All Chapters of Bound to the Billionaire Contractor: Chapter 41 - Chapter 50

MAYA’S FLASHBACK:Pagpasok ko sa kwarto, napahawak ako sa dibdib ko. Muntikan na ‘kong mabuko!Pero mukhang hindi naman siya sigurado. Mukha pa ring nagdo-doubt siya. Mukhang…Shocks, sana naman hindi niya talaga ‘ko nahalata. Pero yung part na naiisip niya may kamukha ako bilang Maria Ysabel… Na may possibility na naiisip niya ako bilang Maya, parang may kumurot sa puso ko. Hindi niya alam na alam niya, pero alam niya.Tiningnan ko ‘yung sarili ko sa salamin. Naka-wig pa. ‘Yung dark brown wig na ginagamit ko bilang Maria Ysabel. Contact lenses - yung hazel na kulay pero iba yung dating. Full makeup. Yung sensual and sophisticated look na pinractice ko. Maganda ako. Pero pagod ako. Hindi naman kasi ako ‘to. Slight lang. My ambitious and career woman self. Nagiging free ako sa Maria Ysabel. Yung part ng pagkatao ko na hindi ko magawa dahil sa kahirapan. Dahil sa maaga kaming nawalan ng breadwinner at wala akong choice kung hindi tumayo. Pero nakakapagod pa rin. Tinanggal ko yung

RENZO:There it was. That challenge. That directness.“I have no concerns about what you’ll find, Ms. Cruz,” I said coolly. “I have concerns about your scope creep. Andito ka for a financial audit. Not an operational review.”Naningkit ang mga mata niya. “Financial audits often require operational context.”“Often. Not always.”“Sa kasong ito, yes. Always.” Lumapit siya at nilagay ang mga kamay niya sa table ko. “Mr. Alcantara, kung may dahilan kung bakit ayaw mong ma-access ko yung files na’to, sabihin mo lang. Don’t hide behind procedural objections.”I remained neutral. But I was stunned by how bold she is. She challenges me directly. And NO ONE challenges me. Not my employees. My partners. Not even my father.“I’m not hiding behind anything.” Tumayo ako. Asserting dominance. “I’m protecting confidential company information from unnecessary exposure.”“Unnecessary?” Tumayo rin siya ng matuwid. She has no plans of backing down. “Or inconvenient?”Naging tensed yung air between us.

MAYABakit niya tinatanong ‘yung ‘biological’ family ko?!Sumandal sa counter si Renzo. “Sabi mo kinupkop ka nila Tatay Rodualdo noong naglayas ka sa inyo. Pero anong nangyari sa kanila? Sa parents mo? Hindi na ba kayo nagka-ayos? Nagkita na ba kayo ulit?”Tsk. Kailangan ko na namang mag-sinungaling ulit.“Hindi na,” sagot ko pero ang atensiyon ko ay nasa mga pinggang hinuhugasan ko. “Bakit naman?”“Kasi…” Maya, isip. Bilis! “Kasi wala naman talaga sila dyan para sa’kin. Sobrang busy nila. Laging nagtatrabaho. Laging nagt-travel. Lagi nalang una yung business nila.”“So you were neglected?”“Parang ganun na nga.” Patuloy kong hinugasan yung mga plato. “Laki ako sa yaya. Drivers. Helpers. Pero hindi sa kanila.”Hindi naman totally kasinungalingan, di ba? Kasi in a way, emotionally absent din naman ang magulang ko pagkatapos mamatay si Nanay. Na-depress si Tatay. Kailangan kong magpaka-adult. “Malungkot siguro ‘yun,” sabi naman ni Renzo.“Oo.” Totoo yun. “Kaya nung nakilala ko sila

MAYAConference Room B. 9 AM. Nandito na ako. Ang aga ko pa nga. 8:30 AM palang.Syempre naka-Maria Ysabel mode. Wig check. Contact lenses check. Full makeup check. Confidence… fake, but check. Kailangan ko ng makita ‘yung missing file! ‘Yung Annex A na hindi kasama sa office files para ma-complete na ‘yung documentation ng Flood Control Project. Yari ako kapag na-meet na ‘yung fake parents ko at nalaman ni Renzo lahat-lahat. Mawawalan na ‘ko ng access. Game over.Nagulat ako kasi andon na si Renzo. Nakaupo sa head ng mesa. May mga box ng files sa tabi niya. “Good morning, Ms. Cruz,” bati niya. Malamig. Hindi kagaya nung nasa hospital kami. “Good morning, sir.” Umupo ako sa tabi niya pero may professional distance. “Thank you sa paglalaan ng oras para dito.”“Of course. Audit protocols.” Tiningnan niya ako. Parang sinusuri. “Coffee?”“No, thank you. I'd like to start immediately if that’s alright.”“Efficient. I like that.” Tinuro niya ‘yung mga boxes. “Ito yung mga project file

MAYAHindi ako makapagsalita. Ni hindi ako makahinga. Napagtanto na ba ni Tatay?“Maya, yung boyfriend mo. Si Renzo. Yung nagdala satin dito.” Tiningnan ako ni Tatay ng matalim kahit na nanghihina. “Alcantara rin ang apelyido niya, di ba?”“Tay, andaming Alcantara sa Pilipinas,” tawa ko. “Common yung apelyido na yun!”“Pero mayaman siya. Sobrang yaman.” Ayaw pa ring bitawan ni Tatay. “May koneksyon ba siya, anak? Konektado ba siya sa Alcantara Holdings na yan?”“Hindi, Tay.” Hay, ngayon pati kay Tatay nagsisinungaling na rin ako. “Magkaiba po sila. Concidence lang.”Tinitigan ako ni Tatay. Sinusubukan na naman niya kong basahin.“Maya…”“Tay, seryoso.” Naupo ako sa tabi niya at hinawakan yung kamay niya. “Tingin nyo makikipag-relasyon ako sa taong konektado sa pagkamatay ni Nanay?” pagsisinungaling ko. “Tingin niyo maaatim ko yun? Pagkatapos ng lahat nang pinagdaanan natin? Pagkatapos nang lahat ng pagtitiis natin?”Tiningnan niya akong mabuti. “Siguro.. siguro nga coincidence lang,”