All Chapters of พลาดรัก (SET WICKED LOVE): Chapter 111 - Chapter 120

"เฮียผมจัดเซตให้เรียบร้อยแล้วนะ" คริสผู้ช่วยตากล้องที่ทำงานในสตูดิโอของเจโรมเอ่ยขึ้น หลังจากที่จัดเซตและไฟที่จะต้องถ่ายงานในวันพรุ่งนี้เรียบร้อยเขาก็เตรียมแบกกระเป๋าเป้บนหลังพร้อมจะกลับบ้าน"อืม…กลับบ้านดี ๆ" เจโรมที่เดินออกมาจากห้องนอนพยักหน้า เขาเองก็เตรียมจะกลับบ้านเหมือนกัน หลังจากที่ขลุกอยู่ในสตูดิโอมาทั้งวันแล้ว"เออเฮีย…ครั้งนี้ก็อย่าเบี้ยวลูกค้าอีกล่ะ ผมไม่รู้จะตอบลูกค้ายังไงแล้ว" เจโรมทำงานตามอารมณ์ของตัวเอง อยากถ่ายก็ถ่าย แต่ถ้าไม่…ให้ตายยังไงเขาก็ไม่ถ่าย หน้าที่ลำบากใจจึงตกไปอยู่ที่คริสแทน เพราะเขาเป็นคนดีลกับลูกค้าโดยตรง"กูก็ไม่ได้ง้อให้ใครมาจ้างกู" เจโรมยักไหล่ตอบสบาย ๆ เขาทำงานนี้เพราะรู้สึกว่ามันผ่อนคลาย เรื่องเม็ดเงินไม่ใช่ปัญหาแต่ก็แปลกใจลูกค้าที่รู้แบบนี้แล้วกลับยอมจ้างทั้งที่ต้องมาเสี่ยงรองอารมณ์ของเขา"เฮ้อ…เบื่อกับเฮียว่ะ ผมกลับก่อนนะ" "มรืนนี้กูไม่รับงานนะ สองวัน" "ทำไมอะ บริษัทงานยุ่งเหรอเฮีย""กูต้องไปทะเลกับไอดีแลน""ทะเลเหรอเฮีย งี้ก็ได้เห็นสาว ๆ ใส่บิกินี่ดิ ผมไปด้วยดิเฮีย""ไม่ได้ ไอดีแลนมันไปแบบไพรเวท ส่วนมึงเลิกหื่นแล้วกลับบ้านไปได้แล้ว พรุ่งนี้ตอนกูถ่

เลิกงานวันนี้ฉันเลือกไปห้างเพื่อหาซื้อชุดว่ายน้ำ ทะเลจะต้องลุกเป็นไฟเมื่อมียัยน้ำอิงไปเหยียบถึงถิ่น ไม่วายที่จะซื้อฝากยัยปลายฝนด้วยรายนั้นมากสุดคงใส่ชุดว่ายน้ำแขนยาวขายาวถึงตาตุ่มแน่นอนวันต่อมารถหรูขับมาจอดหน้าคอนโดฉันเป็นขบวน จนรถตู้สีดำเปิดประตูอัตโนมัติคนนั่งด้านในก็โบกไม้โบกมือใส่ฉันยกใหญ่ ขณะที่คนนั่งข้างปลายฝนคือคุณดีแลนหรือซีอีโอของบริษัทฉันที่ไม่มีแม้แต่รอยยิ้มและการหันมามอง มนุษย์สัมพันธ์ของคุณดีแลนติดลบแบบรัว ๆ "สวัสดีค่ะคุณดีแลน" ฉันเข้าไปนั่งข้างปลายฝนแล้วยกมือไหว้เจ้านาย เขาแค่พยักหน้าเล็กน้อยแล้วเบือนหน้าหนีแต่ฉันก็ไม่ได้สนใจเพราะกำลังตื่นเต้นที่จะได้เกาะส่วนตัวกับปลายฝนเป็นครั้งแรก"วันนี้มีเซอร์ไพรส์ให้แกด้วย" ฉันกระซิบกระซาบกับเพื่อนเสียงเบา เพราะเกรงใจคุณดีแลนที่นั่งเล่นโทรศัพท์เงียบ ๆ"เซอร์ไพรส์อะไรเหรอ" ปลายฝนกระซิบตอบ"ไม่บอก เดี๋ยวก็รู้เอง" เราหัวเราะกันคิกคักสองคน สัมผัสได้ว่าทริปครั้งนี้ต้องไม่ธรรมดา มากับทายาทเดรโกกรุ๊ปทั้งทีต้องเล่นใหญ่อยู่แล้ว…มาถึงที่ท่าเรือแล้วคุณดีแลนก็ไม่ทำให้ฉันผิดหวังจริง ๆ เรือยอร์ชลำใหญ่จอดรอทันทีที่พวกเรามาถึง ฉันกับปลายฝนกระโด

"หึ้ย เพราะไอบ้านั้นทำให้ทริปทะเลของฉันหมดสนุกเลย หงุดหงิดชะมัด" ความโมโหทำให้ฉันรีบนั่งลงด้วยท่าทางกระฟัดกระเฟียด ก่อนที่จะกระดกดื่มน้ำสัปปะรดหมดแก้วในรวดเดียวเพื่อดับความร้อนรุ่มในร่างกาย"ไอบ้าที่แกพูดถึงเขาเป็นมาเฟียนะน้ำอิง" "มาเฟียแล้วไง ฉันไม่แคร์! แล้วผัวแกก็เหมือนกัน ตั้งใจพาไอ้โจรนั้นมาแยกคู่เราชัด ๆ" ใหญ่คับฟ้าแค่ไหนลูกกำนันพลคนนี้ก็ไม่ยอม"พี่เขาชื่อเจโรม""โจรนี่แหละ นิสัยโจรชัด ๆ""โจรขโมยหัวใจเหรอ?" ฉันหันขวับมองเพื่อนที่เพิ่งพูดจบ กดเสียงให้ต่ำลงจนเธอยิ้มแห้ง ๆ ออกมา"ปลายฝน…""ฉันไม่เอาเรื่องที่แกปล่อยให้ฉันต่อสู้กับไอ้โจรนั้นสองต่อสองแล้วหนีแอบไปสวีทกันก็ดีแค่ไหนแล้วนะ""ไม่ได้สวีทสักหน่อย -,-""เหรอ…เห็นโอบเอวกันแน่นเลย คิดว่าอยู่กันสองคนไง้""โอ๋ ๆ น่า มาเที่ยวต้องห้ามโกรธนะ ดูนั้นสิทะเลสวยสุด ๆ ไปเลย ~""ไม่เนียนเลย…" สุดท้ายฉันก็ยิ้มออกเพราะเพื่อนตัวดี ใช้พลังงานไปกับไอ้โจรเยอะแล้วกระเพาะก็เริ่มปั่นป่วนขึ้นมา ฉันกับปลายฝนนั่งทานอาหารอยู่ที่ชั้นล่างแค่สองคน เวลาที่ไม่มีไอบ้านั้นตามรังควานชั่งมีความสุขเสียจริง กินอะไรก็อร่อยไปหมด วิวทะเลสวยขึ้นเป็นกอง"แน่ใจนะว่าไ

"อ่า…" น้ำอิงใช้จังหวะเผลอหันกลับมาอีกครั้งแล้วกระทุ้งใส่เป้าของเจโรมเต็มแรง "สำหรับนายที่ขโมยจูบแรกของฉัน!" ก่อนที่จะยกยิ้มอย่างสะใจ ไม่ใช่เพราะกลัวแต่แค่ทำให้เขาตายใจแล้วเอาคืนจนเจโรมจนตัวงอเพราะความเจ็บที่เธอมอบให้ "ถือว่าได้ใช้ในสิ่งที่พ่อสอนมาแล้วนะเนี่ย…" น้ำอิงเช็ดมือทำท่าปัดฝุ่นอย่างคนเก่งคนหนึ่ง ทิ้งให้คนเจ็บตัวเพราะเธอนั่งอยู่บนพื้นกว้างขณะที่ตัวเองก็เดินถือเบียร์ออกจากห้องด้วยความอารมณ์ดีปรีดา ได้แก้แค้นแล้วรู้สึกอารมณ์ดีเป็นบ้า ทางด้านของเจโรมท้าวแขนไว้บนเตียงแล้วมองแผ่นหลังเล็กที่เดินออกไปด้วยความรู้สึกโกรธเคือง ศึกนี้ย่อมไม่จบลงแค่นี้อย่างไรเสียเขาจะต้องเอาคืนเธอให้ได้ ฝากไว้ก่อนเถอะ… ใช้เวลาเกือบครึ่งวันในการเดินเรือยอร์ชลำใหญ่ ชมเกาะต่าง ๆ ในละแวก จนเพลิดเพลินแล้วก็เปลี่ยนมานั่งเรือสปีดโบ้ทเพื่อกลับเกาะส่วนตัว ปลายฝนและน้ำอิงนั่งบนเบาะนุ่มท้ายเรือชมวิวสวย ๆ สองคน ในขณะที่ชายฉกรรจ์อีกสองคนกำลังนั่งอยู่หัวเรือเพื่อลดการปะทะของน้ำอิงและเจโรมให้หยุดชั่วคราว "ในห้องเมื่อกี้ฉันได้ยินเสียงดัง แกกับคุณเจโรมเข้าห้องเดียวกันเหรอ?" ปลายฝนเอ่ยถามเพื่อน เพราะเสียงโครม

"หึ…" เขาเค้นเสียงหัวเราะในลำคอเมื่อเห็นน้ำอิงเดินกลับเข้ามาหน้าบึ้ง เพราะเพื่อนถูกลากตัวไปแล้วเธอจึงอดที่จะเล่นสนุกไปด้วย"น่ารำคาญ…ชิ" น้ำอิงสับเท้าเดินหนีให้พ้นจากคนที่กำลังหัวเราะเยาะ ก่อนที่เธอจะเลือกเดินเข้าไปในครัวเพื่อหาอะไรกินแก้เซ็งดวงตากลมโตวาววับเมื่อเปิดตู้เย็นออกมาแล้วเห็นแอลกอฮอล์ที่จัดวางเรียงราย เธอปรายมองรอบ ๆ บ้านก็ไม่มีใครพอให้เธอขออนุญาตยกเว้นเจโรม จึงถือวิสาสะติดมือมาสองสามขวดคราวนี้เธอจะดื่มให้หายเซ็งไปเลยน้ำอิงใช้ทางเดิมเพื่อออกจากบ้านไปนั่งดื่มเอาบรรยากาศที่ริมทะเล หางตาของเธอที่กำลังเดินผ่านก็ไม่เห็นเจโรมที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวเดิมแล้ว เธอจึงผิวปากเดินออกไปอย่างอารมณ์ดี ไม่มีคนให้คอยกวนใจมันรู้สึกดีแบบนี้นี่เองผ้าบางสีขาวถูกแผ่ออกบนทรายละเอียดหน้าทะเลสีฟ้าคราม น้ำอิงรีบลงไปนั่งพร้อมกับเปิดขวดแอลกอฮอล์ที่ติดมือมา เธอยกขวดแรกขึ้นมาดื่มเพื่อดับความเบื่อหน่ายในใจจนมีเสียง 'แชะ' กดชัตเตอร์จากลำกล้องร่างเล็กก็รีบผละออกมามอง"นายทำอะไร!?" ใบหน้าเรียวขมวดคิ้วยุ่งให้คนที่กำลังถือกล้องหันมาทางเธอ จะเป็นใครไปไม่ได้ถ้าไม่ใช่เจโรมคนดีคนเดิม…"ถ่ายรูปคนขี้เมา""นายว่าใครข