บททั้งหมดของ อัญมณีอสูร: บทที่ 71 - บทที่ 80

“บอกแล้ว!!!” ม่อนยกมือยอมแพ้ เพราะถ้าหนูอัญเข้าใกล้เขามากกว่านี้ เขาเองอาจเดือดร้อนได้ ‘ดูแลคุ้มครองหนูอัญช่วงที่ฉันไม่อยู่ดีๆ ถลอกเพียงนิดพวกแกสองคนแขนขาด เลือดออกแม้เพียงหยดเดียวขาสองข้างพวกแกขาด เจ็บหนักคอพวกแกหัก และสิ่งสุดท้าย...ถ้าใครบังอาจแตะต้องถูกเนื้อต้องตัวเธอแค่ปลายเล็บหนูอัญ ฉันจะถลกหนังพวกแกเล่น’ ตอนนั้นม่อนและซีต่างก้มหน้าพยักคอหงึกๆ และคิดว่าไม่อยากให้เจ้านายต้องออกไปเลยเสียดีกว่าหรือน่าจะเอาเจ้าหล่อนไปด้วยเป็นดีที่สุด ถ้าหวงมากขนาดนี้            หนูอัญผายมืออันเชิญให้ม่อนพูดออกมาสักที “ปกติ พวกเราหมายถึงเจ้านาย เจ้านายเป็นคนเลือดเย็น เราจะเห็นเจ้านายในยามกลางคืนเป็นส่วนใหญ่ น้อยนักที่นายจะออกไปไหนตอนกลางวันเหมือนคนทั่วไป ตั้งแต่...แต่...คือตั้งแต่ที่เจ้านายเอาตัวหนูอัญมา พอจะนึกออกไม่ว่ามีอะไรเปลี่ยนไป”            “เอาจริงดิ! แค่เขานอนกลางคืนแล้วแค่เนี่ยนะ”     &

ฟิ้วววว ชอว์เดินเฉียวหนูอัญและเข้าห้องน้ำไป หนูอัญกระพริบตาถี่ๆ อย่างงงๆ เธอเดาไม่ออกว่าเขาโกรธ แต่ไม่นะ! ดูจากสีหน้าไม่ใช่สีหน้าโกรธเลยสักนิด แต่เป็นอะไรเธอก็ไม่อาจเข้าใจได้ หนูอัญเลิกคิดและเดินขึ้นเตียงนอน ตอนนี้เป็นเวลาตีสองแล้วเธอไม่ง่วงก็ไม่แปลกก็เธอนอนมาเยอะแล้ว แต่อย่างไรแล้วเธอก็ต้องนอนเพราะพรุ่งนี้ต้องเดินทางต่อ ว่าแต่อีกไกลไม่นะกว่าจะถึงที่หมาย หนูอัญนอนคิดเรื่อยเปื่อย...            ซู่ซู่ซู่ ชอว์ล้างเนื้อล้างตัวอีกครั้ง ร่างกายเขาได้รับการปลดปล่อยแล้ว และเขาก็พึ่งผ่านช่วงทำตัวน่าเกลียดกับผู้หญิงมา ตอนนี้ซูริจะเป็นอย่างไรบ้าง ซึ่งตอนนั้นเขาได้ยินแต่เสียงสะอื้นเล็กๆของเธอ แต่เธอก็ไม่ทำตัวน่ารำคาญเหมือน ผู้หญิงที่เขาคิดว่าเธอจะเป็น แต่เสียงสะอื้นของเธอก็ไม่อาจทำให้เขาใจอ่อนหรือมีความรู้สึกรั้งรอลังเลที่จะจากมาเลยสักนิด ถึงเขาอยากจะให้เธอเป็นหมากแต่เธอยังบริสุทธิ์ บางทีเธออาจจะไม่มีประโยชน์อะไรกับเขาเลยก็ได้ เสียงน้ำไหลเงียบไปเมื่อชอว์ปิดมันเขาเช็ดตัวจนสะอาดและหยิบเสื้อคลุมมาสวมและเดินออกจากห้องน้ำ การก้าวย่างไม่ม

“จะทำอะไรเค้าเนี่ย”            “สร้างความวุ่นวาย คิดเหรอว่าจะหนีรอดความผิดไปได้ง่ายๆ” หนูอัญแก้มแดงหน้าร้อนผ่าวในทันที            “ทำไมถึงชอบแก้ผ้านักนะ และเค้าก็ไม่ได้ทำเรื่องวุ่นวายเสียหน่อย เท่าที่จำได้ข้อสรุปของการเจรจาเค้าทำประโยชน์ไม่ใช่เหรอ” ชอว์ยิ้มออกมาในทันที            “ตอบเฉพาะประโยคแรกแล้วกัน....เพราะมันเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้เด็กอัจฉริยะปั่นป่วนสมองทำงานได้ไม่เต็มที่หรืออาจจะทำงานไม่ได้เลย...” หนูอัญตาโตทันที และเขาก็ถูกจริงๆ ว่าเวลาเขาประชิดเธอในแบบเปลือยเปล่าแบบนี้ เกินครึ่ง สมองเธอทำงานในด้านตรรกะเหตุและความเป็นไปได้ไม่สมบูรณ์และเธอมักจะคล้อยตามเขาในทุกๆเรื่องที่เขาต้องการให้เป็น ในยามร่างเปลือยแนบชิดเธออยู่แบบนี้            “ใครว่าเป็นแบบนั้น ที่เค้ายอมเพราะเค้ากลั

“แต่แกก็ไม่มั่นใจใช่มั้ย เพราะถ้าแกมั่นใจมาก แกคงสเก็ตภาพออกมาได้แล้ว”            “บอกไม่ถูกให้นึกมันนึกยาก แต่พอเห็นมันก็คลับคล้ายคลับคลา เฮ่ยยย!!! ตอนนั้นพวกเราทำงานพลาดถูกเจ้านายลงโทษยิงใส่ขนาดนั้นไม่มีใครไม่รู้ว่าบทลงโทษของคนพลาดเป็นอย่างไร ไม่ตายก็บุญเท่าไหนแล้ว แล้วถ้าพวกเราเอาเรื่องนี้ไปบอกนาย กระสุนมันคงไม่แค่ถากแขนกระมังละคราวนี้”            “แต่ถ้ามันเป็นความจริง เจ้านายไม่มีทางยิงเราสองคนแน่ๆ” หนูอัญหน้าซีดตัวสั่นฟังต่ออย่างเงียบๆ            “เออ หรือว่าเราจะแอบถ่ายรูปหนูอัญและเอาไปเทียบกับลูกค้าในร้านนั่น อย่าลืมสิว่าภาพจากกล้องวงจรปิดพวกเราก็มี แต่ยังไม่ได้เอามาดูจริงๆ จังๆ เท่านั้น”            “เป็นความคิดที่ดี หนูอัญจะเป็นอย่างไรถ้าเธอคือคนที่พวกเราตามหา” &

“ไม่เห็นได้กลิ่นอะไรเลย” เธอเอ่ยเมื่อผ่านการพิสูจน์อย่างแน่ใจ ชอว์อมยิ้มเล็กๆ เขากำลังทำอะไรอยู่ละเนี่ยใช้ความพยายามจีบหญิงสาวที่พึ่งผ่านวัยเด็กหญิงมาไม่นานอย่างงั้นเหรอ เอาเถอะ! ไม่มีความจำเป็นต้องรีบเร่งเพราะ  หนูอัญเป็นของเขาตลอดกาลไปแล้ว และอีกไม่นานโลกใบนี้ก็จะไม่ใช่เจ้าของอัญมณี วัฒนา อีกต่อไปแล้วเหมือนกับที่โลกมีแต่ ชอว์ รูล อาร์เชอร์ ไม่มีอีกแล้วสเปนเซอร์ ชอว์ ชูแมน เมื่อใบมรณะบัตรของหนูอัญถูกตีตราเธอก็จะเป็นมาดามอาร์เชอร์อย่างถูกต้อง มีแต่มาดามอาร์เชอร์เท่านั้น            อื้มมมมม หนูอัญไม่ได้คำตอบอะไรกลับมานอกจากริมฝีปากอุ่นของชอว์ที่ประทับปิดลงบนเปลือกปากเธอ ศีรษะเล็กถูกโอบรัดไว้จนไม่อาจผละออกห่าง เพราะการจู่โจมแบบไม่ตั้งตัว เรียวลิ้นหยักเบียดแยกริมฝีปากอิ่มและล้วงล้ำเข้าไปกวาดต้อนความหวานสร้างความสั่นสะท้านเสียวซ่านให้กับร่างบางไม่น้อย ลิ้นร้ายขยับไหลลื่นหยอกล้อ ล่อลวงลิ้นเล็กๆอยู่นานจนระบบหายใจของคนบนตักเริ่มขาดช่วงจังหวะ เขาถึงยอมผละห่างออกมาเพียงเล็กน้อยยังคงให้ลมหายใจอุ่นเป่ารดกันและกัน