All Chapters of LOVE IMAGINE ตามล่าหัวใจนายมาดนิ่ง: Chapter 41 - Chapter 50

"พี่เรย์..." เท้าเล็กชะงักกึกค้างอยู่ที่เดิม เธอกลับจากสวนสาธารณะด้วยฝีมือของเพลิงที่เป็นคนมาส่ง จึงรีบเดินขึ้นหอพักของตัวเอง แต่แล้วก็ต้องตกใจชะงักเมื่อต้องพบกับคนที่ไม่คาดคิดว่าจะอยู่ที่นี่ได้ เรย์ยืนพิงประตูหอของนาราด้วยท่าทีเรียบนิ่ง ก่อนที่จะเหลือบกลับไปมองทันทีที่คนตัวเล็กเอ่ยเรียก"..." เงียบ ความเงียบที่เป็นคำตอบกลับอีกเช่นเคย"พี่มาที่นี่อีกทำไม?""ฉันมีเรื่องอยากคุยกับเธอ""..." ตอนนี้กลับเป็นนาราที่เป็นฝ่ายเงียบแทน ร่างเล็กยืนนิ่งจ้องมองคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกหลากหลาย"นารา""ค่ะ พี่มีอะไรจะพูดเหรอคะ?""เข้าไปคุยกันในห้อง""อย่าดีกว่า คุยกันตรงนี้ดีแล้วค่ะ""นารา...ฉันขอเวลาเธอไม่นาน" นารานิ่งอย่างพิจารณา ก่อนที่จะเดินไปไขกุญแจห้องแล้วเปิดประตูทิ้งไว้เพื่ออนุญาตให้เรย์เดินเข้ามาตามที่เขา"พี่มีอะไรจะพูดคะ?" ทันทีที่เท้าหนาเดินตามมาหยุดอยู่ตรงหน้า นาราก็ไม่รีรอที่จะเปิดประเด็นเพื่อไม่ให้เสียเวลา"ฉันอยากมาแก้ตัว""แก้ตัว?""แก้ตัวเหตุผลที่เธอกำลังเข้าใจผิด""...""ฉันเคยคิดว่าการอยู่ห่างกับเธอมันคือวิธีที่ดีที่สุด โดยที่ไม่รู้เลยว่ามันเป็นการทรมานตัวเองแค่ไหน แต่กว่าฉันจะรู้

ก็อกๆ"ใครกัน..." นารายืนพึมพำเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู รู้สึกแปลกใจไม่น้อยที่อยู่ๆ ก็มีคนมาเคาะห้องทั้งๆ ที่ไม่เคยมีใครเคยมาที่หอมาก่อนก็อกๆจนกระทั่งเสียงเคาะดังขึ้นอีกครั้ง นาราจึงวางเล่มหนังสือนิยายที่อ่านแก้เบื่อไว้ ก่อนที่จะเดินลงจากเตียงนอนตัดสินใจเปิดประตูในที่สุด"ผมมาส่งของครับ ใช่คุณนาราหรือเปล่าครับ" ชายหนุ่มเจ้าของการกระทำเอ่ยถาม เขาสวมชุดยูนิฟอร์มส่งพัสดุไว้เรียบร้อย ก่อนที่จะยื่นกล่องอะไรบางอย่างให้คนตัวเล็ก"ใช่ค่ะ ต...แต่ฉันไม่ได้สั่งไว้นะคะ" ร่างเล็กรับกล่องขนาดกลางไม่ใหญ่มากมาด้วยความงุนงง เงยหน้าไปบอกกับคนส่งพัสดุ"มีคนให้เอามาส่งครับ""ห หื้อ...ใครเหรอคะ""เขาไม่ได้ระบุชื่อไว้ครับ งั้นผมขอตัวนะครับ" ว่าจบคนส่งพัสดุก็หมุนตัวเดินออกไปทันที ร่างบางยืนมองกล่องในมืออย่างพิจารณา ก่อนที่จะตัดสินใจปิดประตูห้องแล้วเดินไปวางมันลงบนเตียง คนตัวเล็กไม่รอช้า บนกล่องเขียนไว้ชัดเจนว่าเป็นชื่อเธอจึงจัดการรีบเปิดฝากล่องเพราะความอยากรู้ทันที"น...นี่มัน..." นาราชะงักค้างกับสิ่งที่เห็น มือบางรีบหยิบสิ่งที่อยู่ในกล่องด้วยความตื่นเต้นเมี๊ยว ~ใช่แล้วมันคือแมวตัวน้อยสายพันธุ์เปอร์เซีย

"หนูน่าจะพร้อมแล้ว" เรย์ปล่อยให้คนตัวเล็กได้พักเหนื่อยสักพัก ก่อนที่เขาจะเอ่ยบอกพร้อมกับสาวแท่งร้อนเกินมาตรฐานชายไทยที่ชี้โด่พร้อมรบจ่ออยู่ที่ปากถ้ำรอแค่เวลาเสียบเข้าไปในกายสาว"ม มาถึงขนาดนี้แล้ว หนูห้ามพี่ได้เหรอคะ..." ร่างบางลืมตาจากความเหนื่อยล้าในการเสร็จครั้งแรก หลวมตัวไปสวมยอมให้เขาแล้ว จะหันหลังกลับไม่ยอมทำต่อก็คงจะไม่ได้แล้ว"ถ้าเจ็บบอกพี่นะ""อึก...ค ค่ะ" นารากลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก แอบเหลือบไปเห็นแท่งร้อนของเรย์ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกลัวกับความใหญ่โตที่จะกำลังจะแทรกเข้ามาในร่างกายกระทั่ง..."ฮึก...จ เจ็บค่ะ" เรย์ชะงักนิ่งไปกับเสียงสะอึกสะอื้นของคนตัวเล็ก เขาดันแท่งร้อนเข้ามาได้เพียงแค่ปลายหัวบานก็ต้องหยุดนิ่งไว้เพราะความคับแคบที่ไม่สามารถดันเข้าไปต่อได้ พร้อมกับเลือดบริสุทธิ์ที่ไหลออกมาเปรอะเปื้อนที่นอน"เจ็บมากเลยเหรอ" เมื่อได้เห็นน้ำตาที่ซึมจากดวงตากลมโต ความคิดที่ไม่อยากจะทำต่อก็เริ่มแทรกเข้ามาในหัว ถึงเขาจะรู้สึกอยากทำมากแค่ไหนแต่ถ้าต้องทำให้เมียเด็กที่รักของเขาเจ็บขนาดนี้ ความอยากมันก็เริ่มที่จะหายไปเสียแล้ว"เจ็บค่ะ ต แต่ว่าหนูทนได้...ฮึก..." ไม่ใช่แค่เขาที่อยากทำให้

"ไม่เอา...หนูไม่ยอมนะ ทำไมต้องให้ถ้วยฟูมาอยู่ที่นี่ด้วย" ร่างเล็กรีบโวยวายใส่แฟนหนุ่ม ขณะที่กำลังเดินถือกระเป๋าที่มีเจ้าลูกชายขนฟูสุดหล่ออยู่ในนั้นขึ้นคอนโดของเรย์ โดยที่เรย์เองก็ขนของใช้ของลูกแมวทุกอย่างที่ซื้อมาวันนี้ลงมาจากรถจนหมด เพื่อที่จะให้มาเลี้ยงถ้วยฟูที่คอนโดของเขาแทน นั้นคือเหตุผลที่ทำให้นาราโวยวายอยู่ตอนนี้"หอพักแคบขนาดนั้น ถ้วยฟูจะไปอยู่ได้ยังไง" ร่างสูงรีบเอ่ยอธิบายกับเจ้าของใบหน้าสวยที่กำลังทำหน้าไม่พอใจและไม่ยอมท่าเดียว"แต่พี่ให้ถ้วยฟูมากับหนูแล้ว ถ้วยฟูก็ต้องอยู่กับหนูสิคะ""เธอก็มาเลี้ยงที่นี่""ไม่เอา หนูขี้เกียจไปๆ มาๆ อยู่บ่อยๆ""นั้นไง ถ้าพี่ให้เธอเลี้ยงที่หอ เธอก็มัวแต่สนใจถ้วยฟูจนไม่อยากมาหาพี่" และนี่ก็เป็นเหตุผลหลักๆ ที่เขาต้องกักตัวถ้วยฟูมาเลี้ยงไว้ที่คอนโด เพื่อเป็นตัวล่อให้นารามาอยู่กับเขาและมาหาเขาทุกวัน หากไม่ทำแบบนี้คนตัวเล็กก็คงจะติดลูกชายงอมแงมจนไม่มาหาเขาแน่ๆซึ่งเขาไม่ยอมให้มันเป็นแบบนั้นแน่..."ไม่เอา หนูจะกลับไปอยู่ที่หอ จะเอาถ้วยฟูกลับไปด้วย""พี่ไม่ให้!""งื้ออ...พี่เรย์ ถ้าคนอื่นรู้ว่าเราอยู่ด้วยกัน...""พี่ขอยายไว้แล้ว อีกอย่างยายก็ให้พี่เป็

"พี่เรย์..." ร่างบางเอ่ยเรียกเจ้าของร่างสูงเสียงแผ่วเบา ทันทีที่เรย์อุ้มลอยแล้วเดินเข้ามาในห้องร่างหนาก็ไม่รอช้าที่จะวางคนตัวเล็กในอ้อมแขนให้นอนราบไปบนเตียงนอนนุ่มของเขา"หื้ม?..." เรย์เค้นเสียงตอบในลำคออย่างผ่านๆ เนื่องจากร่างสูงกำลังเคลื่อนใบหน้าแทรกที่ลำคอระหงของเธอแทน เรย์ถูไถจมูกโด่งกับซอกคอขาวสูดดมกลิ่นหอมเป็นธรรมชาติราวกับกลิ่นเด็กจากเรือนร่างของเมียอย่างหลงใหล"ดะ เดี๋ยวก่อนค่ะ" มือบางดันแผงอกหนาให้ออกห่าง จากตัว ประโยคและการกระทำที่ห้ามปรามทำให้เรย์ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ"ห้ามทำไม""เปล่าค่ะ...หนูแค่จะบอกว่าเรายังไม่ได้เทอาหารให้ถ้วยฟูเลย""ค่อยเท""ไม่ได้นะคะ เดี๋ยวถ้วยฟูหิว""แต่พี่หิวมากกว่า..." ร่างสูงรีบเอ่ยตอบกลับทันควัน คำว่าหิวของเขาที่ไม่ได้แปลว่าอยากกินอาหาร แต่เขาอยากกินเธอต่างหาก..."..." นาราชะงักเงียบชั่วครู่ปรายตามองร่างสูงที่กำลังจ้องหน้าเธออยู่เช่นกัน"อย่าลืมว่าเธอต้องง้อพี่""อึก...ก ก็ได้" นาราลอบกลืนน้ำลายอย่างลำบาก พึ่งผ่านศึกหนักมาไม่กี่วัน ตรงนั้นพึ่งหายแสบไม่เท่าไหร่ ทว่าวันนี้มันคงต้องกลับมาแสบอีกครั้งแน่ๆคนตรงหน้าจ้องอย่างหิวโหยขนาดนี้...มีเหรอที่เหย