EP7...ได้เวลาร่านแล้วโว๊ยยยย!!

“อืม”

แทนตะวันส่ายหน้าระอาใจ “ถ้าไอ้โชนหลังหักขึ้นมา มึงรับผิดชอบไหวมั้ยไอ้คิม ไม่ดูตัวเองเล๊ย”

คิริมาทำหน้าเซ็งใส่แทนตะวัน ก่อนจะกระเสือกตัวลงจากแผ่นหลังของโชนแสงเสียเอง แล้วลงมายืนคั่นกลางระหว่างสองหนุ่ม กลิ่นเหล้าฟุ้งไปหมด

“ขอบคุณนะโชน ที่อุตส่าห์มาส่ง วันหลังถ้าโชนเมา โทรเรียกฉันนะ ฉันจะไปแบกโชนกลับบ้านเอง”

เธอบอกเพียงเท่านั้น ก่อนจะเดินเข้าไปในอพาร์ตเม้นต์โดยไม่รอแทนตะวันที่เดินตามหลังมาติดๆ ขณะโชนแสงยืนมองด้วยสายตาวามวาวราวกับกำลังคิดการใหญ่อะไรสักอย่าง

“ไอ้คิม! มึงไปทิ้งตัวใส่ผู้ชายแบบนั้นได้ไงวะ โดยเฉพาะไอ้เหี้ยโชน!” แทนตะวันฮึ่มฮ่ำตามหลังไม่ยอมห่าง ทำเหมือนเป็นผู้ปกครองของเธอ

“เรื่องของกู!”

คิริมากดประตูเปิดลิฟต์ ก้าวเข้าไปข้างใน โดยมีแทนตะวันก้าวตามติดเป็นเงา

“กูเคยบอกแล้วไงว่าห้ามเมากับผู้ชายคนอื่น”

“ทำไม? มึงกลัวกูจะโดนปล้ำเหรอ” ถามเชิงประชดประชัน เพราะรู้ว่าเพื่อนมันไม่ได้คิดงั้นอยู่แล้ว มันแค่ห่วงว่าเธอจะทำคนอื่นซวยไปด้วยมากกว่า

แทนตะวันทำหน้าเข้ม “เออ! ถึงมึงจะอ้วน มึงจะล่ำ แต่ยังไงมึงก็เป็นผู้หญิง ไอ้พวกที่มันหื่น มันหน้ามืด มันไม่เลือกหรอกนะว่าใครเป็นใคร”

มันหน้ามืดงั้นเหรอ???!!!

“ผู้ชายแบบนี้หาได้ที่ไหนวะ พวกหน้ามืดที่เห็นกูแล้วของขึ้นอ่ะ” คิริมาแสร้งขำ แม้ในใจจะเจ็บปวดจนอยากจะร้องไห้เหมือนคนบ้า “ผู้ชายที่ตรงข้ามกับมึงทุกอย่างเลยอ่ะ!!!”

แทนตะวันขมวดคิ้วมุ่น ตีความอารมณ์และคำพูดของเพื่อนไม่ออกว่ามันคืออะไรกันแน่ ทำไมต้องอยากเจอผู้ชายที่ตรงข้ามกับเขาทุกอย่าง แล้วมันเป็นผู้ชายแบบไหนกันวะ “พูดอะไรของมึง?”

ก็ผู้ชายที่เห็นเธอเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งไง ผู้ชายที่เห็นเธอแล้วรู้สึกหื่นน่ะ แค่นี้ก็คิดไม่ได้

“แล้วมึงอ่ะ เป็นไง กับสาวในฝันของมึง” แม้คำตอบจะทำให้ใจเจ็บ แต่ก็ยังอยากรู้...

“ก็...น้องเค้ามาสารภาพว่า...ชอบกู แต่แกล้งปฏิเสธเพราะอยากให้กูง้อ แต่กูดันไม่ง้อ ก็เลย...”

“คบกัน?” ถามด้วยใจเต้นตึกตักๆ

เขาหยุดไปนิด ก่อนจะตอบแบบไม่เต็มปากเต็มคำสักเท่าไหร่ “ก็ว่าจะลองดู”

ใจเธอหล่นวูบ...แล้วก็แตกกระจายเหมือนแก้วตกลงบนพื้น แล้วเศษมันก็กระจายไปทั่ว

“ไหนมึงบอกว่าจะไม่มีแฟนจนกว่าจะเรียนจบ”

ถามด้วยใจสั่นๆ นึกอยากเข้าไปจับไหล่เขาแล้วเขย่าแรงๆ แล้วตะโกนใส่หน้าว่าห้ามมีแฟนนะโว๊ยยย ห้ามทิ้งกูนะไอ้แทนบ้าาาาาาาาาา !!!

แทนตะวันยิ้มขำ แววตาสุกสกาว แววตาของคนที่กำลังมีความรัก “กูอยากลองให้โอกาสตัวเองดู”

ขาดคำนั้น ประตูลิฟต์เปิดออก คิริมาก้าวออกจากลิฟต์ก่อนแล้วเดินตรงไปยังห้องของตัวเอง ซึ่งอยู่ติดกับห้องของแทนตะวันนั่นเอง เธอรีบไขกุญแจแล้วเข้าห้องทันที เพราะเบื่อหน้าแทนตะวันเต็มทีแล้ว

หน้าเปื้อนยิ้มเพราะความรัก...รักที่มีให้กับผู้หญิงคนอื่น แววตาแบบนั้นทำเธอเจ็บจี๊ดไปทั้งใจ

“เฮ่อ...” เมื่อประตูปิดสนิท เธอถอนหายใจอย่างหนักหน่วง และไม่อาจกลั้นน้ำตาไว้ได้...

“จะผอมไปเพื่ออะไรวะ เพราะถึงเราจะผอม มันก็คงไม่ชอบเราหรอก” ใช่..ยอมรับว่าอยากลดความอ้วนให้หุ่นสวยก็เพราะผู้ชาย ไม่ได้ทำเพื่อสุขภาพหรือเพื่อตัวเองอะไรทั้งนั้น แค่อยากจะสวยขึ้น หุ่นดีขึ้น เพื่อให้ผู้ชายหันมอง... “มูฟออนเถอะว่ะ คงมีผู้ชายสักคนบนโลกใบนี้ ที่ชอบผู้หญิงอวบ ๆ อย่างเราแหละ”

ปลอบตัวเองแล้วเดินไร้เรี่ยวแรงมาทิ้งตัวลงนอนแผ่หราบนเตียงนอน ตาชุ่มน้ำจ้องมองเพดาน ถอนหายใจซ้ำๆ เหมือนคนหมดสิ้นความหวังในชีวิตอยู่เกือบสิบนาที ก่อนจะควานหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วกดโหลดแอฟ Tinder ราวกับโดนมนต์ดำสะกด

“อ๊ะ ..นี่เรา ทำอะไรลงไป”

รู้ตัวอีกทีก็...จ่ายเงินเรียบร้อย

“ใช่ Tinder gold ไปเลย เสียเงินแล้วก็ต้องได้!!! จะหนุ่มอเมริกัน หนุ่มละติน แอฟฟริกัน เกาหลี ญี่ปุ่น มาเลย เข้ามาเลย ฉันจะคุยให้หมด ฉันจะร่านให้สุด ฉันไม่หยุดจนกว่าจะได้..ได้เวลาร่านแล้วโว๊ยยยย!!!”