All Chapters of เพื่อนรัก สัมพันธ์ลับ: Chapter 51 - Chapter 59

“อีกสักยกไหม แฉะแล้ว” นิ้วยาวแตะลงที่ช่องทางคับแน่น ดันนิ้วสอดเข้าไปในโพรงนุ่มทีเดียวสองนิ้ว“อ๊ะ อึก ไม่ไหวแล้วค่ะ” เธอบอกเขาเสียงระโหยราวกับขอความเห็นใจ“ทำไมแน่นขนาดนี้นะ ขนาดเมื่อคืนตั้ง 5 ชั่วโมงแล้วนะ”สามีหนุ่มไม่ได้ฟังคำพูดของเธอแม้แต่น้อย กดปลายนิ้วครูดกับผนังนุ่ม ยามขยับเข้าออกเป็นจังหวะ“อ๊ะ มันเสียว”เพียงเสี้ยวนาที เรียวขาสวยถูกจับยกขึ้นพาดบ่ากว้างหนึ่งข้าง อีกข้างถูกกดลงแนบกับก้อนเนื้ออวบใหญ่ ช่องทางเปียกชื้นถูกรุกรานเข้ามาถึงครึ่งลำในครั้งเดียว ก่อนที่สะโพกสอบจะขยับถอดออกมาเพียงนิด แล้วกระแทกเข้าไปทีเดียวจนมิด“อ๊ายยยยย เบาๆ”“ขอน้ำเดียว” เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นพร้อมกับแรงกระแทกที่โหมกระหน่ำใส่ร่องรักภรรยาสาวเต็มแรงฝ่ามือใหญ่เอื้อมไปเขี่ยยอดดอกบัวที่แข็งเป็นไต บีบบี้เบาสลับแรง มืออีกข้างตะปบดอกไม้งามที่ยังแดงอยู่จากการรับศึกหนัก ปลายนิ้วบดขยี้เกสรถี่รัว สะโพกสอบเร่งจังหวะกระแทกใส่ร่องรักคับแคบรัวแรง“รวดเดียวจบเลยนะ”เสียงทุ้มคำรามกระหึ่ม เมื่อส่งสะโพกสอบกระแทกรัวใส่ร่องรักคับแน่นถี่ๆ จนคนใต้ร่างเกร็งกระตุก ช่องทางคับแคบตอดรัดลำเนื้อจนแน่น และเพียงไม่นานก็ปลดปล่อยต

2 สัปดาห์ต่อมาวันนี้เป็นวันงานเลี้ยงแต่งงานของณดลกับฟางข้าว ที่จัดขึ้นในโรงแรมที่อยู่ใจกลางเมือง โรงแรมที่ได้ชื่อว่าดีที่สุดในเครือของครอบครัว สำหรับสาขาในประเทศ“ข้าว ทำไมท้องแกไม่ออกเลยวะ” ลลัลนานั่งจ้องรูปร่างของฟางข้าวอย่างสงสัย“หมอบอกว่ากินเท่าไหร่ก็ลงลูกหมดเลย ฉันเลยไม่อ้วนขึ้นเลย แต่ก็คงเพราะฉันผอมอยู่แล้วด้วยมั้ง หน้าท้องเลยไม่ค่อยออก”“ก็คงงั้น ท้องฉันยังใหญ่กว่าแกเลย ทั้งที่ของฉันแค่ 14 สัปดาห์เอง”ฟางข้าวหัวเราะเพื่อนรัก เมื่อลลัลนาก้มมองท้องตัวเองแล้วมองท้องเธอ พลางทำหน้าสงสัยไม่หายวันนี้ฟางข้าวสวยสง่าด้วยชุดเกาะอกสีขาว ช่วงอกมีลูกไม้สีชมพูอ่อนจางๆประดับอยู่ ช่วงเอวไม่รัดแน่นมาก แต่ก็ถือว่ายังดูผอมบางอยู่ดี กระโปรงทรงสุ่มลากยาวเล็กน้อย ผมเกล้าขึ้นเป็นมวยต่ำประดับด้วยดอกไม้ และสวมมงกุฎเพชรเล็กๆสวยงาม ด้วยความที่เธอเป็นผู้หญิงที่สูงถึง 170 เซนติเมตร รวมทั้งมีรูปร่างผอมบาง แต่ทรวดทรงกลับครบเครื่องอย่างที่ผู้หญิงหลายคนพึงมี ส่งผลให้หญิงสาวดูสง่างาม จนแม้แต่ณดลเองยังอดภูมิใจไม่ได้“คอจะยืดไปถึงเพดานแล้วค่ะ” ฟางข้าวแซวณดลหลังจากถ่ายรูปกับแขกเสร็จและกำลังพักดื่มน้ำ ก่อนที่จะต้

สวัสดีครับ ผมชื่อ ณดล เป็นนักศึกษาใหม่ของมหาวิทยาลัยแห่งนี้ วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก หลังจากที่จอดรถเสร็จผมต้องรีบเดินหาที่นั่งเพราะคนเยอะมาก แล้วผมก็ไม่รู้จักใครเลย เพื่อนผมส่วนใหญ่ไปเรียนต่างประเทศกันหมด ผมเลยต้องเข้ามาเรียนที่นี่คนเดียวอันที่จริงแม่ก็อยากให้ผมไปเรียนที่ต่างประเทศนะ แต่ผมอยากเรียนที่นี่มากกว่า เอาง่ายๆ คือผมขี้เกียจไปอยู่คนเดียวน่ะเอาล่ะ ผมว่าผมควรเดินหาตึกคณะนะว่าอยู่ตรงไหน ผมมองซ้ายมองขวาก่อนจะลุกขึ้นเดินไปเรื่อยๆ มองตึกนั้นตึกนี้เก็บข้อมูล ก็ผมต้องเรียนที่นี่ ผมควรจะรู้ว่าอะไรอยู่ตรงไหน จริงไหมล่ะหลังจากหาตึกคณะเจอ ผมมานั่งเล่นอยู่ใต้ตึก นึกว่าจะไม่มีคนมาแต่เช้า แต่ก็มีแห๊ะ ไปทักดีกว่า ดูจากการแต่งตัวน่าจะอยู่ปีหนึ่งเหมือนกัน“สวัสดี เธออยู่ปีหนึ่งใช่ไหม”“เอ่อ ใช่จ้ะ”“เหมือนเราเลย เราชื่อดลนะ”“เราชื่อข้าวจ้ะ”โห ผู้หญิงอะไร โคตรน่ารักเลย ผิวขาวมาก ขาวแบบอมชมพูเลย ตากลมโต แก้มป่องๆ ปากบางเป็นกระจับโคตรน่าจูบเลย ที่สำคัญหุ่นดีสุดๆ กะดูคร่าวๆน่าจะสูงประมาณ 170 เซนติเมตร อกเอวสะโพก ลงตัวไปหมด ให้ตายเถอะ ละสายตาไม่ได้เลย“เอ่อ มีอะไรหรือเปล่า”“อะ ขอโทษที เผล

ผมคงบ้าไปแล้วจริงๆ อะแหละ ผมฉุดข้าวมาจากมหาวิทยาลัย กลับมาที่คอนโดของตัวเอง ข้าวก็ดูกลัวๆผมอยู่นะ แต่คือผมหึงหน้ามืดแล้วไงเลยตั้งใจพาข้าวมาคุยให้รู้เรื่องอะ ว่ามันเป็นใคร ทำไมอยู่ในบ้านด้วยกัน แต่ผมคงหงุดหงิดมากไป ข้าวถึงได้กลัวผม ก็ผมคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้แล้วนี่ แล้วยิ่งข้าวบอกผมว่ามันเป็นแฟนข้าว ผมยิ่งโมโห ผมสั่งให้ข้าวไปเลิกกับมัน แต่ข้าวไม่ยอม งั้นโอเค ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมจะทำให้ข้าวไปเลิกกับมันด้วยตัวเองหลังจากวันนั้นที่ผมฉุดข้าวมา ผมก็ไม่ว่างยาวเลย ผมต้องไปทำงานแทนพ่อ เพราะพ่อผมลื่นล้มอย่างแรง แล้วกระดูกสันหลังกระทบกระเทือน ต้องนั่งรถวีลแชร์ แต่ผมไม่ค่อยห่วงเท่าไหร่ มีแม่คอยดูแลอยู่ บวกกับต้องทำกายภาพบำบัดด้วย ผมเลยต้องทำงานแทนพ่อผมเต็มตัวผมเดินทางเป็นว่าเล่นเลยล่ะ จนในที่สุดผมก็ว่างหนึ่งอาทิตย์ ให้ตายเถอะ คิดถึงยัยตัวเล็กชะมัด หลังเครื่องแลนด์ดิ้งและรับกระเป๋าเรียบร้อยผมตรงกลับบ้านเลย เพราะแม่ส่งรถมารับผมเรียบร้อย ยอมรับว่าโคตรเหนื่อยเลย เรียนอยู่ดีๆก็ต้องมารับผิดชอบบริษัทเต็มตัว แล้วมันไม่ใช่แค่ในประเทศไง พ่อแม่ผมโคตรเก่ง บริหารจนสามารถเปิดโรงแรมที่ต่างประเทศได้หลายสาขา แต่พอพ