All Chapters of One night stand ดีลแลกรัก: Chapter 11 - Chapter 20

หลายวันต่อมา"ฮันนี่คะ" เสียงอบอุ่นเอ่ยเรียกเด็กสาวที่อยู่ในการดูแลของเราอย่างฮันนี่ที่กำลังปลดเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ของตัวเองอย่างยั่วยวนจนผ้าเช็ดตัวผืนหนาหล่นลงตามแรงโน้มถ่วง ร่างบางเปลือยเปล่าหุ่นเซ็กซี่โชว์เรือนร่างสวยงาม เต้าอวบใหญ่พอดีมือ เอวคอดกิ่ว บั้นท้ายอวบอิ่ม กายสาวเนียนไร้ขนให้หงุดหงิด เธอเดินย่างก้าวเข้าไปหาคนที่เรียกเธอที่ตอนนี้นั่งพิงหัวเตียงมองเธอด้วยแววตาหื่นกระหายหมับ! "อ๊า ค่อยๆ สิคะ" สาวเจ้าครางกระสันเมื่อเธอเดินไปนั่งคร่อมบนตักแกร่ง กายสาวเริ่มผลิตน้ำหวานเปอะเปื้อนหน้าท้องแกร่ง นิ้วเรียวยาวบดขยี้เม็ดกระสันของเธอจนเธอร่อนสะโพกเข้าหามือหนาอย่างยั่วยวน"อ่อยจัง" เสียงแหบพร่าเอ่ยในขณะที่มองเธออย่างต้องการ ริมฝีปากหนาประกบดูดยอกอกสีสวยอย่างเร่าร้อนพร้อมกับกระแทกแก่นกายสวนขึ้นจนทำให้ลำใหญ่เสียดสีกับกลีบสาวของเธออย่างเร่าร้อน"อ๊า~ สะเสียวจัง อื้อ" ยิ่งเสียดสียิ่งเสียวซ่าน เธอร่อนสะโพกหาจนเสร็จสมคามือของเขาเพราะทั้งดูดทั้งบดขยี้จนเธอทนไม่ไหวแล้วปลดปล่อยออกมาในที่สุดใบหน้าหวานซบอกแกร่งอย่างเหนื่อยอ่อน สักพักร่างกายก็ถูกยกขึ้นก่อนจะกดลงกลืนกินแก่นกายช้าๆ จนเข้าไปสุดลำ เ

หลายวันต่อมา "นายนัดฉันมามีอะไร?" ฮันนี่เอ่ยถามอีกฝ่ายกลับด้วยท่าทีหยิ่งยโส"นี่น่ะเหรอผู้หญิงที่เป็นเมียเก็บว่าที่คู่หมั้นคริส" เสียงราบเรียบของเฟลิกซ์เอ่ยขึ้น เขาจ้องมองผู้หญิงตรงหน้าที่นัดมาอย่างสำรวจ"อยากให้ฉันช่วยมั้ยหล่ะ เธอคงไม่อยากเสียไอ้ลีโอไปหรอกใช่มั้ย ลำพังแค่ผู้หญิงอย่างเธอคงไม่มีปัญญาสู้อะไรกับคุณหญิงอรจิราได้หรอก" เสียงราบเรียบเอ่ยขึ้นในขณะที่แววตาจ้องมองฮันนี่ด้วยแววตายากจะคาดเดา"เหอะ! ฉันไม่ได้โง่หรอกนะคะที่จะไม่รู้ว่าคุณกำลังหลอกใช้ฉัน เพราะผู้หญิงคนนั้นคือเมียเก่าคุณ" ฮันนี่มองผู้ชายตรงหน้าอย่างนึกสมเพช เป็นมาเฟียซะเปล่าแต่ไม่มีปัญญาแย่งเมียตัวเองกลับคืนมา"เขาเรียกว่าเจรจาต่างหาก เธอได้มัน ส่วนฉันก็ได้คริสคืน ผลประโยชน์ทั้งสองฝ่ายแบบนี้ ฉันว่าเธอควรคิดดีๆ มากกว่านะ" เฟลิกซ์จ้องมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยความเจ้าเล่ห์ ในขณะที่สายตาก็เหลือบมองสาวเจ้าตรงหน้าอย่างนึกสนใจ จะว่าไปผู้หญิงคนนี้ก็ใช่ว่าจะสู้คริสติน่าไม่ได้ ไม่น่าหล่ะทำไมไอ้ลีโอถึงหลงขนาดนั้น"เหรอคะ? หึ ถ้ามีปัญญาจริงก็คงจะคิดได้ตั้งแต่แรกว่าควรทำอะไร ไม่ใช่ให้สองคนรอวันแต่งงานกันอยู่แบบนี้!" เธอไม่มีความจำเป็

บาร์เทนเดอร์หนุ่มยกยิ้มมุมปากกลับมา จากนั้นก็ทำตามคำสั่งของเขาอย่างว่าง่าย ก็อย่างว่า อำนาจของเงินตรา มันเปลี่ยนให้คนเผยธาตุแท้ออกมาแล้วทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว โดยที่คริสตัลเองก็ไม่รู้ว่าเธอกำลังถูกหมาป่าตัวร้ายรอจ้องจะขย้ำเธออยู่แล้ว..."คุณคริสครับ ผมว่าคุณกลับกับผมดีกว่านะครับ วันนี้คุณเมามากแล้วนะ" เสียงอบอุ่นเอ่ยราวกับไม่รู้อะไร ทั้งที่ความเป็นจริงแล้ว อาการของคริสติน่าเป็นแบบนี้เพราะตน"อื้อ~" เสียงหวานครางงึมงำออกมา ใบหน้าหวานมีเหงื่อผุดขึ้นเต็มกรอบรูปหน้าสวยราวกับคนที่อยู่ในอุณหภูมิที่ร้อนมากๆ แต่ทว่าความเป็นจริงมันเย็นมากๆ จนทำให้หนาวได้หมับ!"อื้อ~ ร้อน" เธอปล่อยให้อีกฝ่ายพยุงตัวเธอลุกขึ้นอย่างว่าง่ายเพราะเธอแทบไม่มีสติ มือบางพยายามลูบไล้เนื้อตัวของตนอย่างห้ามไม่ได้ "ใจเย็นๆ ครับคุณคริส เดี๋ยวกลับกับผมนะ" ต้นสนเอ่ยอย่างเจ้าเล่ห์ รีบตะครุบมือบางที่หมายจะเปิดเสื้อผ้าของตนออกเพราะทนต้านทานต่อฤทธิ์ยาไม่ได้ผลั๊ก! หมับ!"Shirt!! มึงเป็นใครวะ!?" ต้นสนสบทออกมาอย่างหัวเสียเมื่อมีผู้ชายหน้าไหนก็ไม่รู้มาขัดขวางเขาระหว่างที่จะพาคริสกลับ แต่ทว่ากลับถูกกระชากออกแล้วผลักเขากระเด็น"มึงน

"ฮรึก ฮือ!" อันนี่ร้องไห้อยู่คนเดียวภายในห้อง เธอมองคลิปเหตุการณ์ในคลับเมื่อคืนอย่างเจ็บใจ แต่ทว่าความเสียใจนั้นมากกว่าเมื่อเห็นว่าคนรักของเธอกำลังยื้อแย่งผู้หญิงคนเดียวก็คือคริสติน่าจากสามีของเธอ "ไหนเธอบอกว่าจะรักษาสัญญาไง!" เสียงหวานตวาดลั่นอย่างคับแค้นใจ ดูก็รู้ว่าในคลิปผู้หญิงคนนั้นถูกวางยา ถ้าไม่ได้มีเพศสัมพันธ์มันก็จะไม่ดีขึ้น และตอนนี้ลีโอก็ยังไม่กลับบ้าน ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าสองคนนั้น ตอนนี้คงนอนอยู่ด้วยกันแกร๊ก!"กรี๊ดดด! ฉันไม่ยอม! ฉันจะไม่ยอมเสียเค้าให้ใครทั้งนั้น!" เธอกรีดร้องเสียงดังแล้วโยนแท่งสีขาวในมือปาลงพื้นอย่างโมโห เธอเพิ่งตรวจครรภ์พบว่าเธอตั้งท้อง เนื่องจากว่าประจำเดือนเธอไม่มาหมับ! "ฮรึก ฮือ ทำไมพี่ลีโอต้องทำแบบนี้ด้วย ฮรึก" เธอทรุดตัวลงพื้นนั่งร้องไห้ราวกับใจจะขาด แค่คิดว่าตอนนี้สองคนนั้นอยู่ด้วยกันแทนที่เธอ หัวใจดวงน้อยก็ปวดร้าวจนแทบจะขาดใจตาย."ถือว่าเรื่องระหว่างเราในวันนี้มันไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นก็แล้วกัน" เสียงหวานเอ่ย เธอลุกออกจากเตียงในสภาพเปลือยเปล่าแล้วรีบคว้ามือไปหยิบผ้าเช็ดตัวขึ้นมาพ้นรอบอกอย่างไม่รู้สึกอายอีกคนที่กำลังคว้าเสื้อเชิ้ตขึ้นมาสวมใส่อยู่เ

สุดท้ายเธอก็นั่งทานข้าวที่เขาซื้อมาอยู่ดี ไม่ได้ใจง่ายยอมกินของเขาหรอกนะ ลูกเธอหิวต่างหากหล่ะ ย้ำว่าลูกหิว แต่น่าแปลก แทนที่เธอจะเหม็นอาหาร แต่กลับชอบทานซะงั้น เมื่อวานกลับไปทานข้าวที่บ้าน แต่เธอกินไม่ได้ เหม็น แต่ก็โชคดีที่ไม่มีใครสงสัยอะไรเธอ "มาทางไหนก็กลับไปสิ รบกวนเวลานอนคนอื่นเค้า" เธอเอ่ย จากนั้นก็ลุกขึ้นหมายจะเดินกลับเข้าไปในห้อง ในเมื่อเขาเป็นคนหาอาหารมาให้เธอทาน งั้นก็ทำความสะอาดล้างถ้วยล้างจานไปแล้วกันหมับ! "มีอะไร?" เธอเอ่ยด้วยสีหน้าที่หงุดหงิดเพราะจู่ๆ เขาก็ถือวิสาสะเดินเข้ามาจับมือเธอไม่ให้เดินไปที่ห้อง "ห้องนอนอยู่นู้น ส่วนตรงนั้น ประตูห้องน้ำรับแขก" /// อะไอ้บ้า! จะพูดทำไมเนี่ย เธออายไปหมดแล้วนะ"หึ" เฟลิกซ์หัวเราะออกมาเบาๆ เพราะคนตรงหน้าเขินแทบแทรกแผ่นดินหนี โครตเขินอ่ะบอกเลย ใครไม่เขินก็บ้าแล้ว"จะมาหัวเราะอะไร กลับไปเลยนะ" เธอเอ่ยปากไล่แล้วชี้นิ้วไปทางประตูห้องเพื่อให้เขากลับไป .หมับ!"อ๊ะ มากอดทำไมเนี่ย!? อึดอัด" เธอกำลังจะเคลิ้มหลับอยู่แล้วเชียว แต่ทว่าก็มีอ้อมแขนแกร่งของเขาเข้ามาสวมกอดจากด้านหลังเสียก่อน "อยู่นิ่งๆ สิ เห็นมั้ยนั่น ฝนกำลังจะตก ฟ้าร้องแล้ว