All Chapters of ยอดนักขายซ่อนลายมังกร: Chapter 1 - Chapter 10

ยามดึก ภายในห้องพักของโรงแรมบนเตียงใหญ่มีแต่ร่องรอยความยุ่งเหยิง สาวสวยคนหนึ่งใช้ผ้าห่มปกปิดร่างกายอวบอิ่มของตนไว้ ใบหน้าของเธอฉายแววพึงพอใจถึงที่สุดแต่โจวหยางผู้นั่งอยู่ข้างเตียง กลับรู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้งไม่รู้ว่าคืนนี้เขาเป็นอะไรไป ในวินาทีที่พี่ลี่ก้มตัวลง เขาก็ควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว“พี่ลี่! ผมขอโทษครับ! เมื่อกี้ผม...”หลังได้สติ โจวหยางก็รู้สึกละอายใจขึ้นมาวูบหนึ่งใบหน้าของสาวสวยแดงระเรื่อราวแสงอาทิตย์ยามอัสดง เธอหยอกเย้าว่า “ขอโทษทำไมกัน? หรือเพราะเมื่อกี้เธอรุนแรงกับพี่เกินไปเหรอ?”หญิงสาวเอื้อมมือไปคว้ากระเป๋าสะพายที่อยู่ด้านข้าง ก่อนหยิบเงินออกมาปึกหนึ่ง แล้วโยนไปข้างตัวโจวหยาง “แต่ว่าพี่ช๊อบชอบ รับไปเถอะ!”“พี่ลี่ เงินนี่ผมรับไว้ไม่ได้หรอก!” โจวหยางรีบปฏิเสธ “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผม...ผมขอตัวก่อนนะครับ!”“เดี๋ยวสิ!”“พี่ลี่มีอะไรเหรอครับ?”สาวสวยหยิบใบสัญญาออกมาจากกระเป๋าอีกสองฉบับ และวางลงข้างตัวโจวหยาง “สัญญาฉบับนี้ของเธอ พี่เซ็นให้แล้ว!”“ขอบคุณครับพี่ลี่!”...โจวหยางออกมาจากโรงแรมด้วยความรีบร้อน เมื่อกลับถึงที่พัก หลี่ว์เวยแฟนสาวของเขาก็หลับไปแล้วเนื่อ

โจวหยางรู้สึกไม่ชอบมาพากล จึงลุกขึ้นไปเปิดประตูทั้งที่ยังคงใส่ชุดนอน“มีเรื่องอะไร?”“ฉันมาเอาใบปริญญา!”วันนี้หลี่ว์เวยสวมชุดทำงาน แต่ก็ยังปิดบังรูปร่างอันงดงามของเธอไม่ได้พูดพลาง หลี่ว์เวยก็เดินเข้ามา เริ่มต้นรื้อหาของทันทีเซี่ยเฟิงฝากคนแนะนำหลี่ว์เวยให้เข้าทำงานที่สำนักงานใหญ่ของบริษัทอีพีเอส และวันนี้ เขาก็เตรียมขับรถไปส่งเธอเพื่อทำเรื่องเข้าทำงานที่นั่นด้วยตนเองเมื่อคืนระหว่างหลี่ว์เวยจัดของ เธอกลับพบว่าใบปริญญาหายไป นึกดูแล้วคงลืมหยิบมาตอนเก็บของไปจากที่นี่นั่นเองถ้าไม่มีใบปริญญา ก็เดินเรื่องเข้าทำงานไม่ได้ดังนั้น ก่อนไปสำนักงานใหญ่เช้านี้ เธอจึงแวะมาเอาใบปริญญาที่ห้องของโจวหยางเพื่อหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้า หลี่ว์เวยจึงให้เซี่ยเฟิงรอเธออยู่ในรถข้างล่าง“นายเอาใบปริญญาฉันไปซ่อนไว้ใช่ไหม?”หลังหาอยู่พักใหญ่แต่ก็หาไม่เจอ หลี่ว์เวยจึงหันมาถามโจวหยาง“เห็นฉันเป็นคนแบบนั้นหรือไง?”โจวหยางนั่งอยู่ข้างเตียง พูดด้วยน้ำเสียงงัวเงีย“แล้วมันหายไปไหนล่ะ?” หลี่ว์เวยขมวดคิ้วโจวหยางถอนหายใจ ก่อนฝืนยิ้ม “ใบปริญญาของเธอ ตอนเธอจัดเสื้อผ้าครั้งล่าสุด เธอเอาไปวางไว้ชั้นล่างสุดของ

ดังนั้น ภารกิจนี้ถ้ามอบให้โจวหยางทำ ก็จะต้องสำเร็จอย่างง่ายดายแน่นอนถ้าเป็นอย่างนั้น เซี่ยหงเทาก็ไม่ต้องลำบากลำบนทำงานอยู่ที่นี่อีก ผู้ใหญ่ทางเบื้องบนจะย้ายเขาไปที่สำนักงานใหญ่ทันทีเมื่อได้ไปสำนักงานใหญ่ และได้เป็นคนสนิทของผู้ใหญ่แล้ว อนาคตของเขาก็จะสดใสไร้ที่สิ้นสุดดังนั้น ในตอนนี้เซี่ยหงเทาจึงลดท่าทีความเป็นผู้จัดการลง แล้วกลับมาพูดคุยกับโจวหยางด้วยดีอีกครั้ง“โจวหยาง เมื่อกี้ฉันอาจพูดแรงไปหน่อย แต่ก็เพื่อตัวนายทั้งนั้น ฉันรับรองได้เลยว่าถ้านายลงมือเอง ถังอวี้เหมยต้านทานไม่ไหวแน่ มีโอกาสดีขนาดนี้ นายต้องคว้าไว้ให้ได้สิ...”เซี่ยหงเทาแอ่นพุงน้อย ๆ ดวงตาเล็กตี่ทอประกายเจ้าเล่ห์ ขณะคลี่ยิ้มประจบประแจงที่แฝงความลามกไว้หลายส่วน“คุณคิดมากไปแล้วครับ พี่เหมยเป็นคนกว้างขวาง เธอก็แค่อัธยาศัยดีกับทุกคน” แววตาของโจวหยางสาดประกายรังเกียจ “ตอนบ่ายผมจะเอาของล็อตสุดท้ายนี้ไปส่งให้พี่เหมย แล้วก็จะลาออกครับ”“แกนี่มันไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง!”สีหน้าของเซี่ยหงเทาบูดบึ้งถึงขีดสุด หันหลังกลับเข้าห้องทำงานไปโดยไม่พูดอะไรอีกจากนั้นก็ได้ยินเสียงเขาตะโกนด่าดังมาจากในห้องทำงาน “หน้าโง่ ก็เป็นซะแบบ

“จะให้ช่วยหาแฟนเหรอ?” ลอร่าตบหน้าอกตัวเอง “งั้นรับพี่สาวคนนี้ไว้พิจารณาดูหน่อยไหมจ๊ะ?”“ยังไม่ถึงตาเธอสักหน่อย!” ถังอวี้เหมยมองค้อนลอร่า ก่อนมุมปากจะยกขึ้นเป็นรอยยิ้มสวยงาม “น้องชายฉันยังโสด แล้วก็เพิ่งออกจากงาน ตอนนี้ต้องการงานดี ๆ สักตำแหน่ง ไม่ทราบมีใครพอจะช่วยได้บ้างไหม?”“พี่เหมย นี่มัน...” โจวหยางชะงักงันในที่สุด เขาก็เข้าใจถึงเจตนาดีของถังอวี้เหมยแล้วความจริง คืนนี้ที่ถังอวี้เหมยพาเขามาสังสรรค์กับกลุ่มเพื่อนสนิทของเธอ ก็เพื่อจะหางานให้เขานั่นเอง“หางานก็หางานสิ จะมาพูดเรื่องโสดทำไม ตกใจหมดเลย!” พี่ลอร่าเป็นคนร่าเริงพูดจาตรงไปตรงมา “น้องชาย มาขับรถให้พี่ไหมล่ะ เดี๋ยวพี่พาไปเก็บค่าเช่าทุกวัน”“เก็บค่าเช่ามันดูไม่ดีหรอก! น้องเขาเพิ่งเรียนจบ เป็นช่วงวัยที่ต้องดิ้นรนสร้างตัว” ถังอวี้เหมยว่าถังเชี่ยนกล่าว “งั้นมาทำกับฉันสิ ผ่านช่วงทดลองงานแล้วก็ได้บรรจุ เป็นงานมั่นคง สวัสดิการดีเยี่ยม!”“โจวหยาง ก่อนหน้านี้ฉันเคยได้ยินพี่ถังถังพูดถึงเธอ บอกว่าเธอทำงานอยู่ที่อีพีเอส” ซูซานมีบุคลิกเฉพาะตัวอย่างคนที่เป็นประธานบริษัทหญิง เธอจึงกล่าวด้วยใบหน้าเรียบเฉย “ในเมื่อเป็นบริษัทยาเหมือนก

โจวหยางสัมผัสได้ถึงความเนียนนุ่มที่ส่งผ่านมาตามช่วงขา ในใจพลันสั่นสะท้านขึ้นทันที“เอ๊ะ พวกเธอสองคนออกมาจากห้องเร็วจังเลยนะ? ไวไปหน่อยไหมเนี่ย?” ลอร่าสนุกสุดเหวี่ยงอยู่นาน ในที่สุดก็หันมาเห็นโจวหยางกับถังอวี้เหมย บนใบหน้าพลันปรากฏรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “นี่รูปหล่อ เธอคงตื่นเต้นมากเกินไปสินะ? ควบคุมตัวเองไม่ได้ใช่ไหมล่ะ?”พวกเธอทุกคนต่างคิดว่า โจวหยางกับถังอวี้เหมยเข้าไปทำเรื่องอย่างว่ากันในห้องนั้น“อย่าล้อเล่นน่า!” ถังอวี้เหมยชำเลืองมองลอร่า “ไปสนุกของเธอเถอะไป”“เชอะ! นี่ฉันเป็นห่วงความสุขเรื่องบนเตียงของเธอหรอกนะ!”ลอร่าชำเลืองมอง ก่อนหันไปสนุกสุดเหวี่ยงกับคนอื่น ๆ ต่อในคืนนี้ ถังอวี้เหมยทำตัวต่างไปจากปกติมากปกติแล้วความบ้าบิ่นของเธอไม่เป็นสองรองใครในกลุ่มเพื่อนสนิท แต่คืนนี้ เธอกลับนั่งอยู่เงียบ ๆ ที่มุมห้อง คอยดื่มเหล้าและพูดคุยเป็นเพื่อนโจวหยางจนกระทั่งดึกดื่น เมื่อเหล้าหมดและทุกคนแยกย้าย โจวหยางก็เป็นคนขับรถไปส่งถังอวี้เหมยที่บ้านพักคืนนี้ ถังอวี้เหมยดูมีความสุขเต็มหัวใจ เธอจึงดื่มไปไม่น้อย ตอนนี้ฤทธิ์แอลกอฮอล์เริ่มทำงาน ส่งผลให้หญิงสาวเมามาย พูดจาอ้อแอ้ แม้แต่เวลาเดินก็ย