All Chapters of คุณอาเพื่อน: Chapter 1 - Chapter 10

ค่ำคืนที่เงียบสงบถูกกลบด้วยเสียงเพลงคลอเบาๆ ภายในงานเลี้ยงสุดหรูที่จัดขึ้นภายในสถานทูตไทยในกรุงโรมประเทศอิตาลี งานเลี้ยงถูกจัดขึ้นเพื่อต้อนรับชาวไทยที่อาศัยอยู่ในประเทศอิตาลีและยังเป็นการต้อนรับเขมมิกา คาเปซโน่อดีตนักแสดงชื่อดังที่ผันตัวมาเป็นทูตสันถวไมตรีของประเทศไทยเต็มตัวหลังได้รับเลือกและได้แต่งงานกับซานเซสนักเขียนชื่อดังชาวอิตาลี ซึ่งเดินทางกลับมาจากประเทศเอธิโอเปียหลังเข้าร่วมโครงการโอบอุ้มรักเด็กด้อยโอกาสจนลุล้วงพร้อมกับลูกสาววัยสิบเก้าปีที่ลาเรียนมาร่วมงานตามคำเชิญจากสถานทูต ความครื้นเครงภายในงานมีอย่างต่อเนื่องเมื่อชาวไทยด้วยกัน ซึ่งอยู่ต่างถิ่นได้มาพบปะพูดคุยกันในค่ำคืนนี้ ไม่เว้นแม้แต่เหล่านักธุรกิจที่ถูกเชิญมาในฐานะแขกวีไอพีต่างก็ร่วมสนุกไปกับงาน โดยเฉพาะได้พบปะกับนักธุรกิจที่ทำงานประเภทเดียวกันที่จับกลุ่มยืนสนทนากันอย่างสนุกปาก อัฐพล พาณิชวิสุทธิ์รองประธานบริหารบริษัทส่งออกอัญมณีและเครื่องประดับ นักธุรกิจชาวไทยหล่อคมตามฉบับชายเอเชีย ทว่ามีผิวพรรณขาวราวกับว่าไม่เคยออกแดดท้าลม สูงโปร่งกำยำเข้าแบบฉบับชายในฝันของผู้หญิงไทย หากใครได้รู้จักและสนิทสนมกับเขาจะรู้ว่

เสียงเพลงดังกระหึ่มไปทั่วทั้งผับ เรียกให้คนหนุ่มสาวที่เข้ามาใช้บริการสถานบันเทิงลุกขึ้นเต้นสนุกไปกับเสียงเพลง เว้นก็แต่ขนิษฐาที่ขอตัวออกมาเข้าห้องน้ำจากเพื่อนๆ เมื่อรู้สึกว่าตนดื่มเยอะจนอยากเข้าห้องน้ำ หญิงสาวเดินเบียดผู้คนจนหลุดออกมาในที่โล่งก่อนจะก้าวเดินตรงไปยังทางไปห้องน้ำ แม้จะรู้สึกว่าตนเดินโซเซเล็กน้อยแต่ก็พอจะพาตัวเองเดินไปถึงห้องน้ำได้ ทว่าระหว่างที่เธอกำลังเดินไปตามทางที่ตรงไปยังห้องน้ำก็ถูกผู้ชายคนหนึ่งเดินชนเข้าจนเซถอยหลังไปชนกับกำแพงติดกับทางเดิน ตามมาด้วยร่างสูงของชายหนุ่มที่เดินชนคร่อมไว้เพื่อล็อกไม่ให้เธอเดินหนี ไม่รีรออีกฝ่ายพยายามก้มจูบ เธอเบี่ยงหน้าหลบด้วยความไม่พอใจแกมรังเกียจยิ่งหนักขึ้นก็เมื่ออีกฝ่ายใช้มือดันขาของเธอให้เกี่ยวกับต้นขาของเขาพลางถกปลายกระโปรงเดรสที่มันสั้นอยู่แล้วขึ้นจนเผยเห็นบิกินีสีดำ มืออีกข้างรั้งเอวพลางลูบไล้แผ่นหลังเนียนที่เผยพ้นจากชุดที่แหวกลึกเกือบถึงสะโพก “ปล่อย” ขนิษฐาพยายามออกแรงผลักอีกฝ่ายก่อนที่มือของเขาจะสัมผัสโดนโหนกนูน แต่แล้วอยู่ๆ ชายหนุ่มที่พยายามลวนลามก็ถูกกระชากออกไปอย่างรุนแรงจนล้มลงไปอยู่บนพื้น ส่วนเธอก็

“แกไม่ไปจริงๆ เหรอ อาอัฐเป็นเจ้ามือจองห้องปาร์ตีให้เลยนะ สั่งไม่อั้น สนุกกันให้สุดเหวี่ยงไปเลยนะแก” เชอเอมหันมาถามคำถามย้ำกับขนิษฐาอีกครั้งหลังเคลียร์งานเสร็จ คนถูกถามนิ่งคิดอย่างชั่งใจก่อนจะถามแทนการตอบคำถามไม่เหมือนครั้งแรกที่ปฏิเสธเพื่อนไปอยู่ท่าเดียว “มีใครไปบ้าง มีแค่พวกเราใช่มั้ย” วันนี้เป็นวันเกิดของเชอเอม ขนิษฐาจึงไม่อยากพลาดฉลองวันเกิดให้กับเพื่อน ทว่าเมื่อทราบว่าเจ้ามือเลี้ยงในวันนี้เป็นใคร หญิงสาวก็เกิดความลังเลขึ้นมาฉับพลัน ตั้งแต่คืนนั้นเมื่อหนึ่งเดือนก่อนในวันที่พวกหญิงสาวพากันไปฉลองจบเทอมแรกของปีสี่ก่อนจะแยกย้ายกันไปเตรียมตัวฝึกงานในเทอมสุดท้าย และยังเป็นคืนที่เธอได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับคุณอาของเพื่อนสนิทที่ตอนนี้เป็นทั้งรองประธานบริษัทส่งออกอัญมณีและเครื่องประดับ หนำซ้ำยังเป็นคุณอาเจ้าบุญทุ่มเป็นเจ้ามือเลี้ยงฉลองวันเกิดให้กับหลานสาวเพียงคนเดียวอย่างเชอเอมเรื่องที่เกิดในคืนนั้นไม่มีใครรับรู้นอกจากเธอและอาของเพื่อน แม้แต่เพื่อนสนิทอย่างเชอเอม เธอก็ไม่กล้าปริปากพูดเพราะกลัวจะเสียเพื่อนที่ดีไปทั้งที่ในคืนนั้นเธอไม่ได้ตั้งใจก็ตาม แต่ต

ขนิษฐาส่งยิ้มให้กับธีรภพอย่างขอบคุณอีกครั้งเพื่อรักษามารยาทก่อนจะหันกลับมาแตะคีย์การ์ดที่ประตูห้องของตัวเองและเดินเข้าไปทันที ซึ่งเป็นพอดีกับที่พนักงานขนย้ายเดินออกมาจากห้องฝั่งตรงข้าม ธีรภพจึงหันไปสนใจแทนหญิงสาวที่ชายหนุ่มเคยพบครั้งแรกเมื่อหนึ่งเดือนก่อนที่สถานบันเทิงซึ่งตนเป็นเจ้าของกิจการ “ย้ายของเข้าระวังอย่าให้เสียหายล่ะ แล้วก็อย่าส่งเสียงรบกวนคนอื่นด้วยนะ” ธีรภพกล่าวกับพนักงานขนย้ายก่อนจะเดินเข้าไปตรวจตราห้องพักชุดสุดหรูที่ตนจัดการให้กับเพื่อน เมื่อพบว่าทุกอย่างไม่เกิดความเสียหายและไม่มีอะไรที่ต้องเป็นห่วงอีก เขาจึงเดินไปยังระเบียงของห้องเพื่อรับลมยามเย็นริมแม่น้ำเจ้าพระยารอเพื่อนที่กำลังเดินทางมาที่คอนโดของตน พลันก็นึกไปถึงขนิษฐาที่เพิ่งเจอกันข้างล่างที่อยู่ในชุดนักศึกษากระโปรงทรงเอพอดีตัวที่ออกจะรัดรูปเล็กน้อย นึกถึงอย่างสำรวจหญิงสาวที่ดูยังไงก็ไม่ใช่ผู้หญิงอย่างที่อัฐพลจะชอบได้ขนาดที่ลงทุนย้ายคอนโดมาอยู่ห้องฝั่งตรงข้ามเช่นนี้ รายนั้นชอบดารานางแบบมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ทำไมพออายุเข้าเลขสามถึงได้เปลี่ยนแนวมาเป็นเด็กนักศึกษาแบบนี้ได้กันนะ ต่อให

หลังจากแยกกับธีรภพออกมาข้างนอกกับอัฐพล ตลอดทางเดินไม่มีใครปริปากส่งเสียงหรือชวนคุยแต่อย่างใดออกมา โดยเฉพาะขนิษฐาที่เอาแต่เสมองไปทางอื่นพลางก้าวเดินอย่างไม่เร่งรีบหรือเชื่องช้าแค่รักษาระยะห่างอย่างพอเหมาะ ภายในใจคอยคิดหาทางแยกออกจากชายหนุ่มเพื่อเดินกลับไปอีกทางซึ่งเป็นที่ตั้งของร้านยา ทว่าอากัปกิริยาของเธอที่เหมือนไม่มีอะไรอยู่ในสายตาของเขาตลอด ฉะนั้นเขาจึงดูออกว่าเธอไม่ได้คิดลงมาหาของกินอย่างที่บอกและรอให้อีกฝ่ายพูดขึ้นมาเองตลอดตั้งแต่เดินออกมาจากคอนโด ท่าทีที่คอยหาทางหนีทีไล่สลับเลี้ยวหลังมองอีกทางจึงทำให้เขารู้ พลันรอยยิ้มขบขันก็เผยขึ้นจนคนที่เสมองไปทางอื่นไม่สนใจคนร่างสูงข้างกายต้องหันมามองพลางถามด้วยความสงสัย “คุณอาหัวเราะอะไรคะ” “หัวเราะหนูนิดไง ตกลงไม่ได้จะออกมาหาอะไรกินใช่มั้ย” อัฐพลหยุดเดินหันมามองหน้าขนิษฐาก่อนจะตอบคำถามจึงทำให้หญิงสาวพลอยหยุดเดินหันไปมองเขาเพื่อรอคำตอบ ทว่าคำตอบของเขาทำให้เธอชะงักกึกหลุบตาหนีรอยยิ้มและแววตารู้ทันของอีกฝ่ายที่มองมา เธอเงียบไม่ตอบจะหาข้อแก้ตัวก็คงไม่ดีในเมื่อเขารู้แล้วหากจะดิ้นรนโป้ปดต่อไปก็มีแต่เสียกับเสีย มิหนำซ้ำจะทำ