LOGINสายตาของเขาจ้องมองไปข้างหน้าอย่างแน่วแน่ มองเห็นเพื่อนร่วมงานล้มลงทีละคนสุดท้าย ภายใต้ความช่วยเหลือจากคนในสำนักงาน โจวเยว่ถูกยิงเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ ส่วนเวินเสี่ยวเยว่ก็ถูกจับกุมได้สำเร็จลุงเจ้าถูกส่งตัวไปรับการช่วยชีวิตยังโรงพยาบาลอย่างเร่งด่วนพี่ชายฉันสอบสวนเวินเสี่ยวเยว่ทันทีในคืนนั้น“เธอเป็นใครกันแน่? ทำไมเธอต้องฆ่าน่วนน่วน?”เผชิญกับการสอบถามของพี่ชายฉัน เวินเสี่ยวเยว่เพียงแค่หัวเราะเยาะโดยไม่พูดอะไรเธอปิดปากแน่น ไม่ยอมเปิดเผยพี่ชายฉันโกรธจัด ทุบโต๊ะเสียงดัง “อย่าคิดว่าถ้าเธอไม่พูด ฉันจะสืบไม่ได้”ไม่นาน ตำรวจก็นำข้อมูลของเวินเสี่ยวเยว่มา“ชื่อจริงของเธอคือ โจวซิน? งั้นพ่อของเธอก็คือ โจวเฉิงกังสินะ?”พี่ชายฉันมองดูเวินเสี่ยวเยว่ด้วยความตกตะลึง “เธอเป็นลูกสาวของโจรที่ถูกพ่อฉันยิงตาย?”เวินเสี่ยวเยว่หัวเราะเบา ๆ “ใช่ ขอบคุณตลอดหลายปีที่ดูแลฉันนะ เพื่อฉันแล้วแม้แต่น้องสาวแท้ๆของตัวเองก็ไม่เอา ถ้าพ่อฉันรู้ คงภูมใจมากสินะ”ใบหน้าของพี่ชายฉันเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ “เธอจงใจเข้าหาฉัน?”เวินเสี่ยวเยว่หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “แน่นอนอยู่แล้ว แน่นายก็หลอกง่ายจริงๆเลย ฉ
เหตุผลที่เธอกล้าหยิบมันออกมาอย่างโจ่งแจ้งแบบนี้ ก็คงเป็นเพราะพี่ชายฉันเป็นคนให้ความมั่นใจแก่เธอขอแค่เป็นสิ่งที่เวินเสี่ยวเยว่พูด พี่ชายฉันก็จะหลงเชื่ออย่างไม่สงสัยดังนั้น เธอจึงกล้ายุยงความสัมพันธ์ของฉันกับพี่ชายอย่างไม่เกรงกลัวขนาดนี้ และโยนความผิดใส่ฉันอย่างไม่หยุดหย่อนจนกระทั่งตอนนี้ พี่ชายก็ยังเลือกจะเชื่อเธอหลังจากเงียบไปพักใหญ่ พี่ชายฉันก็พูดขึ้นว่า “งั้นก็ลองสืบเธออย่างลับ ๆ ก่อน พรุ่งนี้ผมจะไปหาเธอตามปกติ จะได้ไม่ทำให้เธอสงสัย”แต่คิดไม่ถึงว่า แม้แต่คืนเดียวเวินเสี่ยวเยว่ก็รอไม่ไหวแล้วทันทีที่พี่ชายฉันพึ่งพูดจบ มือถือของเขาก็ดังขึ้น“พี่คะ ฉันได้ยินว่าน่วนน่วนเกิดเรื่องแล้ว?พี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?” เสียงเธอเต็มไปด้วยความห่วงใยและหวาดกลัวพี่ชายฉันหันมองลุงจ้าว แล้วตอบอย่างเรียบเฉยว่า “อืม พี่ไม่เป็นไร”เธอชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วพูดอย่างระมัดระวังว่า “พี่ค่ะคนร้ายยังไม่ถูกจับ หนูกลัวจังเลย คืนนี้พี่กลับมาอยู่เป็นเพื่อนหนูได้ไหม?”ภายใต้การส่งสัญญาณด้วยการพยักหน้าของลุงเจ้า พี่ชายฉันก็ตอบตกลงทันที “ได้ พี่จะกลับเดี๋ยวนี้”ทันทีที่วางสาย ลุงจ้าวก็กำชับพี่ชายฉันว่า “หาก
“ทำไมเธอถึงมีเรื่องอยู่ทุกวันเลย? สิ้นเดือนนี้เป็นงานฉลองบรรลุนิติภาวะของเสี่ยวเยว่ ถ้าเธอไม่มา ฉันจะฆ่าเธอแน่!”พูดจบ เขาก็วางสายตัดขาดเสียงร้องขอความช่วยเหลือที่ฉันกำลังจะเปล่งออกมาและตัดขาดความหวังสุดท้ายที่จะมีชีวิตอยู่ของฉันหลังจากวางสาย โจวเยว่ก็หัวเราะเยาะ“ดูพี่ชายเธอสิรักน้องสาวฉันมากขนาดไหน ตอนนี้เขาอยากให้เธอหายไปจากโลกนี้ยิ่งนัก งั้นฉันก็จะช่วยเขาเอง”มีดของเขาฟันลงมา ฉันหมดสติไปทันทีผู้ช่วยเดินตามหลังพี่ชายฉัน รายงานรายละเอียดการสืบสวนอย่างต่อเนื่อง “เก็บตัวอย่างเลือดเรียบร้อยแล้ว ส่งไปวิเคราะห์แล้ว คาดว่าไม่นานจะได้ผล”พี่ชายฉันนั่งยองๆ อยู่บนพื้น ค้นหาทุกเบาะแสที่คนร้ายอาจทิ้งไว้อย่างละเอียดแต่ฉันอยากจะบอกเขาเหลือเกินว่า พี่ แท้จริงแล้วคนร้ายก็อยู่ข้างกายพี่เองเมื่อพี่ชายฉันกลับมาที่สำนักงานสืบสวน ผู้อำนวยการเฉินก็มองเขาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด“ผลตรวจออกแล้ว ผู้เสียชีวิตคือ……คือเสิ่นจือน่วน”ร่างกายของพี่ชายฉันโซเซ เขาจ้องรายงานพลางส่ายหัว“ไม่ เป็นไปไม่ได้ เธอจะตายได้ยังไง? เธอจะตายได้ยังไง?”เขาวิ่งเข้าไปในห้องชันสูตรศพเหมือนคนบ้า ดึงร่างของฉันออกมา
พี่ชายชะงักไปครู่หนึ่ง สายตาฉายแววสับสน “นายพูดอะไรนะ? ทำไมโทรศัพท์ของเสิ่นจือน่วนถึงอยู่กับนาย?”“พี่เสิ่น เราพบจุดเกิดเหตุแรกแล้ว โทรศัพท์อยู่ที่นี่ พี่มาดูด้วยตัวเองเถอะ”เสียงจากปลายสายทำให้ร่างของพี่ชายโซเซเล็กน้อย เขาอ้าปาก แต่เหมือนมีอะไรบางอย่างจุกอยู่ในลำคอ จนไม่อาจเปล่งเสียงออกมาได้ลุงจ้าวรีบดึงแขนเสื้อของพี่ชายอย่างรีบร้อน “อย่ามัวแต่ยืนนิ่งเลย รีบไปกันเถอะ!”พี่ชายจึงค่อยได้สติกลับมา หันไปพูดกับเหวินเสี่ยวเยว่ว่า “หนูกลับบ้านไปก่อนนะ เดี๋ยวพี่จะไปหาหนูทีหลัง”เหวินเสี่ยวเยว่น้ำตาคลอเบ้า ยื่นมือออกไปหมายจะรั้งเขาไว้ แต่กลับคว้าได้เพียงความว่างเปล่านี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็น พี่ชายเลือกจะไม่สนใจเหวินเสี่ยวเยว่ เพราะฉันมองดูแผ่นหลังที่จากไปอย่างรีบร้อนของพี่ชาย ในใจของฉันก็มีความรู้สึกอันซับซ้อนที่เอ่อล้นขึ้นมาทันทีในชั่วขณะนั้นเอง พี่ชายผู้ที่เคยเอ็นดูฉัน เหมือนจะกลับมาที่ข้างกายฉันอีกครั้งเมื่อมาถึงที่เกิดเหตุ ผู้ช่วยคนหนึ่งยื่นโทรศัพท์ของฉันให้“พี่เสิ่น โทรศัพท์เจอที่มุมหนึ่ง รอบ ๆ มีคราบเลือดเต็มไปหมด น่าจะตกหล่นตอนเหยื่อกำลังวิ่งหนีเอาชีวิตรอดครับ”พอเห็นเ
3พี่ชายฉันกับลุงจ้าวสบตากัน มองดูเด็กผู้ชายตรงหน้าที่ร้องไห้เหมือนเด็กน้อย เขากัดริมฝีปากแน่น ลังเลว่าจะบอกข่าวร้ายที่มีความเป็นไปได้นี้กับเขายังไง“ทางเราเพิ่งพบศพหญิงนิรนามหนึ่ง……” เสียงพี่ชายของฉันต่ำและเจือด้วยความลำบากใจขาของเด็กชายอ่อนแรง เกือบทรุดลงกับพื้น พึมพำซ้ำๆ ว่า “ไม่ ไม่จริง……”เขาถูกพยุงไปทำการบันทึกรายละเอียดตลอดทางทันใดนั้น โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นเสียงที่สดใสของผู้หญิงดังมาจากปลายสาย “นายอยู่ไหนน่ะ? ทำไมไม่อยู่บ้าน? ฉันนั่งรถมาตั้งสองวัน ยังอยากเซอร์ไพรส์นายสักหน่อยอยู่เลย!”“พี่! ผมนึกว่าพี่เป็นอะไรไปแล้ว ผมจะกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลยครับ!”เด็กชายเช็ดน้ำตา ก้มขอบคุณพวกเขา แล้วรีบวิ่งจากไปอย่างเร็วฉันกับพี่ชายก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อการสืบสวนคดีดำเนินลึกลงไปเรื่อย ๆ เหล่านักสืบที่ถูกส่งออกไปทั้งหมดก็ทยอยกลับมากัน แต่ก็ไม่มีใครนำเบาะแสที่มีคุณค่าใด ๆ กลับมาเลยคิ้วของพี่ชายก็ขมวดแน่นขึ้นอีกครั้ง เวลาผ่านไปทีละนิด แต่เรื่องนี้กลับไม่มีความคืบหน้าอะไรเลยแม้แต่นิดสองวันต่อมาลุงจ้าวเดินมาหาพี่ชายฉันด้วยสีหน้ากังวล“หยวนเฉิน ลุงก็ยังรู้สึกผิดปกติเหมือนเด
2“ฮัลโหล? เสี่ยวเยว่หยา คิดถึงพี่แล้วใช่ไหม?”พี่ชายฉันยิ้มอย่างอ่อนโยน ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าปลายสายคือเหวินเสี่ยวเยว่”พี่ชายที่เคยมีเพียงฉันอยู่ในสายตา และอยากจะมอบโลกทั้งใบให้ฉันนั้นตอนนี้ในสายตาเขา เหลือเพียงน้องสาวบุญธรรมที่ทั้งเสแสร้งและเจ้าเล่ห์คนนี้แล้ว“เยวี่ยหยารอพี่ก่อนนะ พี่ทำงานเสร็จจะรีบกลับไปอยู่เป็นเพื่อนหนูนะ……โอเค พี่รู้แล้ว พี่จะดูแลตัวเองให้ดีเลย”พี่ชายฉันพูดพร่ำไม่หยุด ไม่รู้ว่าปลายสายพูดอะไรไป จู่ ๆ น้ำเสียงของพี่ชายฉันก็เย็นลงทันที “เยวี่ยหยาไม่ต้องห่วง เรื่องวิจัยก่อนจบพี่จะให้เสิ่นจือน่วนยอมรับว่าเธอเป็นคนลอกของหนู ถ้าเธอไม่ยอมรับ พี่ก็จะตีจนให้เขายอมรับ!”“โอเคนะเสี่ยวเยว่หยา อย่าเสียใจไปเลย อยู่บ้านดีๆรอพี่กลับไป ตอนนี้ด้านนอกไม่ปลอดภัย ออกไปข้างนอกต้องบอกพี่นะ”ฟังพี่ชายปลอบโยนด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ฉันก็หัวเราะเยาะตัวเองทั้งที่เป็นพี่ชายแท้ๆของฉัน แต่กลับไม่เชื่อน้องสาวแท้ๆ และยอมไปเชื่อคนที่เก็บมาจากข้างนอก?วิจัยเรื่องนั้นเธอเป็นคนลอกฉันต่างหาก!ทำไมพี่ถึงไม่เชื่อฉัน!“จริงสิ พี่ วันอาทิตย์ตอนกลางคืนพี่ต้องมาให้ได้นะ หนูเตรียมเซอร์ไพรส์ไว้ให้พี่ด้







