บทที่ 11

โจวหยางส่ายหน้ายิ้มขื่น ไม่ได้ตอบข้อความกลับไป

ในใจเขาไม่ได้รู้สึกอะไรเป็นพิเศษอีกแล้ว

หลี่ว์เวยไม่ใช่หลี่ว์เวยคนเดิมอีกต่อไป ช่วงเวลารักแรกของเขาหลงเหลืออยู่เพียงในความทรงจำ ในฤดูร้อนของวันที่เรียนจบมหาวิทยาลัยเท่านั้น

โจวหยางเลื่อนดูโทรศัพท์อีกครั้ง พบว่ามีสายที่ไม่ได้รับมากมาย ปกติแล้วมักจะเป็นพวกขายประกันและสินเชื่อ เขาจึงไม่ได้ใส่ใจ

แต่เขาก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบว่า มีสายที่ไม่ได้รับสายหนึ่งโทรเข้ามาตอนสิบโมงเช้า แถมยังโทรมาติดกันถึงสามครั้ง

นี่ไม่น่าจะใช่เบอร์ที่โทรมาขายของ

โจวหยางจึงโทรกลับไปเบอร์นั้น

“สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าใครโทรเหรอครับ? ผมโจวหยางครับ” โจวหยางพูดออกไป

“อ้อ สวัสดีค่ะคุณโจวหยาง ฉันไป๋เจี๋ย ผู้จัดการฝ่ายบุคคลของอีพีเอส กรุ๊ป สำนักงานใหญ่ ที่โทรหาคุณก็เพื่อจะแจ้งให้ทราบว่า เมื่อเช้านี้คุณได้รับการบรรจุเข้าเป็นพนักงานของฝ่ายการตลาดประจำสำนักงานใหญ่อย่างเป็นทางการแล้ว ขอให้คุณจัดการเรื่องส่งมอบงานกับทางสาขาให้เรียบร้อย และมารายงานตัวที่สำนักงานใหญ่ในวันจันทร์หน้าได้เลยค่ะ”

“หา? นี่สำนักงานใหญ่บรรจุผมเป็นพนักงานประจำแล้วเหรอครับ?”

โจวหยางชะงักงัน ในชั่วขณะนั้นถึงกับทำอะไรไม่ถูก

“คุณโจวหยางคะ ไม่ทราบว่ามีปัญหาติดขัดอะไรหรือเปล่าเอ่ย?” ไป๋เจี๋ยถามด้วยความเอาใจใส่

โจวหยางประหลาดใจเหลือเกิน เขาเป็นแค่พนักงานฝึกหัดเท่านั้น แถมวันนี้ยังกำลังจะไปทำเรื่องลาออกที่บริษัท แล้วทำไมจู่ ๆ สำนักงานใหญ่ถึงได้บรรจุเขาเป็นพนักงานประจำได้ล่ะ?

“คงไม่ได้จำคนผิดใช่ไหมครับ?” โจวหยางแทบไม่เชื่อหูตัวเอง “มีคนชื่อซ้ำกันหรือเปล่า?”

“พนักงานฝึกหัดรุ่นนี้ มีชื่อคุณโจวหยางแค่คนเดียว ไม่ผิดแน่นอนค่ะ!”

“แต่ว่าผม...” โจวหยางยิ่งงงหนักเข้าไปใหญ่

“ฝ่ายบุคคลของเรารับผิดชอบแค่เรื่องการโยกย้ายตำแหน่งของคุณค่ะ” ไป๋เจี๋ยพูดขัดจังหวะโจวหยาง “ส่วนรายละเอียดเพิ่มเติม คุณสามารถมาสอบถามกับฝ่ายที่รับคุณเข้าทำงานที่สำนักงานใหญ่ได้เลย พวกเขาจะให้คำตอบคุณเอง”

“ได้ ได้ ได้ ได้เลยครับ!” ในใจของโจวหยางพลันตื่นเต้นขึ้นมา “ขอบคุณมากนะครับ!”

“ไม่เป็นไรค่ะ หวังว่าคุณจะมารายงานตัวในวันจันทร์หน้าตรงเวลานะคะ สวัสดีค่ะ!”

เมื่อเสียงหวาน ๆ วางสายไป ในใจของโจวหยางก็เบิกบานขึ้นมา

ฝ่ายการตลาดของอีพีเอส ถือเป็นแผนกที่ทรงอิทธิพลที่สุดในเครือบริษัททั้งหมด รองจากแผนกวิจัยและพัฒนา

คติของอีพีเอสคือการมุ่งเน้นไปที่การตลาด ดังนั้น บริษัทอีพีเอส กรุ๊ปจึงมีธรรมเนียมปฏิบัติมาโดยตลอดว่า ทุกแผนกจะต้องให้ความร่วมมือในการทำงานของฝ่ายการตลาด ฝ่ายการตลาดก็คือแนวหน้าและเป็นพี่ใหญ่!

โจวหยางรู้สึกลิงโลดใจเป็นอย่างยิ่ง

ด้วยสถานการณ์ของเขาในตอนนี้ การได้เป็นส่วนหนึ่งของฝ่ายการตลาด ก็ไม่ต่างอะไรกับการถูกลอตเตอรี่รางวัลใหญ่

เพียงแต่เขาคิดไม่ตก เขากำลังจะลาออกอยู่แล้วแท้ ๆ แต่ทำไมฝ่ายการตลาดของสำนักงานใหญ่ถึงมาจ้างงานเขาได้ล่ะ?

โจวหยางส่ายศีรษะ ตัดสินใจว่าอย่าเพิ่งไปคิดเรื่องนี้เลยดีกว่า

รายละเอียดต่าง ๆ เมื่อไปถึงบริษัทวันจันทร์หน้า เดี๋ยวเขาก็เข้าใจเอง

สิ่งที่เขาต้องทำในตอนนี้ ก็คือการไปส่งมอบงานที่สาขา

เมื่อคิดได้ดังนั้น โจวหยางก็ลุกขึ้นล้างหน้าล้างตาและออกไปจากห้อง

เมื่อมาถึงบริษัทสาขา โจวหยางก็มุ่งตรงไปที่ห้องทำงานของเซี่ยหงเทาผู้จัดการสาขาทันที

และเนื่องจากโจวหยางตื่นเต้นเกินไป จึงผลักประตูเปิดเข้าไปโดยไม่ได้เคาะ

แต่ในตอนนั้น ภายในห้องทำงาน พนักงานสาวสวยคนหนึ่งกำลังนั่งออดอ้อนอยู่บนตักของเซี่ยหงเทา ส่วนเซี่ยหงเทาก็กำลังยื่นปากไปหอมแก้มพนักงานสาวคนนั้น

“เชี่ยเอ๊ย!”

เมื่อเห็นโจวหยางเข้ามา เซี่ยหงเทาก็ตกใจ รีบผลักพนักงานสาวออกไป

“นี่นายเคาะประตูไม่เป็นหรือไง?” เซี่ยหงเทาสบถด่าด้วยความฉุนเฉียว

โจวหยางหัวเราะหึ ๆ “ผู้จัดการเซี่ย พอดีว่าผมมีเรื่องด่วนจะคุยกับคุณครับ!”

“เรื่องด่วนบ้านนายสิ!” เซี่ยหงเทาลุกขึ้นจัดปกเสื้อ พลางตวาดใส่โจวหยางเสียงดัง “เมื่อวานนายบอกว่าจะลาออกใช่ไหม? ฉันกำลังรอใบลาออกจากนายอยู่พอดี!”

“ลาออก? ผมไม่ได้พูดนี่ครับ!” โจวหยางเหลือบมองพนักงานสาวด้วยสายตาล้อเลียน ก่อนหันไปคลี่ยิ้มบางให้แก่เซี่ยหงเทา “ผู้จัดการเซี่ย วันนี้ผมมาหาคุณเพื่อส่งมอบงานครับ”