All Chapters of ฉันนี่แหละนักเลงขนมหวาน "ฟันน้ำนม" แห่งพระนครยุค 2500: Chapter 11 - Chapter 20

เมื่อคนทั้งคู่กลับถึงบ้านในตอนบ่ายแก่ ๆ ของวันนั้น สิงห์กับปั้นขลิบที่ทำความสะอาดบ้านจนเอี่ยมอ่องเช่นเดียวกับเมื่อวานก็รีบออกมาต้อนรับทันที "เป็นยังไงบ้างบัว ขายหมดไหม?" สิงห์ถามด้วยความตื่นเต้น บัวไม่ได้ตอบเป็นคำพูด แต่ค่อย ๆ เทเงินทั้งหมดจากย่ามผ้าลงบนแคร่ไม้ไผ่...ไม่ใช่แค

และแล้ววันประลองก็มาถึง...ในตอนนี้ลานวัดแลดูคึกคักเป็นอย่างมาก เพราะล้วนเต็มไปด้วยชาวบ้านที่แห่แหนกันมาดูการแข่งขันครั้งประวัติศาสตร์แห่งชุมชนคลองบางกอกน้อย ระหว่างแผงขนมหวานของนางสายผู้คร่ำหวอดมาอย่างยาวนาน และแผงขนมหวานแม่บัวที่เพิ่งจะเปิดได้ไม่กี่วัน แต่ทว่ากลับมีลูกค้ามากมายมารออุดหน

ทางด้านนางสายเมื่อรู้ว่าทำอะไรไม่ได้ หล่อนก็ได้แต่เจ็บใจทำท่าทางกระฟัดเฟียดราวกับช้างฟาดงวงฟาดงา และเพื่อความยุติธรรมคณะกรรมการจึงได้เริ่มทำการตัดสินต่อ เฮียเล้งไม่รอช้า เขาเป็นคนแรกที่หยิบเม็ดขนุนเข้าปาก ก่อนจะเบิกตาโตอย่างพอใจ "อร่อย! เม็ดขนุนของเจ้านี้แปลกดีแฮะ ไม่หวานเจี๊ยบจนบาดคอเหม

หลังจากสิงห์ดึงตัวมะตูมให้ลุกขึ้นยืน สองมือใหญ่ของเขาก็จับบ่าของเด็กหนุ่มเอาไว้แน่น "เรื่องของพ่อเอ็ง...มันจบไปแล้ว" สิงห์พูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นและจริงจัง "มันเป็นเรื่องระหว่างข้ากับมัน เอ็งไม่เกี่ยว...เอ็งไม่ต้องมาแบกรับอะไรแทนทั้งนั้น...เข้าใจไหม?" มะตูมเงยหน้าขึ้นสบตาก

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เมื่อสิงห์มองดูสภาพของหินในอ้อมแขนที่อ่อนปวกเปียกและมีลมหายใจรวยริน เขาก็รู้ได้ทันทีว่าจุดหมายแรกของพวกเขาคงไม่ใช่บ้าน "เรายังกลับบ้านไม่ได้" สิงห์พูดกับมะตูมที่เดินอยู่เคียงข้าง "สภาพพ่อเอ็งต้องไปหาหมอที่โรงพยาบาลก่อน" สิงห์ไม่รอช้าและไม่ได้ต้องการคำตอบ