All Chapters of เพื่อนรัก สัมพันธ์ลับ: Chapter 41 - Chapter 50

“อ๊ายยยยยย”แรงตอดรัดที่แน่นขึ้นทำให้เขาอดทนต่อไปไม่ไหว กระแทกแรงๆเน้นๆ 2-3 ครั้งสุดท้าย ก่อนจะกดแช่เอาไว้แบบนั้น ปลดปล่อยสายธารน้ำรักขาวขุ่นในร่างบางจนหมดเสียงคำรามต่ำราวกับสัตว์ป่าดังก้องห้องน้ำ อ้อมแขนแข็งแรงคว้าร่างบางเอาไว้ก่อนที่เธอจะทรุดลง เขาถอดตัวตนออกมา เปิดฝักบัวล้างร่างกายตนเองกับหญิงสาว ก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัวมาห่อร่างบอบบางแล้วอุ้มเธอลอยขึ้นเดินตรงไปวางบนเตียงอย่างเบามือฟางข้าวหลับตา นอนหมดแรงอยู่บนเตียง หอบหายใจแรงจนเขาอดยิ้มเอ็นดูออกมาไม่ได้“หมดแรงแล้วเหรอ หืม..…”ณดลตามมาคร่อมเรือนร่างขาวผ่อง ใบหน้าหล่อเหลาซุกลงสูดกลิ่นหอมที่ลำคอระหง ดูดเม้มสร้างร่องรอยเอาไว้ทั่วลำคอจนพอใจ ปากหยักขบกัดสลับลากไล้ปลายลิ้นลงมาที่ดอกบัวคู่ใหญ่ ขบเม้มปลายยอดหยอกเย้าจนมันแข็งเป็นไตขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนจะอ้าปากกัดแรงๆบนก้อนเนื้อขาวอวบอย่างมันเขี้ยว“อื้อออ…..ขอพักก่อนได้ไหม” เสียงหวานหอบหายใจแรง ครางกระเส่า ร้องบอกคนบนร่างเบาๆ“แน่ใจเหรอว่าจะพัก มันแฉะขนาดนี้” ไม่ว่าเปล่า มือหนาเคลื่อนส่งนิ้วยาวลงไปแตะที่ปากทางรักคับแคบ ที่มีน้ำหวานไหลเอ่อล้นออกมานิ้วยาวปาดน้ำหวานที่เอ่อล้นออกมาจนชุ่มนิ้ว ก่อ

เป็นเวลา 1 อาทิตย์แล้ว ที่ณดลพาฟางข้าวมาอยู่ที่นี่ อันที่จริงตั้งแต่เช้าอีกวัน ลลัลนาก็ติดต่อมาหาเขา เขารู้ว่าทุกคนเป็นห่วงฟางข้าว แต่เขาเองก็อยากทำอะไรบางอย่างให้แน่ใจ และอยากให้หญิงสาวยอมรับในความสัมพันธ์กับเขาด้วย เขาถึงต้องทำแบบนี้ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ มีเพียงวันแรกที่หญิงสาวได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ แต่หลังจากวันนั้นมา เธอต้องรับศึกหนักจากคนตัวสูงทั้งกลางวันและกลางคืน แต่ยังดีที่เขาไม่ได้รุนแรงมากนัก เขาบอกว่า ถ้าจับเธอกินแต่ตอนกลางคืน มันก็จะนานเหมือนครั้งก่อน กลัวร่างกายเธอรับไม่ไหว หลังจากวันนั้นหญิงสาวก็ไม่เคยถามอะไรเขาอีกเลยเช้าวันนี้ หลังจากอาหารมื้อเช้าจบลง ณดลปล่อยให้ฟางข้าวพักผ่อน ส่วนตัวเขาแอบไปส่งข้อความหามารดา ถึงสิ่งที่เขาตั้งใจจะทำต่อจากนี้ และขอให้มารดาเตรียมอะไรบางอย่างเอาไว้ให้พร้อม ก่อนจะกลับมาหาหญิงสาว ที่กำลังนั่งพักผ่อนอยู่ที่ม้านั่งหน้าสนามหญ้า“ข้าว..…” ใบหน้าหวานแหงนขึ้นก่อนจะกลับตาลง เมื่อณดลเอามือวางบนไหล่เธอ พลางโน้มตัวลงมาจุมพิตริมฝีปากบางเบาๆ“มีอะไรหรือเปล่า”ฟางข้าวถามเขาออกไป ตั้งแต่เมื่อวานที่เธอรู้สึกว่าเขามีอะไรอยู่ในใจ เพียงแต่เขาไม่ได้บอกออกมา เธ

ณดลขับรถตรงไปบ้านฟางข้าวตามที่นัดกับมารดาเอาไว้ เมื่อไปถึงก็พบว่ามารดามานั่งรออยู่แล้ว และจากท่าทาง เขาเดาว่ามารดาน่าจะคุยกับมารดาของฟางข้าวไปบ้างแล้ว“คุณแม่…..” ร่างบางหยุดฝีเท้าลงแทบจะทันทีที่เห็นมารดา“ข้าว” ปลายฝนลุกมากอดฟางข้าวสีหน้าโล่งใจที่บุตรสาวของเธอปลอดภัย“คุณแม่กลับมาเมื่อไหร่คะ แล้วงานล่ะคะ”“แม่ให้คุณแอนดูแลไปก่อน แม่กลับมาตั้งแต่เฟรมโทรหาแม่ว่าข้าวหายไป”“ข้าวขอโทษนะคะ” ใบหน้าหวานซบลงกับบ่าของมารดา ร้องไห้จนตัวสั่น“ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วนะลูก คุณภัทราบอกแม่แล้วว่าหนูไปปรับความเข้าใจกับณดล”ปลายฝนรั้งบุตรสาวให้มานั่งลงที่โซฟา ลูบแผ่นหลังบางปลอบใจ เธอเห็นฟางข้าวแวบแรกก็รู้แล้วว่าบุตรสาวของเธอไม่เหมือนเดิม หลังจากผู้หญิงมีครั้งแรกร่างกายและความรู้สึกจะเปลี่ยนไป ฟางข้าวไม่ใช่เด็กน้อยเหมือนเดิม ตอนนี้เธอเป็นผู้หญิงที่เป็นหญิงสาวจริงๆ“เอาล่ะ เล่าให้แม่ฟังได้ไหม”“…..ค่ะ”“ผมขอเล่าเองครับ เรื่องนี้เป็นความผิดของผมเอง”ณดลเอ่ยบอกน้ำเสียงจริงจัง ก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องราวทั้งหมด ตั้งแต่การที่เขาไม่รู้ตัวว่าชอบหญิงสาวบอบบางตรงหน้าจนวันที่วัชระปรากฏตัวขึ้นมา ทำให้เขาควบคุมตัวเองไม่

“ให้ตายเถอะ ทำไมร้ายแบบนี้เนี่ย”“ถ้าไม่ร้ายจะได้มาเป็นเมียเหรอ ไม่ใช่แค่ร้ายนะ ขี้หึง ขี้หวงด้วย ตามหวงก้างมาตั้งหลายปี กว่าจะรู้ตัว เกือบจะโดนคนอื่นแย่งไปซะแล้ว”“มันน่าปล่อยให้โดนแย่งเนอะ”“เรื่องอะไรจะยอม เออ แล้วพี่ข้าวล่ะ ไปไหนแล้ว”“กลับไปตั้งแต่คุณแม่กลับมาแล้วล่ะ เห็นคุณแม่บอกว่าพี่เฟรมขอคุณลุงไปอยู่ที่ไร่ ให้คุณลุงดูแลบริษัทไปก่อน”“อืม…..”“ดล ข้าวอิ่ม กินให้หน่อย”“อิ่มก็พอแล้ว กลับบ้านไปพักได้แล้วล่ะ เย็นมากแล้ว”“อือ ง่วง”ร่างสูงชะงัก ส่ายหน้าเบาๆ เขาควรรู้สึกยังไงดี ตอนนี้ว่าที่ภรรยาสาวกลายเป็นเด็กน้อยไปเสียแล้ว ทั้งขี้อ้อน ทั้งงอแง ไม่แน่ใจเสียแล้วว่าได้เมียหรือได้ลูกณดลลุกไปชำระเงิน ก่อนจะพาหญิงสาวเดินออกจากร้าน ร่างบางที่ทานไม่หยุดตั้งแต่มาถึงห้างสรรพสินค้า ไหนจะเดินซื้อของอีกหลายชั่วโมง อ่อนระโหย เดินเกาะแขนแกร่งทิ้งน้ำหนักตัวลง ตาปรือราวกับพร้อมจะหลับตลอดเวลา“ข้าว อย่าเพิ่งหลับ ฝืนไว้ก่อน ค่อยไปหลับบนรถ”“อือ”ณดลพยายามชวนหญิงสาวคุยจนเดินมาถึงรถ รีบเปิดรถให้ฟางข้าว เมื่อขึ้นรถไปนั่งได้ ร่างบางปรับเบาะเอนลงแล้วหลับแทบจะทันที ร่างสูงที่เพิ่งเก็บของเสร็จเรียบร้อย เ

ฝ่ามือเล็กลูบไล้เรือนกายชายหนุ่มแผ่วเบา จากหน้าอกแกร่ง ไล่ลงมาจนถึงกางเกงนอนขายาวสีขาวที่เกาะอยู่กับสะโพกสอบ นิ้วเรียวเกี่ยวขอบมันดึงเล็กน้อย เขาก็รู้หน้าที่ ขยับยกตัวเล็กน้อย ให้หญิงสาวได้ดึงมันออกจากตัวเขาได้สะดวกหญิงสาวขยับตัวลุกขึ้นตั้งเข่า แกะกระดุมชุดนอนไม่กี่เม็ด ก่อนจะนั่งคร่อมทับลงมาที่หน้าตักเขาอีกครั้ง เสียงทุ้มคำรามกระหึ่ม เมื่อสัมผัสได้ว่าสิ่งที่แนบอยู่กับเจ้าแท่งเนื้อลำใหญ่ มันไม่ใช่เนื้อผ้าแต่เป็นผิวกายของหญิงสาว ที่ขยับดอกไม้งามถูไถกับแท่งเนื้อจากด้านนอกแผ่วเบา“ให้ตายเถอะ ทำไมร้อนแบบนี้เนี่ย”“ก็มีสามีซาดิสม์แถมความต้องการสูงนี่นา จะมาเงียบหงิมมันก็ไม่ถึงใจสิ”“งั้นถ้าเผลอแรงไปหน่อยก็อย่าว่ากันนะ”มือหนาตะปบลงที่ดอกบัวคู่ใหญ่ บีบเคล้นอย่างไม่ออมแรง เจ้าของมันแอ่นตัวรับสัมผัส มือเล็กจับท่อนเนื้อร้อนผ่าวที่ตอนนี้แข็งขึงเป็นลำใหญ่ แม้แต่มือของเธอยังกำได้ไม่รอบเสียด้วยซ้ำ“อูย มิน่าล่ะ ถึงได้เจ็บ ก็ใหญ่ขนาดนี้” หญิงสาวร้องออกมาเบาๆ มือเล็กรูดขึ้นลง“แล้วถึงใจไหมล่ะ” เขาถามเธอเสียงแหบพร่าร่างบางไม่ตอบอะไร แต่ขยับตัวถอยหลังเล็กน้อย ก่อนจะก้มลงแล้วส่งมันเข้าปากตัวเอง“โอ้ว