All Chapters of เพื่อนรัก สัมพันธ์ลับ: Chapter 31 - Chapter 40

ครืด ครืด“สวัสดีค่ะคุณแม่” มือบางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูชื่อ ก่อนจะกดรับสายด้วยน้ำเสียงสดใส‘ข้าว แม่รบกวนหนูหน่อยนะลูก’“มีอะไรหรือเปล่าคะ” ร่างสูงละสายตามองร่างบางเมื่อได้ยินน้ำเสียงเธอแปลกไป‘ทางนี้งานมีปัญหานิดหน่อย แม่คงต้องอยู่ต่อ ช่วงนี้หนูดูแลบริษัทให้แม่หน่อยนะ เอกสารต้องเซ็นเยอะแยะเลย คุณพิมพ์ภาแจ้งแม่มา’“ได้ค่ะ ไม่มีปัญหา ยังไงข้าวก็ตั้งใจว่าจะเข้าไปช่วยงานคุณแม่อยู่แล้วนี่คะ แต่ตั้งใจว่าจะรอคุณแม่กลับมาก่อน”‘ขอโทษทีนะจ๊ะคนเก่ง แม่คงต้องยืดเวลากลับ เอาไว้งานเสร็จเรียบร้อยแม่จะรีบกลับนะ’“ไม่ต้องห่วงนะคะ เดี๋ยวข้าวจัดการให้ คิดถึงคุณแม่นะคะ”‘แม่ก็คิดถึงหนู ดูแลตัวเองด้วยนะลูก’เมื่อมารดาวางสายไป หญิงสาวแอบยิ้มกริ่ม เธอมีข้ออ้างที่จะกลับบ้านแล้ว แต่เหมือนชายหนุ่มจะรู้ทันเธอ เขามองเธอสายตาคมกริบ“ไปทานมื้อเย็นก่อน เดี๋ยวฉันไปส่งที่บ้าน”“ให้ตายเถอะ นายนี่มัน…..” หญิงสาวกลอกตาอย่างหงุดหงิดที่เขารู้ทันเธอเป็นการรอคอยที่ยาวนานสำหรับฟางข้าว มื้อเที่ยง ณดลสั่งให้เลขาสั่งข้าวมาทานในห้องทำงาน เธอนั่งๆ นอนๆ รอจนใกล้เวลาเขาเลิกงาน เธอถึงได้เข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตาให้สดชื่นขึ้น“ไปเถอ

หลังจากจัดการมื้ออาหารเสร็จ ฟางข้าวกับลลัลนาก็แยกย้ายกัน หญิงสาวขับรถตรงกลับบ้านเลย เธออยากพักเต็มทีหลังจากเหน็ดเหนื่อยมาเป็นเดือน“…..ดล มาทำอะไร” ร่างบางสะดุ้งสุดตัว เมื่อก้าวเข้ามาในบ้านแล้วเจอณดลนั่งรออยู่“มารับเธอไง พรุ่งนี้วันอาทิตย์”“แต่ฉันอยากพัก ฉันเหนื่อย” ฟางข้าวบอกเขาด้วยสีหน้าเหนื่อยล้า“..…” ณดลที่กำลังจะพูดชะงักไป เมื่อมองตรงออกไปเห็นใครบางคนเดินเข้ามาวัชระเอง เมื่อเห็นณดลนั่งอยู่ก็ชะงักไปเช่นกัน เขายังจำสิ่งที่คุยกับณดลที่ผับในวันนั้นได้ดี และวันนั้นก็เป็นวันที่ฟางข้าวไม่ได้กลับบ้าน เขาไม่มีสิทธิ์จะไปวุ่นวายอะไรกับชีวิตของเธอ นอกจากตักเตือนและคอยมองห่างๆ ในฐานะพี่ชาย“พี่เฟรม” ฟางข้าวเห็นคนตรงหน้าชะงักไป จึงหันไปมองตามระยะสายตาของเขา เป็นจังหวะพอดีกับที่วัชระเดินมาถึงตัวเธอ“วันนี้กลับเร็วจัง” วัชระยกมือลูบศีรษะทุยสวยเบาๆ“เคลียร์งานเสร็จเร็วค่ะ วันนี้ข้าวไม่ทานมื้อเย็นนะคะ แวะไปทานกับลัลมาแล้ว ข้าวขอตัวนะคะ”ณดลสีหน้าเปลี่ยนเมื่อเห็นวัชระลูบศีรษะของร่างบางตรงหน้า เขาใช้สายตาดุดันส่งไปให้หญิงสาวรู้ตัว ฟางข้าวเห็นสีหน้าเขาจากหางตา เธอจึงรีบแยกเขาออกไปก่อนที่จะเกิดปัญ

ภายในห้องนอนที่เปิดแอร์เย็นฉ่ำ แต่บนเตียงหลังใหญ่กลับร้อนระอุ หญิงสาวร่างบางที่สัดส่วนไม่บางส่งเสียงหวีดร้อง ร่างกายใกล้จะแตะขอบสวรรค์อีกครั้งเมื่อเขาเพิ่มความเร็ว ร่างหนากำยำที่โหมกระหน่ำแท่งเนื้อลำใหญ่เองก็รู้สึกว่าสวรรค์เริ่มลอยใกล้เข้ามาทุกทีมือหนาจับขาเรียวสวยดันไปแนบอกเจ้าของของมันทั้งสองข้าง ก่อนจะโหมกระแทกเร่งจังหวะถี่รัวรุนแรงใส่ร่องคับแน่น ที่ตอนนี้มันแดงก่ำจากการรับแรงกระแทกรุนแรงยาวนาน มือใหญ่จับปลีน่องเรียวให้อ้าออกจากกันจนกว้าง แล้วแอ่นสะโพกเล็กน้อย กระแทกลำกายขนาดใหญ่ถี่รัว มันครูดเนื้อนุ่มข้างในจนหญิงสาวกรีดร้องระบายความเสียวเมื่อขาเรียวทั้งสองข้างถูกจับอ้าออกกว้าง และเอ็นเนื้อลำใหญ่ที่หญิงสาวเองก็ยังกำไม่รอบไม่ผ่อนแรงลง มันเข้าลึกที่สุดตั้งแต่ที่เธอเคยร่วมรักกับเขา ทุกครั้งที่เขากระแทกแก่นกายเข้าไปมันชนมดลูกเธอทุกครั้งจนจุกร้าวไปทั่วท้องน้อยแรงตอดรัดเพิ่มขึ้นเรื่อยๆเมื่อทั้งคู่ใกล้จะแตะขอบสวรรค์ สะโพกสอบอัดกระแทกรุนแรงถี่รัว เสียงกรีดร้องดังบ่งบอกให้เขารู้ว่าส่งคนใต้ร่างแตะขอบสวรรค์ไปเรียบร้อยแล้วเขาเพิ่มความเร็วขึ้น โน้มตัวไปข้างหน้าท้าวมือลงกับเตียงนอน ฟางข้าวหว

หลังจากเดินทางมาถึงที่โรงแรม แต่ละคนแยกย้ายกันไปเตรียมตัวในห้องพักที่จองเอาไว้ ลลัลนากับนัทธีจองเอาไว้หลายห้อง เพื่อให้เพียงพอต่อครอบครัวของนัทธีและของเธอ รวมทั้งเพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาวอีกด้วยหลังจากเตรียมตัวเสร็จ ฟางข้าวได้เข้าไปหาลลัลนาที่ห้องพัก วันนี้ฟางข้าวอยู่ในชุดราตรีคล้องคอสีชมพูอ่อน เปิดแผ่นหลังขาวเนียนไปจนถึงบั้นเอว เธอปล่อยหน้าม้าบางๆกับกลุ่มผมม้วนลอนเล็กน้อยคลอเคลียแก้มเนียน ถักเปียคาดผมและเกล้าขึ้นเป็นมวยสูงสไตล์วัยรุ่น เปิดเผยลำคอระหงและแผ่นหลังให้ผู้คนที่เห็นได้ชื่นชม“โห ข้าว แกสวยมากอะวันนี้” ลลัลนาที่กำลังแต่งตัวอยู่ โดยมีช่างแต่งหน้าและทีมงานคอยช่วยเธอแต่งตัว หันมามองเมื่อประตูห้องของเธอถูกเปิดออกและฟางข้าวเดินเข้าไป“อย่าๆ คุณเจ้าสาว งานวันนี้จะต้องเป็นวันที่เจ้าสาวจะสวยที่สุดในงาน เพราะฉะนั้นแกอย่ามาชมฉัน” ฟางข้าวแซวกลับน้ำเสียงจริงจังวันนี้เจ้าสาวอยู่ในชุดสไตล์เรียบหรู เป็นชุดลูกไม้ฝรั่งเศสแขนยาวเปิดไหล่ ช่วงกระโปรงเป็นผ้าซาติน ที่ตัดเป็นทรงสุ่มไม่พองมาก ทิ้งตัวเป็นทรงสวย ลากพื้นเล็กน้อย ผมเกล้ามวยต่ำ ประดับดอกไม้ไว้ที่มวยผม มีลูกผมเล็กน้อยคลอเคลียที่ข้างแก้ม ส่

เช้าวันต่อมามือหนากวาดไปข้างตัวก่อนจะลืมตาขึ้นเมื่อไม่เจอคนที่นอนเคียงข้างกันมาทั้งคืน ณดลยันตัวลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะขยับลุกเดินเข้าห้องน้ำไปหลังทำกิจวัตรประจำวันเสร็จ ชายหนุ่มก็เดินลงข้างล่าง สายตากวาดมองหาร่างบางไปทั่ว เมื่อไม่เห็นก็เดินออกไปด้านนอกตัวบ้าน เห็นหญิงสาวยืนกอดอกอยู่บนสนามหญ้า สายตามองตรงออกไปยังทะเลกว้างสุดลูกหูลูกตา“ข้าว…..หิวไหม เดี๋ยวฉันทำอะไรให้ทาน”เอวเล็กถูกโอบกอดเบาๆจากทางด้านหลัง“นายทำอาหารเป็นด้วยเหรอ” ดวงตากลมโตเหลือบมองเขาสีหน้าแปลกใจ“พอเป็นนิดหน่อย ฉันต้องดูแลงานในผับทั้งหมดเองน่ะ” ใบหน้าหวานพยักหน้าเข้าใจณดลปล่อยมือออกจากร่างบาง ก่อนที่จะตรงเข้าครัวจะไปทำมื้อเช้าง่ายๆให้หญิงสาวทาน อันที่จริงก่อนเขาจะมา เขาสั่งให้คนเอาพวกของสด ผัก น้ำดื่ม หรือแม้แต่ของทานเล่นมาเก็บไว้ที่นี่เรียบร้อยแล้วบ้านหลังนี้เป็นบ้านพักตากอากาศขนาดเล็กๆน่ารัก ที่เหมาะแก่การพักผ่อน ตอนนั้นเขาเครียดจากอะไรหลายๆอย่าง ตั้งใจขับรถเลียบชายหาดไปเรื่อยๆ จนมาเจอที่นี่ประกาศขาย เพราะเจ้าของเดิมร้อนเงิน เขาเลยตัดสินใจซื้อเอาไว้ ก่อนจะตกแต่งใหม่ทั้งหมดที่นี่อยู่ไม่ไกลจากโรงแรมของบ้านเขาเท่าไหร