All Chapters of เพื่อนรัก (เผลอ) รักเพื่อน I love you my friend: Chapter 31 - Chapter 40

"พี่เรดาร์กำลังเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าคะ พี่กันยาและพี่ตุลาไปอยู่ที่ไร่กวางกมลในฐานะญาติของพวกเรา และที่สำคัญทั้งสองคนเป็น เหมือนกับพี่น้องที่คลานตามกันมา พวกเราจึงสนิทกันมาก ฉะนั้นพี่กันยาและพี่ตุลาจึงมีสิทธิ์เข้าออกบ้านหลังนี้โดยปริยาย รวมทั้งที่ไร่กวางกมลด้วย" แพนด้าพูดออกมาทำให้ใบหน้าของเรดาร์ ถึงกับเจื่อนลงไปเลยทีเดียว แต่หล่อนก็ยังคงปั้นหน้ายิ้มให้แพนด้า ก่อนจะแสดงท่าทีไม่ชอบสองพี่น้องเหมือนเดิม สิงโตรีบเดินตรงไปยังรถที่กันยานั่งอยู่ โดยมีสายตาของเรยา มองไปที่หลานทั้งสองด้วยความรู้สึกไม่ถูกชะตา ทั้งที่เรื่องราวก็ผ่านมาเกือบยี่สิบปี เธอยังคงจำฝังใจ เพราะเควินมักจะละเมอเพ้อหาฮันน่าบ่อยครั้ง ทุกวันนี้เธอก็ยังคงคิดว่าได้แค่ตัวส่วนหัวใจของผู้ชาย ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามี เขาคงได้ยกมันไปให้กับน้องสาวของเธอจนหมดสิ้นแล้ว ทั้งที่ความเป็นจริง เควินไม่ได้รู้สึกอะไรกับฮันน่าแล้ว มีเพียงแค่เรยาที่คิดเองเออเอง จนสายใยความผูกพันที่มีให้กับน้องสาวค่อยๆ เลือนรางห่างหายกันไปทุกที ท้ายที่สุดแล้วก็กลาย

สิงโตพากันยาขึ้นมาบนห้องนอนของเขา ชายหนุ่มได้จัดแจงเช็ดตัวให้กับเธอ พร้อมกับเอาชุดไปซักแห้งให้เหมือนกับครั้งที่แล้ว ในเวลานี้กันยามีเพียงแค่ผ้าเช็ดตัวพันรอบอกเอาไว้ แม้ว่าด้านในจะมีชุดชั้นใน แต่เธอก็รู้สึกไม่มั่นใจ ทุกครั้งในเวลาที่สิงโตเข้าใกล้ หญิงสาวมักจะหวั่นไหวเพียงแค่คิดหัวใจก็เริ่มเต้นแรงเมื่อชายหนุ่มจัดการชุดให้กับหญิงสาวเสร็จ เขาเอาออกไปผึ่งให้เธอ จากนั้นจึงเดินเข้ามาภายในห้อง พร้อมกับกล่องปฐมพยาบาล เขาไม่ลืมที่จะกดล็อกประตู ในเวลานี้ใบหน้าอันหล่อเหลาของสิงโตเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม เมื่อเขารู้สึกชอบใจเวลาที่ได้อยู่ใกล้กันยาแบบนี้ แถมเธอยังมีเพียงแค่ผ้าเช็ดตัวที่กระโจมอกเอาไว้"สิงโตนายจะจ้องฉันแบบนี้อีกนานแค่ไหน จะทำแผลก็รีบทำสิ แล้วรีบออกไปเลยนะ" ฉันพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน เพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกเขินและตื่นเต้นที่มีในเวลานี้ "ทำไมชอบไล่จัง เราหมั้นกันแล้วนะกันยาจะกลัวอะไรล่ะ พ่อกับแม่ฉันไม่ว่าอะไรหรอกน่า..." ผมพูดพร้อมกับนั่งลงไปที่พื้น แล้วหยิบสำลีออกมาชุบแอลกอฮอล์ ก่อนจะค่อยๆ เช็ดลงไปที่รอบแผลให้กับเธอ ซึ่งเป

"บ้าหรือเปล่าเงินตั้งสองหมื่น สองร้อยได้ไหม" ผมแกล้งต่อรองแพนด้าออกไป จนเธอทำตาขวางใส่แล้วมองค้อนมาที่ผมอย่างอนๆ "ได้! ห้าหมื่น" "เฮ้ย! อะไรกันแพนด้าครึ่งแสนเลยนะนั่น" ผมยอมใจน้องสาวคนนี้เลยจริงๆ เพราะทุกครั้งที่มีเรื่องต่อรองแพนด้ามักจะใช้วิธีนี้ก็พร้อมเสมอ "บวกเพิ่ม เรื่องพี่ใบหม่อนด้วยไง หรืออยากให้พี่กันยารู้เรื่องนี้ ความจริงแพนด้าว่า ถ้าพี่กันยารู้เรื่องนี้จากปากของพี่ อาจจะไม่โกรธเท่ากับรู้จากคนอื่นก็ได้นะ" "พี่รู้แล้วน่า... แค่รอจังหวะและโอกาสที่จะคุยกับกันยา แต่ตอนนี้แพนด้าช่วยโทรหาแม่ฮันน่าให้พี่ก่อนนะ" "ห้าหมื่น" "โอเค ห้าหมื่นให้แสนพอใจยัง" ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพร้อมกับโอ

"อื้ม...อ๊าย นายทำให้ฉันรู้สึกเสียว" น้ำเสียงหวาน ได้เผยความรู้สึกออกมาอย่างไม่รู้ตัว เมื่อสิงโตกำลังใช้มือคลำแล้วนวดเฟ้นสองเต้าอวบอย่างมันมือ ก่อนจะใช้ปากไล้เลียดูดดึง ส่งผลให้หญิงสาวรู้สึกเสียวซ่านพล่านไปทั้งตัว จนร่างกายของเธออ่อนระทวย ในขณะที่ใต้หว่างขาของทั้งคู่เสียดสีไปมา ยิ่งส่งผลให้กันยาอยากลิ้มลองความแปลกใหม่ที่กำลังจะเกิดขึ้นภายในกายเธอ "อ๊าาา... สะ สิงโต" ฉันเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง เมื่อเขาใช้ปากดูดดึงที่เม็ดบัวอมชมพูครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างไม่รู้จักพอ "อื้ม..." ในเวลานี้ชายหนุ่มเองก็รู้สึกเสียวซ่านไม่ต่างจากกันยา เมื่อเขากำลังรู้สึกว่าเจ้ามังกรยักษ์พองตัวจวนจะแตก ถ้าหากว่ามันไม่ได้เข้าไปสำรวจถ้ำในตอนนี้ "อื้ม อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาา... สะ สะ สิงโต" คนตัวเล็กส่งเสียงหวานครางกระท่อนกระแท่นออกมา เมื่อชายหนุ่มชายใช้ฝ่ามือคลี่ลงไปที่กลีบก

"นายพูดเหมือนกับว่ามีอะไรปิดบังฉันอยู่ หรือว่าซ่อนผู้หญิงคนไหนเอาไว้ อย่าให้ฉันจับได้นะ ฉันเอานายตายแน่สิงโต" ฉันแกล้งพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เกรี้ยวกราด พร้อมกับคาดโทษสิงโตเอาไว้ ในขณะที่ใบหน้าของเขามีท่าทีเหลอหลาเหมือนกับว่ากำลังกลัวฉันมาก "ปะ... เปล่าสักหน่อย แล้วทำไมเธอต้องทำท่าทางจริงจังขึงขังแบบนั้นด้วย" ผมพูดพร้อมกับพยายามหลบสายตากันยา เพราะไม่รู้ว่าจะเริ่มอธิบายให้เธอฟังยังไงดี ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า! ฉันหลุดขำออกมา เพราะใบหน้าสิงโตมันเริ่มซีดเผือด เหมือนกับว่าคำขู่ของฉันจะได้ผล "ฉันแค่ล้อเล่น ทำไมต้องทำหน้าจริงจังขนาดนั้นด้วย ถ้านายมีใครหรือว่าหมดรักฉันแล้วก็แค่บอกมาตรงๆ ฉันจะไม่รั้งและจะไม่ห้ามนายเลยจริงๆ" ทุกถ้อยคำที่พูดออกมานั้นได้กลั่นกรองมาจากส่วนลึกของหัวใจ ถ้าวันหนึ่งเขามีใครหรือคิดจะจากไป ฉันก็จะไม่รั้งเขาไว้จริงๆ เพราะฉันเชื่อว่าความรักไม่จำเป็นต้องครอบครอง ต่อให้เราเป็นเจ้าของกายเขาไปจนตาย แต่ไม่ได้ใจมันก็เปล่าประโยชน์ "ฉันไม่มีวันหมดรักเธอ เพราะเธอเป็นดั่งดวงใจ เป็นทุกอย่างที่ฉันมี