All Chapters of LOVE IMAGINE ตามล่าหัวใจนายมาดนิ่ง: Chapter 31 - Chapter 40

"ฮือออ...แก! เขาหล่อออร่ามาก" "ผู้หญิงก็สวย ผู้ชายก็หล่ออะแก เหมาะกันมาก"ระหว่างทางที่เดินเข้ามาในตึกคณะนิเทศศาสตร์ เสียงนักศึกษาหญิงหลายๆ คนที่ยืนแถวนั้นต่างพากันฮือฮาจนเสียงแทรกเข้ามาในหูของนารา เจ้าของใบหน้าสวยจึงหันไปมองตามที่ทุกคนกำลังสนใจ ก่อนที่จะเห็นว่าเป็นเพื่อนสนิทของตัวเองที่กำลังยืนคุยอยู่กับพี่ชายที่เธอเคยรู้จักนารารีบหมุนตัวหันหลังทันทีที่สายตาดันไปสบประสานเข้ากับดวงตาคมของเรย์ที่เหลือบมามองพอดี เท้าเรียวรีบสับเดินเข้าไปในตึกคณะอย่างรีบเร่งเพื่อไม่อยากที่จะทักทายเขา"นารา!" แต่แล้วเหมือนฟ้าจะไม่เข้าข้างคนที่กำลังหนี คานะตะโกนฝ่าวงล้อมความสนใจของสาวๆ เสียงดังทำให้เจ้าของชื่อชะงักเท้ากึก ยืนค้างพร้อมกับผ่อนลมหายใจชั่วครู่ ก่อนที่จะหันไปเผชิญหน้า"..." สายตาของคนที่กำลังสนใจคานะและเรย์เริ่มเปลี่ยนมามองคนตัวเล็กที่ยืนแข็ง มือบางชี้เข้าหาตัวเมื่อเพื่อนโบกไม้โบกมือให้เดินเข้าไปหา"เฮ้อ..." นาราถอนหายใจอีกครั้งทันทีที่คานะพยักหน้าตอบว่าใช่ เธอเหลือบไปมองเรย์ที่ยืนด้านข้างคานะเล็กน้อย ก่อนที่จะตัดสินใจเดินเข้าไปหาเพื่อนแล้วทำเป็นไม่สนใจเขาให้มากที่สุด"สวัสดีค่ะ" นาราทักทายเร

"คานะมีอะไรจะบอกเราหรือเปล่า?" นาราเอ่ยเพื่อนที่นั่งเงียบไม่พูดไม่จา เอาแต่มองหน้าเธออยู่นานจนเจ้าตัวต้องเป็นฝ่ายเอ่ยถาม"ไม่มี" คานะเอ่ยตอบพร้อมกับส่ายหัว ทว่าดวงตาคมยังคงจ้องคนตัวเล็กอยู่อย่างนั้น"อื้ม" นาราก็เลือกที่จะไม่เซ้าซี้ นั่งเงียบๆ ของเธอจนเวลาผ่านไปสักพักเธอจึงเอ่ยถามแทน"ยัยข้าวล่ะ?""ข้าวเลิกเรียนตอนเที่ยง เดี๋ยวก็คงมาแล้วล่ะ โอ๊ะ!...นั้นไงมาพอดีเลย" ปลายนิ้วชี้ไปทางเพื่อนสนิทอีกคนที่เดินเข้ามาด้วยท่าทางอารมณ์ดี ก่อนที่จะนั่งลงตรงข้ามของนาราและคานะที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว"อารมณ์ดีอะไร""เจอผู้หล่อ ได้ไลน์มาหนึ่ง" มือบางกดโทรศัพท์ยุกยิกแล้วยื่นให้เพื่อนดูรูปชายหนุ่มสวมชุดนักศึกษา"ไหนข้าวบอกว่าชอบรุ่นพี่ในคณะไง""ก็ชอบ แต่คุยๆ คนนี้ไปก่อน แก้เบื่อ""แรดมาก" คานะตอบเต็มเสียง แต่ดูเหมือนคนที่กำลังถูกว่าจะไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด"ธรรมด๊า""เออพวกมึง""ว่า?""ไปเที่ยวกัน""หื้อ...ไปเที่ยวเหรอ?" คิ้วเรียงสวยเลิกเข้าหากัน รู้สึกแปลกใจที่อยู่ๆ เพื่อนก็ชวนทั้งที่ไม่เคยชวนกันไป"ใช่...ไปเที่ยว ช่วงนี้เบื่อสุดๆ อยากไปเที่ยวผ่อนคลาย""เราไปไม่ได้หรอก เราต้องสอนพิเศษแต่เช้าเลย คานะไปกับข

"เออนี่ยัยตุ๊กตา เมื่อกี้ฉันเห็นพี่เพลิงของแกมาที่นี่ด้วยนะ...""ใครเหรอที่รัก""พี่ชายข้างบ้านสุดหล่อของยัยตุ๊กตาค่ะ แวะเวียนมาแจกขนมจีบที่คณะทุกวันเช้าเย็นเลยค่ะ""พี่เพลิงไม่ได้จีบเราสักหน่อย อย่าไปเชื่อคานะนะคะ" นารารีบพูดแย้ง สั่นหัวระรัวปฏิเสธพร้อมกับเหลือบไปมองปฏิกิริยาของคนเย็นชาที่กำลังนั่งเบือนหน้าฟังบทสนทนาเงียบๆ"หึ...ไม่ได้จีบ แต่คนนี้มารับมาส่งตั้งแต่ตอนทำงานพาร์ทไทม์ร้านพี่แล้วไม่ใช่เหรอ?""ค่ะ แต่ว่าพี่เขาแค่บังเอิญผ่านไปแถวนั้น ไม่ได้มารับหนูสักหน่อยค่ะ""โอ้ย...ยัยเพื่อนคนนี้ เขารุกหนักขนาดนี้ยังไม่รู้ตัวอีก เป็นฉันนะเป็นแฟนกันไปนานแล้ว หล่อขนาดนั้นแกปล่อยไปได้ยังไง" คานะใส่เต็มที่ พูดออกมาทุกอย่างเหมือนกำลังตั้งใจทำให้ใครบางคนเริ่มกระวนกระวายใจ"ไม่เอา ไม่พูดเรื่องเราแล้ว" นารารีบเปลี่ยนเรื่อง ยกน้ำส้มมาดื่มอย่างทำตัวไม่ถูกเมื่อสายตาของเรย์เริ่มเปลี่ยนมาจดจ้องตั้งแต่ประโยคของน้องสาวอย่างไม่วางตา"พี่เพลิง!..." คานะตะโกนเรียกเสียงดังแข่งกับเสียงเพลงของผับ เธอโบกไม้โบกมือไปทางโต๊ะที่อยู่ถัดไปไม่ไกล เป็นโต๊ะของเพลิงที่นั่งอยู่กับเหล่าเพื่อนของเขาสามคน นาราหันหลังมองตาม

แกร็ก!"ทำอะไรของเธอ" เสียงทุ้มเงยหน้าไปมองคนที่พึ่งจะเดินออกจากห้องน้ำ เขาส่ายหัวพร้อมกับกระตุกยิ้มบางๆ เมื่อตอนนี้คนตัวเล็กที่กำลังเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพที่ห่อตัวด้วยผ้าเช็ดตัวทั้งบนและล่างราวกับมัมมี่เพราะไม่ได้เอาชุดเข้ามาเปลี่ยน ด้วยความลืมที่รีบวิ่งเข้าห้องน้ำแก้เขินทำให้เธอลืมหยิบชุดนอนติดมือมาด้วย"ไม่ต้องสนใจฉันหรอก พี่มึนหัวก็นอนได้แล้ว" นารารีบเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า มือบางคว้าชุดที่เห็นรีบๆ มาไว้ในมือ กำผ้าเช็ดตัวแน่นและมั่นใจว่ายังไงก็ไม่หลุดแน่ๆ"เธอมีอะไรให้ฉันสนใจด้วยเหรอ?""ไม่มีค่ะ งั้นพี่ก็ไม่ต้องมองสิคะ หันไปทางอื่น" นาราเอ่ยด้วยความไม่สบอารมณ์ สีหน้าของเขาตอนนี้เหมือนกำลังต่อว่าเรือนร่างของเธอทางอ้อม"หึ" เรย์กระตุกยิ้มเบาๆ ล้มลงไปนอนบนเตียงคับแคบสอดข้อมือใต้ท้ายทอยแล้วปรายตามองคนตัวเล็กที่กำลังเดินเข้าห้องน้ำแกร็ก!ประตูห้องน้ำถูกเปิดเป็นรอบที่สอง นาราเดินออกมาด้วยชุดนอนลายการ์ตูนน่ารักแขนยาวขายาวปกปิดมิดชิด ผมสลวยที่ถูกห่อด้วยผ้าเช็ดตัวม้วนขึ้นไปด้านบนโชว์ลำคอขาวระหงเดินไปนั่งลงบนพื้นพรมที่มีมุมโต๊ะเครื่องแป้งเล็กๆ สำหรับบำรุงผิว"คิดยังไงถึงใส่แขนยาวขายาวทั้

"ยุพิณนี่ไม่เคยแผ่วเลยนะ ตั้งแต่เปิดเทอมวันแรกสั่งงานมากยังไง ตอนนี้งานก็ยังเยอะอยู่เหมือนเดิม โอ้ย...ปวดหัวโว้ย!" ระหว่างทางที่เดินลงบันไดชั้นสองของตึกคณะ คานะก็เอาแต่บ่นไปเดินไปถึงคลาสเรียนที่พึ่งจะเรียนเสร็จไปเมื่อครู่ ท่าทีเบื่อหน่ายของเพื่อนทำเอานาราเริ่มชินไปเสียแล้ว"ฮ่าๆ เราว่าอาจารย์ยุพิณก็ให้งานอยู่ในเกณฑ์นะ ไม่ได้หนักหน่วงสักเท่าไรเลย" นาราหัวเราะร่าตอบกลับเพื่อนที่กำลังทำหน้ามุ่ยด้วยความเซ็ง สำหรับเธอมันก็ไม่ได้หนักขนาดนั้น และรู้ด้วยว่าคานะก็แค่บ่นไปงั้นๆ"ใครมันจะไปเหมือนแกล่ะ ขยันมาก...ตามเก็บครบทุกงาน""ถ้าเราไม่ส่งงานมีหวังเราได้โดนตัดทุนแน่ๆ เราต้องรักษาเกรดนี่นา""จ้า...เข้าใจแล้วจ้า""งั้นเราแยกกลับกันเลยเนอะ""แหม่...ราชรถมารับทุกวันเลยนะ" คานะยิ้มกริ่ม พยักพเยิดไปทางที่มีเพลิงคอยโบกมือเรียกอยู่ที่ลานจอดรถของคณะที่อยู่อีกทาง"แซวทุกวันยังไม่เบื่ออีกหรือไงกัน""ฮ่าๆ เบื่อ แต่อยากแซว""งั้นฉันไปนะ""โอเค" ทั้งสองคนเดินมาถึงหน้าตึกคณะ โบกมือลากันเตรียมจะแยกกันเดินไปคนละฝั่งตามที่รถจอดทว่าในขณะนั้น...ปึก!หนังสือเรียนในมือเรียวสองสามเล่มกระจายลงไปกับพื้น นาราที่เดิน