บทที่ 32/1

ช่วงเย็นหลังเวลาเลิกงานเฉกเช่นทุกวันทุกคนแยกย้ายกันกลับบ้านไปพักผ่อนแต่ทว่าในวันนี้ทุกคนรีบเร่งกลับบ้านอยากพักผ่อนเต็มที่มากกว่าทุกวันด้วยเพราะความเหน็ดเหนื่อยจากการตระเตรียมงานเปิดตัวคอลเลคชันใหม่ของบริษัท แม้แต่เชอเอมที่ไม่มีหน้าที่มากนักก็รีบกลับเมื่อคนเป็นพ่อลงมารับถึงแผนกจึงเหลือเพียงแค่ขนิษฐาที่เป็นคนสุดท้ายที่กำลังเดินออกจากลิฟต์หลังเก็บของที่โต๊ะทำงานจนครบและเคลียร์เอกสารบางส่วนที่ได้รับมอบหมายให้ทำจึงทำให้เธอออกมาจากออฟฟิศเป็นคนสุดท้าย ซึ่งไม่ทำให้หญิงสาวพบปัญหาแต่อย่างใดเมื่อเซนโซก้าส่งข้อความมาก่อนหน้าแล้วว่าจะมารับเธอช้าสิบนาที

ขณะที่หญิงสาวกำลังเดินไปยังหน้าบริษัทแต่แล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นอัฐพลที่กำลังเดินเข้าลิฟต์กับผู้ชายที่เธอรู้สึกคุ้นใบหน้าคล้ายเคยพบเห็นที่ไหนสักแห่งแต่นึกไม่ออกเสียที

คงเป็นซัพพลายเออร์คนใหม่กระมัง

ท้ายที่สุดความจำที่พยายามนึกให้ออกก็ไม่เกิดผลใดขึ้นจึงคาดคิดไปว่าคงเป็นซัพพลายเออร์คนใหม่ตามที่เสาวนีได้บอกไว้เมื่อกลางวัน เธอจึงเลิกสนใจและหมุนตัวเดินออกมาจากบริเวณหน้าเคาน์เตอร์ของบริษัทตรงไปขึ้นรถทันทีเมื่อเห็นรถที่เซ