All Chapters of แก้วตาดวงใจ: Chapter 11 - Chapter 20

ผ่านมาสองสามอาทิตย์ การใช้ชีวิตของแก้วตาก็ยังคงดำเนินไปเหมือนกับทุกๆวัน ราบเรียบไม่ได้หวือหวาอะไร ช่วยงานในร้าน ส่งข้าวกล่องตามบริษัทบ้างเป็นครั้งคราว หากลูกจ้างคนที่ทำหน้าหน้าที่ประจำไม่ว่าง เหงาๆก็มีโทรคุยกับพ่อแม่ คุยไลน์กับเพื่อนพ้อง บ่ายสองบ่ายสามก็กลับเข้าคอนโดของพี่ชาย ซึ่งเป็นลูกชายคนโตของป้าเธอที่ไปทำงานอยู่ต่างประเทศ เขาได้ยกห้องให้น้องสาวอย่างเธอครอบครองชั่วคราว อยู่ถัดจากสถานีรถไฟฟ้าในย่านที่แม่เขาเปิดร้านไปประมาณสี่ถึงห้าสถานี ส่วนป้ากับลุงชัยก็นอนที่บ้านพักของพวกท่านในแถบชานเมือง“แก้ว เอาข้าวไปส่งให้คุณเลขาคนเดิมทีลูก ครั้งนี้ขึ้นไปชั้นสี่สิบได้เลยนะ ไม่ต้องฝากไว้ที่ประชาสัมพันธ์แล้ว” ป้าภาพูดกับหลานสาวที่ยืนหั่นพักอยู่ข้างๆ“ปกติจะให้ส่งประมาณเที่ยงๆไม่ใช่เหรอจ๊ะ ทำไมวันนี้สิบโมงก็ให้ไปส่งแล้วล่ะคะ” แก้วตาวางมือจากการหั่นผักคะน้า แล้วเดินไปล้างมือให้สะอาด เตรียมตัวไปส่งข้าวตามที่ป้าบอก“คงจะหิวแล้วกระมังถึงสั่งเร็วกว่าปกติ ไปเถอะลูก เดี๋ยวคุณเขาจะรอนาน”“จ้ะ” แก้วตาพยักหน้าหงึกหงัก คว้าถุงหิ้วแล้วเดินออกจากร้านไปอย่างว่องไวชั้นสี่สิบที่ว่าเป็นชั้นกว้างขวาง อยู่เกือบบน

แก้วตานอนพลิกตัวไปพลิกตัวมาบนที่เตียงกว้าง ใบหน้าผ่องใสฉายความกังวลเล็กๆ ดวงตายังคงใสแจ๋วไม่มีวี่แววของความง่วงแม้แต่น้อย ริมฝีปากก็เดี๋ยวขบเดี๋ยวเม้มอยู่อย่างนั้น“จะทำหรือไม่ทำดี” เสียงเล็กๆถามตัวเองเบาๆ เมื่อช่วงหัวค่ำที่ผ่านมาได้โทรไปปรึกษาพ่อกับแม่เรียบร้อยแล้ว และทั้งคู่ก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่ามันเป็นโอกาสที่ดี ท่านไม่สามารถตัดสินใจแทนได้ มันขึ้นอยู่กับเธอคนเดียวว่าอยากจะทำหรือไม่ ลุงกับป้าก็ไม่มีปัญหาต่างผลักดันให้ตอบตกลงด้วยซ้ำ แต่เวลาแค่วันเดียวมันก็ยากแก่การตัดสินใจ อยู่ๆเจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่ก็ชวนให้ไปทำงานด้วย แถมตำแหน่งก็โก้เก๋ซะเหลือเกิน ไม่ต้องสัมภาษณ์ ไม่มีบททดสอบใดๆทั้งสิ้น อะไรมันจะง่ายดายขนาดนั้น จะคิดว่าคุณอันเดรสรูปหล่อตกหลุมรักก็คงจะเป็นไปไม่ได้ นั่นมันนิยายจนเกินไป“โอ๊ย! ทำไมมันตัดสินใจยากแบบนี้เนี่ย จะลองปรึกษาเพื่อนก็ไม่ได้ หากไม่เป็นความจริงขึ้นมาได้อายแย่ หรือว่าจะลองทำดูสักตั้ง เงินเดือนก็คงจะได้ไม่น้อย แถมเจ้านายหล่อบาดใจขนาดนั้น เพื่อนรู้คงอิจฉากันเป็นแถวแน่ งานมันก็คงไม่ยากเกินความสามารถคนอย่างแก้วตาหรอกมั้ง เขารับปากแล้วนิ” แก้วตายังคงตีกับความคิดอันย

ก๊อก ก๊อก ก๊อก“เข้ามา” เสียงห้วนเอ่ยอนุญาต และยอมปล่อยข้อมือบางให้เป็นอิสระแต่โดยดี“คุณเจด้าขอเข้าพบครับบอส” เชสเอ่ยรายงานทันทีเมื่อมายืนอยู่ตรงหน้าเจ้านาย แล้วลอบมองแก้วตาที่กำลังนั่งลูบข้อมือตัวเองป้อยๆอย่างสงสัย“มาทำไมวะ”“ไม่ทราบครับบอส”“ฉันไม่ได้ถามแกเชส แล้วตอนนี้เจด้าอยู่ที่ไหน” อันเดรสถามอย่างหงุดหงิด แต่ถึงยังไงก็ไม่ลืมที่จะลอบสังเกตอาการของคนข้างตัวไปด้วย“ตอนนี้อยู่ที่มุมรับแขกด้านนอกครับ และเธอยืนยันว่าจะเข้าพบบอสให้ได้เช่นเคยครับ”“เรื่องเยอะจริงเชียว งั้นแกก็ไปบอกให้เข้ามา” อันเดรสส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ“ครับบอส” เชสโค้งศีรษะลงเล็กน้อย แล้วสาวเท้าออกไปอย่างไม่เร่งรีบ เพราะรู้ว่าเจ้านายต้องการให้ทำอย่างนั้นเวลาที่มีแขกไม่ได้รับเชิญมาหา“คุณมีแขกงั้นแก้วขอตัวกลับเลยนะคะ อย่าถ่วงเวลาแก้วเอาเลยค่ะคุณอันเดรส” ครั้งนี้แก้วตาลุกขึ้นยืนแล้วเดินเลี่ยงออกไปไกลเกินกว่าที่มือของอันเดรสจะคว้าได้“คิดว่าหนีไปยืนตรงนั้นมันจะทำให้เธอปลอดภัยงั้นเหรอสาวน้อย” อันเดรสย่างกายเข้าไปประชิดเพียงเสี้ยววินาที พอดีกับที่ประตูห้องทำงานถูกเปิดออก“อันเดรสขา” เสียงหวานหยดของเจด้าดังเข้ามาก่อนที่เ

“น้องแก้วครับ น้องแก้ว”“คะ เอ่อ สวัสดีค่ะพี่เชส” แก้วตาสะดุ้ง สะบัดศีรษะขับไล่ความคิดก่อนหน้า แล้วยิ้มให้ชายหนุ่มที่โน้มตัวลงมาเรียกเธออย่างเขินๆ เพราะมัวแต่ตกอยู่ในภวังค์ ไม่รู้ว่าเขามาเรียกตั้งแต่เมื่อไหร่ เรื่องความเป๋อ เหม่อนี่แก้วตาไม่เคยเป็นรองใครจริงๆ“สวัสดีครับ เราไปกันดีกว่าบอสรออยู่ในรถแล้ว เดี๋ยวจะตกเครื่องเอา ว่าแต่กระเป๋าน้องแก้วมีแค่นี้ใช่ไหมครับ” เชสชี้ไปที่กระเป๋าลากสีดำขนาดย่อม“ใช่ค่ะพี่เชส สัมภาระแก้วมีแค่นี้” แก้วตาลุกขึ้นยืนและกำลังจะเดินไปลากกระเป๋าพี่หยิบยืมของพี่ชายมาใช้ แต่ช้ากว่าเชส เพราะเขาจัดการหิ้วมันเดินนำออกไปแล้ว“เชิญครับน้องแก้ว” เชสเปิดประตูรถตอนหลังให้แก้วตาได้ขึ้นไปนั่ง ส่วนตัวเขาก็นำกระเป๋าเดินทางของหญิงสาวไปเก็บไว้ท้ายรถ“จะยืนอีกนานไหมล่ะนั่น หรือว่าเธอมีปัญหาอะไรแก้วตา” เสียงเข้มพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าผู้ช่วยสาวคนใหม่ยังไม่ยอมก้าวขาเข้ามานั่งเคียงข้างกับเขาเสียที“ไม่ได้มีปัญหาอะไรค่ะคุณอันเดรส” แก้วตาส่ายหน้าแล้วยัดตัวเองเข้าไปในรถ เข้ามานั่งในรถเรียบร้อยแล้วมือเล็กๆก็ยกขึ้นไหว้คนข้างตัว“ออกรถได้” อันเดรสบอกเจมส์“ครับบอส สวัสดีจ้ะน้องแก้ว” เจม

“อาหารน่าทานจังเลยค่ะ พี่ๆเลือกได้เยี่ยมเลยค่ะ” แก้วตามองอาหารที่เริ่มทยอยเข้ามาเสิร์ฟแล้วยิ้มละไม“พี่เลือกเองทุกอย่างเลยนะครับเนี่ย เชสมันไม่ยอมช่วยเลือกเลยสักอย่าง” เจมส์ยิ้มแป้น“ใครจะเลือกทันแกวะ ยังไม่ทันจะอ้าปากแกก็สั่งเอาๆไม่รู้กี่สิบอย่าง” เชสส่ายหน้า“ใครสั่งก็เหมือนกันแหละน่า น้องแก้วถูกใจด้วยเห็นไหม ทานเลยครับน้องแก้ว” เจมส์เชื้อเชิญเต็มที่“ให้เจ้านายเริ่มทานก่อนดีไหมคะพี่เจมส์” แก้วตาบอกกับเจมส์ยิ้มๆ มีประธานที่มีดีกรีเป็นถึงเจ้านายนั่งอยู่ด้วย ต้องให้เขาเป็นคนลงมือก่อนถึงจะถูก“ทานเถอะไม่ต้องเกรงใจ” อันเดรสตักอหารใส่จานให้คนข้างกายก่อนเป็นอันดับแรก“ขอบคุณค่ะ” แก้วตายิ้มหวานเป็นการขอบคุณ และไม่ลืมที่จะตักคืนให้เขาบ้างบรรยากาศในมื้ออาหารมื้อแรกระหว่างแก้วตากับเจ้านาย เป็นไปด้วยดี มีเสียงหัวเราะและการพูดคุยกันอย่างเป็นกันเอง หลังทานอาหารเสร็จทุกคนจึงได้รับอิสระให้พักผ่อนกันอย่างเสรี แก้วตาจึงเกาะติดเชสกับเจมส์ที่ชวนไปเดินเล่น ส่วนอันเดรสนั้นแยกไปหาเพื่อนสนิทที่เป็นเจ้าของที่นี่แทน“สิงสถิตอยู่ที่นี่เสียนาน ถ้าฉันไม่มาก็คงจะไม่เห็นหน้าแกสินะไอ้คุณภูบดินทร์ พักผ่อนแล้วขึ้น