บททั้งหมดของ เพียงนางที่ข้าจะรัก: บทที่ 51 - บทที่ 60

97

บทที่ 25 ข้าเป็นคนสารเลว ตอนต้น

เหตุผลที่มู่ซูซินจงใจเลือกคนขับรถม้ามาเป็นคู่สวาทของต่งซื่อ นั่นก็เพราะชายคนนี้เคยติดพนันก้อนโต ถึงขั้นขายน้องสาวที่ยังไม่ถึงวัยปักปิ่นด้วยซ้ำให้กับหอนางโลมเพื่อนำเงินมาใช้หนี้ เด็กสาวผู้น่าสงสารหัวใจแตกสลายเมื่อถูกพี่ชายซึ่งเป็นญาติที่เหลือเพียงคนเดียวหักหลัง นางตัดสินใจแขวนคอตัวเองหลังถูกขายได้เพียงหนึ่งเดือน เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อครึ่งปีก่อน มู่ซูซินได้ข้อมูลมาจากนางคณิกาที่ฉู่ปินไปติดพัน นอกจากนั้นเขายังเป็นคนจัดหายาพิษสำหรับใช้กับอาชาเหงื่อโลหิตให้ชุยฮวนตามคำสั่งของตงซื่อ ส่วนฝงหมัวมัวและสาวใช้อีกสองคนก็ชอบยุยงผู้เป็นนายให้ทำเรื่องชั่วร้ายแทนที่จะห้าม รวมถึงคอยติดต่อชุยฮวนและเกิ่งเหมิงแทนเจ้านาย มู่ซูซินเลยรวบยอดคิดบัญชีทั้งหมดในคราวเดียว ผ่านไปไม่นานลี่เจินกับองครักษ์เงาอีกคนก็กลับมา “เรียนนายน้อย ภารกิจลุล่วงสะอาดหมดจดตามคำสั่งขอรับ” “ดีมาก พวกเรากลับไปกินของว่างก่อนนอนกันดีกว่า” พูดจบก็เร้นกายหายไปในความมืดกลับออกไปจากจวนเสนาบดีคลังอย่างเงียบเชียบ ตำหนักเว่ยจง เรือนท้ายตำหนักเร้นกายอยู่ท่ามกลางป่าไผ่เขียวครึ้มราวกับจงใจหลบสายตาผู้คน กลิ่นดินปนไผ่สดลอยล่องมากับ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-24
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 25 ข้าเป็นคนสารเลว ตอนปลาย

เวลาผ่านไปราวครึ่งชั่วยามเสนาบดีคลังลืมตาขึ้นด้วยอาการมึนงง เฟิ่งเสวียนจีที่นั่งหน้านิ่งไร้อารมณ์อยู่หลังโต๊ะทำงานเปล่งเสียงเย็นชารับสั่งกับเขา “ฟื้นได้เสียทีนะใต้เท้าฉู่ เปิ่นหวางหวังว่าท่านคงรู้ว่าอะไรควรหรือมิควรพูดหลังจากกลับออกไปจากตำหนักเว่ยจง” ฉู่ซิวหมิงลุกขึ้นจากเก้าอี้อย่างเชื่องช้าประสานมือค้อมเอวรับคำเป็นมั่นเหมาะ “กระหม่อมทราบดีพะย่ะค่ะ ขอท่านอ๋องโปรดทรงวางใจ” เฟิ่งเสวียนจีกระตุกยิ้มเมื่อได้ยินคำตอบ กระดิกนิ้วเรียกให้เขาเข้าไปหาขยับปากรับสั่งกับเขาอีกสองสามประโยค จากนั้นจึงให้เหวินกงกงพาไปหาฉู่ฟางอิ๋งที่เพิ่งได้สติเมื่อราวสองเค่อที่ผ่านมา ฉู่ฟางอิ๋งนั่งนิ่งอยู่บนเตียงด้วยอาการระบมศีรษะ ดวงตาคู่งามรื้นน้ำเหลือบมองนางกำนัลที่นั่งเฝ้าตน ขณะกำลังจะอ้าปากถามหาฉีอ๋องประตูห้องได้เปิดออกพอดี เมื่อหญิงสาวเห็นหน้าบิดาพลันน้ำตาไหลริน ลุกขึ้นจากเตียงเดินโซซัดโซเซไปสวมกอดเขา วิงวอนขอให้บิดาช่วยเจรจากับฉีอ๋องเรื่องรับนางเข้าตำหนัก ฉู่ซิวหมิงยกมือลูบศีรษะนางอย่างแผ่วเบากล่าวปลอบบุตรสาวว่า “เวลานี้ฉีอ๋องทรงประชวรพวกเราอย่าเพิ่งรบกวนพระองค์จะดีกว่า รอให้ทรงอาการดีขึ้นและหายกริ้วเจ้าแ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-24
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 26 ข่าวจากนายน้อยเหว่ยซิน ตอนต้น

“ไม่มีอะไรข้าก็แค่บ่นไปอย่างนั้นเอง” ถึงแม้ส่วนลึกภายในใจจะเกิดความลังเล ทว่าความปลอดภัยของบ้านเมืองและราชบัลลังก์เป็นสิ่งสำคัญเหนืออื่นใด ตัวเขาถูกลิขิตมาให้แบกรับหน้าที่อันใหญ่หลวงนี้ และเมื่อให้สัจจะต่อตราพยัคฆ์อหังการแล้วจะกลับคำไม่ได้ เรื่องชีวิตส่วนตัว…เขาละทิ้งมันไปนานแล้ว ร่างแกร่งลุกขึ้นยืนเต็มความสูงดีดนิ้วหนึ่งทีบานหน้าต่างพลันเปิดออก องครักษ์เงาสองคนนั่งคุกเข่าลงข้างหนึ่งรอรับคำสั่งจากนายเหนือหัว “จับตาดูทุกการเคลื่อนไหวขององค์รัชทายาทและคนในตำหนักบูรพาอย่าให้คลาดสายตา ไม่ว่าใครจะเข้าหรือออกจากตำหนักให้บันทึกรายชื่อไว้ทั้งหมด” “น้อมรับพระบัญชา พะย่ะค่ะ/เพคะ” กล่าวจบก็หายแวบไปจากตรงนั้นราวภูตผี “อาเต๋อ เจ้าไปดูแลพระชายาอย่าให้ใครมากวนใจนาง” สุรเสียงราบเรียบรับสั่งกับองครักษ์เงาของตน “พะย่ะค่ะ” องครักษ์เงาที่เคยถูกส่งไปเมืองตงเฉิงใช้วิชาตัวเบามุ่งหน้าไปจวนตระกูลมู่อย่างเร็วจี๋ เหวินกงกงก้มหน้าซ่อนรอยยิ้ม ‘ที่แท้ท่านอ๋องก็เป็นห่วงพระชายาแต่ไม่กล้าพูดออกมานี่เอง’ เช้าวันรุ่งขึ้น ข่าวเรื่องฉีอ๋องประชวรหลังกลับจากงานเลี้ยงวันเกิดของอัครมหาเสนาบดีซ่งเถียนเวยแพร่สะพัดในเมื
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-25
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 26 ข่าวจากนายน้อยเหว่ยซิน ตอนปลาย

จวนตระกูลฉู่ ในขณะที่ข่าวเรื่องฉีอ๋องประชวรหนักแพร่สะพัดไปทั่วเมืองหลวง ภายในจวนของเสนาบดีคลังกำลังเกิดเรื่องอัปมงคลขึ้น สาวใช้จากเรือนฮูหยินใหญ่ซึ่งถูกส่งมาตามฮูหยินรอง กลับพบร่างเปลือยของต่งซื่อหมดลมหายใจ โดยมีร่างเปลือยของคนขับรถม้านอนทับนางในท่าอุจาดตา อวัยวะส่วนกลางกายของทั้งสองยังคงเชื่อมต่อกันอยู่ ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าทั้งคู่เสพสมกันจนหมดลมหายใจ บนเตียงเต็มไปด้วยคราบน้ำกามจำนวนมากเปรอะเปื้อนเป็นด่างดวง รวมถึงร่องรอยต่างๆบนตัวต่งซื่อและรอยเล็บบนแผ่นหลังของคนขับรถม้า ล้วนเป็นหลักฐานชี้ชัดโดยมิต้องไต่สวน พ่อบ้านส่งคนไปตามฝงหมัวมัวรวมถึงสาวใช้ทั้งสองของต่งซื่อ ทว่าพวกนางกลับหายตัวไปอย่างไร้วี่แวว ทันทีที่ฉู่ซิวหมิงกลับถึงจวนก็ได้รับรายงานเรื่องที่เกิดขึ้น เขาบันดาลโทสะจนหน้าแดงก่ำสั่งให้พ่อบ้านนำแส้ลงทัณฑ์ประจำตระกูลตามไปที่เรือนฮูหยินรอง “ลากศพนังแพศยาใฝ่ต่ำนั่นออกมาข้าจะเฆี่ยนมันให้แหลกคามือ!” ฉู่ซิวหมิงระบายโทสะกับศพของต่งซื่ออย่างไม่ยั้งมือเสียงแส้หวดลงบนร่างไร้วิญญาณดังสนั่นไปทั่วลานหน้าเรือน ฮูหยินใหญ่ชุนหรานยืนมองสามีลงทัณฑ์ศพของต่งซื่อด้วยสีหน้าและแววตาสาแก่ใจอย่างถึงท
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-25
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 27 พี่ไม่ต้อง น้องเริ่มเอง ตอนต้น

ฮัดชิ้ว! มู่ซูซินจามออกมาเสียงดังขณะกำลังสอนวิชาคำนวณให้น้องชาย มู่เหยียนเงยหน้าขึ้นมาจากกระดาษเอ่ยถามพี่สาวด้วยความเป็นห่วง “พี่ใหญ่ไม่สบายหรือขอรับนอนพักสักหน่อยดีหรือไม่” เจ้าตัวน้อยยื่นมือมาแนบหน้าผากพี่สาวเพื่อวัดไข้ ก่อนทำปากขมุบขมิบถามเรื่ององครักษ์ที่พี่เขยส่งมาเฝ้าดูอยู่บนต้นไม้ “ให้ข้าใช้หน้าไม้จิ๋วยิงร่วงลงมาดีหรือไม่ขอรับหรือให้พี่ลี่อิ่งซัดเข็มเงินยาสลบใส่ดี พี่ใหญ่จะได้ออกไปทำธุระถนัดๆ” พรืด…มู่ซูซินหลุดขำน้องชาย เจ้าตัวน้อยฉลาดเป็นกรดทั้งความแสบสันก็ไม่เป็นสองรองใคร “วันนี้พอแค่นี้ก่อน เสี่ยวเหยียนออกไปเดินเล่นสูดอากาศยืดเส้นยืดสายสักหน่อยเถอะ” ดวงหน้าแสนน่ารักของมู่เหยียนดูเจ้าเล่ห์ขึ้นมาในพริบตา เขาทำท่าบิดขี้เกียจเล็กน้อย “ขอรับพี่ใหญ่” จากนั้นจึงคว้าหน้าไม้จิ๋วและกระบอกใส่ลูกศรปลายทื่อเดินออกไปนอกห้อง ยกหน้าไม้จิ๋วเล็งหาเป้าไปมาด้วยท่าทางลังเล “เอ วันนี้ยิงอะไรเล่นดีน้า…” อาเต๋อที่อยู่บนต้นไม้หรี่ตามองคุณชายน้อยตระกูลมู่ด้วยความสนใจ เขาอมยิ้มให้กับท่าทางน่าเอ็นดูนั้นทว่าสิ่งที่ไม่คาดฝันพลันเกิดขึ้นกับตน ฟึ่บ ปั้ก! ลูกศรไร้คมเฉียดใบหูของเขาไปแบบเส้นยาแดงผ่า
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-26
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 27 พี่ไม่ต้องน้องเริ่มเอง ตอนปลาย

ถึงแม้ภายในใจของมู่ซูซินกำลังตะโกนว่าซวยแล้ว ทว่าภายนอกกลับดูสุขุมอย่างไม่น่าเชื่อ นางรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติ เปล่งเสียงหวานหยดย้อยปานน้ำผึ้งเดือนห้า เรียกขานคนตัวโตหน้าน้ำแข็งด้วยรอยยิ้มประจบประแจง “สามี…” แผนการแถเพื่อเอาตัวรอดเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ ร่างอรชรเยื้องย่างเข้าไปในห้อง ก้าวไปหยุดตรงหน้าสามีตัวร้าย เอียงใบหน้างามในองศาที่มั่นใจว่ากำลังน่ารัก ดวงตาคู่สวยฉ่ำน้ำกะพริบปริบๆ มองสามีรูปงามด้วยแววตากรุ้มกริ่ม “แล้วสามีเล่าเพคะ ดึกดื่นค่อนคืนแบบนี้ แทนที่จะแกล้งนอนป่วยอยู่ในตำหนักตามข่าวลือ แต่ทรงกลับลอบออกมาจากตำหนัก หรือเป็นเพราะว่า…สามีคิดถึงซินเอ๋อร์จนทนไม่ไหวเลยต้องย่องมาหา ใช่หรือไม่เพคะ” มารยาหญิงพันล้านเล่มเกวียนถูกนำมาใช้อย่างเต็มที่! คนถูกรู้ทันความร้อนแผ่ซ่านตั้งแต่ลำคอไปจนถึงใบหู จะให้เขายอมรับว่านางพูดถูกก็คงไม่ได้ เสียเชิงชายหมด “เฮอะ! หลงตัวเองไปหน่อยกระมัง ที่ข้ามาก็เพราะเรื่องนี้นี่แหละ เจ้าที่เป็นชายาสมควรอยู่ข้างกายข้าในยามที่สามีป่วยไข้ ไม่ใช่แยกมาอยู่กับมารดาเช่นนี้” แค่นเสียงขึ้นจมูกด้วยท่าทางขึงขังเพื่อกลบเกลื่อนความเก้อเขิน จากนั้นจึงหรี่ดวงเนตรมอง
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-26
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 28 อย่าทิ้งให้ข้านอนคนเดียวอีกนะ nc++ ตอนต้น

คล้ายว่าเฟิ่งเสวียนจีอ่านความคิดของคนตัวเล็กใต้ร่างออก “เปลี่ยนใจตอนนี้ไม่ทันแล้วล่ะชายารัก มาไกลขนาดนี้แล้วอย่าหวังว่าข้าจะปล่อยเจ้าไปง่ายๆ” เนื้อชิ้นงามกำลังจะเข้าปากเสือ มีหรือเสือจะปฏิเสธ ร่างแกร่งโน้มลงจุมพิตกลีบปากอิ่ม มือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วกายสาวก่อนย้ายมากอบกุมเต้าอวบ ลิ้มเลียยอดถันสีหวานด้วยลิ้นร้อน ทำร่างบางเสียววูบจนหลุดเสียงคราง “อื้อ…” มือใหญ่ลากผ่านหน้าท้องแบนราบ เลื่อนหายเข้าไปใต้กางเกงชั้นในตัวจิ๋ว บุปผาอวบอูมนวลเนียนที่ซ่อนเร้นถูกฝ่ามือลวกร้อนเคล้นคลึง นิ้วยาวกรีดแยกกลีบบุปผาออกจากกัน ครั้นสัมผัสถึงจุดอ่อนไหว ปลายนิ้วสากกร้านจากการจับอาวุธบดคลึงกึ่งขยี้เกสรอย่างปลุกเร้า ความเสียวกระสันจากสัมผัสเจนจัดทำมู่ซูซินมิอาจกลั้นเสียงครางได้อีกต่อไป “อ๊าา ท่านอ๋อง ตรงนั้นมัน…” เฟิ่งเสวียนจีสัมผัสถึงน้ำหวานที่บุปผาคายออกมา นิ้วยาวเลื่อนไถลเข้าไปในช่องทางลับอย่างช้าๆ ผนังอ่อนนุ่มภายในตอดรัดสิ่งแปลกปลอมทันที เขาขยับชักนิ้วเข้าออกเป็นจังหวะ “อืมม ชายารัก ตรงนั้นของเจ้ามันกำลังตอดรัดนิ้วข้าใหญ่เลย” วาจาสัปดนหลุดออกจากปากของร่างแกร่งที่กลืนกินเต้าอวบสลับไปมาซ้ายขวา ทำคนตัวเล็กหน้าร
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-28
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 28 อย่าปล่อยให้ข้านอนคนเดียวอีกนะ nc ++ ตอนปลาย

เจอคำถามนี้เข้าไปมู่ซูซินแทบหลุดกรี๊ด คาดไม่ถึงว่าฉีอ๋องจะถามไถ่ความพึงพอใจของนางหลังเสร็จกิจ! เป็นสามีที่ดีมันต้องแบบนี้ไม่ใช่ฟินอยู่คนเดียวแล้วปล่อยให้เมียค้าง ใบหน้างามล้ำที่ยามนี้แดงก่ำจนแทบคั้นเลือดออกมาได้ เบี่ยงหนีสายตาร้อนแรงที่มองแล้วพาให้ใจสั่นอย่างมีจริต “ท่านอ๋องถามแบบนี้ซินเอ๋อร์เขินนะเพคะ” คนตัวโตเห็นท่าทางเขินอายของคนตัวเล็กแล้วเกิดอาการวูบวาบในท้องน้อย ความเป็นชายที่ยังแช่ค้างอยู่ในกายนางพลันตื่นขึ้นใหม่ราวกับต้องโลดแล่นอีกครั้ง ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างด้วยความตกตะลึง สามีสุดแซ่บของนางคึกคักขนาดนี้เลยหรือนางยังปรับลมหายใจไม่ทันเลยนะ “ทะ ท่านอ๋อง!” “อืม สามียังกินไม่อิ่ม หากชายารักเหนื่อยก็นอนเฉยๆเถิดสามีจะเป็นคนปรนนิบัติเจ้าเอง” เสียงต่ำพร่าเอ่ยขึ้นขณะซุกไซ้ซอกคอหอมกรุ่นสองมือใหญ่ฟอนเฟ้นปทุมถันอย่างปลุกเร้า สะโพกแกร่งขยับโยกเนิบช้าสัมผัสถึงผนังอ่อนนุ่มอบอุ่นรัดรึงมังกรตัวเขื่อง เฟิ่งเสวียนจีสูดปากด้วยความเสียวกระสัน จังหวะโยกสะโพกเร็วและแรงขึ้นด้วยความเมามัน “อ่าส์…ดีเหลือเกิน” มู่ซูซินเริ่มครางหวานจิกเล็บลงบนบ่ากว้างเพื่อระบายเสียวซ่านที่กำลังแล่นไปทั่วสรรพางค์กาย “
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-28
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 29 ความสงสัยของเฟิ่งเสวียนจี ตอนต้น

แต่ก่อนที่สาวใช้สองลี่จะได้ตอบคำถาม ร่างเล็กในชุดสีเขียวอ่อนสดใสดูคล้ายตั๊กแตนตำข้าวตัวน้อยได้ปรากฏกายขึ้นหน้าเรือนของมู่ซูซิน “พี่ใหญ่…ตื่นรึยังขอร้าบบ” เสียงเจื้อยแจ้วแฝงกำลังภายในของมู่เหยียนทำสาวใช้สองลี่สะดุ้งโหยง รีบปรี่มาหาเจ้าตัวน้อยแสนน่ารักอย่างลนลาน (0;0!) “ว้าย คุณชายน้อย อย่าเสียงดังไปเจ้าค่ะพระชายาตื่นแล้ว แต่ว่า เอ่อ…” จะให้บอกยังไงดีล่ะว่าพระชายากำลังติดภารกิจสำคัญกับท่านอ๋อง “แต่ว่าอะไรหรือขอรับ ถ้าพี่ใหญ่ตื่นแล้วทำไมถึงยังไม่เปิดประตู” “นั่นสิ ปกติซินเอ๋อร์ชอบเปิดประตูให้อากาศระบายยามเช้า มีอะไรหรือเปล่าลี่อิ่ง ลี่เจิน” คนเป็นแม่เริ่มเอะใจ เพราะปกติยามนี้มู่ซูซินต้องกำลังยืดเส้นยืดสายด้วยท่าทางประหลาดที่นางเรียกว่า โยคะ หรือว่าบุตรสาวของนางไม่สบายจากการต้องลมหนาว แต่จะเป็นไปได้อย่างไรกันรายนั้นถึกทนอย่างกับเหล็กนิล ถึงกระนั้นคนเป็นแม่ก็อดกังวลไม่ได้ หยางซื่อขยับขาเตรียมออกเดิน ทว่ายังช้ากว่ากระต่ายน้อยที่พุ่งไปราวลูกธนูถูกปล่อยจากคันศร “กรี๊ดดด คุณชายน้อย อย่า…!” ลี่เจินหวีดร้องเสียงหลง พุ่งตัวไปขวางหน้ามู่เหยียนที่เกือบถึงหน้าประตูในอีกสองก้าว! “พี่ลี่เจินม
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-30
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 29 ความสงสัยของเฟิ่งเสวียนจี ตอนปลาย

หลังรับมื้อเที่ยงกับมารดาและน้องชายเป็นที่เรียบร้อย มู่ซูซินจึงเดินทางกลับตำหนักเว่ยจงโดยมีมู่เหยียนติดสอยห้อยตามมาด้วย จุดประสงค์ของเจ้าตัวน้อยคือต้องการไปเจรจากับพี่เขยให้รู้เรื่อง “ข้าจะไม่ยอมให้ท่านอ๋องทำร้ายจิตใจพี่ใหญ่อีกเป็นอันขาด เป็นสุภาพบุรุษต้องรู้จักรักหยกถนอมบุปผา จะมาทำพี่สาวของข้าเสียอกเสียใจอีกไม่ได้ เสี่ยวเหยียนไม่ยอม!” เขายังจดจำเสียงร้องไห้ปานขาดใจของพี่สาวได้ดี ฉีอ๋องนี่ใช้ไม่ได้จริงๆ! ฮัดชิ้ว! เฟิ่งเสวียนจีที่กำลังเขียนสาส์นถึงเจียงไทเฮาจามออกมาเสียงดัง มู่ซูซินยกมือกุมขมับหลังจากรับฟังถ้อยคำของน้องชาย ดูท่าว่ามารดาคงบอกมู่เหยียนว่านางถูกสามีเอ็ดเลยร้องไห้สินะ เรือนเฟยหรง ภายในห้องบรรทมของฉีอ๋อง พยัคฆ์อหังการกำลังถูกลูกกระต่ายตัวน้อยแยกเขี้ยวขู่ฟ่อใส่อย่างไม่กลัวเกรง มู่เหยียนนั่งกอดอกทำหน้าดุดัน ซึ่งมองอย่างไรก็น่าเอ็นดูใส่พี่เขยสูงศักดิ์ ที่แกล้งนอนประชวรอยู่บนเตียง ถ้อยคำติเตียนกึ่งสั่งสอนว่าสามีที่ดี ต้องรู้จักรักษาน้ำใจภรรยา จะมาข่มเหงเอาตามใจชอบไม่ได้ พี่สาวของเขาบอบบางราวตุ๊กตากระเบื้อง (ทั้งที่ความจริงถึกทนยิ่งกว่าสิงโตหินเสียอีก!) ฉีอ๋องต้องอ่อนโยน
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-30
อ่านเพิ่มเติม
ก่อนหน้า
1
...
45678
...
10
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status