All Chapters of พลาดรัก (SET WICKED LOVE): Chapter 131 - Chapter 140

"กรี๊ดดดด ไอบ้า ไอ้โรคจิต ไอ้เลว!" "หึ…เสียงดีแบบนี้แหละฉันชอบ ตอนครางจะได้ครางดัง ๆ""อะ ไอ้!!!" พรึ่บ! น้ำอิงไม่ทันจะได้ด่าต่อก็ถูกโยนลงบนเตียงกว้างในห้องนอนของเธอ ความเจ็บที่ล้มหน้าห้องยังไม่หายยังต้องมาถูกโยนซ้ำบนเตียงกว้างจนจุกเสียดไปทั้งตัวแต่คนทำก็ยังยืนยิ้มสะใจ"โอ้ยยย…เจ็บนะโว้ยไอโจรบ้า!" แต่ถึงจะเจ็บขนาดไหนเธอก็ยังเป็นเธอที่ยังปากดีเสมอต้นเสมอปลายทำเอาเจโรมอยากสั่งสอนจนแทบทนไม่ไหวร่างสูงปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตที่สวมออกยังรวดเร็วโยนทิ้งลงข้างเตียงไม่ไยดี ก่อนที่จะพยายามปลดเข็มขัดกางเกงออกน้ำอิงก็เริ่มรู้ตัว"นะ นายอย่าทำอะไรบ้า ๆ นะ" เธอเขยิบถอยหลังพร้อมกับสายตาที่จดจ้องคนตัวโต เรือนร่างเริ่มสั่นระริกเมื่อเห็นเจโรมกำลังสยายเข็มขัดจะทำอะไรบางอย่าง"ชอบหาว่าฉันเป็นโจรโรคจิตมากใช่ไหม วันนี้แหละฉันจะยอมเป็นอย่างที่เธอว่า""ยะ อย่านะ กรี๊ดดดดด…" ข้อเท้าของคนที่คิดจะวิ่งลงจากเตียงถูกดึงไถลกลับมาหาเขา เจโรมรวบแขนคนดื้อรั้นแล้วใช้สายเข็มขัดรัดสองมือไม่ให้เธอดิ้นพ้นจากปราการแม้จะออกแรงยืดเยื้อมากแค่ไหนสุดท้ายเธอก็ไม่สามารถสู้เขาได้ ตกเป็นจำเลยของคนที่เปี่ยมไปด้วยความแค้นกับสิ่งที่เธอท

แค่ก ๆ ทว่ามันคงจะพุ่งเยอะไปหน่อย เพราะทำเอาร่างเล็กถึงกับสำลักน้ำขาวขุ่นหน้าดำหน้าแดงแถมยังไหลเยิ้มตามขอบปากบางให้น้ำอิงรีบปาดทิ้ง"ไอบ้า!" น้ำอิงช้อนสายตาใส่เขาเข้มดุ เป็นการขู่ที่ทำให้เจโรมถึงกับหัวเราะชอบใจ"เอาคืนฉันเสร็จก็ปล่อยฉันได้แล้ว แค่นี้น่าจะพอใจนายแล้ว" "เธอฝันหวานอยู่เหรอ แค่นี้ยังไม่สาสมกับสิ่งที่เธอทำเลยสักนิดเดียว" "ทำอะไรของนายอีก" "เล่นบทรักเร่าร้อนกับเธอไง…" ว่าจบร่างเพรียวถูกผลักให้นอนราบบนเตียงนุ่ม โดยเจโรมไม่รอช้าที่จะแยกสองขาเรียวออกจากกันแล้วฝังตัวเองไว้กลางหว่างขาที่เห็นเนินอ่อนอมชมพูขาของคนตัวเล็กถูกยกขึ้นมาตั้งชันเป็นตัวเอ็มแล้วแยกออกกว้างเพื่อทำอะไรได้สะดวก คนตัวโตไล่จุมพิตตามโคนขาอ่อน เขาไล่มาเรื่อย ๆ จนมาถึงข้อเท้ามือหนาก็ยกขึ้นมาจุมพิตอย่างไม่รังเกียจ น้ำอิงตกตะลึงในตอนที่พยายามจะขัดขืน ไม่เคยมีใครจุมพิตส่วนนั้นของเธอมาก่อนแต่แปลกที่มันกลับทำให้เธอรู้สึกบางอย่างขึ้นมาบางอย่างที่แซงอารมณ์การต่อต้านหรืออาจจะเรียกง่าย ๆ ว่าการสวมยอม เพราะมันเริ่มทำให้เธอรู้สึกดีชายหนุ่มย้ายริมฝีปากกลับมาที่เนินสามเหลี่ยมอีกครั้ง กลีบกุหลาบสวยสะพรั่งปิดสนิททำให้เขา

"อ่าาา…ตอดเหมือนเดิม" เจโรมแผดเสียงครางกระเส่า ดันลึกสุดลำแกร่งแล้วขยับเอวตอกอัดอีกครั้ง"อ๊ะ อ๊ะ อ่าาา…" เรือนร่างเล็กสั่นคลอนไปทั้งร่าง นอนรับความซ่านสยิวไม่รู้จบของคนที่ไม่รู้จักอิ่มเสียที"นะ นายอยากเห็นฉันจุกตายหรือไง…อื้ออ" เขากระแทกลงมาสุดแรงไม่เคยปราณีเธอเลยสักนิด แทงเข้ามาไม่ยั้งเหมือนคนหิวโหยที่เก็บกดกับการร่วมรักมานาน"คนอย่างเธอไม่ตายง่าย ๆ หรอก" ปึก ปึก ปึก!"อะ อึก ไอบ้าา…" ความทรมานที่มาพร้อมกับความเร้าอารมณ์เล่นงานเธอไม่หยุด เจโรมเอาคืนเธออย่างสาสมตามที่บอกไว้ไม่เกินจริงเลยสักนิดเดียวกลางกายสาวถูกกระแทกย้ำ ๆ ที่เดิมเร่งสลับกับผ่อนความเร็ว เสียงครวญครางของคนทั้งคู่ยังคงดังระงมไปทั่วคอนโดชั้นสูง และเหมือนว่ามันจะเป็นแบบนี้ไปทั้งคืนเพราะเหมือนทำยังไงเจโรมก็ยังกินมูมมามไม่มีทีท่าจะปล่อยเธอไปง่าย ๆ"ฉะ ฉันไม่ไหวแล้ว…" คนนอนหมดแรงส่ายหัวให้หลังจากที่ยกที่สองของเขาเพิ่งจะถูกปล่อยออกมา และใช่…คนอย่างเจโรมมีเหรอจะยอมทำตามคำขอ คราวนี้เขานั่งเหยียดขาออกมา แล้วประคองร่างของน้ำอิงหันเข้าหาตัว จับสองขาเรียวพาดบ่าแล้วล็อกเอวคอดให้โยกย้ายบนลำตัวสองมือโอบรอบต้นคอของคนตัวโตรับรสของเร

"นายไม่คิดจะกลับห้องตัวเองบ้างเหรอ?" ร่างสวยปรายมองคนที่กำลังนั่งทำงานเงียบ ๆ เขาให้ลูกน้องแบกเอกสารกองโตมาให้ ทั้งที่ห้องตัวเองอยู่ข้างกันแต่กลับไม่คิดจะกลับไปเหยียบจนเธอแปลกใจ"อยากใช้งานฉันไม่ใช่เหรอ?" เขาเอ่ยทั้งที่ไม่ได้เงยหน้าจากเอกสาร ทำเอาน้ำอิงแปลกใจที่เขารู้ทันว่าเธอกำลังใช้ความเห็นใจล่อลวง"นายคิดว่าทำแค่นี้จะไถ่โทษที่นายทำกับฉันได้เหรอ?" คราวนี้เจโรมเงยหน้าขึ้น"เธอทำฉันก่อน""ถ้านายแก้แค้นฉันเสร็จแล้ว ทำไมถึงไม่กลับไป หรือเมื่อคืนยังไม่พอใจอีก" เจโรมวางเอกสารในมือลงแล้วเดินมาหาคนที่นั่งดูหนังบนโซฟา เขาหย่อนตัวนั่งลงข้าง ๆ พร้อมกับโน้มใบหน้าเข้าหาคนเริ่มปากดี"ถ้าฉันบอกว่ายังไม่พอใจล่ะ…" น้ำอิงเริ่มชะงักถอยหลังหนีช้า ๆ ขณะที่ใบหน้าหล่อยิ่งยื่นเข้ามาหาพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์ที่รู้สึกไม่ปลอดภัย"มะ ไม่ว่านายกำลังคิดอะไร หยุดคิดเดี๋ยวนี้เลยนะ ฉันไม่ยอมนายอีกแน่""ถ้าฉันจะเอา เธอคิดว่าตัวเองจะทำอะไรได้" หญิงสาวกลืนน้ำลายอึกใหญ่ คำว่าเอาเน้นที่ใบหน้าจนภาพของคืนนั้นลอยเข้ามาในหัว"หึ…" เจโรมเห็นท่าทีของเธอก็พลอยหัวเราะในลำคอ ในที่สุดเขาก็สามารถทำให้เธอกลัวเขาได้บ้าง จากที่พยศเกินก

"สวัสดีสาวน้อยของไอ้ดีแลน" ชายหนุ่มยกยิ้มเบา ๆ ให้ปลายฝนสาวสายที่เป็นทั้งเมียในสมรสและเลขารู้ใจของเพื่อนสนิท"สวัสดีค่ะคุณเจโรม" เลขาสาวรีบลุกขึ้น ก่อนที่จะยกมือไหว้คนที่อายุเยอะกว่าอย่างนอบน้อม"ฉันไปบอกคุณดีแลนนะคะว่าคุณมาหา" "ไม่ต้องหรอก ฉันนัดมันไว้แล้ว จะคุยเรื่องโปรเจกต์ที่ทำด้วยกัน" ปลายฝนทำท่าไม่เชื่อ เพราะเจโรมไม่เคยมาด้วยเรื่องงานเลย มีแต่จะคอยแกล้งเธอกับดีแลนอยู่บ่อย ๆ"ฉันมาเพราะเรื่องงานจริง ๆ สาวน้อย" มือหนายกเอกสารในมือให้เธอดู จนปลายฝนเชื่อใจก็ผายมือทางห้องของท่านประธานครืดดดด!ประตูห้องเปิดออกเผยให้เห็นดีแลนที่กำลังก้มหน้าทำงาน เมื่อเห็นหน้าเพื่อนสนิทรอยยิ้มมุมปากก็ผุดขึ้นโดยที่ยังไม่ได้พูดอะไร"ยิ้มเฮี้ยไร กูมาคุยงาน" เจโรมนั่งลงตรงเก้าอี้อีกตัวที่อยู่ตรงข้าม ราวกับเขาร้อนตัวเพราะเพื่อนสนิทเหมือนกำลังล้อเขาทางสายตา"กูก็ไม่ได้ว่าอะไร คุยงานก็คุยงาน แค่แปลกใจทำไมวันนี้ถึงไม่เป็นผู้ช่วยที่มา ทั้งที่วันเซ็นสัญญาแทบไม่เห็นหัวมึงด้วยซ้ำ" ดีแลนเอ่ย"กูกลัวไอคริสจะรับสารจากมึงไม่รู้เรื่อง" "เหรอ?" "เออ มึงจะบอกรายละเอียดกูได้ยัง?" เจโรมปัดคำถามคนที่เอาแต่จ้องจับผิด เอาเ