All Chapters of ยอดนักขายซ่อนลายมังกร: Chapter 11 - Chapter 20

โจวหยางส่ายหน้ายิ้มขื่น ไม่ได้ตอบข้อความกลับไปในใจเขาไม่ได้รู้สึกอะไรเป็นพิเศษอีกแล้วหลี่ว์เวยไม่ใช่หลี่ว์เวยคนเดิมอีกต่อไป ช่วงเวลารักแรกของเขาหลงเหลืออยู่เพียงในความทรงจำ ในฤดูร้อนของวันที่เรียนจบมหาวิทยาลัยเท่านั้นโจวหยางเลื่อนดูโทรศัพท์อีกครั้ง พบว่ามีสายที่ไม่ได้รับมากมาย ปกติแล้วมักจะเป็นพวกขายประกันและสินเชื่อ เขาจึงไม่ได้ใส่ใจแต่เขาก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบว่า มีสายที่ไม่ได้รับสายหนึ่งโทรเข้ามาตอนสิบโมงเช้า แถมยังโทรมาติดกันถึงสามครั้งนี่ไม่น่าจะใช่เบอร์ที่โทรมาขายของโจวหยางจึงโทรกลับไปเบอร์นั้น“สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าใครโทรเหรอครับ? ผมโจวหยางครับ” โจวหยางพูดออกไป“อ้อ สวัสดีค่ะคุณโจวหยาง ฉันไป๋เจี๋ย ผู้จัดการฝ่ายบุคคลของอีพีเอส กรุ๊ป สำนักงานใหญ่ ที่โทรหาคุณก็เพื่อจะแจ้งให้ทราบว่า เมื่อเช้านี้คุณได้รับการบรรจุเข้าเป็นพนักงานของฝ่ายการตลาดประจำสำนักงานใหญ่อย่างเป็นทางการแล้ว ขอให้คุณจัดการเรื่องส่งมอบงานกับทางสาขาให้เรียบร้อย และมารายงานตัวที่สำนักงานใหญ่ในวันจันทร์หน้าได้เลยค่ะ”“หา? นี่สำนักงานใหญ่บรรจุผมเป็นพนักงานประจำแล้วเหรอครับ?”โจวหยางชะงักงัน ในชั่วขณะนั้น

เมื่อมองเซี่ยหงเทาที่กำลังประจบประแจงราวเป็นสุนัขรับใช้ของเขาในตอนนี้ โจวหยางก็รู้สึกสะใจอย่างบอกไม่ถูกแต่ว่า ท่าทีหน้าด้านไร้ยางอายของเซี่ยหงเทานั้น เขาก็นึกรังเกียจอยู่เช่นกัน“เราไม่ได้เป็นพี่น้องกัน ไม่จำเป็นต้องกินข้าวด้วยกันหรอกครับ วันข้างหน้าเรายังต้องเจอกันเรื่องงานอีกเยอะ คุณไม่จำเป็นต้องอาลัยอาวรณ์ เพราะฉะนั้น รีบส่งมอบงานให้มันเสร็จ ๆ ไปเถอะ!”โจวหยางเกลียดคนชั้นต่ำที่เปลี่ยนหน้าได้เร็วยิ่งกว่าพลิกกระดาษอย่างเซี่ยหงเทาที่สุด จึงไม่คิดไว้หน้าเขาอีกแต่เมื่อเซี่ยหงเทารับฟังคำพูดของโจวหยาง และได้ยินถึงน้ำเสียงข่มขู่ ใบหน้าก็พลันถมึงทึงขึ้นทันทีหลังจากนั้น เขาก็กลอกตา ก่อนหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแสร้งทำเป็นรับสาย “ฮัลโหล ครับ ครับ ดีเลยครับ...”จากนั้น ก็แกล้งทำเป็นใช้มือปิดไมโครโฟน พูดกับโจวหยางว่า “รอแป๊บนะ พอดีมีสายสำคัญเข้าน่ะ!”จากนั้น เขาจึงลุกขึ้นเดินออกไปนอกห้องทำงาน ตอนที่เดินผ่านพนักงานหญิง ก็แอบขยิบตาให้เธอเล็กน้อย“ปัง!”เซี่ยหงเทาเดินออกจากห้องทำงานไป โดยไม่ลืมปิดประตูตามหลังอย่างแน่นหนาพนักงานหญิงคนนั้นย่อมเข้าใจความหมายของเซี่ยหงเทา เธอสูดหายใจเข้าลึ

โจวหยางประคองเซี่ยหงเทาลุกขึ้นยืน ก่อนกระซิบข้างหูเขาว่า “คุณต้องบอกผม ผู้บริหารระดับสูงของสำนักงานใหญ่ที่คิดเล่นงานคุณถังอวี้เหมยคนนั้นเป็นใคร?”“หา?”เซี่ยหงเทาหน้าถอดสี แต่ก็ไม่ยอมพูดอะไร“ไม่อยากพูดสินะ?” โจวหยางกัดฟันแค่นเสียงเย็นชา “ก็ได้ งั้นผมไม่ถามแล้ว!”พูดจบก็หันหลังตั้งใจจะเดินจากไป“เสี่ยวโจว!” เซี่ยหงเทาตรงเข้าไปรั้งโจวหยางไว้ หน้าตาแดงก่ำขณะเค้นแรงทั้งหมดที่มีพูดออกมาในที่สุด “ถ้าฉันบอกนายแล้ว นายห้ามทำอะไรวู่วามเด็ดขาด!”โจวหยางยิ้มเล็กน้อย “คุณเห็นผมเป็นคนวู่วามหรือไง?”“ได้!” เซี่ยหงเทาขยับเข้าไปกระซิบข้างหูโจวหยาง “ผู้บริหารระดับสูงที่มอบภารกิจให้ฉันคนนั้นก็คือ...”...ฤดูร้อนของเมืองเซินเฉิงนั้นร้อนระอุจนแทบทนไม่ไหว บนท้องถนนมีแต่ไอแดดคละคลุ้ง ราวกับเตานึ่งขนาดยักษ์ที่ทำให้ผู้คนหายใจไม่ออกตอนนี้ ภายในบ้านพักของถังอวี้เหมยกำลังเปิดเครื่องปรับอากาศ จึงเย็นสบายและน่าอยู่“พี่เหมย ผมมาลาพี่ครับ!”โจวหยางนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามถังอวี้เหมย ในแววตาปรากฏความอาลัยอาวรณ์หลายวันที่ผ่านมา เขามีความรู้สึกบางอย่างที่ยากอธิบายต่อถังอวี้เหมยเขาเห็นถังอวี้เหมยเป็นพี่สาว

สาวสวยคนนี้ ก็คือเทพธิดาภูเขาน้ำแข็งผู้โด่งดังภายในเครือบริษัท ซูจิ้ง“อืม!”ซูจิ้งขานรับเสียงเรียบ แต่กลับไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองโจวหยางดวงตาคู่งามของเธอกวาดมองเอกสารในมือ แพขนตากะพริบสั่นไหว ราวกับดวงตากำลังเอื้อนเอ่ยถ้อยคำเมื่อโจวหยางเห็นว่าซูจิ้งกำลังยุ่ง จึงไม่รบกวน ได้แต่ยืนรอให้อีกฝ่ายทำงานให้เสร็จครู่ต่อมา ซูจิ้งก็วางเอกสารลง ก่อนมองมาทางโจวหยางใบหน้าของเธอเย็นชาหยิ่งผยอง ดวงตาคมกริบ แฝงด้วยอำนาจของผู้ที่อยู่เหนือกว่า ทำให้ผู้คนไม่กล้าล่วงเกิน“ขอแนะนำตัวก่อนนะ ฉันชื่อซูจิ้ง เป็นผู้อำนวยการของฝ่ายการตลาด!” ซูจิ้งผายมือ “เชิญนั่ง!”“อ้อ ครับ!”โจวหยางเดินไปข้างหน้า และนั่งลงตรงข้ามโต๊ะทำงานของซูจิ้งซูจิ้งลุกขึ้นยืน เดินไปชงกาแฟที่อยู่ด้านข้าง“ผู้อำนวยการซู เดี๋ยวผมช่วยครับ!”โจวหยางลุกขึ้นจะเข้าไปช่วยแต่ซูจิ้งกลับชำเลืองมองเขาด้วยสายตาเย็นชา “ไม่ต้อง”โจวหยางรู้สึกกระอักกระอ่วนเหลือเกิน แต่ก็สัมผัสได้ว่าซูจิ้งเป็นสุดยอดสาวแกร่ง เพียงสบตากันระยะใกล้ เขาก็รู้สึกถึงรังสีแห่งอำนาจที่แผ่ออกมาอย่างท่วมท้นเป็นผู้หญิงอายุน้อย แต่กลับดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายการตลาดข

ชุยเหยียนผู้จัดการแผนกธุรการ เพิ่งได้รับแจ้งจากเฉินเสวี่ยแห่งฝ่ายการตลาดผ่านแอปพลิเคชันของบริษัทว่า โจวหยางจะมารับของใช้ชุยเหยียนกดเปิดข้อมูลส่วนตัวของโจวหยาง ขณะกำลังจ้องรูปถ่ายของเขาอยู่ ก็ได้ยินเสียงผู้คนเอะอะโวยวายดังมาจากด้านนอกเมื่อเดินออกมาดู จึงพบว่าเป็นโจวหยางที่มารับของนั่นเอง“แผนกการตลาดและการขาย พนักงานระดับเอสสอง ใช่ไหม?”ชุยเหยียนถือเอกสารเพื่อตรวจสอบข้อมูลกับโจวหยาง“ใช่ครับ!” โจวหยางตอบ“อะไรนะ?”หลี่ว์เวยที่อยู่ด้านข้างถึงกับงงเป็นไก่ตาแตกโจวหยางไปเป็นพนักงานระดับเอสสองของแผนกการตลาดและการขายตั้งแต่เมื่อไหร่?ระดับของเธอ ยังอยู่แค่เอสหนึ่งด้วยซ้ำ!โจวหยางอยู่สูงกว่าเธอตั้งหนึ่งระดับ!ต้องรู้ไว้ด้วยว่า ฝ่ายการตลาดและการขายคือแผนกหลักของอีพีเอส กรุ๊ป ถือว่ามีตำแหน่งใหญ่โตอีกทั้งตำแหน่งพนักงานขายยังมีระบบค่าคอมมิชชั่นแบบไม่มีเพดาน ปกติแล้วถ้าปิดดีลลูกค้าได้สักราย อย่างน้อยก็ได้ค่าคอมมิชชั่นหลายหมื่น บางคนได้ถึงหลายแสนหรือเป็นล้านก็มีเรียกได้ว่าอนาคตสดใสยาวไกลส่วนตำแหน่งงานอย่างหลี่ว์เวย ทำไปจนแก่ตาย ก็ได้แค่เงินเดือนตายตัวเท่านั้นชั่วขณะนั้น สีหน้าข