Semua Bab Bound to the Billionaire Contractor: Bab 1 - Bab 9

“A-ako po?” napatingin ako sa secretary, tapos sa mga alta. Nagulat din sila—baka nagkamali lang ng tawag?“Yes, ma’am.” Ngumiti ang secretary. “Mr. Alcantara called for you. You can now sign the contract.”Nanlaki ang mga mata ko. Ako talaga? Ako ang grand champion?! Muntik na akong mapatalon sa tuwa.Buti na lang napatingin ako sa gawi ng mga nasupalpal na alta—lahat sila parang nakalunok ng lemon—at agad kong naalala ang role ko.Nag-stomach in, chest out ako, hinawi ang mahaba kong buhok papunta sa likod, at naglakad parang runway model pabalik sa opisina ni Mr. Alcantara.“Well, well, well. I guess authenticity really cannot be bought with money,” sabi ko, sabay tingin sa kanila.At bago ko pa buksan ang pinto, binigay ko ang pinakamatamis kong ngiti at dagdag pa:“I’m sorry you failed the interview. Why don’t you try applying at call centers? I can give you referrals if you like.”Halos magkanda-ubo sila sa pagkabigla. Yung isa napa-“Excuse me?!” habang yung isa naman napairap n

MAYA“Good afternoon, Sir, Ma’am,” sabay yuko ng isang dosena atang kasambahay nang pumasok kami sa mansyon“This is Maya, my wife,” pakilala ni Renzo.Nanlaki ang mga mata nila at nagtinginan, halatang nagulat—hindi ko alam kung dahil ikinasal na pala ang sir nila o dahil hindi sila makapaniwalang sa isang tulad ko siya nagpakasal.Sabay-sabay silang nagsiyukod at nagsabi ng, “Maligayang pagdating, Ma’am Maya.”“Naku, Maya na lang…” natawa ako. Pero nang mapansin ko ang kakaibang tingin ni Renzo, naubo ako. Nakalimutan ko na namang dapat alta vibes ako. “Well, good morning. I hope we all get along well.”“So,” sabi ni Renzo habang nakapasok ang mga kamay niya sa bulsa at naglakad papasok sa loob ng bahay na parang museum sa laki, “this is the main living area.”Pinigilan kong manganga. Pa’no ba naman—ang taas ng kisame parang cathedral, may mga paintings na mukhang kinuha pa sa Louvre, at ang sofa set na siguradong mas mahal pa kaysa pinagsama-samang kita ko buong buhay ko.“Okay lan

MAYA“Huy! Beh, okay ka lang?” tanong sakin ni Tina na nagpabalik sa’kin sa ulirat.“Hindi ko alam, Beh. Parang hindi ko na kayang harapin si Renzo…” Bigla kong nahampas yung mesa. “Alam ko na. Mag-impake na kaya ako! Wala pa naman panigurado yun sa bahay…”“Ano ka ba, mag-isip-isip ka nga muna,” tapik sa akin ni Tina, sabay higop sa milk tea niya. “Di ba na-send na niya yung five million. At napamahagi mo na din sa kinauukulan? Paano mo ngayon isosoli yun aber?”“Sinabi ko na kasi sa ‘yo, ‘wag ka na pumasok dyan,” bulong ni Lea habang nag-che-check sa cellphone. “Kung hindi siya pumasok dun, baon pa din sila sa utang,” ismid ni Tina. Si Tina at Lea ang mga bestfriends ko simula highschool. Buti na lang talaga at ngayon kami nagkaroon ng schedule na magkita-kita kung hindi mapa-praning ako. “Bakit naman kasi naging konektado pa yung kumpanya nila sa nangyari kay Tita Imelda,” buntung-hininga ni Tina. Sa nasabi niya, sumilakbo na naman ang galit sa puso ko para sa kumpanyang ganid

Congressman Salcedo. Parang kilala ko siya. Hindi ko lang matandaan kung saan.“Ay, sino ‘to?” Tuminingin sa aking yung congressman. Yung mata niya parang sinusuri ako mula ulo hanggang paa. “This must be your wife. I heard about your marriage. Congratulations.”“Thank you,” sabi ko nang nakangiti.Yung ngiting ginagamit ko sa mga taong ayoko pero kailangan kong kausapin. “Maya, this is Congrssman Salcedo,” pakilala ni Renzo.Flat lang yung boses niya. Parang suplado na hindi maintindihan. “An old family friend.”“Ah, nice to meet you po!” Iniunat ko ang kamay ko para makaipagkamay.Kinuha naman niya, pero yung hawak niya, matagal. Hindi komportable.“Beautiful and polite. Lorenzo, you chose well.”Hinila ko yung kamay ko pabalik. Dahan-dahan pero firm. “We actually need to go, Congressman,” sabi ni Renzo, sabay hakbang paharap na parang pinoprotektahan ako. “May dinner pa kami.”“Ay siyempre, siyempre! But before you go…”Lumapit siya kay Renzo na parang may sasabihing conf