Lahat ng Kabanata ng กรงขังรัก ซุปตาร์: Kabanata 31 - Kabanata 40

ข่าวฉาวช่วงสายของวัน***ฉาว!!! พระเอกน้องใหม่ อักษรย่อ ว. มีภาพหลุด กับสาวปริศนาในโรงแรม***หัวข้อข่าวที่พาดหน้าหนึ่งในทุกสำนักของวันนี้ จนปราณนต์โกรธเลือดขึ้นหน้าที่ได้อ่าน พาลโกรธว่าที่ลูกเขยที่พึ่งจะมาขอโอกาสคบกับลูกสาวไปหมาด ๆ แต่ยังไม่ทันไรก็มีข่าวฉาวกับหญิงอื่นในโรงแรมเสียแล้วแล้วตอนนี้ปาณิศาลูกสาวเพียงคนเดียวจะเป็นอย่างไรบ้าง ปราณนต์กดโทรศัพท์หาลูกสาวอยู่หลายต่อหลายสายก็ไม่สามารถติดต่อได้เลย จนต้องจำใจโทรศัพท์ไปหาคนต้นเรื่องแทน[สวัสดีครับ] คนปลายสายรีบกดรับสายอย่างรวดเร็ว เพราะรู้ดีหากว่าเป็นเบอร์นี้โทรหาเขายามใด เขาต้องรับในทันที“นายอยู่ไหน?” เสียงเข้มกดต่ำ พยายามระงับอารมณ์ถามออกไปอย่างใจเย็น[มีอะไรหรือเปล่าครับ พอดีคุณปะ...] ถามกลับมาอย่างไม่เข้าใจ เพราะไม่เคยได้ยินปราณนต์ใช้น้ำเสียงนี้พูดกับเขาเลยสักครั้ง“บอกมาว่าตอนนี้นายอยู่ที่ไหน?” เสียงเข้มสวนขึ้นทันที ก่อนที่คนปลายสายจะเอ่ยจบประโยค เพราะคนที่ปราณนต์อยากเจอในตอนนี้มากที่สุดคือชนาวิชญ์[โรงแรมXXXครับ]“ชั้น และหมายเลขห้อง ส่งมาให้ด้วย ฉันจะไปหาเดี๋ยวนี้” เสียงเข้มเอ่ยสั่ง พร้อมกับกดตัดสายทิ้งทันทีตู๊ด ตู๊ด ตู๊ดชน

ความห่วงใยจากเพื่อน“พ่อหนุ่มดาราคนนี้นิสัยดีนะครับคุณปราน คงจะรักหนูปลามากไม่ยอมออกห่างเลย คบกันนานแล้วหรือครับ” เสียงเอ่ยแซวของผู้เป็นหมอเอ่ยขึ้นทันที ที่ลงมาถึงด้านล่าง และยังคงนั่งพูดคุยอยู่กับเจ้าของบ้านนพ.นนทพรรธน์ วัฒนวาณิชย์ หรือ หมอนนต์ แพทย์เวชปฏิบัติทั่วไป (general practitioner, GP) เป็นแพทย์ที่รักษาอาการเจ็บป่วยเฉียบพลันและเรื้อรังทั่วไป รวมทั้งให้ความรู้ทางด้านสุขภาพและการป้องกันโรคแก่ผู้ป่วยและประชาชนนพ.นนทพรรธน์ เคยเป็นเพื่อนสมัยเรียนจากระดับมัธยมของปราณนต์ ถึงจะไม่ถึงขั้นที่สนิทกันมาก แต่ก็ยังติดต่อกันอยู่เรื่อย เพราะทางปราณนต์เองจะคอยเรียกใช้บริการนอกพื้นที่ตลอด จนหมอนนต์กลายเป็นแพทย์ประจำบ้านของปราณนต์ไปโดยปริยาย“หมอนนต์มองออกด้วยหรือครับ” ปราณนต์พูดและพยายามเก็บอาการเอาไว้ ไม่แสดงท่าทีอะไรออกมาให้ใครได้เห็นว่าตนนั้นรู้สึกเช่นไรต่อชนาวิชญ์“หรือว่าคุณปรานมองไม่ออกครับ” หมอนนต์แซวออกมาทันที เห็นสายตาที่ปราณนต์มองดาราหนุ่มคนนั้น ก็รู้แล้วว่าคืออะไร เพียงแต่คนอย่างปราณนต์พยายามเก็บอาการแค่นั้นเอง“ผมเอ็นดูเด็กคนนี้มาก่อนที่เข้าไปทำงานในวงการนี้เสียอีก แต่ผมมองไม่ออกเ

ปรึกษาหารือ“มีอะไรธิดา” เสียงทุ้มของผู้เป็นเจ้าบ้านเอ่ยถามเด็กสาวรับใช้ ที่ยืนมองมาที่เขาสองพ่อลูก แต่ไม่ยอมพูดอะไรออกมา ปราณนต์จึงเป็นฝ่ายถามขึ้นเสียเอง“มีคนมาขอพบคุณวิชญ์ค่ะ คุณท่าน” หญิงสาวใช้เอ่ยบอกสุทธิดา หรือ ธิดา เด็กสาวรับใช้ในวัย 20 ปี ซึ่งเป็นลูกสาวของศักดิ์ชัยลูกน้องคนสนิทเขา ศักดิ์ชัยขอหญิงสาวมาเลี้ยงเองหลังจากที่ตัดสินใจเลิกลาแยกทางกันกับมารดาของเธอไปนั้นเอง สองพ่อลูกอาศัยอยู่ที่เรือนหลังเล็กในรั้วเดียวกันที่ปราณนต์เป็นผู้สร้างให้“???” สองพ่อลูกมองหน้ากันอย่างมีคำถามมากมายเกิดขึ้น แต่ไม่มีคำถามใด ๆ หลุดออกมาสักคำ“ผมหรือครับ ชื่ออะ...ไอ้เวย์! ไอ้กร!”ซึ่งเป็นจังหวะที่ชนาวิชญ์เดินกลับเข้ามาพอดี แล้วเอ่ยถามสุทธิดาออกไป แต่ไม่ทันที่จะได้เอ่ยจบประโยค กลับต้องอุทานเป็นชื่อเพื่อนทั้งสองออกมา เมื่อเห็นว่าคนที่มาหาเขาถึงที่นี่นั้นเป็นใคร“เออ! พวกกูเอง พอดีติดต่อมึงไม่ได้เลยคิดว่ามึงต้องอยู่ที่นี่แน่ ๆ เลยมาหา" ศุภวัฒน์เป็นฝ่ายพูดออกมา“นั่งก่อนสิ เวย์ กร” ปาณิศาจึงเป็นฝ่ายบอกให้แขกที่มาหาชนาวิชญ์นั้น นั่งลงคุยกันก่อน“ขอบคุณครับพี่ปลา สวัสดีครับคุณปราน พวกผมเป็นเพื่อนไอ้วิชญ

พร้อมสู้ไปด้วยกัน“พร่ำกันจบแล้ว ก็รีบพากันเก็บของออกจากที่นี่ไปสะ” เป็นเสียงของบุคคลที่เดินเข้ามาภายในบ้านอย่างถือวิสาสะ“พี่อาร์ต!!!” ปาณิศาเบิกตากว้างขึ้นมาทันที ว่าคนที่มาใหม่นั้นเป็นใคร ซึ่งเธอก็รู้จักสองพ่อลูกเป็นอย่างดี เพราะบิดาทำงานร่วมกัน“ใช่ พี่เอง เจ้าของบ้านคนใหม่ของบ้านหลังนี้ยังไง”“หมายความว่ายังไง”“ก็ตามที่ได้ยินนั้นแหล่ะ แต่ถ้าน้องปลาอยากได้บ้านคืนพี่มีวิธี”ปาณิศาลุกขึ้นยืน โดยมีผู้เป็นพ่อและชนาวิชญ์คอยช่วยประคอง เธอก้าวออกไปหาคนที่พูดขึ้นว่าจะเป็นเจ้าของคนใหม่ของบ้านหลังนี้“อย่าเข้ามาใกล้เมียผม” ชนาวิชญ์ผลักอกแกร่งให้ถอยออกห่างจากปาณิศาทันที เมื่อชายหนุ่มย่างกรายเข้ามาใกล้“หึ ไอ้ดารากระจอก ใฝ่สูงหวังจับคนรวย แต่เสียใจด้วยนะที่คนที่นายหวังจับหมดตัวเสียก่อน” ยศวรรธน์ยกยิ้มมุมปากพร้อมมองเหยียดเขาอย่างดูถูก“พี่จะมาพูดอะไรก็พูดออกมาเลย” ปาณิศาเข้าประเด็นทันที“มาเป็นเมียพี่สิ บ้านหลังนี้จะเป็นของน้องปลาทันที” เสียงเรียบนิ่งเอ่ย พร้อมใบหน้าดุร้ายมองมาที่เธออย่างเป็นผู้ชนะ“ไอ้ชั่ว!” ชนาวิชญ์กำมือแน่น พร้อมยกขึ้นหมายจะสาดใส่ใบหน้าคมของอีกฝ่ายทันที“เอาสิ ถ้ามึงกล้าต่

มาทุกวันอยู่ได้สามเดือนต่อมาทุกคนเริ่มปรับตัวและเข้ากับคนที่นี่ได้แล้ว และก็ช่วยทำงานสวนได้เป็นอย่างดี โดยมีคนงานที่นี่คอยช่วยสอนงานให้อย่างเป็นมิตรชนาวิชญ์พึ่งพาปาณิศาไปรับประกาศนียบัตรจบจามหาวิทยาลัยมาเมื่อเดือนที่แล้ว แต่ก็ไม่ได้แวะไปทางไหนต่อ เพราะงานที่นี่ยุ่ง และหญิงสาวท้องโตแล้วด้วย“พวกมึงไม่คิดจะมาหากูบ้างเลยหรือไงว่ะ” ชนาวิชญ์ถามเพื่อนทั้งสองที่กรุงเทพฯ เมื่อวีดีโอคลอกลุ่มหากันนานแล้วที่พวสกเขาไม่ได้เจอกันกับเพื่อนทางนั้นเลย จะมีแต่เพื่อนของชนาวิชญ์ทางนี้ที่ขยันมาแทบจะทุกวัน ไม่รู้มันจะว่างอะไรนักหนา[มึงก็รู้ว่ากูงานยุ่ง ทั้งเรียนต่อ ทั้งงานที่บริษัท] ศุภวัฒน์ที่อยู่ในชุดทำงานเรียบร้อยดูมีภูมิฐาน นั่งประจำอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ เอ่ยตอบกลับมา“ครับว่าที่ท่านประธานในอนาคต แล้วมึงล่ะไอ้กร เห็นแต่เที่ยวถ่ายรูปไปวัน ๆ ไม่คิดถึงกูบ้างหรือว่ะ” ชนาวิชญ์ขานรับอย่างรับรู้ แถมยังเอ่ยแซวออกไปด้วย ก่อนจะเอ่ยถามไปคนในสายอีกคน[เดี๋ยวกูเบื่อที่นี่ กูจะไปหามึงเองแหล่ะ ตอนนี้รับงานถ่ายรูปไว้เยอะเลย] วรากรตอบออกมา เมื่อรู้ว่าเพื่อนหมายถึงตน[เสียงเอะอะอะไรกันว่ะไอ้วิชญ์แทรกเข้ามา] ศุภวัฒน