All Chapters of ห้วงฝันแห่งรักเทพปัญจธาตุ: Chapter 191 - Chapter 200

จางจิ้งมองดูไก่ฟ้าห้าที่เล่าเรื่องราวของซื่อเว่ยต้าตี้ นางมีใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข เมื่อพูดถึงเทพเจ้าที่ตนเองหลงรัก “ดูเจ้าจะเก็บความทรงจำ ที่เกี่ยวกับเขาไว้พอควรเลยนะ ได้ยินแบบนี้ไม่สงสัยเลย ทำไมซื่อเว่ยต้าตี้ถึงตามติดฟางเฟยแบบนั้น ในชีวิตเขาคงไม่เคยเจอผู้หญิงแบบน้องข้าสินะ ฟางเฟยเป็นผู้หญิงที่มีเมตตา สดใสน่ารักอ่อนโยนโดยเฉพาะกับคนใกล้ตัว ว่าไปเขาสองคนมีบางอย่างคล้ายกันนะ เขามีความเมตตาเหมือนกัน ผลท้อลายม่วงที่นางได้รับ ก็มาจากความเมตตาที่นางมี”เฟิ่งหวางมองดูเกาจางจิ้งที่พูดไปยิ้มไป “ท่านเทพเกาจางจิ้ง ท่านกล่าวว่าข้า ดูตนเองด้วย ท่านพูดถึงนางดวงตาเป็นประกายใบหน้ายิ้มละมุนเช่นนี้ เก็บความทรงจำเกี่ยวกับนางไว้ไม่น้อยไปกว่าข้าหรอกกระมัง”จางจิ้งหุบยิ้มเมื่อถูกทัก หันไปมองดูเรือนเฉิงไห่ที่อยู่ภายใต้มนต์อำพราง “เจ้าทำไมพาข้ามาที่นี่ เราจะไปดูจอมปีศาจไม่ใช่เหรอ”“ใช่ ข้าเพียงแวะมาเอาของ มีของสิ่งหนึ่งที่ข้าต้องการ” เฟิ่งหวางคลายมนต์ผนึกอำพรางออกแล้วเดินเข้าไปในตัวเรือนไม้กลางน้ำ เพียงครู่เดียวก็กลับออกมาพร้อมห่อผ้าแพร“แค่นี่นะเหรอ สิ่งที่เจ้าต้องแวะมาเอง”“ใช่ นี่เป็นของสำ

ตงเจ๋อและอาฉู่ พาลูกน้องบุกเข้าไปเก็บกวาดคนของซูยูเซะที่ดาหน้าเข้ามา หวังเจียอีจอดรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ขยับแว่นตาดำเปิดเสื้อหนังตัวใหม่ ที่จางจิ้งซื้อให้เพื่อชดเชยตัวเก่าที่โดนฟันจนขาด กลิ่นน้ำหอมของฟางเฟยยังติดอยู่บนตัวเสื้อ ทั้งหมดนี้คือการย้ำเตือนมิตรภาพระหว่างเขาและพี่น้องสกุลเกา ชายหนุ่มดึงปืน Glock 19 ที่บรรจุกระสุน 17 นัดเต็มพิกัดทั้งสองกระบอกออกมา กราดยิงทุกคนที่วิ่งเข้ามาขวางทาง จุดประสงค์เพื่อตามเอาตัวหมิงลี่จูกลับบ้านสกุลเกาอย่างปลอดภัย “เฮ้ย…ไอ้หนุ่ม วางปืนแกลง ถ้าไม่อยากเห็นเธอต้องถูกเป่าสมอง” เสียงผู้ชายตะโกนมาจากด้านหนึ่งของโกดังเจียอีหันไปมองตามเสียเรียก ภาพที่เห็นทำให้เขาต้องรู้สึกเจ็บปวดใจ ลี่จูถูกจับเป็นตัวประกัน ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาลิปสติกสีโปรดเลอะใบหน้าสวย ๆ หมิงลี่จูที่เป็นคนเด็ดเดี่ยวมั่นใจ เวลานี้ไม่ต่างกับลูกนกที่หวาดกลัวจนตัวสั่น เจียอีมองดูเธอด้วยความสงสารจับใจ ลูกน้องของซูยูเซะใช้จังหวะที่เจียอีตกอยู่ในภวังค์ รีบเอาปืนมาจ่อหัวเขารวมทั้งตงเจ๋อและอาฉู่“วางดาบของพวกแกลง นายด้วยไอ้หล่อ วางปืนแกลง”เจียอีกำปืนในมือแน่ สายตามองดูใบหน้าของลี่จู แม้ว่าเธอ

ตงเจ๋อน้ำตาค่อย ๆ ไหลออกมา นายท่านสำหรับเขา ก็คือผู้มีบุญคุณ อะไรที่ตอบแทนท่านได้เขาจะทำ แม้ชีวิตก็ให้ได้ นายท่านยิ้มให้เขาแล้วเดินจากไป อาฉู่เดินเข้ามาจับมือเพื่อนเพื่อให้กำลังใจ“ดีที่กระสูนอยู่ในตำแหน่งไม่อันตราย นายนี่มันใจเด็ดชะมัด สมแล้วที่เป็นมือขวานายน้อย จังหวะนั้นขนาดฉันยังไม่กล้าเลย”“ไม่มีทางเลือกน่ะอาฉู่ ฉันกลัวคุณเจียอีแกขาดสติ เราจะคุมเกมลำบากสุดท้ายพาแย่กันไปหมด ฉันเลยต้องเสี่ยง”“แล้วมันก็คุ้มมาก ถ้านายน้อยอยู่ด้วยคงดี” อาฉู่และตงเจ๋อสายตาเหม่อลอยเมื่อนึกถึงเจ้านายตนเอง ที่เวลานี้หลับไหลเหมือนคนเจ็บไข้ได้ป่วย“อาฉู่เอกสารที่คุณลี่จูตามหา นายได้เรื่องไหม” ตงเจ๋อพูดขึ้น เมื่อความเงียบเข้ามาเว้นช่องว่างของการสนทนา“ยังเลย แต่คงไม่ใช่ปัญหา ฉันส่งคนไปควานหาทุกจุดในโกดังแล้ว อีกส่วนก็กำลังสอบปากคำไอ้พวกที่รอดชีวิต”“นายให้คนของเรา ค้นรถทุกคันที่จอดแถวนั้นด้วยนะ บางที่อาจมีคนย้ายที่ จากรถคันนั้นไปไว้ที่คันอื่น” “เป็นความคิดที่ดี ได้ฉันจะไปจัดการตามนี้” อาฉู่กำลังจะเปิดประตู“เอากลับมาให้ได้นะ คุณเจียอีบอกว่า นั่นคือความลับของสกุลเกา” อาฉู่หยุดมือที่จะบิดลูกบิดออกไปหันมามองห

ไก่ฟ้าห้าสีตัวใหญ่โผบินลงมาจากฟากฟ้า เมื่อเท้าสัมผัสพื้นดินก็แปลเปลี่ยนเป็นร่างหญิงสาว ผู้มีอาภรณ์ห้าสีนางรีบร้อนวิ่งเข้ามาตามหาเกาฟางเฟย เฟิ่งหว่างยืนรออย่างร้อนใจ เมื่อเห็นว่าหญิงสาวและท่านเทพซื่อเว่ยต้าตี้ กำลังติดดูแลแขกสำคัญ ฟางเฟยหันไปมองเห็นว่าเฟิ่งหว่างกำลังยืนรอด้วยความกระสับกระส่าย สีหน้าท่าทางเต็มไปด้วยความกังวลเกาฟางเฟยรีบเดินออกมาหานาง “เจ้าหายไปไหนมาเฟิ่งหวู่เฉิง ข้าตามหาเจ้าแต่เช้า ตั้งใจให้มาช่วยข้าเตรียมอาหาร”“ขออภัยเจ้าค่ะ ท่านเกาฟางเฟย ท่านช่วยข้าได้หรือไม่” “ช่วยอะไร”“มีอะไรเร่งด่วนเช่นนั้นรึ ดูท่าทางเจ้าร้อนใจนัก” ซื่อเว่ยต้าตี้ที่เดินตามออกมาเอ่ยถามขึ้นเฟิ่งหวู่เฉิงรีบคุกเข่าลงคำนับต่อซื่อเว่ยต้าตี้ “ท่านเทพซื่อเว่ยต้าตี้ ท่านฟางเฟย ได้โปรดช่วยจอมปีศาจห่าวหรานด้วยเจ้าค่ะ”“ช่วยนางปีศาจ ไหนก่อนนี้เห็นเจ้าหวาดกลัวนาง ทำไมตอนนี้ถึงต้องการช่วยนาง ที่เจ้าหายตัวไปนี่คือเจ้าไปหานางมาเช่นนั้นรึเฟิ่งหวู่เฉิง”“เจ้าค่ะท่านฟางเฟย อยู่ดี ๆ ข้าเกิดร้อนใจขึ้นมาผิดปกติ ข้าเลยตรวจสอบดูพบว่าจอมปีศาจถูกจับตัวมาที่หุบเขาเซียน แต่ไม่รู้ว่าด้วยเหตุใดจึงรู้สึกเป็นห่วงนาง ข้าเลยใช

เกาจางจิ้งเปิดประตูมิติ กำลังจะพาเจียวหั่วลี่หมิงและห่าวหรานรวมทั้งซือซงกลับตำหนักอัคคีผลาญมาร “พี่จางจิ้ง พี่พาพวกเขาล่วงหน้าไปก่อน ฉันจะตามไปช่วยท่านซื่อเว่ยต้าตี้”“ไม่ได้นะ เขาสั่งให้พี่พาเธอไปด้วยกัน น้องไม่ต้องห่วงเขาหรอก ซื่อเว่ยต้าตี้เก่งกว่าเดิมมาก เขาจัดการได้สบายมาก เธอต้องไปกับพี่เดี๋ยวนี้”ฟางเฟยไม่ฟังเสียงเขา เธอเปิดประตูมิติได้ด้วยตนเอง แล้วเดินข้ามห้วงเวลาด้วยตนเอง เพียงเสี้ยววินาที จางจิ้งเห็นใบหน้าของฟางเฟย เหมือนเงาสะท้อนของใครบางคนในภาพฝัน “อย่าไปนะฟางเฟย กลับมา เธอต้องไปกับพี่" จางจิ้งตะโกนจนสุดเสียง แต่ก็ไม่มีความหมาย หัวใจของเกาฟางเฟยไม่ได้อยู่กับเขาแต่อยู่กับซื่อเว่ยต้าตี้ทั้งหมดแล้ว“ท่านเทพ เอาเช่นไรดีขอรับ ร่างท่านอาจารย์เย็นมากเลยขอรับ”จางจิ้งหันกลับมามองหน้าซือซง เด็กหนุ่มแววตาเต็มไปด้วยความกังวล และเวลานี้ระหว่างคิ้วของซือซงก็ปรากฏสัญลักษณ์เปลวเพลิงเปล่งแสงสีแดงออกมา จางจิ้งก้มมองใบหน้าของเทพเจ้าธาตุไฟที่เริ่มซีดเซียว มีเพียงสัญลักษณ์เปลวเพลิงระหว่างคิ้วที่ยังเปล่งแสงสีแดงออกมา “ ทำไมเจ้ากับเขามีรูปเปลวเพลิงกางหน้าผากเหมือนกัน"“ไม่นะ ข้าไม่มี ท่านอาจา