All Chapters of เพื่อนรัก (เผลอ) รักเพื่อน I love you my friend: Chapter 41 - Chapter 50

ในขณะที่เขาพูดกับตุลานั้น สิงโตได้มองไปที่กันยาด้วยแววตาที่มีเลศนัย เมื่อชายหนุ่มได้คาดโทษเธอเอาไว้ ข้อหาที่ยอมรับช่อดอกไม้จากชายอื่น แถมยังให้พี่รหัสจับมืออีกด้วย "กลับบ้านเรามีเรื่องต้องคุยกัน" สิงโตพูดพร้อมกับโอบกันยาเดินตรงไปที่รถของเขา ปล่อยให้ราชันทำหน้างงอยู่ตรงนั้น "อ้าว! อะไรวะเนี่ย" "ฉันมีเรื่องสนุกๆ จะให้นายทำ เตรียมตัวให้พร้อมรับรองว่างานนี้ นายมีแต่ได้กับได้" เกรซหันไปพูดกับราชัน ก่อนจะกัดฟันพร้อมหายใจเข้าออกลึกๆ เพื่อระงับความโกรธ ขณะที่ดวงตาคู่สวยฉายแววอาฆาตแค้นออกมา เมื่อหล่อนรู้สึกเกลียดองุ่นและมารดาของเธอจนเข้าไส้ ทั้งที่สองแม่ลูกพยายามหนีห่างไม่ข้องแวะใดๆ แล้วทำไมโชคชะตาถึงเล่นตลก เมื่อเกรซและบิดาของเธอ ไม่ยอมจบเรื่องนี้สักที รถสปอร์ตคันหรูเคลือบเงาสีแดงวาววับ แล่นออกมาจากมหาวิทยาลัย โดยมีหญิงสาวในชุดนักศึกษาอย่างกันยา นั่งเคียงคู่ออก

"พอดีว่าคืนนี้พวกพี่จะรับน้อง เป็นงานปาร์ตี้สังสรรค์เล็กๆ ที่บ้านของพี่เอง ซึ่งมันเป็นธรรมเนียมที่ถือปฏิบัติกันมาทุกปี ขอมือถือหน่อยสิเดี๋ยวพี่จะส่งโลเคชันไปให้" "เอ่อ... พอดีว่าเย็นนี้กันยาไม่ว่างค่ะ ยิ่งกลางคืนพ่อยิ่งไม่ให้ออกจากบ้าน" ฉันพยายามเอาเรื่องพ่อยกขึ้นมาเป็นข้ออ้าง เพราะการรับน้องก็ผ่านพ้นไปแล้ว เขาคิดที่จะทำอะไรกันแน่ "เรื่องนั้นน้องก็ยังไม่ต้องห่วงหรอก เพราะพี่ได้คุยกับคุณอาอีธานเรียบร้อยแล้ว" "รุ่นพี่รู้จักพ่อของกันยาด้วยเหรอคะ" ฉันเริ่มสงสัยว่านายราชันคนนี้เป็นใครกันแน่ ทำไมถึงรู้จักพ่อของฉันดีจัง แต่ที่น่าแปลกพ่อฉันอนุญาตให้ไปปาร์ตี้บ้านเขาได้ด้วยเหรอ \"ถ้าน้องไม่เชื่อก็โทรหาคุณอาได้ แล้วอย่าลืมพาองุ่นไปด้วยล่ะ" คราวนี้กันยาเริ่มรู้สึกแปลกใจมากขึ้น เพราะเขาพูดกับเธอ แต่ชายหนุ่มกลับใช้สายตาโฟกัสไปที่องุ่นด้วยอย่างมีเลศนัย

"มันคือละครก็จริง แต่มืออาชีพเขาไม่เกี่ยงหรอกนะ เพราะมันคือการแสดง ซึ่งมันจะส่งผลถึงการตัดสินอีกด้วย ว่าเรามีความสามารถทางด้านนี้พอหรือเปล่า น้องควรทำความเข้าใจกับกฎกติกาของการเป็นดาวเดือนคณะ ก่อนจะก้าวไปสู่การประกวดดาวเดือนของมหา'ลัยนะคะ" รุ่นพี่ที่เป็นผู้หญิงชี้แจงออกมาบนเวทีเสียงดังก้อง จนทำให้เนตรดาวถึงกับหน้าเสียไปเลยทีเดียว แต่ทุกประโยคเมื่อสักครู่ ก็ทำให้กันยาที่นั่งอยู่แถวหลังสุด พร้อมกับองุ่นได้ยินชัดทุกถ้อยคำ จนทำให้เธอนั้นไม่กล้าที่จะว่าอะไรสิงโต และพยายามคิดว่ามันคือการแสดง หลังจากที่มีการซักซ้อมเตรียมบทกันเรียบร้อยแล้ว ทุกอย่างก็เริ่มขึ้น ฉากแรกพระนางมาเจอกันโดยบังเอิญในงานเลี้ยง จึงทำให้ทั้งคู่ได้สบตากัน โดยที่พระเอกนั้นได้หลงรักนางเอกตั้งแต่แรกเจอ และดูเหมือนว่าเธอเองก็มีใจให้กับเขาเช่นกัน "เจ้าช่างสวยกว่าหญิงใดที่ข้าเคยพบมา" สิงโตพูดพร้อมกับสบตาแยม ในขณะที่วงแขนของเขาได้โอบหญิงสาวเอาไว้ "ท่านเองก็ทำให้หัวใจข้าเต้นแรง ทั้งที่ไม่เคยมี

"ผู้หญิงร้อยทั้งร้อย เวลาที่โดนผู้ชายเอา คงไม่กล้าปริปากบอกใครหรอกนะราชัน ดูอย่างฉันกับนายสิ ทุกอย่างเกิดขึ้นแค่วันไนท์สแตนด์ ฉันว่ามันก็แฟร์ดีนะ ความสัมพันธ์ที่ไม่ต้องผูกมัด แค่หิวเมื่อไหร่ก็แวะมา" คราวนี้เกรซไม่พูดเปล่า หล่อนค่อยๆ แกะกระดุมเสื้อของราชันออกทีละเม็ดด้วยท่าทางช่ำชอง พร้อมสายตาที่เย้ายวน มือเรียวลูบไล้ลงไปที่แผงอก ส่วนอีกข้างจับที่ท้ายทอยของชายหนุ่มเอาไว้ แล้วลูบไล้ไปมา ส่งผลให้ชายตรงหน้าเริ่มมีอารมณ์ร่วมกับเธอ ใบหน้าคมคายของราชันเริ่มก้มลงต่ำ"ช้าก่อน" เกรซใช้นิ้วชี้แตะลงไปที่ริมฝีปากของชายหนุ่ม พร้อมกับช้อนสายตาขึ้นมอง ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนมือเข้าไปติดกระดุมให้เขาดังเดิม หมับ!! มือหนาคว้าไปที่ข้อมือเล็กเรียวของเธอเอาไว้ พร้อมกับใบหน้าคมคายที่ก้มลงไปสบตาเธอ "มาทำให้อยาก แล้วคิดจะจากไป มันง่ายไปหน่อยไหมเกรซ" ชายหนุ่มแนบใบหน้าลงมาชิดก่อนจะกระซิบลงไปที่ข้างหูของเธอ "ฉันทำให้นายมีความต้องการขนาดนั้นเชียวเหรอ หืม... แล้วถ้าผู้หญิงที่ทำให้นายหายอยากไม่ใช่ฉัน แต่เป็นกันยานายคิดว่าไงราชัน ฉันว่าเธอเริ่มเมาแล้ว ดูสิหน้าแดงเป็นล

"ปล่อย... อย่า อย่าทำฉัน" องุ่นพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ เธอพยายามดิ้นให้พ้นจากชายตรงหน้า แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่เป็นผล เพราะชายอีกคนได้จับขาเรียวทั้งสองข้างของเธอกดเอาไว้ ส่วนอีกคนกำลังพยายามแกะกระดุมเสื้อ "ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็นอนนิ่งๆ หรือว่าชอบใช้ความรุนแรง" ชายหนุ่มพูดออกมา ในขณะที่เขากำลังพยายามแกะกระดุมเสื้อ แต่แล้วก็ต้องหยุดการกระทำ เมื่อเขาได้เปลี่ยนมาจับที่ข้อมือเรียวของเธอไว้แทน "ระ..ระ รุ่นพี่... อย่า อย่าทำอะไร อะ...อะ องุ่นเลยนะ" หญิงสาวเริ่มพูดออกมา ด้วยน้ำเสียงที่กระท่อนกระแท่น ขณะที่จังหวะการเต้นของหัวใจเธอนั้นระรัว เพราะความหวาดกลัว แม้ว่าผู้ชายตรงหน้าจะมีใบหน้าที่หล่อเหลา แต่พวกเขาก็ไม่ต่างจากอสุรกาย ที่พร้อมจะพรากเอาความสาวไปจากเธอ และถ้าหากมันเป็นเช่นนั้น องุ่นคงไม่มีวันที่จะมีชีวิตอยู่ในโลกใบนี้อีกต่อไปได้"พี่ราชัน...จะทำอะไร" เมื่อมือไม้ของชายตรงหน้าอยู่ไม่เป็นสุข เขาลูบคลำจับไปทั่วเรือนร่างของเธอ เมื่อราชันเริ่มแกะกระดุมเสื้อ ทำให้กันยาลืมตาขึ้น ภาพคนคนตัวโตที