บททั้งหมดของ หลังตายไปอย่างอนาถ ในที่สุดพี่ชายก็เสียใจแล้ว: บทที่ 1 - บทที่ 7

หลังจากที่ฉันเสียชีวิตไปแล้ว วิญญาณของฉันกลับไม่สลายหายไปอย่างน่าแปลกประหลาด และยังคงวนเวียนอยู่บนโลกมนุษย์ฉันเห็นร่างของตัวเองถูกพบในถังขยะและในแม่น้ำอย่างต่อเนื่อง ภาพนั้นทำให้ทั้งเมืองตกอยู่ในความหวาดกลัวส่งผลกระทบอย่างรุนแรง เจ้าหน้าที่ระดับสูงจึงเรียกพี่ชายที่เป็นนักสืบ มาทำการสืบสวนอย่างละเอียดฉันรู้สึกผิดอยู่เล็กน้อย เพราะฉันรู้ว่าตัวเองสร้างปัญหาให้พี่ชายอีกแล้ว และก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหนาวสะท้านเมื่อเห็นร่างที่ถูกประกอบขึ้นมา พี่ชายก็ขมวดคิ้วแน่น“มีข้อมูลที่เกี่ยวกับผู้ตายไหม? ระบุเวลาการเสียชีวิตได้หรือยัง?” เขาถามอย่างเร่งรีบหัวหน้าฉินที่มาช่วยงาน นวดขมับอย่างเหนื่อยล้า แล้วตอบว่า “จากการประเมินเบื้องต้น ผู้ตายเป็นหญิงสาว อายุประมาณ 20 ถึง 22 ปี เสียชีวิตมาแล้วไม่น้อยกว่า 48 ชั่วโมง”“สภาพศพเสียหายหนักมาก ตอนนี้ยังไม่สามารถดึงข้อมูลที่เป็นประโยชน์ได้ ผลตรวจ DNA จะออกมาเร็วที่สุดภายในสองวัน”หัวหน้าฉินพูดต่อว่า “อีกอย่าง ตอนยังมีชีวิตอยู่ผู้ตายถูกทารุณกรรมอย่างไม่อาจจินตนาการได้ เพื่อไม่ให้ผู้ตายขัดขืน ฆาตกรได้ตัดแขนขาของเธอทั้งเป็นอย่างโหดเหี้ยม” คำพูดนี้ทำใ

3พี่ชายฉันกับลุงจ้าวสบตากัน มองดูเด็กผู้ชายตรงหน้าที่ร้องไห้เหมือนเด็กน้อย เขากัดริมฝีปากแน่น ลังเลว่าจะบอกข่าวร้ายที่มีความเป็นไปได้นี้กับเขายังไง“ทางเราเพิ่งพบศพหญิงนิรนามหนึ่ง……” เสียงพี่ชายของฉันต่ำและเจือด้วยความลำบากใจขาของเด็กชายอ่อนแรง เกือบทรุดลงกับพื้น พึมพำซ้ำๆ ว่า “ไม่ ไม่จริง……”เขาถูกพยุงไปทำการบันทึกรายละเอียดตลอดทางทันใดนั้น โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นเสียงที่สดใสของผู้หญิงดังมาจากปลายสาย “นายอยู่ไหนน่ะ? ทำไมไม่อยู่บ้าน? ฉันนั่งรถมาตั้งสองวัน ยังอยากเซอร์ไพรส์นายสักหน่อยอยู่เลย!”“พี่! ผมนึกว่าพี่เป็นอะไรไปแล้ว ผมจะกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลยครับ!”เด็กชายเช็ดน้ำตา ก้มขอบคุณพวกเขา แล้วรีบวิ่งจากไปอย่างเร็วฉันกับพี่ชายก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อการสืบสวนคดีดำเนินลึกลงไปเรื่อย ๆ เหล่านักสืบที่ถูกส่งออกไปทั้งหมดก็ทยอยกลับมากัน แต่ก็ไม่มีใครนำเบาะแสที่มีคุณค่าใด ๆ กลับมาเลยคิ้วของพี่ชายก็ขมวดแน่นขึ้นอีกครั้ง เวลาผ่านไปทีละนิด แต่เรื่องนี้กลับไม่มีความคืบหน้าอะไรเลยแม้แต่นิดสองวันต่อมาลุงจ้าวเดินมาหาพี่ชายฉันด้วยสีหน้ากังวล“หยวนเฉิน ลุงก็ยังรู้สึกผิดปกติเหมือนเด

“ทำไมเธอถึงมีเรื่องอยู่ทุกวันเลย? สิ้นเดือนนี้เป็นงานฉลองบรรลุนิติภาวะของเสี่ยวเยว่ ถ้าเธอไม่มา ฉันจะฆ่าเธอแน่!”พูดจบ เขาก็วางสายตัดขาดเสียงร้องขอความช่วยเหลือที่ฉันกำลังจะเปล่งออกมาและตัดขาดความหวังสุดท้ายที่จะมีชีวิตอยู่ของฉันหลังจากวางสาย โจวเยว่ก็หัวเราะเยาะ“ดูพี่ชายเธอสิรักน้องสาวฉันมากขนาดไหน ตอนนี้เขาอยากให้เธอหายไปจากโลกนี้ยิ่งนัก งั้นฉันก็จะช่วยเขาเอง”มีดของเขาฟันลงมา ฉันหมดสติไปทันทีผู้ช่วยเดินตามหลังพี่ชายฉัน รายงานรายละเอียดการสืบสวนอย่างต่อเนื่อง “เก็บตัวอย่างเลือดเรียบร้อยแล้ว ส่งไปวิเคราะห์แล้ว คาดว่าไม่นานจะได้ผล”พี่ชายฉันนั่งยองๆ อยู่บนพื้น ค้นหาทุกเบาะแสที่คนร้ายอาจทิ้งไว้อย่างละเอียดแต่ฉันอยากจะบอกเขาเหลือเกินว่า พี่ แท้จริงแล้วคนร้ายก็อยู่ข้างกายพี่เองเมื่อพี่ชายฉันกลับมาที่สำนักงานสืบสวน ผู้อำนวยการเฉินก็มองเขาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด“ผลตรวจออกแล้ว ผู้เสียชีวิตคือ……คือเสิ่นจือน่วน”ร่างกายของพี่ชายฉันโซเซ เขาจ้องรายงานพลางส่ายหัว“ไม่ เป็นไปไม่ได้ เธอจะตายได้ยังไง? เธอจะตายได้ยังไง?”เขาวิ่งเข้าไปในห้องชันสูตรศพเหมือนคนบ้า ดึงร่างของฉันออกมา

สายตาของเขาจ้องมองไปข้างหน้าอย่างแน่วแน่ มองเห็นเพื่อนร่วมงานล้มลงทีละคนสุดท้าย ภายใต้ความช่วยเหลือจากคนในสำนักงาน โจวเยว่ถูกยิงเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ ส่วนเวินเสี่ยวเยว่ก็ถูกจับกุมได้สำเร็จลุงเจ้าถูกส่งตัวไปรับการช่วยชีวิตยังโรงพยาบาลอย่างเร่งด่วนพี่ชายฉันสอบสวนเวินเสี่ยวเยว่ทันทีในคืนนั้น“เธอเป็นใครกันแน่? ทำไมเธอต้องฆ่าน่วนน่วน?”เผชิญกับการสอบถามของพี่ชายฉัน เวินเสี่ยวเยว่เพียงแค่หัวเราะเยาะโดยไม่พูดอะไรเธอปิดปากแน่น ไม่ยอมเปิดเผยพี่ชายฉันโกรธจัด ทุบโต๊ะเสียงดัง “อย่าคิดว่าถ้าเธอไม่พูด ฉันจะสืบไม่ได้”ไม่นาน ตำรวจก็นำข้อมูลของเวินเสี่ยวเยว่มา“ชื่อจริงของเธอคือ โจวซิน? งั้นพ่อของเธอก็คือ โจวเฉิงกังสินะ?”พี่ชายฉันมองดูเวินเสี่ยวเยว่ด้วยความตกตะลึง “เธอเป็นลูกสาวของโจรที่ถูกพ่อฉันยิงตาย?”เวินเสี่ยวเยว่หัวเราะเบา ๆ “ใช่ ขอบคุณตลอดหลายปีที่ดูแลฉันนะ เพื่อฉันแล้วแม้แต่น้องสาวแท้ๆของตัวเองก็ไม่เอา ถ้าพ่อฉันรู้ คงภูมใจมากสินะ”ใบหน้าของพี่ชายฉันเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ “เธอจงใจเข้าหาฉัน?”เวินเสี่ยวเยว่หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “แน่นอนอยู่แล้ว แน่นายก็หลอกง่ายจริงๆเลย ฉ