Lahat ng Kabanata ng ลูกไม้มาเฟีย: Kabanata 151 - Kabanata 156

"และนั่นเป็นเงินที่ฝากจ่ายค่าปรับและค่าทำขวัญให้กับเธอ..." คำพูดของหนูมุกเรียกรอยยิ้มของผู้คนรอบข้างที่ยืนดูอยู่อย่างช่วยไม่ได้ รวมถึงพยาบาลด้วยที่อดตลกกับภาพตรงหน้า ซาบีน่าหันไปมองรอบๆ เมื่อเธอรู้สึกอับอายเพราะเธอไม่ต่างกับผู้ใหญ่ที่ลังแกเด็กเลย...            "ซาบีน่า!...กลับไปซะ...และอย่ามายุ่งกับเราอีก...ฉันเตือนเธอเป็นครั้งสุดท้าย!!!" อลันที่เงียบอยู่ก็เอ่ยขึ้นมาต่อหน้าทุกคนในที่นั่นด้วยน้ำเสียงเยียบเย็นและเมื่อจบประโยค เขาก็ดึงหนูมุกที่ยิ้มเยาะเย้ยใส่ซาบีน่าให้เดินตามมา             "พี่อลันโกรธมุกเหรอคะ" หนูมุกที่พยายามเดินต้อนหน้าต้อนหลังอลัน หลังจากที่เขานั่งเงียบมาตลอดทางในรถ และเมื่อกลับมาถึงบ้านเขาก็ลงจากรถโดยที่ไม่หันมามองหนูมุกที่พยายามเดินตามมาอย่างรวดเร็ว            "ใช่!..." หนูมุกเบิกตากว้างกับคำตอบที่ไม่คาดว่าจะได้ยิน  "พี่โกรธหนูมุกที่ไม่มีสติ...พี่โกรธหนูมุกที่

'สามเดือนต่อมา...'                     อลันยืนมองแร่เพชรที่ถูกครอบไว้ด้วยกล่องที่ทำมาจากกระจกซึ่งเอริคได้เป็นของขวัญจากแมท ดาลาส ที่แม้ไม่ได้นำมาให้ด้วยตนเอง แต่ของขวัญชิ้นนี้มาพร้อมกับนายเติ้ลเพื่อนของหนูมุก ที่เดินทางมาพร้อมกับคุณตาคุณยายของเอริคที่พึ่งเดินทางกลับไปเมื่อวานนี้เอง หลังจากที่ทั้งสามมาพักและมาเยี่ยมเอริคนานถึงสิบวันตามคำร้องขอของหนูมุกที่ขอให้พ่อและแม่ของเธอพักอยู่กับเธอนานๆ  หลังจากที่เอกวุฒิกลับมาเดินได้อีกครั้ง...            หนูมุกยิ้มเมื่ออลันเดินกลับเข้ามาในห้องนอน อลันเดินขึ้นมานั่งบนเตียงและดึงร่างเล็กของหนูมุกขึ้นมานั่งมาตักและอดไม่ได้ที่ต้องหอมแก้มใสที่ตรึงตราตรึงใจเขาไม่เคยเปลี่ยน            "พี่อลันเหนื่อยมั้ยคะ?" อลันส่ายหน้าเป็นคำตอบ หนูมุกยิ้มให้กับคนตรงหน้า และมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มจ้องมองเธอกลับเช่นกัน หนูมุกด

"ลูกพร้อมที่จะเรียนรู้และรู้จักหน้าที่ของพี่ชายแล้วหรือยัง..." อลันเอ่ยถามบุตรชายที่เขาและหนูมุกพร่ำสอนและบอกเหตุผลที่ไอเดนต้องไปอยู่เมืองไทย และทำไมเขาต้องอยู่ที่นี่            "เอ่อ!...ผมขอไปหาเอ็ดเวิร์ด คุณปู่ คุณย่าก่อนได้มั้ยครับ..." อลันต้องยิ้มออกมาอีกครั้งกับชื่อของคนที่เอริคเอ่ยถึง เอริควัยหกขวบที่นอกจากเขาที่เป็นพ่อแล้ว เอ็ดเวิร์ดกลับเป็นบุคคลที่เอริครักและฟังทุกอย่างที่เอ็ดเวิร์ดพูด            "ตกลง!...แต่เอริคฟังพ่อให้ดีนะ...เอ็ดเวิร์ดเปรียบเสมือนพี่ชายคนหนึ่งของลูก...แต่ท้ายที่สุดทุกคนล้วนแล้วแต่มีวิถีการดำเนินชีวิตของใครของมัน...ตอนนี้ลูกยังเด็กพ่อเห็นด้วยที่ลูกจะฟังผู้ที่โตกว่า...แต่พ่อก็ต้องขอเตือนและบอกให้รู้ว่า ทุกอย่างที่เอริคได้ยินและฟังมา มันเป็นไปไม่ได้เลยที่ลูกจะต้องเชื่อทุกอย่าง และมันจะถูกต้องทุกอย่างแม้แต่คำพูดของพ่อ...เมื่อเวลานั้นมาถึงลูกพ่อจะโตขึ้นมาที่พร้อมไปด้วยความสามารถ ที่จะทำให้ลูกคิดไตร่ตรองสิ่งที่คนอื่นพูดให้ลูกฟังด้วยตัวล