมเหมือนทุกครั้ง มีเพียงความห่วงใยซ่อนอยู่ในแววตา“เพื่อนที่โรงเรียนค่ะ ยี่หวารถน้ำมันหมด ก็เลยให้เพื่อนอีกคนมาส่ง” ไอมิเอะพนมมือไหว้พลางตอบเธอพยายามควบคุมสีหน้าและน้ำเสียงให้ราบเรียบที่สุด ไม่ให้เผยพิรุธออกไป คุณปู่เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนพยักหน้าเบา ๆ“กินข้าวรึยัง” คำถามนี้ทำเอาไอมิเอะชะงักไปทันทีที่ได้ยิน น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความห่วงใยนั้นทำให้หัวใจของเธอบีบรัดแน่น ความรู้สึกผิดที่กลับบ้านดึก ถาโถมเข้ามาเต็มอกจนเธอต้องเม้มริมฝีปากแน่น เธอไม่รู้เลยว่าคุณปู่นั่งรอเธอกลับมาจนดึกดื่นขนาดนี้ ถ้ารู้ เธอคงรีบกลับมาให้เร็วกว่านี้ ไม่ปล่อยให้คนแก่ต้องนั่งรอในความหนาวเย็นของกลางดึกตอนเย็น เธอโทรไปบอกเพียงแค่ป้า ว่าจะกลับดึกหน่อย แต่ไม่ได้โทรหาคุณปู่โดยตรง แต่แม้ป้าจะบอกคุณปู่แล้ว แต่คุณปู่ก็ยังอดเป็นห่วงไม่ได้เพราะปกติ ไอมิเอะไม่เคยกลับบ้านเกินหกโมงเย็น หากมีธุระดึกก็จะโทรให้คนที่บ้

บทที่ 17“ทำไมอะ หึงเหรอ?” เป็นเส้นด้ายเอ่ยแทรกขึ้นมา เสียงใสแจ๋วเหมือนนกกระจอกเช้า ก่อนจะแสร้งลอยหน้าลอยตา ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เหมือนไม่ได้พูดกับจิน“หมาหวงก้างไง พอเปลี่ยนแปลงตัวเองก็หวงขึ้นมา ทั้งที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน” เป็นยี่หวาเอ่ยเสริมตามติดทันควัน พลางหงายหลังพิงเก้าอี้หลวมๆ แหงนหน้ามองเพดานอย่างกับเพิ่งค้นพบความจริงของจักรวาล ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไปอีกคน“ไม่ได้พูดถึงใครนะ กูพูดลอยๆ ใครอยากรับก็รับไป” เส้นด้ายแสร้งเอ่ยขึ้นมาลอยๆ พลางหันไปมองนกนอกหน้าต่าง ทำเป็นชมนกชมไม้ไปไอมิเอะก็หน้าแดงเถือกด้วยความเขิน จนเหมือนโดนไดร์ร้อนเป่าอยู่กลางหน้า เธอพยายามก้มหน้าหลบสายตาของจิน แต่หูกับคอกลับแดงลามชัดเจนเกินจะปิดบังได้“เลขที่?” จินขยับตัวอย่างหัวเสียเล็กน้อย สะบัดสายตาเย็นเยียบไปที่เส้นด้ายแทบจะทันทีพลางโพล่งเสียงนิ่งจัด“เลขที่สิบ ฐิติมา” เส้นด้ายก็จีบปากจีบคอตอบอย่างมีจริต พลางยิ้มหวานส่งให้จินอย่างท้าทาย จินก็ขีดชื่อฐิติมา ลงในช่องขาดเรียนทันทีอย่างโคตรเลือดเย็น“เลขที่สิบหก ภัทรียา จ้าาา” ยี่หวาที่ไม่ทันสังเกตอารมณ์อำมหิตของจิน รีบบอกเลขที่ตัวเอง จินก็จดชื่อภัทรียา ลงในช่องขาดเรียนอี

บทที่ 19“ว้าว…” ยี่หวาเผลออุทานออกมาเบาๆ น้ำเสียงนั้นทั้งตื่นตะลึง ติดตลกและสลดในเวลาเดียวกัน “เออ กูไม่เอาก็ได้ ปีนี้มึงจะมีแฟนเหมือนคนอื่นแล้ว ในที่สุดมึงก็จะมีแฟนคนแรกก่อนเรียนจบสักที!” เส้นด้ายเอ่ยขึ้น ทำให้ไตเติลและทิศเหนือชะงักไปทำตามๆ กัน “แฟนคนแรก? ไอมิยังไม่เคยมีแฟนเหรอ?” ไตเติลหันขวับมาถามด้วยน้ำเสียงแปลกใจ เพราะเข้าใจมาตลอดว่า ไอมิเอะทั้งสวยและน่ารักขนาดนี้ น่าจะมีแฟนอยู่แล้ว แต่แค่ไม่เปิดตัว“ไม่เคยจ้า~ เคยมีคนคุย แต่ไม่เคยมีแฟน” เส้นด้ายรีบตอบแทนเพื่อนรัก พลางทำจริตกะลิ้มกะเหลี่ยไปทางจินโดยไม่พูดอะไรต่อ แต่ในใจลุ้นแทบขาดใจแต่จินยังคงไม่พูดอะไรสักคำ ไม่แม้แต่จะขยับตัว แต่อาการนิ่งจนผิดสังเกตของจิน ก็ทำเอาทิศเหนือและไตเติลพากันกลืนน้ำลายแทบไม่ลง เพราะคนอย่างจิน เวลาที่เงียบที่สุดนั่นแหละ น่ากลัวที่สุดแล้วจริงๆ“ว่าแต่สัปดาห์หน้าต้องไปทัศนศึกษาที่เกาะเสม็ด พวกมึงจะไปกันป่ะ?” ยี่หวาเอ่ยถามเสียงใส พลางยิ้มร้ายๆ มองไปรอบๆ เหล่าผู้ชายในกลุ่ม ด้วยโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนที่มีห้องเรียนพิเศษ Super Gifted ซึ่งถือเป็นห้องเรียนของเด็กเก่งที่สุดในโรงเรียน ทุกๆ เทอมใกล้ปิดเทอมจะมีก