บททั้งหมดของ ฉินเซียวเมื่อฉันเป็นสาวน้อยชาเขียวในนิยาย: บทที่ 231 - บทที่ 240

“ท่านพ่อ พี่ใหญ่ว่าอย่างไรบ้างขอรับ”“สถานการณ์ทางนั้นดูเหมือนว่าจะแย่กว่าที่เราคิดเอาไว้มากทีเดียวและยังมีโรคระบาดอีกด้วย ตอนนี้พี่ของเจ้าเอง ก็ได้ตามหมอที่อยู่รอบบริเวณนั้นมารักษาอยู่ แต่ทว่าเนื่องจากในสภาพที่เพิ่งจะเสร็จสิ้นจากสงครามอีกทั้งยังขาดแคลนเขาเองก็กำลังลำบากอยู่ไม่น้อย” ชายชรากล

“เจ้าอย่ามาขู่ข้า ถึงจะไปจวนว่าการแล้วอย่างไร ข้าเป็นแม่ยังไงก็ไม่ผิด” หญิงนางนั้นเถียงข้าง ๆ คู ๆ“ผิดไม่ผิดเดี๋ยวก็รู้ ท่านพ่อเจ้าคะ ท่านรีบขี่เสี่ยวเฮยไปแจ้งท่านตาเฉินเถอะเจ้าค่ะ ทางนี้ข้าและพี่ ๆ จัดการเอง” ฉินเซียวรีบหันไปบอกบิดา“น้องรองเจ้าอยู่ที่นี่แหละเรื่องนี้ข้าไปเอง” จ้าวเฉียงที่ได้พาคน

“เรียนฝ่าบาทเรื่องทางนั้นครอบครัวบ้านจ้าวได้จัดการกันเรียบร้อยแล้วพ่ะย่ะค่ะ ส่วนอันธพาลที่มาหาเรื่องก็ถูกพวกกระหม่อมจัดการจับส่งทางการไปแล้วเช่นกัน” หัวหน้าองครักษ์รีบกลับมารายงานองค์เหนือหัวของตนก่อนที่คนบ้านจ้าวจะมาถึง“ดีมาก เจ้าไปได้แล้ว” ซุนจื๋อหลี่จินหลงโบกมือไล่องครักษ์เมื่อเขาได้ยินเสียงมาจา

ด้านฉินเซียวเมื่อนางเห็นว่าเฒ่าหลี่ก็อยู่ยังแปลงถู่โต้วด้วยนางจึงได้ส่งเสียงเอ่ยชักชวนชายชราอีกคน“ท่านปู่ จะไปห้องหนังสือด้วยกันหรือไม่เจ้าคะ”“ไปสิ แต่ข้าขอคุยเรื่องที่จะให้เจ้าพวกนี้ไปจัดการเสียก่อนพวกเจ้าเดินไปกันก่อนเถอะ” หลี่ซานฉีที่กำลังสนทนาอยู่กับสี่พี่น้องต้าที่ติดตามตนมาด้วยตอบกลับคนเป็นห

ในระหว่างที่อยู่ในห้องหนิงเซียนมองลูกน้อยด้วยสายตาแห่งความเป็นห่วง ซึ่งการเดินทางครั้งนี้นางย่อมรู้ดีว่ามีอันตรายจากโรคระบาดรออยู่ด้านหน้า แต่ทว่านางก็ไม่สามารถเอ่ยปากห้ามได้ เพราะเส้นทางนี้เป็นเส้นทางที่ลูกสาวของตนได้เลือกแล้ว“ท่านแม่ข้ารู้ว่าท่านเป็นห่วงข้า แต่ท่านจงวางใจว่าข้าสามารถดูแลตัวเองได้