Home / รักโบราณ / เพียงนางที่ข้าจะรัก / บทที่ 28 อย่าทิ้งให้ข้านอนคนเดียวอีกนะ nc++ ตอนต้น

Share

บทที่ 28 อย่าทิ้งให้ข้านอนคนเดียวอีกนะ nc++ ตอนต้น

last update Last Updated: 2025-10-28 20:22:25

คล้ายว่าเฟิ่งเสวียนจีอ่านความคิดของคนตัวเล็กใต้ร่างออก “เปลี่ยนใจตอนนี้ไม่ทันแล้วล่ะชายารัก มาไกลขนาดนี้แล้วอย่าหวังว่าข้าจะปล่อยเจ้าไปง่ายๆ” เนื้อชิ้นงามกำลังจะเข้าปากเสือ มีหรือเสือจะปฏิเสธ

ร่างแกร่งโน้มลงจุมพิตกลีบปากอิ่ม มือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วกายสาวก่อนย้ายมากอบกุมเต้าอวบ ลิ้มเลียยอดถันสีหวานด้วยลิ้นร้อน ทำร่างบางเสียววูบจนหลุดเสียงคราง “อื้อ…”

มือใหญ่ลากผ่านหน้าท้องแบนราบ เลื่อนหายเข้าไปใต้กางเกงชั้นในตัวจิ๋ว บุปผาอวบอูมนวลเนียนที่ซ่อนเร้นถูกฝ่ามือลวกร้อนเคล้นคลึง นิ้วยาวกรีดแยกกลีบบุปผาออกจากกัน ครั้นสัมผัสถึงจุดอ่อนไหว ปลายนิ้วสากกร้านจากการจับอาวุธบดคลึงกึ่งขยี้เกสรอย่างปลุกเร้า ความเสียวกระสันจากสัมผัสเจนจัดทำมู่ซูซินมิอาจกลั้นเสียงครางได้อีกต่อไป “อ๊าา ท่านอ๋อง ตรงนั้นมัน…”

เฟิ่งเสวียนจีสัมผัสถึงน้ำหวานที่บุปผาคายออกมา นิ้วยาวเลื่อนไถลเข้าไปในช่องทางลับอย่างช้าๆ ผนังอ่อนนุ่มภายในตอดรัดสิ่งแปลกปลอมทันที เขาขยับชักนิ้วเข้าออกเป็นจังหวะ

“อืมม ชายารัก ตรงนั้นของเจ้ามันกำลังตอดรัดนิ้วข้าใหญ่เลย” วาจาสัปดนหลุดออกจากปากของร่างแกร่งที่กลืนกินเต้าอวบสลับไปมาซ้ายขวา ทำคนตัวเล็กหน้าร
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • เพียงนางที่ข้าจะรัก   บทที่ 30 คำสารภาพของฉู่ปิน ตอนปลาย

    ชายหนุ่มแต่งกายด้วยเสื้อผ้าราคาแพงในสภาพโดนจับมัดเป็นขนมจ้าง ใบหน้าเขียวช้ำผมเผ้ายุ่งเหยิงในปากมีผ้าอุดไว้ไม่ให้ส่งเสียง นอนตัวงอคุดคู้อยู่บนพื้นเงยหน้ามองฉีอ๋องด้วยความหวาดผวา เรือนกายสูงสง่าสาวเท้าเข้ามาหาคนบนพื้นที่เนื้อตัวสั่นเทิ้มเหงื่อกาฬแตกท่วมร่าง ท่าทางยโสโอหังที่มักใช้ข่มเหงผู้อื่นเพราะคิดว่าตระกูลของตนยิ่งใหญ่ แต่เมื่อมาอยู่ต่อหน้าพยัคฆ์อหังการอย่างฉีอ๋องใกล้ๆ ฉู่ปินถึงตระหนักว่าผู้ที่ทรงอำนาจแท้จริงรอบกายโอบล้อมด้วยรัศมีสูงส่งและกดข่มเพียงใด ยามที่ดวงเนตรคมกริบปรายตามองเขาความรู้สึกต่ำต้อยราวกับตนเป็นเพียงมดปลวกถาโถมจิตวิญญาณทันที ร่างสูงหยุดอยู่ตรงหน้าฉู่ปินรับสั่งถามย้ำเพื่อความแน่ใจ “คุณชายฉู่คำสารภาพของเจ้าเป็นความจริง?” ฉู่ปินพยักหน้ารัวเป็นไก่จิกข้าวสารทั้งที่ยังถูกมัดและมีผ้าอุดปากไว้ การถูกหานจี้ทรมานด้วยวิธีพิเศษทำเขาฝันร้ายอยู่ทุกค่ำคืน เฟิ่งเสวียนจียกมุมปากกดลึกหันมาหาขันทีคนสนิท “ต้องรบกวนเหวินกงกงช่วยแจ้งท่านเหลียงให้ทีว่าอีกสักครู่ข้าจะพาบางคนไปเยี่ยมเยียน” พร้อมกับแสยะยิ้มชั่วร้ายให้ฉู่ปิน เรือนไผ่คราม ควันจากกำยานชั้นยอดผสานไอน้ำจากหม้อต้มชาในโถงพั

  • เพียงนางที่ข้าจะรัก   บทที่ 30 คำสารภาพของฉู่ปิน ตอนต้น

    ทั้งคำพูดและสายตาขององค์รัชทายาทยามรับสั่งกับน้องสะใภ้ หากมิได้ไร้เดียงสาหรืออ่อนต่อโลกเกินไป อย่างไรก็มองออกว่าเฟิ่งหวังเหว่ยมีเจตนาไม่บริสุทธิ์แอบแฝง ถึงแม้ตัวเขาจะเป็นคนอ่อนโยนอยู่แล้วก็ตาม ทว่าอากัปกิริยาที่แสดงออก ณ ตอนนี้ ค่อนข้างจะมากกว่าปกติไปไกลโข เหวินกงกงซึ่งยืนหลุบตาต่ำยามอยู่ต่อหน้าเชื้อพระวงศ์ ยอมแหกกฎเหลือบตาขึ้นมองพระพักตร์ขององค์รัชทายาท และได้ทันเห็นแววตาเปี่ยมล้นไปด้วยความคะนึงหานั้นเข้าพอดี ‘ไอหยา! นี่ นี่มันไม่ปกติแล้ว‘ ขันทีสูงวัยอุทานในใจ ทว่าสีหน้ายังคงเรียบเฉยราวกับมิได้รับรู้เรื่องใดๆ เขาเก็บซ่อนความรู้สึกไม่ชอบใจไว้ได้อย่างมิดชิด จากนั้นจึงผายมือเชิญองค์รัชทายาทไปยังเรือนเฟยหรง ภายในห้องบรรทมของฉีอ๋องยังคงอบอวลไปด้วยกลิ่นยาสมุนไพรฉุนจมูก บานหน้าต่างถูกเปิดแง้มไว้เล็กน้อยพอมีให้ช่องอากาศถ่ายเท เจ้าของตำหนักเว่ยจงนอนพิงหัวเตียงด้วยสีหน้าซีดเซียว ขอบตาลึกโหลริมฝีปากมีสีคล้ำดูแห้งเป็นขุย ดวงเนตรที่เคยเย็นชาทรงอำนาจบัดนี้ดูอ่อนล้าอย่างที่ไม่เคยมีใครเห็นมาก่อน แค่กๆๆ เสียงไอหนักๆดังขึ้น ตามมาด้วยเสียงหอบหายใจดังลอดออกมาจากประตูห้องบรรทม องครักษ์ที่เฝ้าอยู่ห

  • เพียงนางที่ข้าจะรัก   บทที่ 29 ความสงสัยของเฟิ่งเสวียนจี ตอนปลาย

    หลังรับมื้อเที่ยงกับมารดาและน้องชายเป็นที่เรียบร้อย มู่ซูซินจึงเดินทางกลับตำหนักเว่ยจงโดยมีมู่เหยียนติดสอยห้อยตามมาด้วย จุดประสงค์ของเจ้าตัวน้อยคือต้องการไปเจรจากับพี่เขยให้รู้เรื่อง “ข้าจะไม่ยอมให้ท่านอ๋องทำร้ายจิตใจพี่ใหญ่อีกเป็นอันขาด เป็นสุภาพบุรุษต้องรู้จักรักหยกถนอมบุปผา จะมาทำพี่สาวของข้าเสียอกเสียใจอีกไม่ได้ เสี่ยวเหยียนไม่ยอม!” เขายังจดจำเสียงร้องไห้ปานขาดใจของพี่สาวได้ดี ฉีอ๋องนี่ใช้ไม่ได้จริงๆ! ฮัดชิ้ว! เฟิ่งเสวียนจีที่กำลังเขียนสาส์นถึงเจียงไทเฮาจามออกมาเสียงดัง มู่ซูซินยกมือกุมขมับหลังจากรับฟังถ้อยคำของน้องชาย ดูท่าว่ามารดาคงบอกมู่เหยียนว่านางถูกสามีเอ็ดเลยร้องไห้สินะ เรือนเฟยหรง ภายในห้องบรรทมของฉีอ๋อง พยัคฆ์อหังการกำลังถูกลูกกระต่ายตัวน้อยแยกเขี้ยวขู่ฟ่อใส่อย่างไม่กลัวเกรง มู่เหยียนนั่งกอดอกทำหน้าดุดัน ซึ่งมองอย่างไรก็น่าเอ็นดูใส่พี่เขยสูงศักดิ์ ที่แกล้งนอนประชวรอยู่บนเตียง ถ้อยคำติเตียนกึ่งสั่งสอนว่าสามีที่ดี ต้องรู้จักรักษาน้ำใจภรรยา จะมาข่มเหงเอาตามใจชอบไม่ได้ พี่สาวของเขาบอบบางราวตุ๊กตากระเบื้อง (ทั้งที่ความจริงถึกทนยิ่งกว่าสิงโตหินเสียอีก!) ฉีอ๋องต้องอ่อนโยน

  • เพียงนางที่ข้าจะรัก   บทที่ 29 ความสงสัยของเฟิ่งเสวียนจี ตอนต้น

    แต่ก่อนที่สาวใช้สองลี่จะได้ตอบคำถาม ร่างเล็กในชุดสีเขียวอ่อนสดใสดูคล้ายตั๊กแตนตำข้าวตัวน้อยได้ปรากฏกายขึ้นหน้าเรือนของมู่ซูซิน “พี่ใหญ่…ตื่นรึยังขอร้าบบ” เสียงเจื้อยแจ้วแฝงกำลังภายในของมู่เหยียนทำสาวใช้สองลี่สะดุ้งโหยง รีบปรี่มาหาเจ้าตัวน้อยแสนน่ารักอย่างลนลาน (0;0!) “ว้าย คุณชายน้อย อย่าเสียงดังไปเจ้าค่ะพระชายาตื่นแล้ว แต่ว่า เอ่อ…” จะให้บอกยังไงดีล่ะว่าพระชายากำลังติดภารกิจสำคัญกับท่านอ๋อง “แต่ว่าอะไรหรือขอรับ ถ้าพี่ใหญ่ตื่นแล้วทำไมถึงยังไม่เปิดประตู” “นั่นสิ ปกติซินเอ๋อร์ชอบเปิดประตูให้อากาศระบายยามเช้า มีอะไรหรือเปล่าลี่อิ่ง ลี่เจิน” คนเป็นแม่เริ่มเอะใจ เพราะปกติยามนี้มู่ซูซินต้องกำลังยืดเส้นยืดสายด้วยท่าทางประหลาดที่นางเรียกว่า โยคะ หรือว่าบุตรสาวของนางไม่สบายจากการต้องลมหนาว แต่จะเป็นไปได้อย่างไรกันรายนั้นถึกทนอย่างกับเหล็กนิล ถึงกระนั้นคนเป็นแม่ก็อดกังวลไม่ได้ หยางซื่อขยับขาเตรียมออกเดิน ทว่ายังช้ากว่ากระต่ายน้อยที่พุ่งไปราวลูกธนูถูกปล่อยจากคันศร “กรี๊ดดด คุณชายน้อย อย่า…!” ลี่เจินหวีดร้องเสียงหลง พุ่งตัวไปขวางหน้ามู่เหยียนที่เกือบถึงหน้าประตูในอีกสองก้าว! “พี่ลี่เจินม

  • เพียงนางที่ข้าจะรัก   บทที่ 28 อย่าปล่อยให้ข้านอนคนเดียวอีกนะ nc ++ ตอนปลาย

    เจอคำถามนี้เข้าไปมู่ซูซินแทบหลุดกรี๊ด คาดไม่ถึงว่าฉีอ๋องจะถามไถ่ความพึงพอใจของนางหลังเสร็จกิจ! เป็นสามีที่ดีมันต้องแบบนี้ไม่ใช่ฟินอยู่คนเดียวแล้วปล่อยให้เมียค้าง ใบหน้างามล้ำที่ยามนี้แดงก่ำจนแทบคั้นเลือดออกมาได้ เบี่ยงหนีสายตาร้อนแรงที่มองแล้วพาให้ใจสั่นอย่างมีจริต “ท่านอ๋องถามแบบนี้ซินเอ๋อร์เขินนะเพคะ” คนตัวโตเห็นท่าทางเขินอายของคนตัวเล็กแล้วเกิดอาการวูบวาบในท้องน้อย ความเป็นชายที่ยังแช่ค้างอยู่ในกายนางพลันตื่นขึ้นใหม่ราวกับต้องโลดแล่นอีกครั้ง ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างด้วยความตกตะลึง สามีสุดแซ่บของนางคึกคักขนาดนี้เลยหรือนางยังปรับลมหายใจไม่ทันเลยนะ “ทะ ท่านอ๋อง!” “อืม สามียังกินไม่อิ่ม หากชายารักเหนื่อยก็นอนเฉยๆเถิดสามีจะเป็นคนปรนนิบัติเจ้าเอง” เสียงต่ำพร่าเอ่ยขึ้นขณะซุกไซ้ซอกคอหอมกรุ่นสองมือใหญ่ฟอนเฟ้นปทุมถันอย่างปลุกเร้า สะโพกแกร่งขยับโยกเนิบช้าสัมผัสถึงผนังอ่อนนุ่มอบอุ่นรัดรึงมังกรตัวเขื่อง เฟิ่งเสวียนจีสูดปากด้วยความเสียวกระสัน จังหวะโยกสะโพกเร็วและแรงขึ้นด้วยความเมามัน “อ่าส์…ดีเหลือเกิน” มู่ซูซินเริ่มครางหวานจิกเล็บลงบนบ่ากว้างเพื่อระบายเสียวซ่านที่กำลังแล่นไปทั่วสรรพางค์กาย “

  • เพียงนางที่ข้าจะรัก   บทที่ 28 อย่าทิ้งให้ข้านอนคนเดียวอีกนะ nc++ ตอนต้น

    คล้ายว่าเฟิ่งเสวียนจีอ่านความคิดของคนตัวเล็กใต้ร่างออก “เปลี่ยนใจตอนนี้ไม่ทันแล้วล่ะชายารัก มาไกลขนาดนี้แล้วอย่าหวังว่าข้าจะปล่อยเจ้าไปง่ายๆ” เนื้อชิ้นงามกำลังจะเข้าปากเสือ มีหรือเสือจะปฏิเสธ ร่างแกร่งโน้มลงจุมพิตกลีบปากอิ่ม มือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วกายสาวก่อนย้ายมากอบกุมเต้าอวบ ลิ้มเลียยอดถันสีหวานด้วยลิ้นร้อน ทำร่างบางเสียววูบจนหลุดเสียงคราง “อื้อ…” มือใหญ่ลากผ่านหน้าท้องแบนราบ เลื่อนหายเข้าไปใต้กางเกงชั้นในตัวจิ๋ว บุปผาอวบอูมนวลเนียนที่ซ่อนเร้นถูกฝ่ามือลวกร้อนเคล้นคลึง นิ้วยาวกรีดแยกกลีบบุปผาออกจากกัน ครั้นสัมผัสถึงจุดอ่อนไหว ปลายนิ้วสากกร้านจากการจับอาวุธบดคลึงกึ่งขยี้เกสรอย่างปลุกเร้า ความเสียวกระสันจากสัมผัสเจนจัดทำมู่ซูซินมิอาจกลั้นเสียงครางได้อีกต่อไป “อ๊าา ท่านอ๋อง ตรงนั้นมัน…” เฟิ่งเสวียนจีสัมผัสถึงน้ำหวานที่บุปผาคายออกมา นิ้วยาวเลื่อนไถลเข้าไปในช่องทางลับอย่างช้าๆ ผนังอ่อนนุ่มภายในตอดรัดสิ่งแปลกปลอมทันที เขาขยับชักนิ้วเข้าออกเป็นจังหวะ “อืมม ชายารัก ตรงนั้นของเจ้ามันกำลังตอดรัดนิ้วข้าใหญ่เลย” วาจาสัปดนหลุดออกจากปากของร่างแกร่งที่กลืนกินเต้าอวบสลับไปมาซ้ายขวา ทำคนตัวเล็กหน้าร

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status