Semua Bab เพทายร้าย(พ่าย)รัก เมียเด็ก: Bab 1 - Bab 10

@KM PUB 21.40 น.“ช่วงนี้ทำไมไอ้องศามันกลับบ้านบ่อยจังวะ โทรชวนมากินเหล้าทีไรก็บอกว่าต้องกลับบ้านไปหาพ่อกับแม่” “มึงสงสัยเหมือนกูเลย ปกติวันศุกร์กับวันเสาร์มันจะต้องนั่งเสนอหน้าอยู่ตรงนี้แล้วนะ แต่นี่อะไรเดี๋ยวก็กลับบ้าน เดี๋ยวก็ไม่ว่าง” ผมที่กำลังจะยกแก้วเหล้าในมือขึ้นดื่ม หันไปพูดกับไอ้คามิน เพื่อนสุดที่รักของผม ที่สำคัญยังเป็นเจ้าของผับที่ผมกำลังนั่งดื่มเหล้าอยู่ตอนนี้อีก แล้วไอ้องศาที่ไอ้คามินพูดถึงเมื่อกี้ก็คือเพื่อนรักของผมอีกคนหนึ่ง พวกเราสามคนรู้จักกันสมัยเรียนแล้วก็คบกันเป็นเพื่อนจนตอนนี้ก็ผ่านมาสิบกว่าปีแล้วนะ “เดี๋ยวค่อยหาเวลาเข้าไปหามันที่บริษัท แล้วคืนนี้มึงจะให้เรียกเด็กไหม?” เด็กที่ไอ้คามินหมายถึงคือเด็กเอ็นเตอร์เทนที่ผมมักจะบอกให้มันหามาให้อยู่บ่อยๆ “คืนนี้ไม่ เพราะกูมีเป้าหมายอยู่ตรงโน้น” ผมพยักพเยิดหน้าไปทางโต๊ะที่อยู่ด้านในสุด ซึ่งไอ้คามินก็มองตามผมไปเช่นกัน ส่วนโต๊ะนั้นผมก็เห็นว่าพวกเธอมองมาที่พวกผมสองคนอย่างสื่อความหมายเหมือนกัน “มึงจะเอาคนไหน?” ไอ้คามินเอ่ยถาม เพราะในโต๊ะที่ผมล็อกเป้าหมายอยู่ตอนนี้ มีผู้หญิงนั่งอยู่สามสี่คน ซึ่งแต่ละคนใส่ชุดคนละสีกันเลย นั

จู่ๆ เขาก็เดินกลับมาทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาที่อยู่ใกล้ๆ เตียงนอน ทำให้ตอนนี้ฉันเห็นไอ้อนาคอนด้าตัวใหญ่ที่มันกำลังตั้งชูชันอยู่เต็มสองตา นี่เขาไม่คิดที่จะใส่เสื้อผ้าก่อนหรือไงแล้วทำไมถึงได้ใหญ่ขนาดนั้นวะเนี่ย พ่อให้มาหรือว่าแอบไปอัพไซต์กันแน่นะ ถึงว่าเมื่อกี้ผู้หญิงคนนั้นรีบปฏิเสธทันควันเลย ครืด!! ครืด!! ครืด!!และในขณะที่ฉันกำลังตลึงไปกับไอ้เจ้าอนาคอนด้าตัวใหญ่อยู่นั้น จู่ๆ โทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงด้านหลังก็สั่นขึ้นมา ฉันรีบยกสะโพกของตัวเองขึ้นเล็กน้อยก่อนจะหยิบเอาโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงด้านหลังออกมาอย่างทุลักทุเลสายเรียกเข้า พี่เจนนี่ชื่อที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ตอนนี้ทำให้ฉันอยากจะกดรับสายเต็มที ถ้าไม่ติดตรงที่ว่ากลัวผู้ชายที่นั่งอยู่ด้านนอกนั่นจะได้ยินเอ๊ะ!! แล้วนี่เขาหายไปไหนแล้วนะ หรือว่าจะเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำแล้ว คิดได้แบบนั้นฉันก็รีบพาตัวเองออกมาจากใต้เตียงทันที ทว่าหัวใจดวงน้อยๆ ของฉันก็กระตุกวูบอย่างแรง เมื่อได้ยินเสียงผู้ชายดังอยู่ไม่ไกลจากตัวฉันเท่าไหร่“อยากดูหนังสดก็มาขอกันดีๆ ไม่ใช่มาแอบอยู่ใต้เตียงคนอื่นแบบนี้” พอฉันหันหน้ากลับไปตามเสียงก็พบว่าผู้ชายคนนั้นเข

ด้านเพทาย“อายุแค่สิบแปดงั้นเหรอ คิดว่าฉันโง่มากรึไง” ปกติไอ้คามินมันไม่รับเด็กที่อายุต่ำกว่ายี่สิบปีเข้ามาทำงานในผับของมันอยู่แล้ว เป็นไปไม่ได้แน่นอนที่เธอจะอายุแค่สิบแปด“ไว้ถึงเวลาเมื่อไหร่ ฉันจะจัดให้หนักเลยคอยดู หึ” ผมพ่นคำพูดออกมาโดยที่สายตาจับจ้องไปยังเบอร์โทรศัพท์ที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ของตัวเอง ก่อนจะพิมพ์ชื่อเจ้าของลงไปชะเอมนี่ผมก็ไม่รู้ว่าเธอเอาความใจกล้ามาจากไหน ถึงได้มาแอบหลบอยู่ใต้เตียงแบบนี้ แต่เท่าที่ได้พูดคุยกับเธอเมื่อกี้ก็ไม่น่าแปลก ตอนแรกที่ได้ยินเสียงโทรศัพท์สั่นผมก็แปลกใจอยู่นะ เพราะปกติผมเป็นคนเปิดเสียงโทรศัพท์ตลอดเวลา เผื่อว่าลูกน้องจะโทรมาเรื่องงานแล้วที่แปลกใจไปกว่านั้นคือเมื่อผมหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาดูปรากฏว่าหน้าจอมืดสนิท ผมเลยรู้ได้ในทันทีว่าไม่ใช่ของผมแน่นอนอีกอย่างผมเป็นคนที่สายตาไวด้วยไง พอเห็นแสงแวปๆ จากใต้เตียงผมก็ก้มลงไปมอง ตอนนั้นเธอเอาแต่จ้องหน้าจอโทรศัพท์ของตัวเองเลยไม่ทันสังเกตเห็นผม ผมก็เลยเดินย่องๆ ขึ้นมานั่งอยู่บนเตียง แล้วทำเสียงให้เงียบที่สุดเท่าจะเงียบได้ สุดท้ายก็อย่างที่ทุกคนเห็น หึ :) ตู๊ดดดดด!!!ตู๊ดดดดด!!!(มีอะไร?) “หา

“ก็ยัยนี่มันมาตบหน้าฉัน” ไอ้คนชื่อกายอะไรนี่พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดันพร้อมกับชี้นิ้วมาตรงหน้าของฉันอย่างเอาเรื่อง“ก็เขามาลวนลามอลิซก่อนนี่คะ” ถ้าเขาไม่ทำกับฉันแบบเมื่อกี้ มีเหรอที่อยู่ดีๆ ฉันจะไปตบเขา“ไหนหละหลักฐาน” ฉันได้แต่เงียบแล้วหันไปมองหน้าเพื่อนเขาที่เป็นคนห้ามเขาไม่ให้ตบฉันเมื่อกี้อย่างขอความช่วยเหลือ เพราะเขาคือคนเดียวที่เห็นเหตุการณ์ทุกอย่างแต่ผู้ชายคนนั้นกลับนั่งเฉยไม่ปริปากพูดสักคำ เหอะก็นึกว่าจะเป็นคนดี “ไม่มีค่ะ” “เอ่อ ทางเราต้องขอโทษคุณลูกค้าด้วยนะคะ คราวหลังฉันจะไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก” แล้วพี่เจนนี่จะไปขอโทษมันทำไม มันสิที่ต้องเป็นฝ่ายขอโทษฉัน“ถ้าไม่อยากให้ฉันเอาเรื่อง ก็ก้มกราบเท้าของฉันซะ” ฉันกำหมัดแน่นพร้อมกับจ้องหน้าไอ้นี่ด้วยความโกรธ นี่มันจะให้ฉันที่เป็นเพศแม่ของมันกราบเท้ามันงั้นเหรอ“ฉันไม่ขอโทษ ถ้านายจะเอาเรื่องฉันก็เอาเลย” “อลิซ” พี่เจนนี่หันมาเรียกชื่อฉันในทันทีหลังจากที่ฉันพูดประโยคเมื่อกี้จบ“เธอได้ตกงานแน่” ประโยคนี้อีกแล้ว และมันก็เป็นประโยคเดียวที่มีอิทธิพลต่อตัวของฉันในเวลานี้“ถ้าฉันยอมกราบ คุณจะยอมจบใช่ไหม” “หึ ก็กราบสิ” ฉันยอมทิ้งศักดิ์

เอ็นบิกินีงั้นเหรอ ตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยใส่ชุดแบบนี้เลยนะ เอาไงดีวะพี่เจนนี่ : ค่าตัวห้าหมื่นO.Oอลิซ : รับค่ะ อลิซจะทำ อ่านแล้ว พอเห็นค่าตัวที่จะได้เท่านั้นแหละ มือฉันนี่รีบพิมพ์ตอบพี่เจนนี่กลับไปอย่างไวเลยพี่เจนนี่ : โอเคจ๊ะ งั้นวันนี้ช่วงบ่าย อลิซเตรียมตัวนะ พี่เจนนี่ : เดี๋ยวพี่จะพาไปซื้อชุดอลิซ : ได้ค่ะ อลิซ : ขอบคุณพี่เจนนี่มากๆ นะคะ ที่ช่วยหางานให้อลิซนี่สินะที่เขาเรียกว่าฟ้าหลังฝนมักสวยงามเสมอ ถึงแม้ว่าฉันจะถูกพักงานในผับนานถึงหนึ่งเดือนด้วยกัน แต่อย่างน้อยฉันก็ยังมีพี่เจนนี่ที่คอยหางานเอนเตอร์เทนมาให้และถึงแม้ฉันจะรับแค่งานเอ็นธรรมดาๆ แต่ว่างานนี้ก็ยังทำเงินให้ฉันได้เยอะพอสมควรเลยนะ หรือว่าฉันจะหันมาเอาดีทางด้านงานเอ็นเตอร์เทนดี นี่ก็ใกล้จะถึงวันผ่าตัดเข้าไปทุกทีแล้วด้วย ฉันยังหาเงินมาได้ไม่ครบเลย อยากจะร้องไห้ วันต่อมา @บ้านเพทาย 18.00 น. “ว้าว บ้านหลังโคตรใหญ่” ทันทีที่พี่เจนนี่ขับรถเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ของลูกค้าที่เป็นคนจ้างงานพวกฉัน เสียงพี่ดาว หนึ่งในสาวเอนเตอร์เทนสำหรับค่ำคืนนี้ก็เอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้น ซึ่งก็ไม่แปลกเลยที่พี่เขาจะพูดแบบนั้น เพราะบ้านหลังน