All Chapters of วิศวะล้ำเส้นเพื่อน: Chapter 21 - Chapter 30

บทที่ 21“คะ?” ไอมิเอะก็มองอีกฝ่ายด้วยสีหน้านิ่งพลางพูดออกมาเสียงเบา แม้ใบหน้าจะนิ่ง แต่ในใจรู้สึกตกใจเป็นอย่างมากมือที่ถือกระบวยอยู่สั่นเล็กน้อย เธอรู้ว่าเธอกับจินไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่คำว่า ‘แฟนพี่’ ที่อีกฝ่ายพูด มันทำให้เธอตกใจจนพูดไม่ออก“อีแก้ม มึงตักเนื้อมาเยอะ กินให้หมดนะ”เสียงเพื่อน ๆ ของไอมิเอะที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากเตาหมูกระทะดังขึ้นปนเสียงหัวเราะคิกคัก ขณะที่กำลังแย่งกันตักเนื้อหมูแต่ตรงจุดที่ไอมิเอะอยู่นั้น กลับเงียบสงัดราวกับคนละโลก จ๊ะจ๋ายืนตรงหน้า ใบหน้าตึงเครียด สายตาเฉียบคมอย่างไม่พอใจ บรรยากาศเหมือนสนามประลองเงียบ ๆ ที่มีเพียงสองฝ่ายเผชิญหน้ากัน โดยไร้คนรู้เห็น หรืออย่างน้อยก็เกือบจะไร้ในจังหวะที่เพื่อนๆ กำลังก้มหน้า ยื่นมือไปหยิบกุ้ง เส้นด้ายก็เงยหน้าขึ้นพอดี สายตาของเส้นด้ายก็เห็นจ๊ะจ๋ากับไอมิเอะกำลังคุยกัน ก็ถึงกับชะงัก มือลดตะเกียบลงโดยอัตโนมัติ“มึง…นั่นมัน…” เส้นด้ายพึมพำในลำคอ เตรียมจะก้าวเท้าเข้าไปช่วยเพื่อนโดยไม่ต้องคิด แต่ก่อนที่เธอจะได้ขยับจริง ๆ ยี่หวากลับคว้าแขนเธอไว้เบา ๆ“ใจเย็นก่อน ดูเชิงก่อน” ยี่หวาเอ่ยเสียงเบา สายตาจับจ้องสถานการณ์ตรงหน้าอย่างไม่วางต

บทที่ 23“แม่ง…” จินสบถต่ำในลำคอหนาอีกครั้ง เสียงกระแทกฟันแน่นกรอด ก่อนจะเหยียบคันเร่งจนรถพุ่งทะยานออกไปอย่างแรง ใบหน้าคมเข้มบึ้งตึง สันกรามขึ้นชัด เพราะกำลังข่มอารมณ์ที่เดือดปุดอยู่ข้างใน เวลาหัวร้อนแบบนี้ ผับเท่านั้นที่เยียวยาได้@ผับหรูแสงไฟหลากสีตัดกับกลิ่นเหล้าคลุ้งในอากาศทันทีที่การ์ดผับเปิดประตูทางเข้าผับออกให้จิน เสียงเพลงกระแทกหัวใจดังตึ้บ ๆ แต่ยังไม่ดังพอจะกลบแรงสั่นสะเทือนที่ไหลวนในอกของจินได้“มึง…น้องจินมา” เสียงแหลมของหญิงสาวโต๊ะหน้าเอ่ยขึ้นทันทีที่เห็นจินเดินเข้ามา เพื่อนของเธออีกหลายคนก็รีบหันขวับมามอง ก่อนจะส่งสายตาหวานเยิ้มเย้ายวนอย่างไม่ปิดบังความต้องการใคร ๆ ก็รู้ว่าจิน หล่อ หยาบ แต่รวยมาก และโคตรอันตราย มันคือสูตรสำเร็จที่ทำให้ผู้หญิงหลายคนอยากลอง อยากโดน อยากโดนจินเหยียบหัวใจให้แหลกคาเตียงแววตาของจินเฉยชาแต่มีพลังรุนแรง ร่างสูงใหญ่ในเสื้อเชิ้ตดำพับแขน กับนาฬิกาหรูบนข้อมือข้างซ้าย แค่เดินเฉียดผ่าน ผู้หญิงก็พร้อมจะปลดกระดุมเองให้ทุกเม็ดแต่จินไม่แม้แต่จะหยุดฝีเท้า แค่ปรายตามองเล็กน้อย แล้วเดินขึ้นบันไดไปบนชั้นสอง ตรงโซนวีไอพีประจำของตัวเอง ที่ไม่มีใครกล้าย่างกร

บทที่ 25“เมื่อคืนกูได้ยินข่าวมึงกับอีจ๊ะจ๋า” ไตเติลเปิดประเด็น น้ำเสียงก็แฝงความแซว“.…” จินก็เงียบ ราวกับคำพูดพวกนั้นไม่ควรค่าพอให้เขาตอบ ก่อนจะหันไปจับจ้องไอมิเอะเหมือนทั้งโลกมีแค่ไอมิเอะ กับเรื่องที่เขาอยากอธิบาย แต่เลือกจะไม่พูด ไอมิเอะเองก็ได้ยินทุกคำ แต่เธอแกล้งทำเป็นไม่สนใจ แต่หัวใจกลับเต้นไม่เป็นจังหวะ“จริงรึเปล่า ที่เมื่อคืนมึงเอากับเพื่อนพี่จ๊ะจ๋าที่ผับ?” เป็นทิศเหนือตั้งคำถามตรง ๆ แบบไม่อ้อม“…” แต่จินยังคงไม่ตอบ เพียงแค่ถอนหายใจเบา ๆ แล้วดันลิ้นหนาเข้าหากระพุ้งแก้มด้วยความรำคาญ “มึงนี่สุดจริง ๆ” ไตเติลหัวเราะเบา ๆ พลางส่ายหน้า“แล้วตอนนี้เป็นไง?” เสียงทิศเหนือต่ออีก แต่จินยังคงนิ่ง “ไอมิ เอาชีทไปแจกเพื่อน” เสียงอาจารย์พูดขึ้นกลางห้องเรียน ทำให้ไอมิเอะชะงักเล็กน้อย นิ้วมือกำปากกาไว้แน่น เธอไม่ได้ตอบอะไร แค่พยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะหลับตาลงเพื่อสูดลมหายใจลึก ๆ เรียกความกล้าให้กับตัวเอง เพราะเธอรู้ว่าทางที่ต้องเดินไปแจกชีทนั้น จะต้องเจอกับจินเมื่อเธอลุกขึ้น ทุกสายตาในห้องก็เหมือนจะหันมาทางเดียวกัน แต่ไม่มีใครมองเธอได้เท่ากับที่จินมองเธอ จินก็นั่งเอนหลังพิงพนักเก้าอี้อย่างไม

บทที่ 27“…เข้ากับมิเอะดี” จินนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนเอ่ย ราศีกับไทป์ของเธอมันเข้ากันได้ดีมาก หวานทั้งไทป์ หวานทั้งราศีผู้หญิงราศีนี้ จะออกแนวสวยหวาน แบบเจ้าหญิง อ่อนไหว จินตนาการสูง ช่างฝัน แต่สายตาบางทีก็ฆ่าคนได้ คำพูดก็เฉือนใจได้ลึกกว่ามีด เป็นพวกที่ไม่ชอบพูด แต่ว่าจะพูดด้วยสายตาเก่ง บางทียังไม่ทันได้พูด แต่สายตาและท่าทางคือตัดจบ ถ้าพูดคือเสียใจไปชั่วชีวิต คำพูด ตัดคนจริงๆ เลยต้องสงบปาก สายตากับหน้าก็เกินพอ และสาวราศีนี้ ชอบแต่งหน้าโทนชมพูหวานๆ แต่ไม่หวานแบบเอะอะเกินไป ราศีมีน คือธาตุน้ำที่กลมกลืนที่สุด เหมือนน้ำนิ่งที่ดูไม่มีอะไร แต่จริง ๆ แล้วลึกมาก และไหลตามสถานการณ์ได้เก่งที่สุดในบรรดาธาตุน้ำถ้า พิจิก คือน้ำกรด กัดกร่อนทีละนิด ทำให้คนตายทั้งเป็นมีน คือ สึนามิ มาเงียบ ๆ แล้วพัดพาทุกอย่างหายไปจากแผนที่พื้นฐานของมีนคือคนจิตใจดี มีเมตตา เห็นใจคนอื่นง่าย รักใครก็รักสุด ๆ แต่ถ้าโดนหักหลัง หรือโดนทำร้ายจนเกินทน นั่นแหละ ขอให้รู้ไว้เลยว่าโลกจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปมีนไม่ได้โวยวาย ไม่เล่นใหญ่ แต่ใช้ความเงียบฆ่าคนอย่างเลือดเย็น พูดน้อย แต่มองทะลุ เล่นสงครามประสาทแบบลึก ๆ ใครไม่รู้ทันคื

บทที่ 29“…เพื่อนค่ะ” เธอตอบเสียงเบาแต่มั่นคง สะกดกลั้นความกลัวเอาไว้ใต้แววตา“....” คุณป้าก็เงียบไปอึดใจหนึ่งก่อนจะจ้องใบหน้าเธออย่างกับกำลังสแกนจับโป๊ะ “แน่ใจ?”“....ค่ะ” ไอมิเอะกัดริมฝีปาก ก่อนตอบกลับด้วยเสียงที่แข็งขึ้นเล็กน้อย แววตาเริ่มนิ่งขึ้น ไม่ใช่ด้วยความกล้า แต่ด้วยความอดทนอย่างถึงขีดสุดคุณป้าเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ไม่พูดอะไรต่อทันที แค่ยืนนิ่งพิจารณา เพราะรู้จักนิสัยของหลานสาวดี เธอเป็นเด็กเรียบร้อย อยู่ในกรอบ ไม่เคยมีประวัติน่าห่วง แต่คนที่คุณป้าไม่เชื่อใจ คือไอ้หนุ่มตี๋หน้าตาดีคนนั้นต่างหาก“เพื่อนจริงๆ ใช่ไหม” คุณป้าถามซ้ำเพื่อเช็คให้ชัวร์“....เพื่อนจริงๆ ค่ะ” ไอมิเอะสูดลมหายใจเข้าช้าๆ ก่อนตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่นดวงตาเธอสบตาคุณป้าอย่างตรงไปตรงมา แต่ภายในใจกลับสะท้อนเสียงหัวใจที่เต้นแรงขึ้นทุกวินาที เธอพูดความจริง ใช่ จินเป็นเพื่อน แต่สิ่งที่เธอไม่ได้พูด คือความรู้สึกที่เธอคิดกับจินเกินเลยจากคำว่าเพื่อน ที่ค่อยๆ เติบโตในใจเธอเองอย่างควบคุมไม่ได้คุณป้าไม่ได้ถามว่าเธอรู้สึกยังไงกับจิน คุณป้าแค่ถามว่าเขาคือใครในสถานะปัจจุบัน และในตอนนี้ ก็ยังเป็นเพื่อนอยู่ นั่นคือความจริ