EP7...ได้เวลาร่านแล้วโว๊ยยยย!!

“อืม”

แทนตะวันส่ายหน้าระอาใจ “ถ้าไอ้โชนหลังหักขึ้นมา มึงรับผิดชอบไหวมั้ยไอ้คิม ไม่ดูตัวเองเล๊ย”

คิริมาทำหน้าเซ็งใส่แทนตะวัน ก่อนจะกระเสือกตัวลงจากแผ่นหลังของโชนแสงเสียเอง แล้วลงมายืนคั่นกลางระหว่างสองหนุ่ม กลิ่นเหล้าฟุ้งไปหมด

“ขอบคุณนะโชน ที่อุตส่าห์มาส่ง วันหลังถ้าโชนเมา โทรเรียกฉันนะ ฉันจะไปแบกโชนกลับบ้านเอง”

เธอบอกเพียงเท่านั้น ก่อนจะเดินเข้าไปในอพาร์ตเม้นต์โดยไม่รอแทนตะวันที่เดินตามหลังมาติดๆ ขณะโชนแสงยืนมองด้วยสายตาวามวาวราวกับกำลังคิดการใหญ่อะไรสักอย่าง

“ไอ้คิม! มึงไปทิ้งตัวใส่ผู้ชายแบบนั้นได้ไงวะ โดยเฉพาะไอ้เหี้ยโชน!” แทนตะวันฮึ่มฮ่ำตามหลังไม่ยอมห่าง ทำเหมือนเป็นผู้ปกครองของเธอ

“เรื่องของกู!”

คิริมากดประตูเปิดลิฟต์ ก้าวเข้าไปข้างใน โดยมีแทนตะวันก้าวตามติดเป็นเงา

“กูเคยบอกแล้วไงว่าห้ามเมากับผู้ชายคนอื่น”

“ทำไม? มึงกลัวกูจะโดนปล้ำเหรอ” ถามเชิงประชดประชัน เพราะรู้ว่าเพื่อนมันไม่ได้คิดงั้นอยู่แล้ว มันแค่ห่วงว่าเธอจะทำคนอื่นซวยไปด้วยมากกว่า

แทนตะวันทำหน้าเข้ม “เออ! ถึงมึงจะอ้วน มึงจะล่ำ แต่ยังไงมึงก็เป็นผู้หญิง ไอ้พวกที่มันหื่น มันหน้ามืด มันไม่เลือกหรอกนะว่าใครเป็นใคร”

มันหน้ามืดงั้นเหรอ???!!!

“ผู้ชายแบบนี้หาได้ที่ไหนวะ พวกหน้ามืดที่เห็นกูแล้วของขึ้นอ่ะ” คิริมาแสร้งขำ แม้ในใจจะเจ็บปวดจนอยากจะร้องไห้เหมือนคนบ้า “ผู้ชายที่ตรงข้ามกับมึงทุกอย่างเลยอ่ะ!!!”

แทนตะวันขมวดคิ้วมุ่น ตีความอารมณ์และคำพูดของเพื่อนไม่ออกว่ามันคืออะไรกันแน่ ทำไมต้องอยากเจอผู้ชายที่ตรงข้ามกับเขาทุกอย่าง แล้วมันเป็นผู้ชายแบบไหนกันวะ “พูดอะไรของมึง?”

ก็ผู้ชายที่เห็นเธอเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งไง ผู้ชายที่เห็นเธอแล้วรู้สึกหื่นน่ะ แค่นี้ก็คิดไม่ได้

“แล้วมึงอ่ะ เป็นไง กับสาวในฝันของมึง” แม้คำตอบจะทำให้ใจเจ็บ แต่ก็ยังอยากรู้...

“ก็...น้องเค้ามาสารภาพว่า...ชอบกู แต่แกล้งปฏิเสธเพราะอยากให้กูง้อ แต่กูดันไม่ง้อ ก็เลย...”

“คบกัน?” ถามด้วยใจเต้นตึกตักๆ

เขาหยุดไปนิด ก่อนจะตอบแบบไม่เต็มปากเต็มคำสักเท่าไหร่ “ก็ว่าจะลองดู”

ใจเธอหล่นวูบ...แล้วก็แตกกระจายเหมือนแก้วตกลงบนพื้น แล้วเศษมันก็กระจายไปทั่ว

“ไหนมึงบอกว่าจะไม่มีแฟนจนกว่าจะเรียนจบ”

ถามด้วยใจสั่นๆ นึกอยากเข้าไปจับไหล่เขาแล้วเขย่าแรงๆ แล้วตะโกนใส่หน้าว่าห้ามมีแฟนนะโว๊ยยย ห้ามทิ้งกูนะไอ้แทนบ้าาาาาาาาาา !!!