บททั้งหมดของ อัญมณีอสูร: บทที่ 61 - บทที่ 70

“ช่วงนี้ชอว์ยุ่งๆ เขากำลังตระเตรียมอะไรไม่รู้เยอะแยะ เขาบอกว่าจะเล่าเรื่องเกี่ยวกับอามันต์ให้เค้ารู้ จริงๆเค้าไม่ได้อยากรู้หรอกแต่ชอว์บอกว่าเค้าเกี่ยวกับประเทศอามันต์นะ”            “สาเหตุที่พวกเราต้องไปเมืองไทย ก็เพราะว่ารับงานจากคนในราชวงศ์ของอามันต์ แล้วที่เกี่ยวกับหนูอัญที่ข้อมือหนูอัญนั่นไง รู้มั้ยว่านั่นคือสิ่งของแทนตัวองค์หญิงของอามันต์ซึ่งเธอคนนั้นก็คือแม่ของหนูอัญ” หนูอัญรับฟังอย่างเงียบๆ แต่เธอก็ตื่นเต้นไม่น้อย            ว้าวววว หนูอัญร้องออกมาตามระดับความตื่นเต้น แต่เอาเถอะวาสนาของคนมันมีอยู่จริง หนูอัญคิดดีแต่... “แล้วทำไมชอว์ต้องไปประเทศไทยด้วย”            “แม่ของหนูอัญเป็นองค์หญิงที่สิ้นพระชนม์ไปแล้วนะสิ” หนูอัญตกใจแต่แตกต่างจากคราวแรกกันอย่างสิ้นเชิง            “ลอบฆ

“ยอมเหรอยัง” ชอว์หอบหายใจ เอ่ยถามเสียงพร่า แม้อารมณ์ความต้องการในตัวหนูอัญจะเตลิดไปไกลมาก แต่เธอก็ยังยืนยันไม่ให้เขาเลยเถิดไปมากกว่าที่เป็นมา แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้เขาดึงความสนใจของเธอออกมาจากเรื่องของประเทศอามันต์ได้แล้ว            “ม่าย...” เสียงคำตอบที่ไม่มั่นคงดังออกมา และชอว์ก็แค่พยักหน้า เขาทำตามสัญญาเสมอด้วยเหตุผลหลายๆประการ เขารู้สึกดีกับหนูอัญมากเขาจึงไม่อยากหักห้ามน้ำใจเธอ และเขาต้องการให้เธออยู่เคียงข้างเขาด้วยความเต็มใจจากเธอ เขาจึงต้องทำให้เธอไว้วางใจในตัวเขา เขายินดีรอเธอ รอวันที่เธอพร้อมมอบทุกอย่างให้กับเขา ว่าแต่เธอจะรู้ตัวบ้างมั้ยว่าช่วงเวลาไม่กี่วันที่เธออยู่เคียงข้างเขา เธอกลายเป็นผู้ทรงอิทธิพลในกลุ่มลูกน้องเขาไปเสียแล้ว            พรึ่บ! ควับ! เสื้อผ้าอาภรณ์บนร่างกายชอว์และหนูอัญถูกกำจัดออกไปอย่างรวดเร็วด้วยความร่วมมือจากทั้งสองฝ่าย “หนูอัญ รู้ตัวหรือไม่ว่าได้สร้างสิ่งมหัศจรรย์ให้กับฉันไม่น้อย” &

อื้มมมมม หนูอัญเกร็งกระตุกปลดปล่อยสายธารวนิลาให้กับชอว์ได้อิ่มเอมในมื้อนี้ วงแขนกำยำโอบกอดร่างบางไว้อย่างหวงแหน หนูอัญหลับไปแล้ว เธออ่อนเพลียมาก เด็กหนอเด็ก “อยู่กับฉันให้ได้นะหนูอัญ” เสียงฝากฝังเข้าไปในความฝันของหนูอัญก่อนที่ชอว์จะผละแยกออกมา เขาต้องไปจัดการเตรียมของที่จะนำไปอามันต์ด้วย ของสิ่งนี้เขาต้องจัดการด้วยตัวเขาเองเท่านั้น ‘ตราราชทรัพย์’ ปูนปลาสเตอร์ที่เคลือบปิดไว้ ชอว์ค่อยๆ เคาะและล้างมันออก หยกและทองคำบริสุทธิ์ปรากฎอยู่ตรงหน้าเขา ซู่ซู่ซู่ ชอว์เปิดน้ำล้างค่อยๆให้สายน้ำชำระคราบปูนออกไปให้จนหมด ด้านล่างเป็นรูปงูล้อมรอบอักษรตัวเอ            “เพราะเจ้านี้สินะที่เป็นสาเหตุของเรื่องทั้งหมด” ชอว์หันไปมองร่างบางที่เขาคิดว่าเธอหลับไปแล้ว แต่ตอนนี้เธอมายืนอยู่ที่ขอบประตูร่างกายห่มหุ้มเพียงผ้าขนหนูเหมือนกับเขาที่มีเพียงผ้าขนหนูพันรอบเอวสอบ หนูอัญเคลื่อนไหวได้เงียบจนเขาไม่รู้ตัวหรือว่าเขาประมาทเธอมากเกินไป หรือเขามัวแต่จดจ่ออยู่กับของสิ่งนี้      &n

“เราน่าจะไปถึงค่ำๆ การเดินทางบนทะเลทรายไม่เหมือนการเดินทางบนถนน” หนูอัญพยักหน้าเข้าใจ รถวิ่งเข้าสู่ผืนดินที่เป็นทะเลทราย จะถึงเร็วหรือช้าสำหรับเธอไม่ใช่ปัญหา เธอยังไม่เคยเห็นทะเลทรายมาก่อน ความตื่นเต้นจึงเกิดขึ้นมากมาย แต่เมื่อพวกเธอเดินทางมาได้ยังไม่ถึงชั่วโมง            “แวะปั้มได้มั้ย” หนูอัญแสดงสีหน้าไม่ค่อยดีนัก ที่นี่มีปั้มเสียที่ไหนกันเล่า! แต่ชอว์ก็เข้าใจว่าเธอต้องการอะไร            “ทนอีกนิด จะมีหมู่บ้านข้างหน้าเราสามารถเข้าห้องน้ำที่ร้านขายของได้” หนูอัญยิ้มพร้อมพยักหน้าอย่างปลาบปลื้มและเป็นพระคุณที่เขาช่างเข้าอกเข้าใจเธอเหลือเกิน            การเดินทางล่าช้ากว่าที่ชอว์คิดไว้ ตอนแรกเขาคิดว่าพวกเขาน่าจะถึงตอนหัวค่ำ แต่ตอนนี้ย่างเข้าสามทุ่มแล้ว พวกเขาพึ่งจะหลุดออกมาจากเส้นทางทะเลทราย Zzzzzz ยายเด็กที่ทำให้ช้าตอนนี้ได้หมดฤทธิ์เดชหัวสั่นหัวคลอนอยู่ข้างกายเข

ชอว์ขบกรามแน่นเมื่อเขาต้องระงับโทสะที่กำลังพุ่งพล่านของตัวเองยามที่ได้เห็นสีหน้าของยายเด็กนี่ เขาก็ยิ่งจะหมดเอาง่ายๆ ‘ความอดทน’ เพราะเธอไม่มีวี่แววจะโอนอ่อนให้เขาแบบจริงๆสักที “บัดซบ!!!” ชอว์ตวาดออกมาในที่สุด เพล้ง!!! และทุกสิ่งที่วางอยู่บนโต๊ะก็ล่วงหล่นพื้นหินอ่อน หนูอัญสะดุ้งสุดตัว ตั้งแต่อยู่กับเขามาพึ่งจะเห็นครั้งแรกที่ชอว์อาละวาดแบบนี้ ดวงตาสีเทาโอบล้อมไปด้วยเปลวเพลิงยามมองมาที่หนูอัญ หนูอัญยืนนิ่งแม้แต่จะหายใจเธอก็ยังไม่กล้า ทำไมนะลูกน้องสองคนไม่เข้ามาดูนะ หนูอัญหลบตาชอว์เธอไม่กล้าสบตาเขาเลยแม้แต่นิดเดียว ปัง! เสียงประตูกระแทกปิดอย่างแรง ร่างบางที่ยืนอยู่กับที่ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา เขาไม่อยู่แล้ว เขาออกไปแล้ว เฮ้ยยยย หนูอัญถอนหายใจและรีบหายใจหายคอทันที แต่เมื่อเธอจะทรุดตัวลงนั่งบนเตียง ผนังข้างประตูห้องน้ำมีบางอย่างที่ให้มองก็ไม่มีทางเป็นของตกแต่ง อึก! “มีดบิน” หนูอัญดึงมันออกมาขนาดพอดีมากส่วนปลายจะหนักหน่อยๆ และความแหลมคมช่างน่าขนลุกหนูอัญเก็บมันไว้กับตัวทันที อาวุธ! เมื่อเหตุการณ์สงบแล้ว หนูอัญคิดว่าเธอน่าจะอาบน้ำล้างตัวสักหน่อยไหนๆก็ตื่นเต็มตา