All Chapters of พลาดรัก (SET WICKED LOVE): Chapter 121 - Chapter 130

เจโรมฉุกคิดขึ้นแวบเดียวที่ได้ยิน แต่เขาหันกลับไม่ได้ จึงตัดสินใจไปต่อโดยไม่ฟังคำประท้วง"โทษทีแล้วกัน…" สิ้นเสียงทุ้มเขาก็ตอกอัดลำรักเข้ามาจนสุดโคน ความจุกเสียดถูกส่งให้น้ำอิงเต็ม ๆ เธอกำลังจะโวยวายแต่คนรู้ทันกลับป้อนรอยจูบปิดปากจนพูดไม่ออกกลางกายประสานถูกกดแช่ไว้นานนับครึ่งนาที เขาปล่อยให้ข้างในได้คุ้นชินกันขณะที่ลิ้นซนก็ประเคนความเร่าร้อนไม่หยุดหย่อน"ไม่ต้องไปเกร็ง เราจะได้มีความสุขด้วยกัน~" เจโรมเอ่ยเสียงพร่า ขบเม้มใบหูเล็กของคนที่นอนใต้ร่างร่างบางปรือตาขึ้นจากความสยิว เธอพยักหน้าเบา ๆ แล้วพยายามทำตามในสิ่งที่เจโรมบอกทุกอย่าง แล้วมันก็เริ่มดีขึ้นเมื่อกลางกายตอดรัดเข้ากันเป็นอย่างดี และเธอเองก็พร้อมแล้ว…"อื้อ…" น้ำอิงร่อนเอวหาความใหญ่โตในร่างกาย จากความจุกกำลังแปรเปลี่ยนเป็นความเสียวที่เธอไม่เคยสัมผัสจากที่ไหน แต่เธอกลับชอบ มันกำลังทำให้เธอมีความสุขอย่างที่ไม่เคยมีกับใคร…เจโรมขยับเอวสอบเข้าออกในจังหวะเนิบนาบ แล้วค่อยไต่ระดับความเสียวจากช้า ๆ จนเริ่มรัวเร็วปึก ปึก ปึก!"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ!" คนตัวเล็กสั่นคลอนไปตามแรงกระแทก เธอกำปลอกหมอนไว้แน่นแล้วรอรับเอวสอบที่ซอยเน้น ๆ สุดความยาวเสี

แกร็ก!คนที่เปิดประตูออกจากห้องคือปลายฝน เธอมองหน้าฉันชะงักระหว่างนั้นไอคุณเจโรมก็เดินออกจากห้องโผล่คุยกับคุณดีแลนที่นั่งบนโซฟาแต่ฉันกลับมองไม่เห็น"เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าแก…" ปลายฝนเอ่ยถาม พร้อมสายตาที่ไล่มองสภาพที่สะบักสะบอม"ปะ เปล่าหรอก ไม่มีอะไร ฉันขอตัวเข้าห้องก่อนนะ""เดี๋ยวสิ ฉันจะไปดูสัมปทานกับคุณดีแลน แกจะไปด้วยกันไหม""คงไม่ล่ะ แกไปเถอะ" ฉันพยายามหลบตาปลายฝน และพยายามจะเดินเลี่ยงเพื่อเข้าห้องให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ทุกสายตากำลังมองมาที่ฉันไม่เว้นแม้แต่ไอ้คุณเจโรมที่กำลังกอดอกแล้วยกยิ้มกวนแต่ยัยเพื่อนตัวดีก็ยังถามไม่หยุด…"แล้วดำน้ำแกจะไปด้วยหรือเปล่า""ไม่ไปแกไปเลย"ปึก!สิ้นเสียงที่ตอบฉันรีบปิดประตูใส่หน้าปลายฝนเสียงดัง ให้ตายเถอะ…ไม่อยากให้ใครรู้แต่ทุกคนกลับเห็นสภาพฉันพร้อมกันทั้งบ้าน อายจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนี จากใบหน้าของคุณดีแลนที่มองมาที่ฉันร้อยเปอร์เซ็นต์ฉันคิดว่าเขาดูออก แต่กับปลายฝนแล้วฉันไม่มั่นใจ และคิดว่าหลังจากที่เธอกลับจากดำน้ำต้องคาดคั้นเรื่องจริงจากฉันแน่นอนช่างเถอะตอนนี้ฉันไม่อยากคิดอะไรให้ปวดหัว รู้แต่เพียงว่าต้องรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วหายามากิน ไม่รู้ว่า

ฉันก็ปล่อยผมสยายผมยาวไปถึงเอวคอด โชคดีที่วันนี้สระผมมาแล้ว ไม่เพียงแค่นั้นยังโกยนมที่แม่ให้มาตั้งแต่เท้าดันขึ้นมาเพื่อให้มันใหญ่สู้ยัยนักศึกษานั้นได้ ถึงจะสู้เรื่องความเด็กและความสาวไม่ได้แต่ฉันคิดว่าฉันสู้ในเรื่องของความเซ็กซี่เผ็ดร้อนกับเธอได้แน่นอน"พี่เจโรมขา~" ฉันเริ่มปฏิบัติการบีบเสียงหวานเรียกคนที่นั่งอ่านหนังสือเพลิน ๆ เจ้าของชื่อเงยหน้าทันทีที่ถูกขาน ก่อนที่เขาจะขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเป็นฉันที่เดินยิ้มให้มาแต่ไกล"ทำไมมาไม่บอกกันเลยล่ะคะ" ฉันวางถุงช็อปปิ้งไว้ใกล้ ๆ แล้วรีบหย่อนสะโพกนั่งลงบนตักแกร่ง คล้องคอคนที่ไม่ทันจะได้ตั้งตัวเพื่อให้ร่างของเราแนบชิดกัน จนพนักงานเริ่มให้ความสนใจยังเราสองคนรวมไปถึงเด็กนักศึกษาของนายเจโรมที่หันมามองฉันและเขาสีหน้าอ้ำอึ้ง"ทำอะไรของเธอ?" นายเจโรมพยายามแกะมือออกแต่ฉันกลับคล้องคอเขาไว้แน่นแล้วเบียดนมใส่อกแกร่งอย่างไม่อาย"พอเค้าบอกว่าอยากได้คอนโดที่รักก็รีบมาซื้อให้เลยเหรอน่ารักจังเลย~" ฉันพูดจบก็เอียงซบอกแกร่งอย่างมีจริตจะก้าน เอาสิ…ทุ่มเทขนาดนี้แล้วนายนี่ต้องโดนผู้หญิงต่อว่าหรือตบหน้าสักฉากแน่นอน"ใครเหรอคะเฮียโรม?" นักศึกษาสาววางปากกาแล

"ฉันไม่เคยกลัว!" น้ำอิงช้อนสายตามองคนที่พูดจบ แม้ตัวจะสั่นกลัวแต่เธอจะไม่ยอมรับว่าอ่อนแอกว่าใครน้ำอิงใช้จังหวะที่สองคนสบตากันหลอกล่อแล้วกระทุ้งศอกไปที่หน้าท้องแกร่ง แต่คราวนี้เธอโดนจับได้…เจโรมรวบแขนเล็กม้วนตัวแล้วรัดจากด้านหลัง ขณะที่คนไม่ยอมยกเท้าจะเหยียบร่างใหญ่ก็ยังหลบได้เหมือนเคย"ฤทธิ์เยอะจริง ๆ นะที่รัก" เขาเอื้อนเอ่ยข้างหูเล็กเสียงเบาและแหบพร่าทำเอาคนฟังเริ่มร้อนรนใจกับสิ่งที่กำลังจะเจอต่อไป"ปล่อยนะเว้ย!!!" น้ำอิงพยายามดิ้นหนี แต่ก็เหมือนจะเหนื่อยเปล่า ๆ เพราะมันแทบไม่ขยับเลย"ปล่อยแน่…แต่ปล่อยบนเตียงนะ" พูดจบเรือนร่างเล็กก็ถูกผลักให้ล้มบนเตียงนุ่ม ผ้าเช็ดตัวที่กระโจมอกหลุดออกให้เห็นร่างกายที่เปลือยเปล่า"กรี๊ดดด หันไปนะ!" น้ำอิงรวบผ้าลวก ๆ แล้วชี้หน้าคนกระทำ แน่นอนว่าเจโรมไม่คิดทำตาม เขาเอาแต่จ้องเนินอกที่ขาวเนียนสว่างวาบ ยิ่งเห็นก็ยิ่งนึกถึงคืนนั้นที่มันอยู่ใต้อาณัติแล้วเด้งดึ๋งตีหน้าตัวเอง"หยุดทำหน้าหื่นใส่ฉันเดี๋ยวนี้นะ!" "สีหน้าฉันชัดเจนขนาดนั้นเลยเหรอ?""กรี๊ดดด ไอบ้า!!""วันนี้แกล้งจนสะใจแล้ว ไว้เจอกันนะใหม่นะที่รัก ถ้าคิดถึงก็เคาะห้องได้ตลอดนะ" เจโรมเอ่ยจบก็หันหลัง

"นาย!!" แน่นอนว่านิสัยกวนตีนแบบนี้เป็นใครไม่ได้เลยถ้าไม่ใช่…ไอ้โจรโรคจิต"นายอะไรล่ะที่รักไง…" คนบ้าข้าง ๆ ฉันกระตุกยิ้มตอบ เหตุการณ์คุ้น ๆ ราวกับภาพเดจาวูที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานแต่แค่สลับบทบาทกัน"ใครเหรอครับอิง…" พี่ธามเริ่มทำหน้างงเขามองฉันกับนายเจโรมสลับกันและเริ่มสับสน"ผัวน้ำอิง""ไม่ใช่ค่ะ!" ฉันมองคนที่ตอบแทนตามเขียวปั๊ด ไอบ้านี่ตั้งใจมาเอาคืนฉันพอพูดจบเขาก็เหยียดยิ้มมุมปากใส่แล้วเอียงมองฉันด้วยท่าทางไม่ต่างจากฉันเมื่อวาน"เอ่อ…" "ไม่ค่ะ ฉันไม่เคยรู้จักเขา พี่ธามอย่าไปเชื่อเขานะคะ ปล่อยฉันนะ" ฉันพยายามสลัดตัวออกจากคนบ้าที่แอบอ้าง แต่มือปลาหมึกกลับกระชับกอดเอวฉันแน่นแล้วปั้นน้ำเป็นตัวโกหกใส่พี่ธามต่อ"ผัวเมียงอนกันก็แบบนี้แหละ งอนทีไรไม่รู้จักกันทุกที แค่ไม่ซื้อคอนโดใหม่ให้ทำไมที่รักต้องโกรธขนาดนี้ล่ะคะ…" คะขาก็มา…ไอบ้านี่จะเล่นสมบทบาทเอารางวัลตุ๊กตาทองไปครองให้ได้เลยสินะ"พี่ธามอย่าไปเชื่อนะคะ…มันไม่ใช่เรื่องจริง""ผมขอตัวดีกว่านะครับ พวกคุณคงอยากได้เวลาส่วนตัว" ว่าจบคนหล่อของฉันก็รีบเดินหนีไปในทันที ให้ตายเถอะ…ไอบ้านี่ทำเสียเรื่องไปหมดแล้ว ยังมีหน้ามาระเบิดหัวเราะใส่ฉันอีก"