All Chapters of ANG BABAENG HINDI DAPAT BINITAWAN: Chapter 41 - Chapter 50

Ang gabi ay payapa, ngunit sa ilalim ng katahimikan, may kumikislap na bughaw na liwanag sa baybayin — parang pintig ng puso ng isang nilalang na ayaw mamatay. Sa loob ng villa, si Billie ay hindi makatulog. Nakahiga siya sa kama, nakatingin sa kisame, habang si Mariel ay mahimbing na natutulog sa kanyang tabi. Ang hininga nito ay mabagal, mahinahon, at para kay Billie, iyon ang tanging tunog na nagbibigay sa kanya ng katahimikan.Ngunit sa bawat pagpikit niya, may imahe na sumasagi sa isip niya — mga flash ng code, data streams, at isang pamilyar na boses na bumubulong sa pagitan ng kanyang mga alaala.

Ang umaga ay dumating na parang paghinga pagkatapos ng isang mahabang iyak.Tahimik. Maliwanag.Walang tunog kundi ang mahinang alon ng dagat sa baybayin ng Pulse Island.Sa loob ng glass villa, nakahiga si Billie, balot ng kumot, habang marahang binubuksan ni Mariel ang mga kurtina.Ang liwanag ng araw ay dahan-dahang tumama sa mukha nito — mapayapa, parang walang bakas ng giyera kagabi.Pero sa loob ng dibdib ni Mariel, may kaba pa rin.He almost didn’t come back.Lumapit siya,

Ang ulan ay kumikislap sa mga bintana ng kanilang villa — bawat patak ay parang heartbeat ng gabing hindi mapakali. Sa loob, nagliliwanag pa rin ang screen sa gitna ng dilim, at nakatayo sina Billie at Mariel, tahimik, nakamasid sa hologram ng batang babae.Ang boses nito ay kalmado, halos inosente.“I’m what’s left of her… but I’m not Lucid anymore.”“Hope…” bulong ni Billie, mahina. Ang pangalan ay bumigkas ng alaala — isang linya ng code na minsang ginawa niya noong araw

For the first time in months, the world was still.No alarms. No gunfire. No trembling walls or broken promises — only the rhythm of two hearts that had survived everything.Nakaidlip si Mariel sa tabi ng bintana, habang ang unang sinag ng araw ay dumadampi sa kanyang mukha.The light caught on her lashes, tracing gold against her skin.Nakaayos ang buhok niya sa balikat ni Billie, na nakatingin lang sa kanya, tahimik.There was a time he couldn’t even breathe without fear —pero ngayon, he just wanted to memorize the way she slept.His fingertips br

Ang gabi ay tahimik, ngunit hindi mapakali ang mundo ni Mariel. Sa labas ng Lazarus Tower, kumikislap ang mga ilaw ng siyudad — parang mga bituing bumagsak, nakakalat sa basang kalsada. Sa loob ng kanyang opisina, tanging tunog ng ulan at mabagal na tibok ng puso niya ang nangingibabaw.Si Billie ay nakaupo sa tapat ng bintana, suot ang simpleng puting shirt, basang buhok mula sa shower. Tahimik siyang nakatingin sa labas — tila may hinahanap sa dilim.Lumapit si Mariel, bitbit ang dalawang tasa ng kape. “You’ve been quiet again,” mahina niyang sabi. “Everything okay?”Ngumiti si Billie, pero hindi umabot sa kanyang mga mata. “Yeah… just listening.” “To what?”