All Chapters of เพื่อนรัก (เผลอ) รักเพื่อน I love you my friend: Chapter 51 - Chapter 60

ภายในห้องที่มีแสงไฟสลัว แสงสีส้มนวลอ่อนๆ จากโคมไฟ บวกกับแอลกอฮอล์ที่หญิงสาวดื่มไป ยิ่งส่งผลให้กันยามีความต้องชายตรงหน้าเป็นทวีคูณ เรือนกายเปลือยเปล่าที่มีส่วนเว้าส่วนโค้ง ทำให้สิงโตแทบละสายตาจากเธอไม่ได้เลย ชายหนุ่มกวาดสายตามองออกไปด้วยหัวใจที่เต้นแรง ก่อนจะรีบจัดการกับชุดของตัวเอง ซึ่งเขาใช้เวลาไม่นาน เสื้อผ้าอาภรณ์ในกายของชายหนุ่ม ก็ถูกถอดทิ้งไปกองที่พื้นรวมกับชุดของหญิงสาวหญิงสาวร่างอรชรอยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน พร้อมกับชันเข่าขึ้น เพื่อปิดบังกลีบกุหลาบงามบานเบ่ง แม้จะมีอาการเมาแต่เธอนั้นก็ยังคงมีความเขินอาย ภาพตรงหน้าท่าทางของเธอนั้น ยิ่งทำให้ หญิงสาวนั้นแลดูเซ็กซี่ไม่เบา แถมสายตาของเธอที่มองมายังชายหนุ่ม มันมีแววของความอ้อนยังกับลูกแมวน้อยขี้อ้อน อยากให้เจ้าของเอาอกเอาใจ "เธอรู้ตัวหรือเปล่ากันยา ตอนนี้ฉันกำลังจะคลั่ง วันนี้ทำไมยั่วยวนจัง เธอจะทำให้ฉันหลงรักหัวปักหัวปำไปถึงไหน ทุกวันนี้ฉันแทบจะไม่อยากห่างเธอแม้วินาที ถ้าจะยั่วขนาดนี้ แต่งกันพรุ่งนี้เลยไหมครับคนดี...หืม" ผมพูดออกมาพร้อมกับจ้องมองไปที่ดวงตากลมโต ที่เวลานี้มันเป็นประกายไม่แ

"ไม่เป็นไรหรอก ยังไงเธอก็เป็นเพื่อนสนิทของน้องสาวฉัน ขอบใจนะที่ส่งโลเคชันไปให้" ตุลาพูดออกมาพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปาก แต่องุ่นคงไม่ทันสังเกต ความจริงกว่าจะได้โลเคชันจากองุ่นตุลาก็รอนานมาก จนชายหนุ่มตัดสินใจไปถามบิดา เพราะเขาได้อ้างกับบิดาออกไปว่ากันยาให้รีบไปรับ แล้วโทรศัพท์ของเธอแบตหมด ผู้เป็นบิดาจึงบอกทางไปบ้านของราชันเพียงคร่าวๆ จากนั้นพักใหญ่องุ่นจึงได้แชร์โลเคชันมาให้ เขากับสิงโตจึงรีบบึ่งรถไปที่นั่นทันที แม้ว่าเกือบจะไม่ทันการณ์ แต่ก็เข้าไปช่วยเหลือน้องสาวและองุ่นมาได้อย่างปลอดภัย "คุณรีบหรือเปล่าคะ ฉันขอนั่งในรถสักพักได้ไหม รอให้ฉันแน่ใจว่าแม่หลับแล้วจะเข้าบ้านทันที หรือถ้าคุณรีบ ฉันนั่งรอหน้าบ้านก็ได้" "ฉันไม่รีบรอได้ เอ่อ... ฉันขอถามอะไรหน่อยสิ" ตุลามีความสงสัยมากมายที่อยากจะถามองุ่น แต่ไม่มีโอกาส วันนี้เขาจึงตั้งใจที่จะถามเธอในเรื่องที่เคยข้องใจ ทำไมหญิงสาวถึงเลือกเรียนคณะเกษตรศาสตร์ ทั้งที่มันไม่เข้ากับชีวิตของเธอเลยสักนิด

"ครับผม... นอนรอสักครู่นะคุณผู้หญิง" น้ำเสียงและแววตาของชายหนุ่ม ที่แสดงออกมานั้นก็กำลังทำให้กันยารู้สึก เป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดคนหนึ่ง ที่ได้เขามาเป็นแฟนและว่าที่พ่อของลูกเธอ~บ้านกันยา~ ในเวลานี้อีธาน กำลังเตรียมใส่ชุดให้กับฮันน่าภรรยาของเขา ที่เธอท้องแก่ใกล้คลอดเต็ม ชายหนุ่มได้ดูแลเธอเป็นอย่างดี ไม่ว่าจะเป็นการอาบน้ำ หรือแม้กระทั่งเรื่องของอาหาร เขาจะเป็นคนจัดตารางโภชนาการให้กับเธอ อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง เขาช่างเป็นผู้ชายที่ทำหน้าที่สามีได้สมบูรณ์แบบเหลือเกิน "ขอบคุณค่ะ" ฮันน่ากล่าวขอบคุณสามีออกไป เมื่อเขาแต่งตัวทาครีมให้เธอเสร็จ จากนั้นจึงพาภรรยาเดินออกมาด้านนอก เพื่อรับประทานอาหาร "นั่งดีๆ ครับ โอเค" เขาเลื่อนเก้าอี้พร้อมกับพยุงฮันน่าให้นั่งลงเบาๆ ส่วนตัวเขาก็ได้นั่งลงที่เก้าอี้ ข้างๆ เธอ จากนั้นทุกคนจึงลงมือรับประทานอาหาร ในขณะที่ตุลาไม่กล้าสบตาผู

"ผมอยู่นี่ครับ" เสียงทุ้มของสิงโตดังขึ้น เมื่อเขากำลังเดินลงบันไดมา ปัง! ปัง! ปัง! กรี๊ด!!! เสียงปืนดังขึ้นสามนัด พร้อมกับเสียงกรีดร้องของกันยา จากนั้นหญิงสาวได้ล้มลงไป กองกับพื้น เพราะเธอรู้สึกตกใจกลัวจนเป็นลมล้มพับไป "กันยา! พ่อยิงปืนทำไมครับ" ตุลาเข้ามาพอดี ซึ่งเขาเองก็ได้ปีนรั้วเข้ามาเหมือนกับบิดา ชายหนุ่มถึงกับตกใจวิ่งเข้าไปอุ้มกันยาขึ้นมา ในขณะที่สิงโตนั้นยังคงยืนหายใจหอบเหนื่อย เหงื่อแตกพลั่กจนแทบลืมหายใจ เมื่อเขาคิดว่าตัวเองได้ตายไปแล้ว เพราะอีธานยิงเฉียดศีรษะเขาไปแค่นิดเดียว "กันยา! กันยา! กันยาได้ยินพ่อหรือเปล่าลูก หนูเป็นยังไงบ้าง พ่อขอโทษ พ่อไม่ได้ตั้งใจที่จะทำให้หนูตกใจเลยนะ ตุลาอุ้มน้องไปที่โซฟาก่อนเร็ว" ในเวลานี้สีหน้าของชายวัยกลางคนมีความตระหนกตกใจมาก เมื่อเห็นลูกสาวนอนแน่นิ่งอ

"กันยา! ..." "อะไร... อยู่ใกล้กันแค่นี้เองทำไมต้องพูดเสียงเข้ม ไปทำอะไรผิดมาหรือเปล่าเนี่ย" "เปล่า วันหยุดยาวเราไปเชียงใหม่กันนะ" ผมอยากพากันยากลับไปทบทวนความหลังของเรา เพราะที่ไร่กวางกมลและไร่กุหลาบนั้น มันมีความทรงจำที่ดีระหว่างเรามากมาย ให้นั่งเล่าทั้งวันทั้งคืนก็คงไม่หมด "ฉันอยากไปเหมือนกัน คิดถึงที่นั่นอยากไปไหว้คุณย่าด้วย แต่ไม่รู้ว่าพ่อจะอนุญาตหรือเปล่า" "เดี๋ยวฉันจะเป็นคนคุยกับแม่ฮันน่าเอง ทุกวันนี้พ่อของเธอขลุกอยู่แต่กับธันวา ฉันเชื่อว่าเขาต้องอนุญาตแน่ล้านเปอร์เซ็นต์" ผมพูดพร้อมกับยักคิ้ว แล้วส่งยิ้มหวานให้กับกันยา เพราะผมมั่นใจว่ายังไงเธอก็ต้องได้ไปเชียงใหม่กับผมแน่นอน "พูดถึงธันวาแล้ว หลังเลิกเรียนพาฉันไปซื้อชุดให้น้องหน่อยสิ" "อีกแล้วเหรอกันยา