บททั้งหมดของ พลาดรัก (SET WICKED LOVE): บทที่ 161 - บทที่ 170

ห้องเจโรมถูกเปิดเข้ามาด้วยเจ้าของและคนอาศัยชั่วคราว น้ำอิงกวาดมองรอบห้องของเขาที่ตกแต่งโทนน้ำตาลดำทั่วทั้งห้อง ดูเป็นผู้ชายลึกลับและสุขุมไม่ใช่ตัวเขาเลยสักนิด"จะยืนมองอีกนานไหม?" คนว่าหย่อนตัวลงบนเตียงนอนกว้าง พิงหัวเตียงนั่งมองเธอที่ยืนค้างกลางอากาศ"คืนนี้ฉันต้องนอนเตียงเดียวกับนายเหรอ?" "หรือเธออยากนอนโซฟา" "นายเป็นผู้ชายก็ต้องเป็นนายปะที่นอนโซฟา หรือนอนข้างล่าง" "หึ…ฉันไม่ใช่พระเอกในละคร อยากนอนแยกเธอก็ไปนอนโซฟาเอง" "คนอย่างนายไม่ใช่พระเอกหรอก นายมันตัวร้าย!" น้ำอิงเดินวนไปอีกทางข้าง ๆ เขา ก่อนที่จะหยิบหมอนหนึ่งใบมาถือไว้แล้วถลึงตาใส่เขาก่อนที่จะเดินมานั่งบนโซฟาที่อยู่ริมห้อง"ตกลงเธอจะนอนบนโซฟาใช่ไหม?" "ใช่…ฉันไม่อยากนอนร่วมเตียงกับนาย" "มากกว่านั้นก็ทำมาแล้ว จะเล่นตัวเพื่อ?" "เพราะตอนนั้นนายบังคับฉัน!" "แต่เธอก็สวมยอม" "หยุดพูดเลยนะ ฉันไม่อยากฟัง" "หึ…" ชายหนุ่มกระตุกยิ้มจาง ๆ นึกถึงเหตุการณ์วันนั้นเขาก็ลืมความเร่าร้อนของเธอไม่ลง"ฉันถามนายจริง ๆ เถอะ นายจะโกหกน้องของนายไปทำไม ฉันไม่ใช่แฟนนายนะ ไม่ได้เป็นอะไรกันด้วย" "ฉันหรือเธอที่โกหก?" "ฉันเริ่มก่อนก็จริงแต่ฉันตั้

เรือนร่างสวยสั่นคลอนตาลอยมองเพดานกับความรู้สึกวาบหวามที่ได้รับ เธอตอกอัดเข้าออกในจังหวะเนินนาบแต่เน้นทุกดอกสร้างความทรมานปะปนกับความจุกทั้งร่าง แต่ถึงอย่างนั้นก็อดยอมรับไม่ได้ว่าเธอเองก็ปรารถนาที่จะรับมันร่างกายมันหยุดไม่ได้จึงทำตามความรู้สึกขย่มให้คนรักได้เสร็จสม"อ้าาา เสียวไม่ไหวแล้ว~" น้ำอิงส่ายหน้าพร้อมจังหวะฝังเข้าไปสุดครั้งแล้วครั้งเล่าจนพาเธอมาถึงฝัง ร่างเล็กเกร็งสะท้านไปทั้งตัว"อ้ายยยย!!!" คนตัวเล็กเสร็จเป็นครั้งที่สองบนร่างของเจโรมทิ้งตัวนอนหอบซบแผงอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามแน่น แน่นอนว่าคนใต้ร่างยังไม่พอใจ เขาคลอเคลียแถวลำคอระหงจูบซับกับกลิ่นหอมจากกายเปลือย ก่อนที่จะอุ้มเธอลอยกลางอากาศในท่าอุ้มแตงทั้งที่กลางกายยังคงเชื่อมกันน้ำอิงก็ผงกหัวลืมตาขึ้นมา"ดะ เดี๋ยวตก…" เธอกอดคอเขาไว้แน่นนั้นก็ยิ่งทำให้จุดเชื่อมยิ่งขยับเข้าหากันความเร่าร้อนก็เกิดขึ้นตามมาอีกครั้ง"ตัวเบาขนาดนี้ได้กินข้าวหรือเปล่า…" "กินเยอะแค่ไหนสุดท้ายนายก็ทำให้ฉันเผาผลาญเยอะอยู่ดี" ซึ่งวิธีการเผาผลาญที่เธอหมายถึงก็ไม่พ้นเรื่องการร่วมรักบนเตียง แต่ละครั้งเรียกเหงื่อเยอะแค่ไหนเขารู้ดีและครั้งนี้ก็เหมือน ๆ กันรอบท

หลังจากที่สร้างสงครามน้ำลายกันมาเป็นพักใหญ่แล้วพวกเราก็รีบทานข้าวแล้วแยกย้ายกันออกเดินทาง โดยฉันนั้นมุ่งตรงไปที่บริษัทโดยที่มีนายเจโรมไปส่งถึงที่ ระหว่างทางก็นั่งเงียบไม่ได้พูดอะไรกันผิดปกติอย่างที่เคยเป็นไปมากจนกระทั่ง…"อยู่ ๆ ก็เป็นใบ้เหรอ?" คำถามกวนจากคนขับรถดังขึ้นให้ฉันต้องถอนหายใจ ฉันแค่กำลังคิดอะไรเพลิน ๆ บวกกับไม่มีอะไรต้องคุยกับเขาด้วยจึงเลือกที่จะเงียบตลอดทางเพื่อลดการปะทะน้ำลาย"นายไม่หาเรื่องฉันสักวัน มันจะตายหรือไง" "คงงั้นมั้ง" ฉันเหนื่อยใจกับคนแบบเขา"แล้วเธอคิดอะไรอยู่" "ยุ่ง" "ก็เป็นซะแบบนี้ แล้วจะให้ฉันพูดดีกับเธอได้ยังไง" "นายไม่ต้องรู้หรอก ฉันไม่ได้คิดเรื่องนายแล้วกัน""แล้วคิดเรื่องใคร?" นายเจโรมยังคงเซ้าซี้ไม่เลิก แน่นอนว่าฉันคงไม่ยอมรับง่าย ๆ ว่ากำลังคิดเรื่องของเขาหรือเรื่องของเรามาตลอดทาง "เปล่า…คิดเรื่องงาน แค่คิดว่าเมื่อไหร่นายจะส่งไฟล์งานมาให้สักที" "หลังงานวันเกิดแม่ของฉันไฟล์งานส่งถึงเธอแน่นอน" "ก็ดี ถ้านายส่งงานช้า ฉันไปเอาเรื่องนายถึงที่แน่" "เธอนี่มันเขี้ยวทุกเรื่องจริง ๆ" "หึ…" ฉันหัวเราะในลำคอเมื่อได้รับคำที่ไม่รู้ว่าชมหรือด่าจากคนตัวโต ก่

เรือนร่างสูงถูกผลักให้ชิดผนังห้องน้ำโดยสาวสวยที่ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อเสียงเรียงนาม ประตูห้องน้ำถูกปิดลงพร้อมกับร่างบางที่เป็นฝ่ายรุกเข้ามาหาเขาอย่างจู่โจม เจโรมยืนนิ่งพยายามประคองสติที่มีเลือนลาง ขณะที่เธอจะพยายามจะโน้มใบหน้าเข้ามาจูบแต่เขากลับเบือนหน้าหนีไม่ยอมให้ทำ"ฉันเข้าใจค่ะ…" ร่างบางถึงจะชะงักเล็กน้อยแต่ก็เข้าใจในทันที เธอผ่านความสนุกสนานกับชีวิตมาเยอะซึ่งเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรมากมาย เธอจึงเลือกที่จะจูบซับต้นคอเขาเบา ๆ แล้วเริ่มปลดกางเกงและรูดซิบของเขาลงมาแทน"โทษที ฉันไม่มีอารมณ์" ยังไม่ทันที่ความใหญ่โตจะได้ออกมานอกร่มผ้า ภาพของน้ำอิงก็ลอยมาในหัวแม้จะพยายามหลับตาไล่ออกไป เขาทำไม่ได้นั้นเป็นสิ่งที่ทำให้เขาได้สติกลับมาครบร้อย ร่างสูงผละร่างถอยหลังออกมาทำเอาอีกฝ่ายไปต่อไม่ถูกทั้งที่ก่อนหน้าก็ปกติแทบทุกอย่าง"ทะ ทำไมล่ะคะ?" "ฉันไม่อยากนอกใจเมีย" ว่าจบเจโรมก็เดินออกมาจากห้องน้ำมุมอับ เขาจัดกางเกงให้กลับมาเป็นปกติแล้วประคองร่างที่มึนเล็กน้อยกลับมาที่โต๊ะเดิม"ไงเฮีย…" "กูทำไม่ได้ว่ะไอคริส…" เขาทิ้งตัวลงบนเก้าอี้เอนหัวไปพิงแล้วพักสายตาขณะที่ริมฝีปากแห้งผากก็ตอบลูกน้องไปด้วย"ง

เอี๊ยด!รถหรูจอดสนิทตรงหน้าบ้านหลังใหญ่ที่มีตัวเองเป็นเจ้าของบ้าน โดยเขารีบลงจากรถอย่างเร็วแล้วสับเท้าไปหาน้องสาวที่อยู่ในตัวบ้านอย่างร้อนรนใจจนบอกไม่ถูก"เฮีย…" จีเซลวิ่งออกมา เธออยู่ในชุดเดรสสีฟ้าเตรียมพร้อมจะไปงานวันเกิดคนเป็นแม่ เช่นเดียวกับเจโรมที่อยู่ในชุดสูทสีน้ำตาลสุดเนี๊ยบกางเกงเข้าคู่และร้องเท้าหนังเงาวับ"หมายความว่ายังไงที่บอกว่าน้ำอิงไม่มาแล้ว" หลังจากที่จีเซลส่งข้อความบอกเรื่องของน้ำอิงที่ปฏิเสธจะไปงานวันเกิดเขาก็รีบออกรถไปหาเธอที่คอนโด แต่ก็ต้องพบกับความว่างเปล่าไม่มีใครอยู่ในห้องรวมไปถึงชุดที่เขาให้เธอเพื่อเข้างานก็ยังวางไว้ที่เดิม"พี่อิงบอกว่าพวกพี่สองคนเลิกกันแล้ว เธอขอโทษที่ไปงานวันเกิดของแม่ไม่ได้ เฮียทะเลาะกับพี่อิงมาอีกแล้วใช่ไหม?" "เปล่า หลังจากกลับจากบ้านเมื่อวานเฮียยังไม่ได้ทำอะไรเลย" เจโรมเองก็คิดไม่ออกว่าเธอเป็นอะไรไป ตั้งแต่ตอนเช้าที่เธอทำตัวเย็นชาแต่ก็ยังรับปากที่จะเข้าร่วมงานแต่มาตอนนี้เธอกลับปฏิเสธเกี่ยวกับเขาทุกอย่าง โทรไปหาก็ไม่รับ หาตัวก็ไม่เจอนั้นจึงยิ่งทำให้เขาหงุดหงิด"ถ้าเฮียไม่ได้ทำ แล้วทำไมพี่อิง…" "เฮียจะไปหาเธออีกรอบ" จีเซลยังไม่พูดไม่ทันจบ