All Chapters of ห้วงฝันแห่งรักเทพปัญจธาตุ: Chapter 211 - Chapter 220

“เชิญเลยเจียอี ฉันไม่ชอบปลาแซลม่อน ฉันชอบน้ำหวานจากดอกไม้มากกว่า” จางจิ้งพูดกับเจียอีแต่สายตาชำเลืองไปทางฟางเฟยเจียอีได้แต่ส่ายหน้ากับเพื่อนรัก “เรารอแบบนี้น่าเบื่ิอชะมัด ออกไปหากาแฟกินกันดีไหม” เจียอีเสนอขึ้น สองพี่น้องพยักหน้าเห็นด้วยทันที ทั้งสามกำลังจะออกจากห้องพักฟื้นของตงเจ๋อ ผู้เฒ่าเกาซูว่านเปิดประตูเดินเข้ามาเสียก่อน“ฟางเฟยพรุ่งนี้ไปเกากังเฟยหรงกับปู่นะ มีแขกสำคัญที่เธอต้องรู้จัก” ฟางเฟยหันไปมองหน้าจางจิ้งทันที“คุณปู่หมายถึงตระกูลหลี่เหรอครับ ไหนว่าจะให้ฟางเฟยไปพบเขา ทำไมถึงเปลี่ยนใจเป็นฝ่ายมาเจอเราเอง”“ฉันโทรตามน่ะสิ ขืนชักช้าแบบแกก็เสร็จคนอื่นอีก” ผู้เฒ่าเกาพูดกับจางจิ้งแต่สายตามองไปที่เจียอีซินกับตงเจ๋อและอาฉู่มองดูเหตุการณ์ตรงหน้าเหมือนกำลังเริ่มเกิดสงคราม“เออแบบนี้นายน้อยพาคุณหนูไปซื้อเสื้อผ้าใหม่สวย ๆ ดีไหมคะ คุณหนูผอมลงไปมาก เสื้อผ้าชุดเดิมอาจใส่ไม่สวย” ซินเสนอขึ้นเพื่อต้องการให้ทุกคนได้หลบบรรยากาศชวนอึดอัดตอนนี้ไปก่อน“ความคิดดีมากเลยซิน ไปกันค่ะพี่จางจิ้ง คุณเจียอีถ้าไม่ติดอะไรก็ไปด้วยกันนะคะ”“ครับ ๆ ไม่ติดอะไร ผมไปด้วย” ทั้งสามคนทำความเคารพผู้อาวุโสแล้วรีบพากั

เกาฟางเฟยแต่งหน้าเข้มกว่าปกติทาลิปสติกสีแดงสด รองเท้าส้นสูงสีแดงปล่อยผมยาวสลวย ก้าวเดินตามหลังผู้เฒ่าแห่งสกุลเกา ด้วยท่วงท่ามั่นใจเหมือนดั่งนางพญา เกาจางจิ้งยืนดูน้องสาวและผู้หญิงในดวงใจ ก้าวเดินไปตามเกมที่โชคชะตากำหนด พี่ทำให้เธอได้เท่านี้ ที่เหลือคงขึ้นอยู่กับวาสนาของหลี่กังจ้านภายในห้องรับรอง มีผู้อาวุโสสกุลหลี่สองคน และชายหนุ่มหน้าตาดีท่าทางสุภาพ ผู้ที่มีดวงตางดงามเหมือนเทพเจ้าดวงดาว ที่มีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับนายน้อยสกุลเกา เมื่อเขาเห็นหญิงสาวก้าวเข้ามาในห้อง หลี่กังจ้านถึงกับตกตะลึงราวต้องมนสะสด เกาฟางเฟยทายาทผู้ถือคันฉ่องทองแดงแห่งสกุลเกาสวยงาม สมคำล่ำลือ รูปหน้าจมูกคิ้วคางงดงามผิวขาวละเอียด ดวงตากลมโตดูไร้เดียงสา แต่ท่วงท่ากับดูมีอำนาจราวพญาหงส์ ตามที่เขารู้มาก่อนนี้ ดูจะมีความจริงอยู่ไม่น้อย เพียงแต่ คุณหนูสกุลเกาที่เขารู้มา ออกจะเป็นคนเรียบร้อย ไม่ฉูดฉาด แต่กับคนตรงหน้าเวลานี้เหมือนกับเป็นคนละคน บางทีคนส่งข่าวอาจมีปัญหา“สวัสดีครับนายใหญ่ นี่หลี่กังจ้าน ลูกชายผมเอง จำได้รึเปล่า ตอนนั้นเขายังเล็กมาก”“จำได้สิ หลานฉันทุกคน ฉันจำได้หมด ดีจริง ๆ หน้าตาดีดูภูมิฐานนี่กังจ้าน หลา

“ไม่เล็กน้อยแล้วค่ะ ชาดอกไม้ของคุณหลี่กังจ้าน มีรสชาติดีมาก”“เรียกพี่ได้ไหม เหมือนที่น้องฟางเฟยเรียกจางจิ้งกับเจียอี น้องฟางเฟยเรียกพี่เหมือนที่เรียกสองคนนั่นได้ไหม”“เอ่อ ค่ะ ได้ค่ะ พี่กังจ้าน” หลี่กังจ้านยิ้มกว้างอย่างชอบใจ “นี่พี่ รู้จักพี่เจียอีด้วยเหรอค่ะ”“รู้สิ พี่รู้ด้วยว่าเกาฟางเฟยไม่ใช่ผู้หญิงฉูดฉาด แต่เป็นผู้หญิงหวาน ๆ ธรรมดา และรำสวย”“นี่พี่กังจ้านสืบประวัติฉันเหรอ แล้วรู้อะไรอีก”“ไม่บอก พี่อยากให้คุณหนูเกาเล่าให้พี่ฟังเอง หน้าที่ของผู้ถือคันฉ่องทองแดงคืออะไร สำคัญขนาดไหน ถึงต้องเป็นความลับ”เกาฟางเฟยมองหน้าหล่อเหลาของหลี่กังจ้าน ชายหนุ่มที่ดูสุภาพ เวลานี้กลับดูไม่น่าไว้ใจ บางทีทั้งหมดนี้อาจแค่ความบังเอิญ ทางที่ดีควรระวังตัวไว้บ้างจะดีกว่าหญิงสาวก้าวเท้าเข้าไปใกล้กับชายหนุ่ม ฟางเฟยยื่นหน้าไปกระซิบข้างหูของเขาแผ่วเบา พอให้ได้ยินกันสองคน “ขอโทษค่ะพี่กังจ้าน เรื่องนี้ถ้าบอกไป เราจะเรียกว่าความลับได้อีกเหรอคะ” ฟางเฟยยิ้มหวานให้เขาแล้วก้าวเท้ากลับมายืนตำแหน่งเดิมกังจ้านหลับตาสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เม้มริมฝีปาก อย่างเสียอาการ “คุณหนูเกา รอบครอบอย่างที่คิดไว้จริง ๆ พี่ขอโทษ ถูก

ระหว่างรอกังจ้านเคลียร์งานในร้าน เกาฟางเฟยขอตัวออกมาเดินเล่นริมทะเลสาบเพื่อแก้เบื่อ ทิวทัศน์เบื้องหน้าดูสวยงามแต่ก็เทียบไม่ได้กับเรือนเฉิงไห่ที่เงียบสงบ ที่นี่สวยงามก็จริง แต่ผู้คนมากมายเกินไป“หลี่กังจ้าน ไม่เลวเลยใช่ไหม”หญิงสาวหันไปมองคนที่มายื่นข้างเธอ “พี่จางจิ้ง มาถึงนานรึยังคะ”“สักพักแล้ว เห็นเธอเข้าไปในร้านของสกุลหลี่ เป็นอย่างไงบ้างคนที่คุณปู่จัดให้”ฟางเฟยถอนหายใจออกมา แล้วยิ้มให้เขา “ก็ดีค่ะ แต่ฉันไม่ค่อยชอบ เขาเหมือนต้องการรู้เรื่องราวของคันฉ่องมากเกินไป เขาพยายามถามฉันหลายครั้ง ดีที่ฉันไม่หลุดออกไป”“อย่าเพิ่งเชื่อใจเขา ทุกคนอยากได้คันฉ่องของเธอ เพราะคิดว่ามันจะบันดาลความร่ำรวยได้ ถ้าเขารู้ว่าความมั่งคั่งร่ำรวยของสกุลเกาต้องแลกกับอะไร อยากรู้นักว่าจะยังอยากได้กันอยู่ไหม”“แน่นอนค่ะ เพิ่งเจอกันไม่กี่ชั่วโมงจะให้เชื่อใจไม่มีทาง พี่จางจิ้งไม่ต้องห่วงฉันดูแลตัวเองได้”จางจิ้งส่งมีดสั้นแบบอาวุธลับให้หญิงสาว “พี่เอามาให้ เผื่อเธอได้ใช้”“ดีเลยค่ะ กำลังคิดอยากได้อยู่เหมือนกัน” ฟางเฟยยื่นมือไปรับซองมีดสั้น แต่เห็นที่ข้อมือจางจิ้งมีกระพรวนเงินส่งสัญญาณห้อยอยู่ “พี่จางจิ้งยังใส่กร

หญิงสาวหันมามองหน้าเขาอย่างอ่านใจ “ไม่ค่อยเหมาะมั้งคะ คุณหลี่กังจ้าน คุณกำลังชวนผู้หญิงไปบ้าน เราเพิ่งรู้จักกันไม่กี่ชั่วโมงเองนะ แล้วคุณควรรู้ด้วยว่าทายาทสกุลเกาเราไม่ได้ง่าย” ฟางเฟยพูดพร้อมกับวางมีดสั้นขนาดยาวแค่คืบลงบนคอของหลี่กังจ้านโดยที่ชายหนุ่มแทบไม่ทันรู้ตัวกังจ้านยิ้มแล้วหัวเราะแห้ง ๆ ออกมา “สมชื่อสำนักดาบสกุลเกา น้องฟางเฟยออกอาวุธเร็วมาก ชุดเข้ารูปแบบนี้ทำไมซ่อนอาวุธลับได้นะ อย่ากังวล บ้านพี่หลังเล็ก ๆ อยู่ด้านบนเขานี่เอง มีคุณยายกับคุณตาของพี่อยู่ด้วย ปกติพี่จะพักที่นี่เฉพาะวันที่ต้องมาดูแลงาน” ฟางเฟยลดมีดลง หลี่กังจ้านขยับชุดตัวเองให้เข้าที่ แล้วกลืนน้ำลายเหนียว ๆ ลงคอ แต่สายตายังมองดูมีดในมืดหญิงสาวเพื่อระวังตัว“ก็ได้ค่ะ ขอโทษด้วย ฉันไม่ชอบถ้าพี่กังจ้านจะคิดทำตัวลุ่มล่ามกับฉัน”“เข้าใจแล้วครับ คุณหนูเกา พี่ขอแค่จับมือได้ไหม ถือว่าพี่ขอแล้วนะ เรามาเดทกันมองตาพูดคุยกินข้าว ที่เหลือพี่ขอได้จับมือน้องฟางเฟยได้ไหม”ฟางเฟยยิ้มให้เขาแล้วยื่นมือที่กำมีดในมือให้เขา “รอให้สนิทกันมากกว่านี้ก็ไม่สายนะพี่กังจ้าน พี่ดูรีบนะ ความจริงพี่ต้องการฉันหรือต้องการคันฉ่องทองแดงสกุลเกา เราพูดก