All Chapters of คุณอาเพื่อน: Chapter 81 - Chapter 90

“ไม่ทราบ!” หล่อนทวนคำ “แล้วไม่ได้สืบหรือไง!” ตวาดถามกลับเสียงกร้าวอย่างร้อนใจ“คือว่า...” ลูกน้องอีกคนอ้ำอึ้งอย่างไม่รู้จะตอบเช่นไรเพราะตนถูกสั่งมาเพียงให้มาทำลายหลักฐานที่เสาวนีกำลังจะลงมือทำอยู่เท่านั้น “ผมพอรู้แล้วว่ารู้ได้ยังไง” จิระภัทรพูดขณะที่กำลังเลื่อนอ่านข้อความในสมาร์ตโฟนของตนที่ถูกส่งมาจากเส้นสายของตนก่อนจะเปลี่ยนหน้าจอให้เหลือเพียงข้อความสำคัญเท่านั้น ยื่นให้กับเสาวนีที่หันกลับมาถามอย่างไม่สบอารมณ์ เฉกเช่นเดียวกับลูกน้องของหญิงสาวที่มองมายังเขาด้วยความอยากรู้ “อะไรคะ” ยื่นมือไปรับโทรศัพท์มือถือมาดูก่อนนั่งลงข้างจิระภัทร “จำที่ผมบอกได้มั้ยว่าผมมีสายอยู่ที่บริษัทหมอนั่น สายของผมบังเอิญไปเห็นมันอยู่กับฝรั่งสองคนนี้ที่โรงแรมหลายรอบแล้ว จำฝรั่งสองคนนี้ได้หรือเปล่าที่ร้านอาหารเมื่อหลายอาทิตย์ก่อน ผมคิดว่าพวกมันต้องเป็นตำรวจแน่ๆ มันถึงเข้าหาคุณ” จิระภัทรมองหน้าจอโทรศัพท์มือถือของตนพลางอธิบายไม่วายถามกลับไปด้วยความกังวลเมื่อตนก็ทราบดีว่าตอนนี้หญิงสาวกำลังมีความสัมพันธ์กับหนึ่งในชาวต่างชาติสองคนในรูป “ฉันยังไม่ได้พูดอะไรออกไปมาก แค่พ

ภายในบริษัทกำลังวุ่นวายทุกคนไม่มีเวลาว่างและทำงานเกินเวลาโดยเฉพาะแผนกที่ต้องรับผิดชอบงานโดยตรงอย่างประชาสัมพันธ์และทีมงานออแกไนซ์เมื่อวันงานเปิดตัวคอลเลคชันใหม่ของบริษัทกำลังจะถึงในอีกหนึ่งอาทิตย์ แม้แต่แผนกติดต่อลูกค้าก็ยังทำงานกันจนหัวหมุนเมื่อได้รับผิดชอบดูแลลูกค้าที่ติดต่อสั่งชุดเครื่องเพชรล้วงหน้าก่อนเข้าชมงานจากที่ทางบริษัทได้ประชาสัมพันธ์ออกไปเมื่อสองอาทิตย์ก่อนพร้อมรายละเอียดที่ดึงดูดลูกค้าทั้งในประเทศไทยและต่างประเทศมากมายจนหลายวันมานี้ทุกคนเหนื่อยสายตัวแทบขาด แต่ยามที่ได้อ่านประกาศทางบริษัทที่จะเพิ่มโบนัสและของสมนาคุณเป็นพิเศษให้แก่พนักงานทุกคนที่ทำงานล่วงเวลาและเต็มที่กับงานในครั้งนี้ ทุกคนดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาฉับพลันพร้อมทั้งกระตือรือร้นราวถูกใส่ถ่านก่อนใหม่พร้อมด้วยเครื่องดื่มชูกำลังให้ทำงานต่ออย่างไม่ติดขัด เช่นเดียวกับวันนี้ที่มีทั้งประชุมทั้งเช้าทั้งบ่ายของเหล่าผู้บริหารและผู้ถือหุ้นของบริษัท ยังรวมไปถึงพนักงานที่รับผิดชอบในหน้าที่ต่างๆ เพื่อพูดคุยถึงรายละเอียดของงานและกำหนดการเพื่อไม่ให้เกิดข้อผิดพลาดขึ้นในวันจริง ฉะนั้น ในตอนนี้นักศึกษาฝึกงานที่

ช่วงเย็นหลังเวลาเลิกงานเฉกเช่นทุกวันทุกคนแยกย้ายกันกลับบ้านไปพักผ่อนแต่ทว่าในวันนี้ทุกคนรีบเร่งกลับบ้านอยากพักผ่อนเต็มที่มากกว่าทุกวันด้วยเพราะความเหน็ดเหนื่อยจากการตระเตรียมงานเปิดตัวคอลเลคชันใหม่ของบริษัท แม้แต่เชอเอมที่ไม่มีหน้าที่มากนักก็รีบกลับเมื่อคนเป็นพ่อลงมารับถึงแผนกจึงเหลือเพียงแค่ขนิษฐาที่เป็นคนสุดท้ายที่กำลังเดินออกจากลิฟต์หลังเก็บของที่โต๊ะทำงานจนครบและเคลียร์เอกสารบางส่วนที่ได้รับมอบหมายให้ทำจึงทำให้เธอออกมาจากออฟฟิศเป็นคนสุดท้าย ซึ่งไม่ทำให้หญิงสาวพบปัญหาแต่อย่างใดเมื่อเซนโซก้าส่งข้อความมาก่อนหน้าแล้วว่าจะมารับเธอช้าสิบนาที ขณะที่หญิงสาวกำลังเดินไปยังหน้าบริษัทแต่แล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นอัฐพลที่กำลังเดินเข้าลิฟต์กับผู้ชายที่เธอรู้สึกคุ้นใบหน้าคล้ายเคยพบเห็นที่ไหนสักแห่งแต่นึกไม่ออกเสียที คงเป็นซัพพลายเออร์คนใหม่กระมัง ท้ายที่สุดความจำที่พยายามนึกให้ออกก็ไม่เกิดผลใดขึ้นจึงคาดคิดไปว่าคงเป็นซัพพลายเออร์คนใหม่ตามที่เสาวนีได้บอกไว้เมื่อกลางวัน เธอจึงเลิกสนใจและหมุนตัวเดินออกมาจากบริเวณหน้าเคาน์เตอร์ของบริษัทตรงไปขึ้นรถทันทีเมื่อเห็นรถที่เซ

เสียงโทรทัศน์ยังคงดังขึ้นเช่นเดิมเมื่ออัฐพลเดินออกมาจากห้องน้ำ แม้ตนเองจะไม่ใช่คนที่อาบน้ำนานแต่เวลานี้ก็เลยเที่ยงคืนมาแล้วหากขนิษฐาจะหลับไปก็คงไม่แปลกใจและเมื่อชายหนุ่มเดินออกมาจากห้องนอนของหญิงสาวก็พบว่าคนที่บอกจะนั่งรอกลับนอนหลับอยู่บนโซฟาตัวยาวเสียแล้ว “เด็กน้อยชี้เซา” ชายหนุ่มเปรยขึ้นพลางยิ้มก่อนเดินเข้าไปใกล้โซฟาตัวยาว ย่อตัวนั่งลงมองหญิงสาวหลับอยู่ข้างโซฟา จ้องมองสาวเจ้าในยามหลับเฉกเช่นทุกครั้งแต่ทว่าในครั้งนี้เขากลับรู้สึกไม่ดีแม้จะมีความสุขแต่ก็ไม่สนิทใจกับความรู้สึกนั้น เขายังกลัว ใช่ เขายังกลัว พ่อของเสาวนีถูกจับกุมทั้งที่คนเป็นลูกสาวยังลอยนวล มิหนำซ้ำตนยังตัดความสัมพันธ์กับเสาวนีอย่างไม่ไยดีไปเช่นนั้น เพียงเท่านี้จะทำให้เจ้าหล่อนเปลี่ยนใจล่มเลิกทุกอย่างเชียวหรือ ภายในหัวฉุกคิดไม่ตกพลางช้อนแขนอุ้มหญิงสาวขึ้นจากโซฟาหลังปิดโทรทัศน์พาสาวเจ้ากลับเข้าไปนอนในห้องแต่แล้วเท้าที่กำลังก้าวเดินชะงัก ก้มมองคนงัวเงียที่เปล่งเสียงขึ้นมาพลางยื่นแขนมาโอบรอบคอซุกใบหน้ากับอกของเขา “คุณอา...ไม่ต้องห่วงนะคะ คุณเสาวนีเขาไม่ทำอะไรหนูหรอก”

“อาอัฐขา”หญิงสาวเปล่งเสียงหวานหยดเรียกชายหนุ่มพลางยกมือทั้งสองประกบฝ่ามือใหญ่สอดนิ้วเรียวเข้าหากันอย่างต้องการที่สุดของอารมณ์ก่อนถูกมือใหญ่กดลงกับเตียงนุ่ม กระแทกกระทั้นร่องแคบอย่างเชื่องช้าค่อยๆ หยิบยื่นความรู้สึกซาบซ่านแก่กายสาวยามที่ท่อนเนื้อเอ็นเสียดสีเนื้อนุ่มระอุภายในโพรงแคบเสียงครางหวานดังขึ้นอยู่ในลำคออยู่เนื่องๆ เมื่อทั่วร่างกายซ่านสยิว ท่อนเอ็นยังคงทำหน้าที่ถอดถอนเข้าออกอย่างไม่คิดหยุดรั้งเสียดสีครูดรูดโพรงถ้ำคับแคบที่กำลังตอดรัดถี่กระชั้นความซ่านสยิวแล่นปราดจากส่วนที่เสียดสีท่อนเอ็นที่สอดสวมลากผ่านเข้าออกอย่างหยอกเย้าความอ่อนนุ่มภายในร่องคับแคบ“อ๊ะ...อ๊า”เธอเปล่งเสียงหวานร้องออกมาไม่เป็นภาษาอย่างปกปิดไม่มิดถึงความรู้สึกที่ก่อตัวขึ้นเมื่อสะโพกสอบผันเปลี่ยนจากความเคลื่อนไหวเชื่องช้าอย่างละมุน กระหน่ำความเร่าร้อนแทนที่อย่างค่อยเป็นค่อยไป หญิงสาวพลิกใบหน้าไปมาอย่างซาบซ่านและเร่าร้อนไปกับท่อนเอ็นร้อนระอุ ทว่ามันยังไม่เพียงพอสำหรับเธอเมื่อร่างกายต้องการมากกว่าที่ได้รับ เฉกเช่นเขาที่ถูกเสียงหวานของหญิงสาวปลุกเร้าให้อารมณ์ที่พลุ่งพล่านทวีคูณขึ้น ความอวบใหญ่ทำให้เธอซาบซ่านสยิวก