All Chapters of สามีปีศาจ (ซีรีย์ชุด มาเฟียญี่ปุ่น): Chapter 21 - Chapter 30

สามีปีศาจ 21 กักขัง“โอ้ยย! ปล่อยฉันนะ!!” ร่างสูงฉุดกระชากลากถูหญิงสาวมายังห้องนอนของเขา ไอติมกึ่งลากกึ่งล้มจนกระทั่งถูกเหวี่ยงลงบนเตียงอย่างแรงผลัก!“เธอทำตัวเองนะ” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเหี้ยมโหด เขาโกรธไอติมจนแทบอยากจะบีบคองามระหงให้ตายคามือ“กะ...ก็ฉันขอโทษแล้วไง นั่นคุณจะทำอะไร!”ร่างบางลนลานลุกขึ้นจากที่นอนหมายจะวิ่งหนีแต่กลับโดนมือหนาคว้าเอวไว้แล้วจับเหวี่ยงลงบนที่นอนอย่างแรงจนหญิงสาวนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ แม้เตียงจะนุ่มแต่ด้วยแรงเหวี่ยงของเขาส่งผลให้ไอติมจุกจนลุกไม่ได้ “อื้อออ~”ครืดดดดด~“คุณกำลังจะทำอะไร ปล่อยฉันไปนะ...ฮึก” ดวงตากลมโตเจิ่งนองไปด้วยหยาดน้ำตา มือบางพยายามดึงทึ่งโซ่ออกข้อเท้าแต่มันไม่ขยับเขยื้อนเลยแม้แต่น้อยชายหนุ่มเดินไปหยิบอะไรบางอย่างในลิ้นชักขึ้นมา ก่อนเท้าหนาค่อยๆเดินมายังร่างบางที่นอนครวญครางด้วยความเจ็บปวดอยู่บนเตียง เมื่อเห็นสิ่งที่เขาถือมาด้วยไอติมสติแทบหลุด“ฉันจะขังเธอไว้ด้วยโซ่ไม่ต้องเห็นเดือนเห็นตะวัน ไม่ต้องเห็นแม้กระทั่งโยฮัน!”“มะ...ไม่นะยาคุชิ อย่าทำแบบนี้กับฉัน ฉันอยากเจอหน้าลูก” หญิงสาวยกมือไว้ขอร้องอ้อนวอน เขาจะขังเธอไว้แบบนี้ไม่ได้“หึ! ไว้

สามีปีศาจ 23 คิดหนัก“สวัสดีครับท่านโคฮิระซัง” ยาคุชิยกมือไหว้มาเฟียอวุโสที่เขานับถือ ก่อนจะหย่อนสะโพกลงบนโซฟาหรูสีทอง“ดื่มชาร้อนๆก่อน” โคฮิระยื่นชาอุ่นๆที่ทำจากกลีบดอกกุหลาบให้มาเฟียหนุ่มรุ่นลูกโคฮิระกับยาคุชิรู้จักกันมานานตั้งแต่ช่วงที่พ่อกับแม่ของยาคุชิยังไม่เสีย โคฮิระซังเป็นเพื่อนสนิทคุณพ่อของยาคุชิและเป็นคนช่วยยาคุชิให้รอดพ้นจากเงื้อมือของศัตรู นับว่าโคฮิระเป็นผู้มีพระคุณสำหรับยาคุชิเป็นอย่างมาก เพราะถ้าหากไม่ได้ท่านป่านนี้ยาคุชิคงไปนอนบนสวรรค์นานแล้ว จึงทำให้มาเฟียหนุ่มเองนับถือโคฮิระเหมือนพ่อคนหนึ่ง“ขอบคุณมากครับ” ยาคุชิโค้งศีรษะให้ก่อนจะรับชาจากมือของโคฮิระ มันเป็นชากลีบกุหลาบที่มีกลิ่นหอมเย้ายวน นอกจากเหล้าแล้วมาเฟียในประเทศญี่ปุ่นก็นิยมดื่มชาไม่แพ้กัน“...” โคฮิระคลี่ยิ้มมองชายหนุ่มที่เป็นว่าที่ลูกเขยในอนาคต เขาเลือกคนไม่ผิดเพราะยาคุชิเองเป็นถึงมาเฟียเบอร์ต้นๆของประเทศญี่ปุ่นแถมยังมีทักษะการยิงปืนที่แม่นยำพ่วงด้วยกิจการของคาซามะนับว่าถ้าหากลูกสาวของเขาได้ลงเอยกับยาคุชิไม่ต่างอะไรจากตกบ่อเงินบ่อทอง “กิจการเป็นยังไงบ้าง”“ก็ดีครับ” ชายหนุ่มคลี่ยิ้มให้โคฮิระ “ผมพึ่งได้กิจกา

สามีปีศาจ 25 เผลอใจทันทีที่ประตูห้องถูกเปิดออกส่งผลให้ร่างบางที่นั่งเหม่อลอยอยู่บนที่เตียงสะดุ้งหลุดจากภวังค์แห่งความคิด เสื้อของเขามีรอยเขม่าสีดำจางๆบริเวณแขนเสื้อ กลิ่นฉุดของเขม่าดินปืนลอยเตะจมูกเล็กของไอติมไม่ต้องบอกก็รู้ว่าวันนี้ยาคุชิไปเจออะไรมา“ยังไม่อาบน้ำอีกหรอ” ชายหนุ่มถามขึ้นหลังจากที่ถอดเสื้อเชิ้ตสีขาวออก ก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าผ้าขนหนูที่วางพาดอยู่บนเก้าอี้“ฉันจะไปอาบน้ำได้ยังไง ก็ในเมื่อคุณล่ามฉันไว้แบบนี้”“โซ่นั่นยาวพอที่จะเดินเข้าห้องน้ำได้”“ตะ..แต่ฉันก็ไม่มีชุดใส่อยู่ดี”“...” ชายหนุ่มหรี่ตามองเล็กน้อย “เสื้อผ้าในตู้ของฉันไงอยากใส่ตัวไหนก็เลือกมาใส่สิ”“แต่มันก็ไม่มี..เออ...”“ชุดชั้นใน?”“ชะ..ใช่” ใบหน้างามแดงก่ำด้วยความเขินอาย“ไม่มีก็ไม่ต้องใส่”“จะบ้าหรอ มันก็รู้สึกโล่งๆสิ”“เรื่องมากชะมัด เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันไปเอามาให้” ร่างสูงพ่นลมหายใจด้วยความหงุดหงิด ทำไมผู้หญิงเป็นเพศที่เอาใจยากแบบนี้นะ “แต่ตอนนี้เธอต้องไปอาบน้ำ ฉันไม่อยากนอนกับคนตัวเหม็น”“ถ้าฉันตัวเหม็นก็ปล่อยฉันไปสิ”“ฝันไปเถอะ! เดี๋ยวเธอก็เสือกไม่เข้าเรื่องอีก”“ฉันสาบานว่าฉันจะไม่ยุ่งเรื่องของคุณอีกแล้ว

สามีปีศาจ 27 ไม่ต้องการความเป็นห่วงเสียงคุยโทรศัพท์ปลุกให้ใครบางคนที่กำลังนอนฝันหวานตื่นจากการหลับไหล เปลือกตาบางค่อยๆเปิดขึ้นมารับแสงแดดยามเช้าที่ลอดผ่านม่านหน้าต่างเข้ามา เมื่อคืนโดนเล่นงานจนเกือบรุ่งเช้าทำให้วันนี้ไอติมตื่นสายกว่าปกติ ร่างบางงัวเงียลุกขึ้นมาพรางยกมือขยี้ตา ก่อนจะหันซ้ายหันขวาแต่ไม่พบเจ้าของเรือนร่างหนาที่นอนกกกอดเรือนร่างของเธอเมื่อคืน หูบางได้ยินเสียงคุยโทรศัพท์ดังแว่วมาจากห้องน้ำ“เรื่องที่กูให้จัดการไปถึงไหนแล้ว”“...”“อะไรกันวะ! นักสืบฝีมือดีขนาดนี้ยังตามหาตัวคนอยู่เบื้องหลังไม่เจออีกหรอ!”“...”“ถ้าไอ้คริสมันได้ขึ้นบัลลังเบอร์หนึ่งก่อนกู ทุกอย่างก็จบเพราะไอ้โทคิยะมันอำลาวงการไปแล้ว”“...”“ส่วนไอ้ทาคาชิวันๆสนใจเรื่องไร้สาระเชี่ยไรไม่รู้ พวกมึงไปตามสอดส่องไอ้คริสไว้ว่ามันกำลังทำงานร่วมกันกับใคร”“...”“แล้วอย่าลืมไปตามสืบไอ้รถตู้ที่ดักยิงกูเมื่อวานนี้ด้วย ว่าใครเป็นคนส่งมันมากูสังหรณ์ใจแปลกๆ”“...”“เบอร์หนึ่งในญี่ปุ่นต้องเป็นกูเท่านั้น รีบไปทำงานของพวกมึงให้เสร็จ เรื่องนี้ต้องกระจ่างให้เร็วที่สุด!”หลังวางสายร่างบางได้ยินเสียงสบถด่าอยู่ครูหนึ่ง ก่อนจะเห็นคนต

สามีปีศาจ 29 คู่หมั้นของยาคุชิ“เรื่องไอ้คริสไปถึงไหนละ มันตายยัง”“ตายห่าไรล่ะ ไอติมไปปล่อยตัวมัน”“เมียมึงนี่เสือกไม่เข้าเรื่องจริงๆ” ทาคาชิจิ้ปากเล็กน้อยพรางใช้ความคิด “เป็นแบบนี้เราก็ไม่รู้สิว่ามันทำงานให้ใคร”“ใช่ กูเกือบจะรู้ตัวคนบงการแล้วเชียว” ยาคุชิพ่นลมหายใจด้วยความหงุดหงิดเพราะกะจะทรมานคริสเพื่อให้มันยอมเปิดปากบอกว่าใครอยู่เบื้องหลังแต่สุดท้ายมันก็หนีไปได้ยิ่งเรื่องนี้จบเร็วเท่าไหร่ยิ่งดีก่อนที่เขาจะเข้าสู่พิธีวิวาห์กับมายู“แล้วคู่หมั้นแม่มดของมึงจะมาเมื่อไหร่ อย่าให้เจอตัวไอติมเด็ดขาดเพราะยัยนั่นร้ายไม่เบา” ทาคาชิรู้ฤทธิ์เดชของมายูเป็นอย่างดี เพราะหญิงสาวเป็นถึงลูกสาวคนเดียวของอดีตมาเฟียเบอร์หนึ่งอย่างโคฮิระและดูท่ามายูจะแอบมีใจให้ยาคุชิอยู่ไม่น้อย“นั่นคือสาเหตุที่ทำให้กูต้องรีบจัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด เพราะกูรู้นิสัยของมายูดี” ยาคุชิเองถึงกับคิดไม่ตกจะทำเช่นไรให้มายูกับไอติมไม่เจอกัน ไอติมเป็นคนที่ค่อนข้างอ่อนต่อโลกต่างจากมายู“ไม่อยากแต่งงานกับมายูขนาดนั้นเลยหรอ”“ใครจะไปอยากแต่งงานกับคนที่ไม่ได้ชอบวะ ถ้าไม่เป็นเพราะไอ้สัญญาบ้าๆนั่นกูคงปวดหัวแบบนี้หรอก”“แล้วมึงชอ