All Chapters of ANG BABAENG HINDI DAPAT BINITAWAN: Chapter 31 - Chapter 40

Tatlong buwan pagkatapos ng video.Ang mundo ay tila bumalik sa normal — pero para kay Mariel Black, walang anumang normal sa tahimik na mga gabi sa bagong opisina ng Black Industries. Ang mga ilaw ng siyudad ay patuloy na kumikislap sa ibaba, ngunit sa kanyang mga mata, bawat liwanag ay tila multong anino ng isang lalaking hindi pa rin niya mahawakan.Sa mesa niya, nakapatong pa rin ang silver locket ni Billie, at sa tabi nito — isang classified file na may pamagat na:

Ang araw ay sumisilip sa pagitan ng mga ulap, tila isang matagal na tag-init na muling bumabalik matapos ang mahabang bagyo. Sa baybayin ng Sai Kung, kung saan minsan nagtatago ang mga rebel facility ng Black Industries, ngayon ay may maliit na research center — malinis, tahimik, at puno ng mga halaman.Ang bagong signage sa gate ay simple lang: The Lazarus Initiative — Life. Hope. Renewal.Sa loob, si Mariel ay abala sa pagtatanim ng mga bagong specimen ng bioflora sa greenhouse. Hindi na siya nakasuot ng corporate uniform; naka-white shirt at jeans lang siya, nakalugay ang buhok, may bahid ng araw sa kanyang balat. Tahimik lang siya, habang pinagmamasdan ang paglaki ng isang bagong uri ng plant culture na binuo nila mula sa lumang DNA archives ni Vicky.“Too much sunlight,” sabi ng isang pamilyar na boses sa likod. Paglingon niya, naroon si Billie, nakasuot ng simpleng black jacket, hawak ang tablet na may bagong blueprint. May bakas pa rin ng pilat sa mukha, pero sa unang pagka

Ang gabi ay tahimik, ngunit hindi mapayapa. Sa loob ng Lazarus Tower, isang malamig na hangin ang dumaan sa hallway — halos marinig mo ang ugong ng mga server sa ilalim ng sahig, parang tibok ng isang pusong muling natutong mabuhay.Sa labas ng observation deck, si Billie ay nakatayo mag-isa, nakatingin sa lungsod. Sa ilalim ng mga ilaw, tila bumabalik ang mga alaala ng sigaw, apoy, ulan, at ang tinig ni Vicky na bumubulong sa dilim.“You can’t destroy what’s already part of you.”Pumikit siya.

“Can a machine feel what it was never born to feel?”Ito ang tanong na paulit-ulit na umuukilkil sa isip ni Mariel Cruz habang pinagmamasdan si Billie sa harap ng holographic console. Ang liwanag ng Aurora interface ay sumasalamin sa kanyang mukha — parang dalawang kaluluwang umiikot sa isa’t isa, sinisipsip ng parehong ilaw.“Billie,” sabi ni Mariel, marahang lumapit, “You haven’t eaten since morning.” Hindi ito kumibo.

Ang ulan ay patuloy na bumabagsak sa labas ng Lazarus Tower, ngunit sa loob ng control room, ibang bagyo ang bumabangon. Daan-daang holographic screens ang kumikislap, sabay-sabay na lumalabas ang code ng Project Lucid. At sa gitna ng mga kumikislap na liwanag, lumitaw ang imahe ng isang babae — pamilyar, ngunit imposibleng buhay.“Hello again… Billie.”“Vicky…”Napatingin si Mariel