เพื่อนรัก (เผลอ) รักเพื่อน I love you my friend

เพื่อนรัก (เผลอ) รักเพื่อน I love you my friend

last updateLast Updated : 2025-10-19
By:  ปีศาจชอนซาUpdated just now
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
13Chapters
13views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

เมื่อความผูกพันตั้งแต่ครั้งเรียนมัธยมต้น ได้จบลงไม่สวยเท่าไหร่นัก จึงทำให้เขาและเธอห่างเหินกันไป จนกระทั่งเข้าเรียนมหาวิทยาลัย ทั้งคู่ได้พบกันโดยบังเอิญ มิหนำซ้ำยังเรียนอยู่คณะเดียวกันอีกด้วย "ยังเจ็บอยู่ไหมมีแผลตรงไหนหรือเปล่า" เสียงทุ้มของชายหนุ่มเอ่ยถามออกมาด้วยความห่วงใย ในขณะที่หัวใจของกันยาเริ่มเต้นระรัว "ว้าย! จะทำอะไร" ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อชายหนุ่มในชุดนักศึกษานั่งคุกเข่าลงไปกับพื้นพร้อมกับถลกกระโปรงนักศึกษาของฉันขึ้นเลยเข่าเล็กน้อย การกระทำของเขายิ่งทำให้ทุกคนจับจ้องมองมาที่ฉัน เหมือนในหนังในละครมาก เวลาที่พระเอกก้มลงไปมองแผลและพร้อมที่จะหายามาทาให้นางเอก ส่วนเกรซกับเพื่อนๆ ของเธอนั้นกลับมองมาที่ฉันด้วยความหมั่นไส้ "อยู่นิ่งๆ สิขอดูแผลหน่อย ช้ำแบบนี้ต้องประคบเย็นเท่านั้น" น้ำเสียงของเขาที่ฟังดูอ่อนโยนและห่วงใย กำลังทำให้หัวใจของฉันแทบจะละลาย ซึ่งผลงานชุดนี้จะเป็นซีรีส์ Follow your heart. เรื่องแรกแม่ทูนหัวของพ่อเสือหนุ่ม ตามมาด้วยเล่ห์ร้ายใจปรารถนา ต่อมาเรื่องเพื่อนรัก (เผลอ) รักเพื่อน (I love my friend) และเรื่องสะดุดรัก Lady cook. ฝากติดตามด้วยนะคะ

View More

Chapter 1

Chapter 1 ยากที่จะลืม

「飛鳥社長、避妊薬はご指示通り用意しました。奥様には今後も服用させますか?」

飛鳥詠一(あすかえいいち)は冷たく答えた。「ああ、薬はやめるな。彼女との結婚はもともと一時しのぎだ。俺の子どものお母さんは、心の中ではずっと古川美希(ふるかわみき)しかいない」

詠一は深い情と後悔を滲ませながら言った。「高橋寧音(たかはしねね)のお母さんは亡くなった。美希を守るために、俺は自分の結婚生活を放棄した。お父さんになれなくても構わない」

「俺の心の中では、誰も美希の地位を奪えない。寧音との子どもでさえも」

医者は少し躊躇いながら言った。「しかし、その避妊薬を長期間服用することは身体に負担がかかります。今後薬をやめても妊娠は難しいかもしれません」

詠一の瞳に一瞬葛藤が走り、やがてそれは確固たる決意に変わった。「構わない。どうせ俺が一生彼女を守るから」

私は書斎の外で立ち尽くし、全身が麻痺したようだった。まるで素足で雪の上を歩いているかのように、体中が冷たく凍りついた。

詠一に気づかれないように、私は生ける屍のように寝室に戻った。そして、もう耐えきれず床に崩れ落ちた。

結婚して三年、子どもができなかったのは自分のせいだと思っていた。子どものころから私の体が弱かったから。

いろいろな民間療法を試してみたけれど、中には気持ち悪くて吐きそうになるようなものもあった。それでも、結局妊娠はしなかった。

私は罪悪感を感じていた。しかし詠一は言った。「子どもがいなくてもいいよ。君がいれば、それで十分だ」

私に疑われないよう、彼は避妊をしなかった。私が本当に妊娠できないのか、何度も自分を疑うことを許した。

彼の目には、私の健康も、私が母親になることも、美希の幸福ほど重要ではなかったのだ。

「寧音、どうして床に座ってるんだ?」詠一が寝室に入ってきて、急いで私を支え、心配そうな顔をした。

「別に、ちょっとめまいがしただけ」

それは嘘ではなかった。この一年余り、私はよくめまいを感じていた。

彼は優しく私のこめかみを押しながら言った。「寧音の代わりに辛さを感じたい。君のことが心配だ」

「寧音の体調が悪いんだから、もっと栄養を摂るべきだ。ほら、温かい牛乳を飲めば少しは楽になるよ」

その牛乳を見て、私の胸が痛んだ。

いつも二人の夜のあと、彼は私に牛乳を手渡し、私が安心して眠れるようにしてくれた。

私はそれを愛情の証だと思っていたが、実はそれは彼の仮面だった。

「詠一、ちょっと気持ち悪いから、飲みたくない」

詠一は私の鼻をつまんだが、拒否は許さなかった。「寧音、いい子にして。牛乳を飲めばカルシウムも取れるし、よく眠れるんだよ。全部飲んだら、ぐっすり眠ってね。起きたら、きっと頭の痛みもなくなってるよ」

彼は半分は甘え、半分は強引にコップの口を私の唇に押し当てた。断る隙さえくれなかった。

詠一、あなたは本当に私が母親になる権利を奪うつもりなのか?

私は妊娠するために、嫌いなものをすべて我慢して食べてきた。それでも、あなたの少しの哀れみすらもらえないのか?

絶望の中で私は目を閉じ、牛乳を一気に飲み干した。

やがて私は眠りに落ちたが、突然の吐き気で目が覚め、トイレに駆け込んで吐き続けた。
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
13 Chapters
Chapter 1 ยากที่จะลืม
เช้าของวันใหม่บรรยากาศช่างอึมครึม ที่บ้านของฮันน่าในเวลานี้ เต็มไปด้วยความโศกเศร้าโดยเฉพาะเจ้าสิงโต เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าชีวิตนี้ จะต้องพรากจากกันยา ตุลาและแม่ฮันน่า คำบอกเล่าของมารดาจึงเป็นดั่งหอกแหลมคมที่ทิ่มลงมากลางใจของเขา เมื่อความผูกพันที่มีให้กันมันมากเกินกว่าที่จะทำใจให้ชินได้ นับจากวันนี้ไปไร่กวางกมลคงแห้งเฉา เหมือนดั่งต้นไม้ที่ไร้การรดน้ำพรวนดินและอีกไม่นาน ต้นไม้นั้นก็อาจจะตายได้ถ้าหากเจ้าของไม่ใส่ใจกลับมาเหลียวแล "เขากับตุลาไม่อยู่ ตัวก็ตั้งใจเรียนด้วยนะ ถ้ามีอะไรสงสัยก็โทรไปถามเขาก็ได้ เดี๋ยวจะติวให้ สมัยนี้เทคโนโลยีได้พัฒนาไปมาก ถึงแม้ว่าพวกเราจะไม่ได้เจอกัน แต่ก็สามารถเห็นหน้ากันทุกวันได้ อย่าทำหน้าแบบนี้สิสิงโต" กันยาเดินเข้าไปหาสิงโต ที่นั่งอยู่ด้านนอกระเบียงของบ้านสายตาของเขามองออกไปอย่างไร้จุดหมาย มารดาน่าจะบอกเขาเร็วกว่านี้ เขาเพิ่งทราบข่าวจากคุณย่าเมื่อคืน และนั่นก็เป็นสาเหตุที่ทำให้สิงโตไม่ได้หลับไม่ได้นอนทั้งคืนเขาเอาแต่นั่งเหม่
last updateLast Updated : 2025-10-18
Read more
Chapter 2 กันยา
หญิงสาวสวมชุดนักศึกษา นั่งหน้ามุ่ยอยู่ที่โซฟาราคาแพง เมื่อเธอจำใจต้องเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยภายในกรุงเทพฯ เพราะบิดาไม่อยากให้เธอไปอยู่ไกลหูไกลตา ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วกันยาอยากจะไปเรียนที่ขอนแก่นหรือไม่ก็เชียงใหม่ เพราะที่เธอสอบเอาไว้ก็ติดทุกที่ กันยาเป็นเด็กฉลาดเรียนเก่งหัวดีตั้งแต่เด็ก จึงไม่แปลกที่เธอจะสอบติดทุกที่ที่ไปสอบเอนทรานซ์เอาไว้ "ยัยตัวแสบ เปิดเทอมวันแรกทำหน้าให้มันดีๆ หน่อยสิ" ผมไม่เข้าใจว่าทำไมน้องสาวถึงชอบทำหน้ามุ่ย สงสัยเธอคงเคยเอาแต่ใจจนเคยตัวละมั้ง "อุตส่าห์เลือกเรียนคณะเกษตรศาสตร์หวังจะได้ไปสูดอากาศสดชื่น แต่กลับถูกบังคับให้เรียนที่กรุงเทพฯ เซ็งชะมัดเลย" ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อถึงได้หวงและห่วงฉัน ทั้งที่ฉันก็โตพอที่จะดูแลตัวเองได้แล้ว"เถอะน่าพ่อกับแม่คงคิดถึง ถ้าเธอไม่อยู่บ้านหลังนี้ใครจะป่วน สรุปว่าจะขับรถไปเองหรือให้พี่ไปส่ง""ก็ใช่สิพี่พูดได้ไง ก็ตัวเองได้เรียนในคณะที่ใช่ แถมยังได้เข้ามห
last updateLast Updated : 2025-10-18
Read more
Chapter 3 วันแรกที่มหาวิทยาลัย
เมื่อทั้งสองลงจากรถเมล์ องุ่นและกันยาได้เดินคุยกันมาราวกับว่าสนิทกันมาเนิ่นนาน อาจจะเป็นเพราะว่ากันยาเป็นหญิงสาวร่าเริงมองโลกในแง่ดี เธอจึงเข้ากับคนได้ง่าย แต่องุ่นกลับเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยคุยกับใคร มีโลกส่วนตัวสูง ตั้งแต่เรียนมอต้นจวบจนมัธยมปลายเธอก็แทบจะไม่มีเพื่อนคุยเลยด้วยซ้ำไป และที่เข้าเรียนที่นี่ได้ก็เพราะว่าองุ่นสอบชิงทุนการศึกษา แข่งกับคนเป็นร้อยเป็นพันเข้ามา ซึ่งมีผู้ใหญ่ใจดี ออกค่าเทอมให้รวมทั้งค่าขนมเป็นรายเดือน เนื่องจากฐานะทางบ้านของเธอนั้นถือว่ายากจนเลยก็ว่าได้ "องุ่นบรรยากาศในมหา'ลัย โคตรแตกต่างจากรั้วโรงเรียนมากเลยเธอว่าไหม" ฉันพูดออกมาด้วยความรู้สึกตื่นเต้น เพราะมหาวิทยาลัยนี้ดูกว้างใหญ่ไพศาล เนื้อที่คงมีเป็นร้อยไร่ "อืม... เก็บอาการบ้างก็ดี ไม่เห็นเหรอใครๆ เขาก็มองมาที่เธอ จะกระโดดโลดเต้นทำไมเนี่ย" "อ้าว! มองก็ช่างเขาสิ เขาก็มีตาไว้มองนี่ ยังไงเราก็ห้ามเขาไม่ได้หรอก" ฉันพูดออกไปด้วยใบหน้ายิ้มร่า ฉันก็ไม่ได้ทำผิดอะไรนี่นา แค่กระโดดโลดเต้นหมุนตัวไปมา ก็คนมันตื่นเต้นจะให้ทำยังไงเล่า
last updateLast Updated : 2025-10-18
Read more
Chapter 4 หัวใจเต้นแรง
ในขณะนี้กันยาได้กลายเป็นจุดสนใจของทุกคน ที่อยู่ในบริเวณนั้นไปแล้ว เมื่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เธอได้กลายเป็นจำเลย ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วเธอเป็นผู้ถูกกระทำ และทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันก็เป็นเพียงแค่อุบัติเหตุเท่านั้น เธอไม่ได้จงใจที่จะเรียกร้องเงินทำขวัญ ตามที่เกรซได้กล่าวหาเอาไว้ "แค่นี้ก็ทำเป็นสำออย คงจะถนัดเรื่องอ่อยผู้ชายสินะ" คำพูดของเกรซทำให้กันยาถึงกับหลับตาแล้วสูดหายลมหายใจเข้าออกลึกๆ เมื่อนึกถึงใบหน้าบิดาและมารดา วันแรกกับการก้าวเท้าเข้ามาในรั้วมหา'ลัยเธอจะไม่มีทางทำให้ใครผิดหวัง เพียงเพราะการขาดสติแล้วทำอะไรโง่ๆ ออกไป "ไหวไหมกันยา" องุ่นถามฉันออกมาด้วยความห่วงใย ในขณะที่ฉันเองก็พยายามดันตัวเองลุกขึ้นยืนให้ได้ โดยมีองุ่นคอยช่วยพยุงฉันขึ้นอย่างทุลักทุเล เพราะเธอเองก็ตัวเล็กแถมยังผอมมากอีกด้วย หมับ!! มือแกร่งของใครบางคนจับลงมาที่ต้นแขนของฉันสองข้าง พร้อมกับรั้งฉันขึ้นอย่างง่ายดาย เวลานี้ภายในใจของฉันเต้นตึกตั๊กอย่างไม่เป็นจังหวะ เมื่อความรู้สึกที่มีนั้นสม
last updateLast Updated : 2025-10-18
Read more
Chapter 5 ยิ่งใกล้ยิ่งเจ็บ
เมื่อเนตรดาวเอานาฬิกามาคืนผม ผมก็รีบหยิบจากมือเธอมาสวมทันที แล้วกับยิ้มให้กับเนตรดาวไปตามมารยาท พร้อมกับแอบชำเลืองหางตามองไปที่กันยา ผมไม่แน่ใจว่าที่เธอแสดงออกมาแบบนั้นกำลังหึงผมอยู่หรือเปล่า "ตามหาตั้งนานไปขึ้นห้องเถอะ คลาสแรกพบอาจารย์ที่ปรึกษา แม่ง.... กูอยากจะความรู้จักกับสาวๆ เต็มที" นั่นคือเสียงของไผ่เพื่อนสนิทอีกคนของสิงโต ทั้งสองรู้จักกันมานาน เพราะเรียนมอปลายอยู่โรงเรียนเดียวกัน ผลัวะ!! เขตแดนใช้ฝ่ามือตบลงไปที่ ศีรษะของเพื่อนอย่างแรง ด้วยความหมั่นไส้ ที่ไผ่ตั้งใจจะมาเหล่สาวในวันนี้ "เฮ้ย! ไอ้เขตแดนกูเจ็บนะเว้ย" ไผ่พูดพร้อมกับเอามือลูบลงที่ศีรษะไปมา แล้วใช้สายตามองไปที่เขตแดนอย่างเอาเรื่อง "พวกนายสองคนเล่นอะไรกัน" เนตรดาวเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่อยู่ในกลุ่มได้พูดขึ้น พร้อมกับทำหน้า
last updateLast Updated : 2025-10-18
Read more
Chapter 6 ห่วงและหวง
"กูรู้สึกหมั่นไส้ไอ้หน้าหล่อนั่นจัง แม่ง... อุตส่าห์หมายตามองเธอเอาไว้ ตั้งใจว่าจะจีบก่อนใครๆ แต่ดันโดนมันปาดหน้าเค้กไปซะแล้ว" ไผ่กระซิบลงไปที่ข้างใบหูของสิงโตเบาๆ เพราะไม่อยากให้ใครได้ยิน ในสิ่งที่ตัวเองนั้นกำลังคิด และก็ต้องยุติเอาไว้ก่อน "ถ้ามึงจะจีบช่วยหาผู้หญิงที่สวยกว่านี้ได้ไหมวะ...ไม่เห็นจะเข้าตาสักนิด" ผมรีบพูดแย้งขึ้น เมื่อไผ่กำลังคิดจะจีบกันยา เพราะผมไม่มีทาง ที่จะยอม ให้ผู้ชายคนไหนเข้าใกล้เธอ แม้ว่ากันยาจะไม่ได้คิดอะไรกับผมก็ตาม "ทุกคนอาจารย์มาแล้ว" เสียงเพื่อนคนหนึ่งดังขึ้น ทำให้จิงโจ้รีบวิ่งไปนั่งที่โต๊ะหลังห้องทันที และนั่นทำให้สิงโตถึงกับฉีกยิ้มที่มุมปากอยากพอใจ "สวัสดีครับ ยินดีต้อนรับทุกท่านเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัย ซึ่งคณะของเรานั้น มีความยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ปีนี้มีนักศึกษา สนใจสอบเข้าเรียนในคณะเกษตรศาสตร์เป็นจำนวนมาก และผมก็ขอแสดงความยินดีกับทุกท่าน ที่สามารถสอบคัดเลือกเข้าเรียนที่นี่ได้ ผมชื
last updateLast Updated : 2025-10-18
Read more
Chapter 7 แอบคิด
"สิงโตนายไปรู้จักมักคุ้นกับผู้หญิงคนนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ ดูท่าทางเธอไม่น่าไว้วางใจ ดวงตาดูล่อกแล่กเหมือนกับมีพิรุธชอบกล" "ขอบใจนะที่เตือน เห็นว่าเธอจะล้ม เราก็เลยรีบวิ่งเข้าไปช่วยไม่มีอะไรหรอกเนตร" ผมเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมกันยาถึงต้องการปิดบังตัวตนของเธอด้วย ทั้งที่บ้านของเธอออกจะรวย นอกจากวันนี้เธอจะนั่งรถเมล์มาที่มหาวิทยาลัยแล้ว กันยายังมีทีท่าเหมือนกับว่าไม่อยากให้ใครรู้ประวัติของเธอ แม้แต่นามสกุลของบิดาก็ยังอยากจะเก็บเป็นความลับซะอย่างนั้น "กูอิจฉามึงจัง ตัวกันยาคงจะนุ่มนิ่มน่าดู มึงได้สัมผัสแล้วเป็นไงบ้างวะ" ไผ่กระซิบออกไปเบาๆ แต่ทว่าเนตรดาวกลับได้ยินอย่างชัดเจนเธอจึงมองไปที่เพื่อนหนุ่มด้วยแววตาที่เอาเรื่อง แน่นอนหญิงสาวคงไม่ชอบใจ เมื่อเห็นสิงโตเข้าใกล้ผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่เธอ "เก็บสมองไว้ตั้งใจเรียนบ้างก็ดีนะไผ่ จะได้ไม่ต้องเป็นภาระของกู" คำพูดของผมทำให้ไผ่นั่งหน้าจ๋อยเลยทีเดียว ทั้งที่ความจริงแล้วผมอยากจะบอกกับมันเต็มที อย่าคิด
last updateLast Updated : 2025-10-18
Read more
Chapter 8
อาจารย์เข้ามาบรรยายถึง หัวข้อสำคัญในรายวิชา นี่มันคือครั้งแรกที่ฉันรู้สึกอึดอัดที่สุดตั้งแต่เรียนมา นั่นคงเป็นเพราะว่าใจของฉันจดจ่ออยู่แต่เรื่องขององุ่น ไม่รู้ว่าป่านนี้เธอจะเป็นยังไง เธอจะถึงบ้านหรือยังพาแม่ไปหาหมอที่ไหน ไปกับใคร ฉันยังรู้สึกเจ็บใจตัวเองไม่หาย ถ้าวันนี้ขับรถมาคงได้พาองุ่นกลับบ้านและพาแม่เธอไปหาหมอที่โรงพยาบาลแล้วจากนาทีเป็นชั่วโมงจน กระทั่งอาจารย์บรรยายเสร็จหมดคาบเรียน ทุกคนค่อยๆ ทยอยเดินออกไปจากห้อง ในขณะที่ฉันยังคงนั่งอยู่ที่เดิม "เป็นอะไรหรือเปล่ากันยาแล้วเพื่อนเธอไปไหน" เสียงทุ้มดังขึ้น ทำให้ฉันรีบหันกลับไปมองและพบว่าจิงโจ้กับเพื่อนของเขาสามสี่คนยืนอยู่ด้านหลังออกจากฉัน "แม่องุ่นไม่สบาย เราขอตัวนะ" ฉันพูดพร้อมกับรีบลุกขึ้นยืนและเตรียมเก็บสมุดหนังสือมาถือเอาไว้ พร้อมที่จะเดินออกไปจากห้อง "เดี๋ยวก่อนสิ จะรีบไปไหน ให้เราไปส่งไหม... ตอนเช้าได้ข่าวว่าเธอมารถเมล์ไม่ใช่เหรอ" จิงโจ้ยังคงยืนกรานที่จะพูดคุยกับกันยาต่อ ที่สำคัญเขารู้อีกว่าเธอนั้นนั่งรถเมล์มากับอ
last updateLast Updated : 2025-10-18
Read more
Chapter 9 แอบคิด
"สิงโต! นายนี่มัน! " ฉันเอ็ดเขาออกไป พร้อมกับ ถึงมือออกมา ในเวลานี้ใบหน้าของฉันเริ่มร้อนผ่าวมันคงแดงเป็นลูกตำลึงสุกไปแล้ว ยิ่งอยู่ใกล้เขาหัวใจของฉันก็ยิ่งเต้นแรง ฉันไม่รู้ว่าจะสามารถเก็บอาการเหล่านี้ไว้ได้อีกนานแค่ไหนกัน หลังจากนั้นภายในรถก็ปกคลุมไปด้วยความเงียบงัน เพราะต่างคนต่างก็กำลังคิดไปเองว่าอีกคนคงไม่มีใจ ทั้งสองจะรู้หรือไม่ว่ากำลังใจตรงกันเมื่อรถยนต์คันหรูวิ่งขึ้นมาที่ถนนใหญ่ สิงโตได้เปลี่ยนทิศทาง จนกันยารู้สึกแปลกใจ เพราะนี่ไม่ใช่ทางไปบ้านของเธออยากแน่นอน "นี่นายจะพาฉันไปไหน" เสียงของฉันดังขึ้นหลังจากที่ภายในรถเงียบไปหลายนาที แม้ว่าฉันจะรู้สึกดีกับเขามากแค่ไหนก็ตามที แต่ก็ไม่มีทางที่จะทำให้บิดามารดาต้องเสียใจ เพราะในเวลานี้ฉันเริ่มรู้สึกไม่ไว้ใจสิ่งโต แววตาและรอยยิ้มที่เขามองมาอย่างฉันนั้นเจ้าเล่ห์ยังไงชอบกล "ใครบอกว่าฉันจะพาเธอกลับบ้านกันล่ะ" ผมตอบเธอกลับไป ในขณะที่เหลือบหางตามองไปที่เธอ ก่อนจะรีบโฟกัสไปที่ถนนตรงหน้า เพราะไม่อยากเห็นแววตาที่เธอกำลังมองค้อนมาที่ผมอย่างเอาเรื่อง "ฉันต้องรีบกลับบ้าน เพราะพ่อกับแม่รออยู่ ถ้
last updateLast Updated : 2025-10-18
Read more
Chapter 10 แผนของสิงโต
"จะให้ฉันลงนายก็หลบไปสิ" ฉันพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เกรี้ยวกราด แน่นอนฉันกำลังพยายามพูด เพื่อกลบเกลื่อนความตื่นเต้นที่มีเอาไว้ หมับ! ชายหนุ่มคว้าข้อมือเล็กเรียวของกันยามากุมเอาไว้ ในขณะที่เธอนั้นไม่ทันตั้งตัว "ตามมา" "สิงโต... ปล่อยฉันเดินเองได้" ฉันพูดออกมาพร้อมกับพยายามสะบัดข้อมือให้พ้นจากอุ้งมือหนา แต่ก็ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ผล "กันยาอย่าดื้อสิ บ้านผมหลังใหญ่เดี๋ยวคุณเดินหลง" ข้ออ้างของเขาช่างฟังดูไร้เหตุผล เพราะบ้านหลังนี้ไม่กว้างไม่ใหญ่มากซึ่งเป็นบ้านที่ขวัญข้าวกับอัครเดชเคยอยู่มาก่อน สมัยที่พวกเขาทั้งสอง ทำงานด้วยกันที่โชว์รูม ซึ่งตอนนี้เขาได้ยกให้กับลูกชายคนโต เมื่อชายหนุ่มขอมาเรียนที่กรุงเทพฯ แม้ว่าอัครเดชและขวัญข้าวจะไม่เห็นด้วย แต่สุดท้ายก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับความดื้อของสิงโต "สิงโต นายจะพาฉันขึ้นไปบนบ
last updateLast Updated : 2025-10-18
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status